@ddrreamm

نیک بختان به حکایت و امثال پیشینیان پند گیرند زان پیشتر که پسینیان به واقعه او مثل زنند. دزدان دست کوته نکنند تا دستشان کوته کنند.

نرود مرغ سوى دانه فراز
چو دگر مرغ بیند اندر بند

پند گیر از مصائب دگران
تا نگیرند دیگران به تو پند

#سعدی_گلستان_باب_هشتم
#در_آداب_صحبت

@ddrreamm

هرکجا عدل روی بنموده ست 
نعمت اندر جهان بیفزوده ست

هرکجا ظلم رَخت افکنده ست
مملکت را ز بیخ برکنده ست

#حکیم_سنایی

‌@ddrreamm

یک چند، میان خلق کردیم درنگ
ز ایشان به وفا، نه بوی دیدیم نه رنگ

آن به که ز چشم خلق پنهان گردیم
چون آب در آبگینه، آتش در سنگ

#شیخ_بهایی

#پاپک_نامه
بخشی از :
#خرد_نامه_پایان_شاهنامه
#سروده_داتیس_مهرابیان

در هفدهم دی ماه ، سالروز جان باختن سردار بزرگ آریایی ، فرزند جاوید نام آذرابادگان ، بابک خُرّمدين بخشی از "بابک نامه "👇
بیت های ۱۲۸۲۴تا ۱۲۸۴۳

خیانت افشین و گرفتار شدن بابک  به حیله ی او  

خبر آمد از هر ولایت که شیر
سپهدار ، بابک  شد آخر اسیر

چنین ، ناگهان بعدِ چند ازمَنه
به افسونِ افشین اَشْروسنه

گرفتار شد ، بابک قهرمان
امید دلِ پارسی _مردمان

برآمد ز هر سینه ای سوز و ساز
ز  نو ، زخمِ کهنه ، دهان کرد باز

که گویی شکستِ نهاوند -جنگ
به تکرار تاریخ ، برگشته ننگ ...

چو آن سروِ آزاد ، قدش شکست
همای رهایی ، پر و بال بست .
...

خلیفه به تختِ غرورش در اوج
نشست و عرب _مردمان ، فوج فوج

به دیدار بابک ، سراسیمه سر
دویدند  از خانه هاشان به در

که در بند ، بینند ، شیرِ اَهَر
خداوندِ بَذ  را ، بدون سپر

گذشت  آفتاب از سرِ نیمروز
و جمعیت منتظر ، چشم -دوز

به رخ ، سایبان کرده ، دست و کلاه
به راهی که افشین رسد با سپاه

به ناگه ، افق شد سیاه از غبار
به سمکوبِ اسبِ هزاران سوار

فضا پر شد از هلهله ، سوت و جیغ
و خورشید در میغ شد ، بر ستیغ

طنین دو صد ، طبل و شیپور و ساز
به گوش بیابان ، دهان کرد باز

جلو دار ، افشین ، به کبر و غرور
و در پس ، سپاه آمد از راه دور
...

در این بین ، بابک ، یَلِ نامدار
بر اسبی کَهَر ، خسته ، بی زین سوار

نشسته به زنجیر ، با زخمِ تَن
میان دو صد مردِ شمشیر زن

سرش،  بیرقی سرفراز و بلند
چنان تیر آماده ی در خدنگ

اگر چه به زنجیر و غُل ، پای بست
حضورش ، شب تیره را می شکست.

ادامه دارد ...

📚 بن مایه ی پژوهشی شعرها ؛
تاریخ طبری
تاریخ نهضت های ملی
بابک خرمدین ؛ سعید نفیسی
دو قرن سکوت زرین کوب


#کانال_آثار_شعر_نقاشی_داتیس
@esmaeilmehrabiandatis

@ddrreamm


17 دی ماه سالروز جانباختن سردار بابک خرمدین در راه آزادی میهن

آخرین سخن #بابک_خرمدین چنین بوده است : تو ای معتصم خیال مکن که با کشتن من فریاد استقلال طلبی ایرانیان را خاموش خواهی کرد! من لرزه ای بر ارکان حکومت تازیان انداخته ام که دیر یا زود آن را سرنگون خواهد نمود!
تو اکنون که مرا تکه تکه می‌کنی هزاران بابک در شمال و جنوب و شرق و غرب ایران ظهور خواهند کرد و قدرت پوشالی شما #پاسداران جهل و ستم را از میان بر خواهد داشت!

