میان دلبران پابندی مهرت سرآمد بود
چه ها دیدی که با دل آمدی اما به سر رفتی

مگر با کوه خویشاوندیِ دیرینه ای داری؟
که هرچه بیشتر سویت دویدم، پیشتر رفتی

#علیرضا_بدیع

تمام سهم من از نوبهار آغوشت
گلی‌ست شکل تبسّم که ظاهراً داری

من آهوانه پناه آورم به دامانت
خوشا به حال اسیری که در کمند آری!

#علیرضا_بدیع

چه حاجت است به این شیوه دلبری از من؟
تو را که از همه ی جنبه ها سری از من!

درخت خشکم و هم صحبت کبوترها
تو هم که خستگی ات رفت، می_پری از من

#علیرضا_بدیع

در جان من، طنين صداى "بنان"تويى
زيباترين "الهه ى ناز" جهان، تويى

هر چند آسمان خدا پر ستاره است،
اما عروس هرشب هفت آسمان،تويى


#علیرضا_بدیع

آتشی در دلم انداخته چشمت که مپرس
پیش من حرفی از آن خانه برانداز مگو

روی زیبای تو کافی‌ست به شوراندنِ من
رحم کن با دلم و این‌ همه با ناز مگو


#علیرضا_بدیع

خواننده‌ی کتیبه‌ی چشم و لبت منم!
پررنگ کن به خاطر من این نکات را

ما را فقط به خاطر هم آفریده اند
آنگونه ای که خواجه و شاخه نبات را

َ#علیرضا_بدیع

آرامش دریای مرا ریخته بر هم
ماهی که پری خوست پری روست پریشان

با حوصله ی تنگ و دل سنگ چه سازم
با دوست پریشانم و بی دوست پریشان

َ#علیرضا_بدیع