چون عمر بسر رسد چه بغداد و چه بلخ
پیمانه چو پر شود چه شيرين و چه تلخ

خوش باش که بعد از من و تو ماه بسی
از سـلخ بـغره آیــد از غـره بـسلخ


ُ#رباعی_خیام

تا خاک مرا به قالب آمیخته اند
بس فتنه که از خاک بر انگيخته اند

من بهتر از اين نمی توانم بودن
کز بوته مرا چنين برون ريخته اند

 
ُ#رباعی_خیام

چون مرده شوم خاک مرا گم سازيد
احوال مــرا عبرت مــردم سازيد

خاک تن من به باده آغشته کنيد
وز کـالبدم خشت سر خم سازيد


ُ#رباعی_خیام

هر چند که رنگ و بوی زیباست مرا
چون لاله رخ و چو سرو بالاست مرا

معلوم نشد که در طربخانه خاک
نقاش ازل بهر چه آراست مرا

 
#رباعی_خیام

دارنده چو ترکیب طبایع آراست
از بهر چه او فکندش اندر کم‌وکاست

گر نیک آمد شکستن از بهر چه بود
ور نیک نیامد این صور عیب که راست


#رباعی_خیام