این را بدان که #ایرانی هرگز زیر بار زور و ستم نخواهد رفت و سلطه #بیگانگان را تحمل نخواهد کرد من درسی به جوانان ایران داده ام که هرگز آن را #فراموش نخواهند کرد!
من مردانگی و درس مبارزه را به جوانان #ایران آموختم و هم اکنون که جلاد تو شمشیرش را برای بریدن دست و پاهای من تیز می‌کند صدها ایرانی با خون بجوش آمده آماده طغیان هستند. #مازیار هنوز مبارزه می‌کند و صدها بابک و مازیار دیگر آماده اند تا مردانه برخیزند و میهن گرامی را از دست متجاوزان و یوغ #تازیان مردم فریب برهانند!

@ddrreamm

دلی که با سر زلفین او قراری داد
گمان مبر که بدان دل قرار بازآید

چه جورها که کشیدند بلبلان از دی
به بوی آن که دگر نوبهار بازآید

ز نقش بند قضا هست امید آن حافظ
که همچو سرو به دستم نگار بازآید

#حافظ
#علی_قمصری و گروه تنبور‌نوازان مستور

@ddrreamm

حکایتی از گلستان در باب عابدان بی درد و منع کنندگان موسیقی و هنر اصیل

سعدی می فرماید دلی که از بصیرت برخوردار باشدهنگام شنیدن موسیقی مانند گلها وگیاهان و جانوران در برابر وزش باد به رقص و حرکت در میآید و همه چیز حتی خار را تسبیح گوی جهان هستی می بیند.
در حالیکه بعضی، حتی از جانوران نیز قوه درک کمتری دارند و همانند سنگ سخت،زیبایی و هنر  تاثیری در آنان ندارد:

وقتی در سفر حجاز طایفه ای جوانان صاحبدل همدم من بودند و هم قدم ،
وقتها زمزمه ای بکردندی
و
بیتی محققانه بگفتندی ،

عابدی در سبیل منکر حال درویشان بود و بی خبر از درد ایشان
تا برسیدیم بخیل بنی هلال ،
کودک سیاه از حی عرب بدر آمد و آوازی بر آورد که مرغ از هوا در آورد

اشتر عابد را دیدم که برقص اندر آمد و عابد را بینداخت و برفت.

گفتم ای شیخ سماع در حیوان اثر کرد و تو را همچنان تفاوت نمی کند.

دانی چه گفت مرا آن بلبل سحری
تو خود چه آدمی کزعشق بی خبری

اشتربه شعرعرب درحالتست وطرب
گر ذوق نیست ترا کژ طبع جانوری

#گلستان
#باب_دوم
در اخلاق درویشان

@ddrreamm

یکی از دوستان قدیمی که در ارتش با درجه تیمساری خدمت می کرد روزی مطلبی را برای من تعریف کرد
که فوق العاده زیبا بود:

تعریف می کرد در سال 1350 هنگامی که با درجه سرهنگی در ارتش خدمت می کردم
آزمونی در ارتش برگزار گردید تا افراد برگزیده
در رشته حقوق عهده دار پست های مهم قضائی
در دادگاه های نظامی ارتش گردند.
در این آزمون من و 25 نفر دیگر رتبه های بالای آزمون
را کسب نموده و به دانشگاه حقوق قضائی راه یافتیم.

