@ddrreamm
#حافظ

ز روی ساقی مَه‌وَش گلی بچین امروز
که گرد عارض بستان خط بنفشه دمید

چنان کرشمه ساقی دلم ز دست ببرد
که با کسی دگرم نیست برگ گفت و شنید

بهار می‌گذرد دادگسترا دریاب
که رفت موسم و حافظ هنوز مِی‌ نچشید

@ddrreamm

از موسیقی باید ترسید، چون صداها حافظه دارند، حافظه‌ای عاطفی و بی‌رحم...
نت‌ها بی‌اجازه در را باز می‌کنند،
و ما را به اتاق‌هایی از گذشته می‌برند که سال‌هاست جارو زده‌ایم،
اما هنوز پر از گرد و خاک اشک‌اند.

ترس ما از موسیقی، ترس از یادآوری است؛
از دیدن خودمان در آیینه‌ی زمان، با چشمانی که دیگر مثل قبل نمی‌درخشند.
موسیقی گاهی نه شفا، که یک زخم تازه است،
زخمی که نه از بیرون، که از درون سر باز می‌کند...

#فرانتس_کافکا

@ddrreamm


#شیخ_شهاب_الدین_سهروردی را گفتم که رقص کردن از چه می‌آید؟
فرمود: جان قصد بالا کند، همچو مرغی که خواهد خود را از قفس به دراندازد. قفسِ تن مانع آید ، مرغِ جان قوت کند و قفس تن را از جای برانگیزاند.
اگر مرغ را قوت عظیم بوَد، پس قفس بشکند و برود و اگر آن قوت ندارد، سرگردان شود و قفس را با خود می‌گرداند ،

⁨‌@ddrreamm

بگذرد این روزگار تلخ تر از زهر

بار دگر روزگار چون شکر آید

#حافظ

@ddrreamm


روزگارتان به خرمی ،،،

@ddrreamm


ﺣﻘﯿﻘﺖ ﻫﺮﮔﺰ ﺩﺭ ﻫﻤﻪ ﯼ ﺷﺮﺍﯾﻂ ﺣﻘﯿﻘﺖ ﻧﯿﺴﺖ .
ﺗﻨﻬﺎ ﻭﻗﺘﯽ ﺣﻘﯿﻘﺖ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﻪ ﮐﺎﺭ ﺁﯾﺪ ﻭ ﻭﻗﺘﯽ ﺑﻪ ﮐﺎﺭ ﻧﯿﺎﯾﺪ، ﺩﺭﻭﻍ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺑﯽ ﺍﺭﺯﺵ؛ ﺩﺭ ﻓﻠﺴﻔﻪ ﻭ ﻣﺬﻫﺐ ﻫﻢ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺭﻭﺍﻧﺸﻨﺎﺳﯽ ﻫﺮﮔﺰ 
ﻧﻤﯽ ﺗﻮﺍﻧﯿﺪ ﯾﮏ ﻗﺎﻧﻮﻥ ﻣﺸﺨﺺ ﻣﻘﺮﺭ ﮐﻨﯿﺪ؛ ﻣﻄﻠﻘﺎ ﻧﺎ ﻣﻤﮑﻦ ﺍﺳﺖ؛ ﺯﯾﺮﺍ ﭼﯿﺰﯼ ﮐﻪ ﺩﺭ ﯾﮏ ﻣﺮﺣﻠﻪ ﯼِ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﺩﺭﺳﺖ ﺍﺳﺖ، ﺑﺮﺍﯼ ﻣﺮﺣﻠﻪ ﯼِ ﺩﯾﮕﺮ ﮐﺎﻣﻼ ﻧﺎﺩﺭﺳﺖ ﺍﺳﺖ . ﭘﺲ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﻣﺴﺌﻠﻪ ﯼِ ﺗﮑﺎﻣﻞ ﻭ ﺯﻣﺎﻥ ﻣﻄﺮﺡ ﺍﺳﺖ .

ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ ﺣﻘﯿﻘﺖ ﺑﺮﺍﯼ ﯾﮏ ﻣﺮﺣﻠﻪ ﻣﺸﺨﺺ، ﺷﺎﯾﺪ ﺑﺮﺍﯼ ﻣﺮﺣﻠﻪ ﺩﯾﮕﺮﯼ ﺯﻫﺮ ﺑﺎﺷﺪ ،
ﺑﯽ ﻣﻌﻨﯽ ﺳﺖ ﮐﻪ ﭼﯿﺰﯼ ﺩﺭ ﻫﻤﻪ ﺟﺎ ﻭ ﻫﻤﻪ ﯼِ ﺷﺮﺍﯾﻂ ﺩﺭﺳﺖ ﺑﺎﺷﺪ، ﺣﻘﯿﻘﺖ ﺑﻪ ﻏﺎﯾﺖ ﺑﯽ ﺛﺒﺎﺕ ﻭ ﻏﯿﺮ ﻗﻄﻌﯽ ﺍﺳﺖ ،

