غزل شمارهٔ ۱۴۰۳ 

آمده‌ام که سر نهم عشق تو را به سر برم
ور تو بگوییم که نی، نی شکنم شکر برم

آمده‌ام چو عقل و جان از همه دیده‌ها نهان
تا سوی جان و دیدگان مشعله نظر برم

آمده‌ام که ره زنم بر سر گنج شه زنم
آمده‌ام که زر برم زر نبرم خبر برم

گر شکند دل مرا جان بدهم به دل شکن
گر ز سرم کله برد من ز میان کمر برم

اوست نشسته در نظر من به کجا نظر کنم
اوست گرفته شهر دل من به کجا سفر برم

آنک ز زخم تیر او کوه شکاف می کند
پیش گشاد تیر او وای اگر سپر برم

گفتم آفتاب را گر ببری تو تاب خود
تاب تو را چو تب کند گفت بلی اگر برم

آنک ز تاب روی او نور صفا به دل کشد
و آنک ز جوی حسن او آب سوی جگر برم

در هوس خیال او همچو خیال گشته‌ام
وز سر رشک نام او نام رخ قمر برم

این غزلم جواب آن باده که داشت پیش من
گفت بخور نمی‌خوری پیش کسی دگر برم
@ddrreamm
#مولانا
#آمده_ام_که_سر_نهم
#محمدرضا_شجریان

@ddrreamm


این کلیپ اینقدر زیباست و زیبائی در آن نهفته است که تا کنون سه جایزه معتبر اروپائی ایتالیا ، آلمان و فرانسه را از آن خود کرده !

@ddrreamm

سیزده_بدر نحس نیست !!!

اتفاقاً این روز بهترین روزِ سال است ..
روزی که همه برای یک هدفِ مشترک ،
سوایِ از مذهب و سیاست ، زیرِ آسمان
خدا جمع می شوند و شادی می کنند ..
و این بهترین حالتِ همدلی و همبستگی است ...

"در آن روزگاران ، جمشیدشاه ، بنیانگذارِ
نوروز ، هرسال در روز سیزده فروردین در
میان باغ و بیابان های سرسبز می نشست ..
و با اطرافیانش به جشن و عیش و نوش
می پرداخت ، و کم کم این رسم دیرینه
میان عموم مردم ایران پایه گذاری شد ..."

بعضی رسومات  فقط یک آداب دیرینه است
و شاید پایه ی منطقی و علمیِ چندان واضحی
نداشته باشد اما بخاطر زیبایی و قدمت ..
همچنان قابلِ احترام است ...

و سیزده بدر انصافا یکی از بهترین
رسوماتِ زیبایِ باستانیِ ماست ..!

دنبال فلسفه اش رفتم و ادله ی زیادی
خواندم ولی هیچ کدام ، از زیبایی و نشاطِ
این روز ذره ای کم نمی کرد ...
"چه بخاطرِ اعتقاد به برج هایِ دوازده گانه‌ی
آسمان ( منطقه البروج) که گفته می شد
سیزدهمی نشانِ هرج و مرج و آشفتگی است..
این روز را نحس دانسته باشند ، و چه به
یُمنِ دوازده ماهِ سال ، باگذشتِ دوازده روزِ
اصلی ، این روز را مبارک  ... "

مُسلَّم این است که این رسم و تمدنِ دیرینه
هرگز نه تغییر خواهد کرد نه فراموش
خواهد شد ..!

" زرتُشتیان در جایی آورده اند که اولین زوج ،
بعد از ازدواجشان شاخه ای سبز گره زده اند
و این رسمِ سبزه گره زدن ، از این باورِ مبارک
نشات می گیرد .."

به اعتقادِ من ، افکار و اعتقاداتِ مثبت ،
حتی بدونِ منطق و به خودیِ خود ،
اتفاقاتِ خوبی در پی دارند ...

ما این رسوم و این مناسباتِ اجدادی و
موروثی را تا همیشه پاس خواهیم داشت ..!
چه خوب است ..
که نیاکانمان ، شبیهِ سفالینه هایِ کهن و
بی همتایِ این سرزمین ، مهربانی و افکارِ
زیبایِ آن روزگار را هم در دلِ این مناسبت‌ها
به یادگار گذاشته اند ...