دوره تحصیلی یک ساله بود
و همه با جدیت دروس را می خواندیم.
یک هفته مانده به پایان دوره
روزی از درب دژبانی در حال رفتن به سر کلاس بودم
که ناگهان دیدم دو نفر دژبان با یک نفر لباس شخصی
منتظر من هستند و به محض ورود من
فرد لباس شخصی که با ارائه مدرک شناسائی
خود را از پرسنل سازمان امنیت معرفی میکرد
مرا البته با احترام، دستگیر و با خود به نقطه نامعلومی برده
و به داخل سلول انفرادی انداختند.

هر چه از آن لباس شخصی علت بازداشتم را می پرسیدم چیزی نمی گفت و فقط می گفت من مأمورم و معذور و چیز بیشتری نمی دانم!

اول خیلی ترسیده بودم وقتی بداخل سلول انفرادی
رفتم و تنها شدم افکار مختلفی ذهنم را آزار می داد

از زندان بان خواستم تلفنی به خانه ام بزند
و حداقل خانواده ام را از نگرانی خلاص کنند
که ترتیب اثری نداد و مرا با نهایت غم و اندوه
در گوشه بازداشتگاه به حال خود رها کرد.

آن روز شب شد و روزهای دیگر هم به همان ترتیب
گذشت و گذشت تا این که روز نهم،
در حالی که انگار صد سال گذشته بود سپری شد.

صبح روز نهم مجددا دیدم همان دو نفر دژبان
بهمراه همان لباس شخصی بدنبال من آمده
و مرا با خود برده و یکراست به اتاق رئیس دانشگاه که درجه سرلشگری داشت بردند.
افکار مختلف و آزار دهنده لحظه ای مرا رها نمیکرد و شدیدا در فشار روحی بودم.

وقتی به اتاق رئیس دانشگاه رسیدم
در کمال تعجب دیدم تمام همکلاس های من هم با
حال و روزی مشابه من در اتاق هستند
و البته همگی هراسان و بسیار نگران بودند.

وقتی همه دوستانم را دیدم که به حال و روز من دچار شده اند کمی جرأت بخرج دادم و از بغل دستی خود
آهسته پرسیدم دیدم وضعیت او هم شبیه من است!

ناگهان همهمه ای بپا شد که ناگهان در اتاق باز شد
و سرلشگر رئیس دانشگاه وارد اتاق شده
و ما همگی بلند شده و ادای احترام کردیم.

رئیس دانشگاه با خوشروئی تمام با یکایک ما دست داده
و در حالی که معلوم بود از حال و روز همه ما
کاملا آگاه بود این چنین به ما پاسخ داد:

هر کدام از شما که افسران لایقی هم هستید
پس از فارغ التحصیلی، ریاست دادگاهی را
در سطح کشور بعهده خواهید گرفت
و حالا این بازداشتی شما آخرین واحد درسی شما بود
که بایستی پاس می کردید و در مقابل اعتراض ما گفت:

این کار را کردیم تا هنگامی که شما در مسند قضاوت نشستید قدرتمند شدید و قلم در دست تان بود
از آن سوءاستفاده نکنید و از عمق وجودتان
حال و روز کسی را که محکوم می کنید درک کرده
و بی جهت و  از سر عصبانیت و یا مسائل دیگر
کسی را بیش از حد جرمش به زندان محکوم نکنید!

در خاتمه نیز از همه ما عذرخواهی گردید
و همه ما نفس راحتی کشیدیم.

بقول سعدی شیرازی :
زیر پایت چون ندانی، حال مور
همچو حال توست، زیر پای فیل

‌@ddrreamm

پر خود سوختم و دم نزدم
گر چه پیرایهٔ پروانه، پر است

کس ندانست که من میسوزم
سوختن، هیچ نگفتن، هنر است

#پروین_اعتصامی

‌ @ddrreamm

رونق باغ می‌رسد، چشم و چراغ می‌رسد
غم به کناره می‌رود، مه به کنار می‌رسد

تیر روانه می‌رود، ســـــوی نشــانه می‌رود
ما چه نشسته‌ایم پس، شه ز شکار می‌رسد

باغ ســـلام می‌کند، ســرو قیام می‌کند
سبزه پیاده می‌رود، غنچه سوار می‌رسد


#مولانا

@ddrreamm

من مناجات درختان را هنگام سحر
رقص عطر گل یخ را با باد

نفس پاک شقایق را در سینه کوه
صحبت چلچله ها را با صبح

نبض پاینده هستی را در گندم زار
گردش رنگ و طراوت را در گونه گل

همه را میشنوم
می بینم
من به این جمله نمی اندیشم
به تو می اندیشم...