#ﺳﻤﯿﻨﺎﺭ_ﯾﻮﻧﮓ_ﺩﺭﺑﺎﺭه‌ی_ﺯﺭﺗﺸﺖ
#کارل_گوستاو_یونگ                                                        

@ddrreamm


این ترانه زیبا را #سیمابینا در دوران کودکی برای برنامه کودک رادیو تلویزیون ملی ایران اجرا نموده است.
به فرهيختگى كلام و شعرى كه در موسيقى آن دوران اجرا شده است دقت نمایید

@ddrreamm

مقام عیش میسر نمی‌شود بی‌رنج
بلی به حکم بلا بسته‌اند عهد الست

به هست و نیست مرنجان ضمیر و خوش می‌باش
که نیستیست سرانجام هر کمال که هست

به بال و پر مرو از ره که تیر پرتابی
هوا گرفت زمانی ولی به خاک نشست

#حافظ

@ddrreamm


اردیبهشتی  عزیز !❤️
تولدت مبارک 🎁

@ddrreamm

#سعدی

دو بیتم جگر کرد روزی کباب
که می‌گفت گوینده‌ای با رباب:

دریغا که بی ما بسی روزگار
بروید گل و بشکفد نوبهار

بسی تیر و دی ماه و اردیبهشت
برآید که ما خاک باشیم و خشت

#بوستان_باب_نهم

@ddrreamm

اول اردیبهشت روز #سعدی، روز بزرگداشت این شاعر بی‌همتاست.
در این روز، شعر و سخن او همچون نسیمی تازه، جان ما را نوازش می‌دهد،

رسد آدمی به جایی
که به جز خدا نبیند

بنگر که تا چه حد است
مکانِ آدمیت

                 #سعدی
@ddrreamm

@ddrreamm

جوانمردی را در جنگ تاتار جراحتی هول رسید کسی گفت فلان بازرگان نوشدارو دارد اگر بخواهی باشد که دریغ ندارد گویند آن بازرگان به بخل معروف بود.
جوانمرد گفت اگر خواهم دارو دهد یا ندهد و گر دهد منفعت کند یا نکند باری خواستن ازو زهر کشنده است و حکیمان گفته‌اند آب حیات اگر فروشند فی‌المثل به آب روی دانا نخرد که مردن به علت، به از زندگانی به مذلت.

اگر حنظل خوری از دست خوشخوی
به از شیرینی از دست ترش روی

#گلستان_سعدی
#باب_سوم
در فضیلت قناعت

@ddrreamm

این فیلم قدیمی ترین فیلم موجود از دخمه یا استودان زرتشتیان در یزد است که در سال ۱۹۶۹ توسط #آلبرت_موریس فیلمبرداری شد ،
این فیلم تاریخی در سال ۱۹۷۴ برنده اسکار بهترین فیلم مستند شد ،
زرتشتیان چهار عنصر حیاتی آب و باد و خاک و آتش را مقدس میشمردند ،
به همین دلیل مردگان خود را دفن نکرده و نمی سوزاندند و در آب هم نمی انداختند ،
زیرا گوشت مردار را نجس و آلوده میدانستند ،
به همین جهت مردگان را در مکانی به نام استودان یا برج خاموشان رها می‌کردند تا خوراک پرندگان و لاشخورها شوند ،
پس از آنکه لاشه توسط کرکسها خورده شد استخوان ها را در چاه وسط ریخته میشد ،
دخمه ها معمولا برفراز بلندی های شهر ساخته میشد . زرتشتیان از دوران باستان مردگان خود را به دخمه میبردند و با آیین خاصی در مرکز این دخمه ها قرار میدادند

‌
@ddrreamm


از هِزاران دَر یکی گیرد سَماع
زآن که هر کس مَحرمِ پیغام نیست

آشنایان رَه بدین معنی بَرَند
دَر سرایِ خاص، بارِ عام نیست

تا نَسوزَد بَرنیایَد بویِ عود
پُخته دانَد کاین سُخَن با خام نیست

هر کسی را نامِ معشوقی که هست
می‌بَرَد، معشوقِ ما را نام نیست
‌
#سعدی
‌

@ddrreamm


تاجر مُرد 🖤

@ddrreamm


چندانکه خواهی جنگ کن یا گرم کن تهدید را
می‌دان که دود گولخن هرگز نیاید بر سما

ور خود برآید بر سما کی تیره گردد آسمان
کز دود آورد آسمان چندان لطیفی و ضیا

خود را مرنجان ای پدر سر را مکوب اندر حجر
با نقش گرمابه مکن این جمله چالیش و غزا

گر تو کنی بر مه تفو بر روی تو بازآید آن
ور دامن او را کشی هم بر تو تنگ آید قبا

پیش از تو خامان دگر در جوش این دیگ جهان
بس برطپیدند و نشد درمان نبود الا رضا

بگرفت دم مار را یک خارپشت اندر دهن
سر درکشید و گرد شد مانند گویی آن دغا

آن مار ابله خویش را بر خار می‌زد دم به دم
سوراخ سوراخ آمد او از خود زدن بر خارها

بی صبر بود و بی‌حیل خود را بکشت او از عجل
گر صبر کردی یک زمان رستی از او آن بدلقا

رفتم به وادی دگر باقی تو فرما ای پدر
مر صابران را می‌رسان هر دم سلامی نو ز ما

#مولانا