@ddrreamm

غم جهان مخور و پند من مبر از یاد
که این لطیفه عشقم ز ره روی یادست

رضا به داده بده وز جبین گره بگشای
که بر من و تو در اختیار نگشادست

مجو درستی عهد از جهان سست نهاد
که این عجوز عروس هزاردامادست

#حافظ

@ddrreamm

هزار معنیِ دیگر،
                   به غیر از آنچه تو دانی
درونِ عشق نهفته‌ست

کجاست آنکه تواند، یک از هزار شمارد؟
یکی همین نزدیک

قناریی که به آوازِ گرمِ خود کوشد

جدارِ سردِ قفس را ندیده انگارد

#شفیعی_کدکنی

@ddrreamm


آشیان و پرِ پرواز و گل و دانه و آب

همه را داد به ما چرخ، ولی در قفسی

#طغرای_مشهدی

@ddrreamm


یک روز
تاک بودم و مست...
یک روز
بید بودم و مجنون!
اما این بار خواهش می کنم
مرا قاصدک بیافرین!

آدم ها
خیلی وقت است
که به خبر های خوب محتاجند...

#حسین_متولیان

@ddrreamm

گویند  تمنایی  از  دوست   بکن   سعدی

جز دوست نخواهم کرد از دوست تمنایی

#سعدی

@ddrreamm

سفله طبع است جهان بر کرمش تکیه مکن
ای جهان دیده ثبات قدم از سفله مجوی

دو نصیحت کنمت بشنو و صد گنج ببر
از در عیش درآ و به ره عیب مپوی

گفتی از حافظ ما بوی ریا می‌آید
آفرین بر نفست باد که خوش بردی بوی

#حافظ

@ddrreamm


روزی ز پی گلاب می گردیدم
پژمرده عذار گل در آتش دیدم

گفتم که چه کرده ای که میسوزندت
گفتا که در این باغ دمی خندیدم

#ابوسعید_ابوالخیر

@ddrreamm

چه ساغرها تهی ڪردیم بر یادت، ڪه یک ذره

نه ساڪن گشت سوز دل، نه ڪمتر شد خمار ما

#اوحدی_مراغه_ای

@ddrreamm

دیدی که دردِ هجر به ظاهر صدا نداشت
سوزاند استخوان و به این اکتفا نداشت

دردیست زخمِ رفتن یارم که ای طبیب
تا بامدادِ روزِ قیامت دوا نداشت

روزی که آفرید دلم را خدای من
جز مهرِ مهربانِ خودم هیچ جا نداشت

زلفی که سر به زیر نهادست تا کمر
بنگر که آبشارِ بلندِ رها نداشت

من دلبرانه شعر برایت سروده ام
باید بمیرد آنکه به دل دلربا نداشت

آن کس که بی نگار به سر می برد حیات
در شهر خویش نیز کسی آشنا نداشت

#حیات_اله_پایانی

@ddrreamm

در گوش دلم گفت فلک پنهانی؛
حکمی که قضا بود ز من می‌دانی؟

در گردش خود اگر مرا دست بُدی،
خود را برهاندمی ز سرگردانی

#خیام

@ddrreamm

بهترین شهر همانجاست که دلبر آنجاست

دلبر ماست که آوازه او در همه جاست

#امیر_مومنی

@ddrreamm


زلف آشفته و خو کرده و خندان لب و مست
پیرهن چاک و غزل‌خوان و صراحی در دست

نرگسش عربده‌جوی و لبش افسوس کنان
نیم‌شب دوش به بالین من آمد بنشست

سر فرا گوش من آورد به آواز حزین
گفت: "ای عاشق دیرینه‌ی من! خوابت هست؟"

عاشقی را که چنین باده‌ى شب گیر دهند
کافر عشق بود، گر نشود باده‌پرست

برو ای زاهد و بر دُردکشان خرده مگیر
که ندادند جز این تحفه به ما روز الست

خنده‌ى جام می و زلف گره گیر نگار
ای بسا توبه که چون توبه‌ حافظ بشکست

#حافظ

@ddrreamm

می‌شد آن کس که جز او جان سخن کس نشناخت
من همی‌دیدم و از کالبدم جان می‌رفت

چون همی‌گفتمش ای مونس دیرینهٔ من
سخت می‌گفت و دل‌آزرده و گریان می‌رفت

پادشاها ز سر لطف و کرم بازش خوان
چه کند سوخته از غایت حرمان می‌رفت

#حافظ

@ddrreamm

از حباب آموز همت را که با صد احتیاج

خالی از دریا برون آرد سبوی خویش را

#صائب_تبریزی

@ddrreamm       
          ای‌ گلشن‌ نیکویی
‌        امروز چه‌ خوش ‌بویی

بر شاخ که‌ خندیدی در باغ که ‌پروردی

        #مولانــــا

@ddrreamm

#مولانا در مثنوی و طی داستانی، چهره‌ی حماقت را ترسیم می‌کند:

#عیسی_مریم به سوی کوهی می‌گریخت. تو گویی شیری در پی ریختن خون او بود. کسی او را بدید در پی عیسی دوید و علت گریختن‌اش را پرسید. عیسی پاسخ نمی‌داد و هم‌چنان ادامه می‌داد. پس از چند بار پرسش، عیسی "گفت: 
ای احمق گریزانم برو
می‌رهانم خویش را بندم مشو
آن شخص گفت تو عیسایی و دم حیات بخش الهی داری. کر و کور شفا می‌بخشی و مرده را زنده می‌کنی. او را درمان کن، و عیسی جوابش داد:

کان فسون و اسم اعظم را که من
بر کر و بر کور خواندم شد حسن

بر کُه سنگین بخواندم شد شکاف
خرقه را بدرید بر خود تا بناف

برتن مرده بخواندم گشت حی
بر سر لاشی بخواندم گشت شی

خواندم آن را بر دل احمق بود
صد هزاران بار و درمانی نشد

سنگ خارا گشت و زان خو بر نگشت
ریگ شد کز وی نروید هیچ کشت


♡ #مولانا از آن سوی تاریخ به ما می‌گویند حماقت را درمانی نیست. و بدتر این که تلاش برای ترغیب احمق در پذیرش منطق، نه تنها امری بیهوده که بی‌معنا و خطرناک است.  این همان بن‌بست تباهی است که در آن گرفتار آمده‌ایم.
چه باید کرد؟