@ddrreamm


آن‌ها که خوانده‌ام
         همه از یاد من برفت

الا حدیث دوست ،که تکرار می‌کنم

#سعدی_شیرازی

@ddrreamm

تا درون آمد غَمش
از سینه بیرون شد نفس

نازم این مهمان
که بیرون کرد صاحبخانه را...

  #فروغی_بسطامی

@ddrreamm

گل یار حسن گشته و بلبل قرین عشق
آن را تفضلی نه و این را تبدلی

بس گل شکفته می‌شود این باغ را ولی
کس بی بلای خار نچیده‌ست از او گلی

حافظ مدار امید فرج از مدار چرخ
دارد هزار عیب و ندارد تفضلی

#حافظ

@ddrreamm

پنج روزی که در این
مرحله مُهلت داری

خوش بیاسای زمانی
که زمان این همه نیست

#حافظ

@ddrreamm

عجب ساده بودی دل غافل من ،،،

@ddrreamm


یک ناوک کاری ز خدنگ تو نخوردم

هر زخم تو محتاج به زخم دگرم کرد

#ملا_زکی_همدانی

@ddrreamm

یک قطره  باده  در  تهِ  خُم‌خانه‌ام  نماند

از بس‌که محتسب به لبِ امتحان چشید!

#طغرا_مشهدی
#شعر_خوب_بخوانیم

@ddrreamm


#مولانا :

بس کن ای دل که در بیان ناید

آن  چه  آن  یارِ  مهربانم  کرد

@ddrreamm


نماند از  سرد مهری‌های  دوران  در  جگر  آهم

درختی را که سرما سوخت، دودش بر نمی‌آید

#صائب_تبریزی

@ddrreamm


بی محبت  مگذران عمرِ عزیزِ  خویش را

در بهاران عندلیب و در خزان پروانه باش

#صائب_تبریزی

@ddrreamm


در غَمت، گر جان به دُشواری دهم، مَعذور دار

زانکه دل تَنگ است و آسان بر نمی‌آيد نَفس

#هلالی_جغتایی

@ddrreamm


گر متفرق شود خاک من اندر جهان
باد نیارد ربود گرد من از کوی دوست

گر شب هجران مرا تاختن آرد اجل
روز قیامت زنم خیمه به پهلوی دوست


#سعدی

@ddrreamm

خواهم آمد،
سر هر دیواری میخکی
خواهم کاشت!
پای هر پنجره ای
شعری خواهم خواند.
هر کلاغی را ، کاجی خواهم داد.
آشتی خواهم داد
آشنا خواهم کرد
دوست خواهم داشت؛

#سهراب_سپهری

@ddrreamm


نقدِ امروز ار  ز کف بیرون کنیم

گر که فردایی نباشد، چون کنیم؟

#پروین_اعتصامی

@ddrreamm

چون شمع سحرگاه مرا کشته خود کن
حیف است که گریان تو سر داشته باشد

جز گریه رهی نیست به سرمنزل مقصود
هیهات که این خانه دو در داشته باشد

#محمد_سهرابی

@ddrreamm

#دمی_با_مولانا

‏همنشین تو را در عالَم خویش کِشد.

نان در همنشینی جان، زندگی می‌یابد و به جان تبدیل می‌شود:

ای خُنُک زشتی که خوبش شد حریف
وایِ گل‌رویی که جفتش شد خریف
نانِ مرده چون حریفِ جان شود
زنده گردد نان و عینِ آن شود
مثنوی

هیزم در هم‌نشینی آتش، از تیرگی‌ها رها می‌شود و سراسر نور می‌گردد:

هیزم تیره حریف نار شد
تیرگی رفت و همه انوار شد
مثنوی

و آهن. آهن در مجاورت آتش، سرخ می‌شود و خموشانه می‌گوید آتشم، آتشم!به رنگ و سرشت آتش درمی‌آید. می‌گوید شک داری که آتش شده‌ام؟ به من دست بزن تا ببینی:

رنگِ آهن محوِ رنگِ آتش است
ز آتشی می‌لافد و، خامش‌وَش است
چون به سرخی گشت همچون زرِّ کان
پس «أنا النّار» است لافش، بی‌زبان
شد ز رنگ و طبعِ آتش محتشم
گوید او: من آتشم، من آتشم
آتشم من؛ گر تو را شکّ است و ظن
آزمون کن، دست را بر من بزن
آتشم من؛ بر تو گر شد مشتبِه
روی خود بر روی من یک دم بنهْ
مثنوی

آهن، سرد است و سیاه. در آتش می‌رود، با آتش می‌آمیزد و خواص آتش را پیدا می‌کند. سفر آهن به آتش، بعید و بلکه محال به نظر می‌رسد، اما با جادوی هم‌نشینی ممکن می‌شود و حاصل.

مولانا این مثال‌ها را می‌آورد تا به ما بیاموزد برای تبدیل شدن به چیزی باید هم‌صحبت و معاشر آن بود. با پاکان و کلمات پاک هم‌نشین شد تا پاکی یافت. برای تبدّل هیچ راهی جز صحبت، معاشرت، و هم‌نشینی نیست.

شمس تبریزی فرماید:
لاشَک با هر چه نشینی و با هر چه باشی خوی او گیری. در کُه نگری در تو پَخسیتگی(پژمردگی، افسردگی) درآید، در سبزه و گُل نگری تازگی درآید. زیرا همنشین، تو را در عالَم خویشتن کشد.

@ddrreamm

گُل را تو گُل گفتی
و گُل، گُل شد!
ورنه
گُل، نباتی بیش نبود،
روئیده بر
کناره‌ی جاده‌ی قول و قرارها،
مشتاق نور
و رزق و روزی خویش...


#حسین_پناهی

بنام دوست
@ddrreamm
مگذار که غصه در میانت گیرد
یا وسوسه‌های این جهانت گیرد

رو شربت عشق در دهان نه شب و روز
زان پیش که حکم حق دهانت گیرد

#مولانــــا