شب آمدتا شب وصلم دهد یاد
دهد خاک وجودم جمله بر باد

یقین میسوخت فایز زآتش دل
نمی‌کردش گر آب دیده امداد


َ#فایز_دشتی

برفت آن یار و از ما مِهر برداشت
خیالش هم مرا آسوده نگذاشت

به فایز آنچه کرده آن جفاجو
نه باور کرد دل، نه عقل پنداشت


#فایز_دشتی

اگر دوران دهد بر بادم ای دوست
وگر هجران کَنَد بنیادم ای دوست

مکن باور که فایز چشم و زلفش
رود از خاطر و از یادم ای دوست


#فایز_دشتی

رخ تو آتش و زلف تو دود است
مرا زین سرد‌مهری‌ها چه سود است؟

چو فایز در بیابان تشنه جان داد !
چه حاصل در صفاهان زنده‌رود است؟


#فایز_دشتی

بگو با دلبر ترسایی امشب
چه می شد گر که بی ترس آیی امشب

لبان خشک فایز را ز رحمت
بر آن لعل لب ترسایی امشب


#فایز_دشتی

به دوشش گیسوان خوش دلپسند است
که این مخصوص آن قد بلند است

حمایل های گیسو، یار فایز
تو گویی جنگجویی با کمند است


#فایز_دشتی

عرق بر چهره ات گل یا گلاب است
و یا پروین به روی ماهتابست؟

نشانده یار فایز نقره بر آل
و یا بر آتش تر خشک آب است؟


#فایز_دشتی

اگر دانی که فردا محشری نیست
سوال و پرسش و پیغمبری نیست

بتاز اسب جفا تا می توانی
که فایز را سپاه و لشکری نیست


#فایز_دشتی

دلم در نزد جانان است امشب
چو مرغ نیم بریانست امشب

کبابی از دل فایز بسازید
که سرو ناز مهمان است امشب


#فایز_دشتی

خَت تا در نظر می‌آرم ای دوست
خودم را زنده می‌پندارم ای دوست

ولی چون تو برفتی یار فایز
بگو این دل به کی بسپارم ای دوست


#فایز_دشتی

به رخ جا داده ای زلف سیه را
به کام عقرب افکندی تو مه را

که دیده عقرب جراره فایز؟
زند پهلو به ماه چارده را


#فایز_دشتی

به زیر پرده آن روی دل آرا
بود چون شمع در فانوس پیدا

دل فایز چو پروانه به دورش
مدامش سوختن باشد تمنا


#فایز_دشتی

صنم تا کی دل ما را کنی آب
دل نازک ندارد اینقدر تاب

اگر تو راست می گویی به فایز
به بیداری بیا پیشم نه در خواب


#فایز_دشتی