کمی سکوت کن !
چشمانت را ببند ...
هنوز هم صدای رقص و پای کوبیِشان
از لابلایِ دیوارِ زمان شنیده می شود ..!
"" آریایی بودن ""
فقط یک هویت نیست ..
یک "" افتخار‌ "" است ..!
#نرگس_صرافیان_طوفان‌

سیزده بدر یعنی؛
پیوند دوباره انسان و طبیعت ...

به طبیعت احترام بگذاریم ...

با آرزویِ سالی پر از شادی و نیکویی☘

@ddrreamm

کاروانی در زمین یونان بزدند و نعمت بی قیاس ببردند. بازرگانان گریه و زاری کردند و خدا و پیمبر شفیع آوردند و فایده نبود.

چو پیروز شد دزد تیره روان
چه غم دارد از گریه کاروان

لقمان حکیم اندر آن کاروان بود یکی گفتش از کاروانیان مگر اینان را نصیحتی کنی و موعظه ای گویی تا طرفی از مال ما دست بدارند که دریغ باشد چندین نعمت که ضایع شود. گفت دریغ کلمه حکمت با ایشان گفتن،

آهنی را که موریانه بخورد
نتوان برد از و به صیقل زنگ

با سیه دل چه سود گفتن وعظ
نرود میخ آهنین در سنگ

#گلستان_سعدی
#باب‌دوم

@ddrreamm

عیان نشد که چرا آمدم کجا رفتم
دریغ و درد که غافل ز کار خویشتنم

اگر ز خون دلم بوی شوق می‌آید
عجب مدار که همدرد نافه ختنم

طراز پیرهن زرکشم مبین چون شمع
که سوزهاست نهانی درون پیرهنم

#حافظ

یکدم از یاد من نمی‌روی ای غزال من،،،
@ddrreamm

آدميزاد فقط با آب و نان و هوا نيست
كه زنده است !
اين را دانستم و می‌دانم كه آدم
به آدم  زنده است.
آدم به عشقِ آدم زنده است ...

@ddrreamm
«یادِ ایّام شکوه و فخر و عصمت» 

هان! کجاست؟
پایتخت این کژآیین قرنِ دیوانه،
با شبان روشنش چون روز
روزهای تنگ و تارش، چون شب اَندر قعرِ افسانه.
                                      ........
@ddrreamm
دیده‌بانان را بگو تا خواب نفریبد
بر چکادِ پاسگاهِ خویش، دل بیدار و سرهوشیار
هیچ‌شان جادوییِ اختر
هیچ‌شان، افسونِ شهرِ نقره‌ی مهتاب نفریبد.

🎙خوانشی بسیار زیبا و غمگنانه، از شعرِ «آخرِ شاهنامه» #مهدی_اخوان‌ثالث با صدایِ دلنشینِ باقر خلیلی، که تقدیر تلخِ این روزهای مردم ایران را بازنمایی می‌کند.

@ddrreamm


دیدی ای دل که غم عشق دگربار چه کرد
چون بشد دلبر و با یار وفادار چه کرد

اشک من رنگ شفق یافت ز بی‌مهری یار
طالع بی‌شفقت بین که در این کار چه کرد

ساقیا جام می‌ام ده که نگارنده غیب
نیست معلوم که در پرده اسرار چه کرد

#حافظ

@ddrreamm

#عمو_نوروز

با صدای #شهرام_ناظری
موسیقی #تهمورس_پورناظری
و شعری از #پوریا_سوری

آی عمو نوروز
حال خوشت کو!
داریهْ دمبکِ
عاشق‌کشت کو!

@ddrreamm
ما دو گونه وطن داریم!

یکی آن که میان دریای مازندران و خلیج فارس
قرار دارد، با کوه‌های بلند و رودهای کم‌آب و
صحراهای فراخ و ریگزارها و شوره‌زارهایی گرم و
خشک و بیشه‌هایی که از چند قرن پیش، باز رو
به کاستی داشته است و درختانی که نسل
بسیاری از آن‌ها را تبر زغال‌گران و ارّه تخته‌سازان
برانداخته است؛ با دهکده‌هایی بیش‌تر کم‌حاصل
و تنگدست و شهرهایی عموماً بی‌نقشه و بازیچهٔ
مطامع زمین‌خواران.

