@ddrreamm


«در این زمانه درخت‌ها از مردمان خرم ترند.
کوه‌ها از آرزوها بلند ترند.
نی‌ها از اندیشه‌ها راست ترند.
برف‌ها از دلها سپیدترند...»

تهران، ۶ فروردین ۱۳۴۲
برشی از نامه‌ی‌ #سهراب_سپهری به نازی

@ddrreamm

#فردوسی :

ز بیدادیِ شهریارِ  جهان
  همه نیکویی باشد اندر نهان

نپرَّد ز پستان نخچیر ، شیر
  شود آب در چشمهٔ خویش، قیر



#سعدی در توصیف قحط سالی دمشق:

بخوشید سرچشمه‌های قدیم
نماند آب جز آب چشم یتیم

*

@ddrreamm

به عزاداریِ این عالَمِ پیوسته خراب
چشم بستیم به بیداریِ در عالم خواب

چه نظر واشدنی دارد اگر صبح تو نیز
هست مانند من، آغشته ی به انواع عذاب؟

به چه می ارزد اگر عقل بورزیم، ولی
نتوانیم برقصیم کنار می ناب ؟

یا نمی بیند و ازحالِ جهان بیخبر است
یا خودش را زده ازعمد ، خداوند به خواب!

اینهمه ی خنده ی ضحاک چه معنی دارد؟
گریه ی ابر مگر نیست پس از برق سحاب؟!

آنکه از تخت روان خانه او ساخته  اند
داده سیلاب روان رابه منِ خانه خراب

چشمِ تَر دارم و امید ندارم چو حباب
چه کند آنکه پیِ خانه نهاده است بر آب ؟

قاصدک ! گوش فلک پر شده از ناله، مکوش؛
به سوالت ندهد خاطرِ آسوده جواب

#رامین_حق_شناس

@ddrreamm


آهنگ "در دل و جان" دل مجنون

آواز : #محمدرضا_شجریان
موسیقی : #محمدرضا_شجریان
سه تار : #داریوش_پیرنیاکان
شاعر : #مولانا

@ddrreamm


شد گلشن روی تو تماشای دلم
شد تلخی جور هات حلوای دلم

ما را ز غمت شکایتی نیست ولیک
ذوقی دارد که بشنوی وای دلم

#مولانا

@ddrreamm
#حافظ

چه مستیست ندانم که رو به ما آورد
که بود ساقی و این باده از کجا آورد

دلا چو غنچه شکایت ز کار بسته مکن
که باد صبح نسیم گره گشا آورد

علاج ضعف دل ما کرشمه ساقیست
برآر سر که طبیب آمد و دوا آورد

@ddrreamm

ای صبا، صبح‌دمی برسر کویش بگذر

تا معطر شود آفاق ز تو، هر سحری


#عراقی

@ddrreamm

چنین یاد دارم که سقای نیل
نکرد آب بر مصر سالی سبیل

گروهی سوی کوهساران شدند
به فریاد خواهان باران شدند

گرستند و از گریه جویی روان
بیاید مگر گریهٔ آسمان

به ذوالنون خبر برد از ایشان کسی
که بر خلق رنج است و زحمت بسی

فرو ماندگان را دعائی بکن
که مقبول را رد نباشد سخن

شنیدم که ذوالنون به مدین گریخت
بسی برنیامد که باران بریخت

خبر شد به مدین پس از روز بیست
که ابر سیه دل برایشان گریست

سبک عزم باز آمدن کرد پیر
که پر شد به سیل بهاران غدیر

بپرسید از او عارفی در نهفت
چه حکمت در این رفتنت بود؟ گفت

شنیدم که بر مرغ و مور و ددان
شود تنگ روزی ز فعل بدان

در این کشور اندیشه کردم بسی
پریشان‌تر از خود ندیدم کسی

برفتم مبادا که از شر من
ببندد در خیر بر انجمن

بهی بایدت لطف کن کان بهان
ندیدندی از خود بتر در جهان

تو آنگه شوی پیش مردم عزیز
که مر خویشتن را نگیری به چیز

#بوستان_سعدی
#باب_هشتم

@ddrreamm


به طواف کعبه رفتم
به حرم رهم ندادند
که برون در چه کردی؟
که درون خانه آیی؟

به قمارخانه رفتم
همه پاکباز دیدم
چو به صومعه رسیدم
همه زاهد ریایی

#عراقی

@ddrreamm
#حافظ

آن سفرکرده که صد قافله دل همره اوست
هر کجا هست خدایا به سلامت دارش

صحبت عافیتت گر چه خوش افتاد ای دل
جانب عشق عزیز است فرومگذارش

دل حافظ که به دیدار تو خوگر شده بود
نازپرورد وصال است مجو آزارش

@ddrreamm
خوش تر از دوران عشق ایام نیست
بامدادان عاشقان را شام نیست

مطربان رفتند و‌ ساقی در سماع
عشق را آغاز هست، انجام نیست

                   #سعدی

@ddrreamm

خوش‌تر آن باشد که سِرِ دلبران

گفته آید در حدیث دیگران

#مولانا

@ddrreamm

صبا به لطف بگو آن غزال رعنا را
که سر به کوه و بیابان تو داده‌ای ما را
شکرفروش که عمرش دراز باد چرا
تفقدی نکند طوطی شکرخا را
غرور حسنت اجازت مگر نداد ای گل
که پرسشی نکنی عندلیب شیدا را
به خلق و لطف توان کرد صید اهل نظر
به بند و دام نگیرند مرغ دانا را
ندانم از چه سبب رنگ آشنایی نیست
سهی قدان سیه چشم ماه سیما را
چو با حبیب نشینی و باده پیمایی
به یاد دار محبان بادپیما را
جز این قدر نتوان گفت در جمال تو عیب
که وضع مهر و وفا نیست روی زیبا را
در آسمان نه عجب گر به گفته حافظ
سرود زهره به رقص آورد مسیحا را


#حافظ

@ddrreamm

این ویدیو را نه یک‌بار، که چندبار ببینید.
فلسفهٔ سعدی در همین چند سطر خلاصه است؛ در همین هجرتِ مردی از خلوتِ خانقاه به غوغای مدرسه.

عابدی از خانقاه به مدرسه آمد.
گفتند چرا؟
گفت: «آنجا همه در پی نجات خویش‌اند، اینجا در پی نجات خلق.»

*سعدی نه زاهد بود و نه گوشه‌نشین، او غریق‌نجات بود*