#فریدون_مشیری

@ddrreamm


#محمود_دولت‌آبادی قشنگ گفت؛

‏آنجا یک قهوه خانه بود، اما ننشستیم به نوشیدن دوتا استکان چای.چرا؟
‏دنیا خراب می‌شد اگر دقایقی آنجا می‌نشستیم و نفری یک استکان چای میخوردیم؟
‏ عجله،همیشه عجله!
‏کدام گوری میخواستم بروم؟

"‏من به #بهانه رسیدن به #زندگی،
‏همیشه #زندگی را کشته ام....

@ddrreamm



✨عنصر ماه تولد شما چیست ؟

@ddrreamm

مُسَمَّط : 
شعری است که از رشته ­های گوناگون پدید می­آید. قافیه­ ی رشته­ ها متفاوت است و در هر رشته همه­ ی مصراع­ ها به جز مصراع آخر هم قافیه­اند. به هر بخش رشته می­گویند و به مصراع آخر هر رشته، بند گویند. در ضمن تمام بندها با هم هم قافیه می­باشند. 
شکل مسمط 
------------+ ------------+
------------+ ------------+ رشته
------------+ ------------# بند 
------------× ------------× 
------------× ------------× رشته 
------------× ------------# بند 

ای گنبد زنگارگون ای پر جنون پر فنون
هم تو شریف و هم تو دون هم گمره و هم رهنمون

دریای سبز سرنگون پر گوهر بی منتها

انوار و ظلمت را مکان بر جای و دائم تازیان
ای مادر نامهربان هم سالخورده هم جوان

گویا ولیکن بی زبان جویا ولیکن بی‌وفا

گه خاک چون دیبا کنی گه شاخ پر جوزا کنی
گه خوی بد زیبا کنی از بادیه دریا کنی

گه سنگ چون مینا کنی وز نار بستانی ضیا

فرمانبر و فرماندهی قانون شادی واندهی
هم پادشاهی هم رهی، بحری بلی، لیکن تهی

تازَنده‌ای بر گمرهی سازنده‌ای با ناسزا

چشم تو خورشید و قمر گنج تو پر در و گهر
جود تو هنگام سحر هم بر خضر هم بر شجر

بارد به مینا بر درر و آرد پدید از نم نما

بهمن کنون زرگر شود برگ رزان چون زر شود
صحرا ز بیم اصفر شود چون چرخ در چادر شود

چون پردگی دختر شود خورشید رخشان بر سما

گلبن نوان اندر چمن عریان چو پیش بت شمن
نه یاسمین و نه سمن نه سوسن و نه نسترن

همچون غریب ممتحن پژمرده باغ بی نوا


شعر مسمط از #ناصر_خسرو_قبادیانی

@ddrreamm


کمال سِر  محبت  ببین  نه نقص گناه

که هر که بی‌هنر افتد نظر به عیب کند

#حافظ

@ddrreamm

صحبت از پژمردن یک برگ نیست
فرض کن مرگ قناری در قفس هم مرگ نیست
فرض کن یک شاخه گل هم در جهان هرگز نَرُست
فرض کن جنگل بیابان بود از روز نخست
در کویری سوت و کور
در میان مردمی با این مصیبت‌ها صبور
صحبت از مرگ محبت، مرگ عشق
گفتگو از مرگ انسانیت است ،

#فریدون_مشیری

@ddrreamm


وفا نمودن و  برگشتن و  جفا کردن

طریق یاری و آئین دل ربائی نیست

#عبید_زاکانی