وطنی که بارها به سُمّ اسبان مهاجمان ترک و
تازی و تاتار کوفته شده و باز با تن ناتوان
به‌پاخاسته و به درمان زخم‌های خود پرداخته تا
یورش و غارت بعدی را مهیا شود.

وطنی که زندگی‌ دنیایی‌اش غالباً دستخوش آزار
و ستم حکمرانان و آز و خشونت باج‌ستانان و
تجاوز کارفرمایان، و زندگی عقبایی‌اش در
گروِ انذار و تهدید دین‌فروشان و سالوس
جبه‌پوشان و فریب روحانی‌نمایان بوده است.
وطنی که تاریخش ماجرای آشفته و خون‌آلودی
است که غم‌نامه‌های سوزناک در قبال آن رنگ
می‌بازند.

وطنی که از چند قرن به این طرف فتور
سالخوردگی و فرسودگی گام‌های آن را سست و
ناتوان کرده و آن را توشه‌خوار تمدنی بیگانه و
پیرو صنعتی زبردست و بالنده ساخته است.
هر‌ چندی برای درمان درد پنهان خود دست در
دامن شیوه‌ای می‌زند و علاج تازه‌ای را می‌آزماید،
اما ضعف درون نقش‌های او را باطل می‌کند و بر
حسرتش می‌افزاید.

وطن دوم ما وطنی است که در آفاق ذهن ما
خانه دارد.
وطنی است روشن و دل‌انگیز با رنگ‌های شفاف
و دیده‌فریب.
در آن رودکی چنگ برمی‌گیرد و سرود شادی و
نغمهٔ می و مستی می‌نوازد.
و فردوسی داستان دلاوری‌های قهرمانان ما را با
آهنگی پهلوانی سر‌‌می‌دهد.
خیام شگفتی حیات و سرگردانی انسان را باز
می‌نماید.
ابوسعید از صفای درون و دستگیری مردمان و
پرهیز از خودفروشی سخن می‌گوید.
نظامی ظرایف عشق و شوق را با قلم‌موی کلمات
به استادی ترسیم می‌کند و هم ما را به تأمل در
حکمت و اخلاق می‌خواند.
سعدی آدمیت و عدل‌پروری و پوزش‌پذیری و
خدمت به خلق و زیبایی آن‌ها را در نظر ما ترسیم
می‌کند.
و مولوی شور و شیدایی خود را به بانگ بلند به گوش‌ها می‌رساند.
  حافظ پرده از زرق صوفیان و ریای زاهدان و
سالوس مفتیان و محتسبان برمی‌گیرد و نوای
عشق و آزادگی را به آهنگی لطیف در گوش ما
زمزمه می‌کند.

«وطن خاکی» ما پیوسته در معرض آفات است
و «وطن معنوی» ما، برعکس، از گزند باد و باران
و دستبرد ویران‌گر حوادث در امان.
درخشش آن را تیرگی اعمال ما زایل نمی‌کند.
گنجی است که از آنِ ماست، آفتابی است که
پیوسته می‌تابد؛ زنده و پایدار است.
بر ماست که این وطن را زیباتر و تابناک‌تر کنیم.
@ddrreamm
#احسان_یارشاطر

@ddrreamm


دوست دارید آیندگان شما رو چطور به یاد بیارن؟

#احسان_یارشاطر

@ddrreamm


بانو #روح_بخش،
قدیمی👌👌👏👏

@ddrreamm


اگرچه حسن فروشان به جلوه آمده‌اند
کسی به حسن و ملاحت به یار ما نرسد

#حافظ

@ddrreamm

#حسام_الدین_سراج

#سحر_بلبل_حکایت،،،،

@ddrreamm


آن روزگار کو که مرا یار ، یار بود ؟!

من بر کنار از غم و او در کنار بود ؟!

#انوری

@ddrreamm

چه خوش است در فراقی همه عمر صبر کردن

به امید آن که روزی به کف اوفتد وصالی

#سعدی

@ddrreamm

به دور لاله قدح گیر و بی‌ریا می‌باش
به بوی گل نفسی همدم صبا می‌باش

نگویمت که همه ساله می پرستی کن
سه ماه می خور و نه ماه پارسا می‌باش

چو غنچه گر چه فروبستگی‌ست کار جهان
تو همچو باد بهاری گره گشا می‌باش

#حافظ