@ddrreamm


صبحدم آواز می خوانَد سرِ کهسار ؛ سار
همنوایش می نوازد در نوا کفتار ؛ تار

روی ساحل با چه شوری میزند خرچنگ ؛ چنگ
قورباغه می کَشد با لحن ناهنجار ؛ جار

ماهی آزاد رِند و ماهی شیلات ؛ لات
گشته از کمبود طعمه مرغِ ماهیخوار ؛ خوار

کفش بوتیمار ورنی ؛ کفش کبک انجیر ؛ جیر
بره آرام است و گرگ از نفحه اسحار ؛ هار

زلف سنجاقک سیاه و کاکل زنبور ؛ بور
هفت خط و زهرآگین مثل استعمار ؛ مار

دشت و صحرا گشته از گلهای رنگارنگ ؛ رنگ
دامن آکنده ز گل با شادی بسیار ؛ یار

ای که سازِ تو شده در مایه ی مشکوک ؛ کوک
ای که صادر می کنی همواره از منقار ؛ قار

ای کلاغ ؛ ای مخبرِ مرغان خبرچینِ سیاه
ای شده پرونده ات بر دوش استکبار ؛ بار

نام تو مرغ است و نامِ بلبل و سیمرغ ؛ مرغ
لیک با نامت ندارد شاعرِ بیکار ؛ کار

نوک ببند و پندی از سیمای عالمگیر ؛ گیر
ترک کن خوانندگی را ؛ بگذر از این قار قار

بخت یارت شد که در این قافیه کمبود بود
ور نه می شد حال تو در کوچه و بازار ؛ زار

#اسماعیل_امینی

@ddrreamm


شبها گذرد که دیده نتوانم بست
مردم همه از خواب و من از فکر تو مست

باشد که به دست خویش خونم ریزی
تا جان بدهم دامن مقصود به دست

#سعدی

@ddrreamm

جایگاه زن در شاهنامه

هرآنکس که شهنامه خوانی کند
چه  مرد و  چه زن پهلوانی کند

که گرگیو و خسرو به ایران شوند
زنان اندر ایران  چو  شیران شوند

#فردوسی_بزرگ

شاهنامه کتابی است که زن در سراسر آن حضور دارد؛ برعکس ایلیاد هومر که در آن سیمای زن، پریده رنگ و کم اهمیت است. زن در ایلیاد، آتش فاجعه را برمی افروزد و خود کنار می نشیند. این گونه است که زیبایی شوم و تباه کننده هلن، موجد جنگ است.

در دوران پهلوانی شاهنامه، حضور زن لطف و گرمی و نازکی و رنگارنگی به ماجراها می بخشد. این زن هایند که به داستان های شاهنامه آب و رنگ بخشیده اند. اگر تهمینه نبود مرگ سهراب آن قدر موثر و غم انگیز جلوه نمی کرد؛ همین گونه است مرگ فرود اگر جریره نبود؛ و مرگ سیاوش اگر فرنگیس نبود؛ و مرگ اسفندیار اگر کتایون نبود؛ و مرگ رستم و تراژدی زال، اگر رودابه نبود.

سیمای تراژیک زن در شاهنامه به نجیب ترین و پاکیزه ترین نحو؛ یعنی به عنوان مادر و همسر جلوه می کند، نه به عنوان معشوقه. در تمام داستانهای شاهنامه حضور زن را می بینیم. در تمام دوران پهلوانی، از سودابه که بگذریم، یک زن پتیاره دیده نمی شود. اکثر زنان شاهنامه نمونه بارز زنِ تمام عیارند که در عین برخورداری از فرزانگی و بزرگ منشی، از جوهر زنانگی و زیبایی نیز به نحو سرشار بهره مندند.

زن خوب در شاهنامه، زنی است که زیبایی و رعنایی را با آهستگی و فرزانگی، و شرم را با خواهش جمع داشته باشد. شرم، نخستین صفت زن است. آوای نرم نشانه ادب و آزرم است و آهستگی نشانه بزرگ منشی.


صفت دوم، خرد و فرزانگی است. از این لحاظ زن همپایه مرد است، زیرا برای مرد نیز خردمندی مهم ترین صفت شناخته شده است. در کنار آهستگی و خردمندی و شرم و شایستگی، چاره گری و زبان آوری نیز صفت مقبولی است. نمونه بارز زنان کدبانو و چاره گر و سخندان، سیندخت٬ زن مهراب کابلی و مادر رودابه است. این زن در جریان عشق دخترش با زال٬ چنان پختگی و تدبیر به خرج می دهد و چنان ظرافت را با زیرکی می آمیزد که مشکل ازدواج زال و رودابه به همت او آسان می شود و کشورش از بلایی بزرگ که تا آستانه اش آمده٬ نجات می یابد.

عشق در شاهنامه در عین برهنگی، پاک و نجیبانه است. رابطه زن و مرد بی آن که به تکلّف و تصّنع گراییده باشد٬ از تمدن و فرهنگ آن قدر مایه دارد که بتواند با ظرافت و پاکیزگی همراه باشد. در دوران پهلوانی شاهنامه، تنها یک مورد می بینیم که عشق به کام نمی رسد و آن عشق ناگهانی و نافرجام سهراب به گردآفرید است؛ و تنها در یک مورد، عشق، ناپاک و نارواست و آن عشق سودابه به سیاوش است.
@ddrreamm
منبع: کتاب آواها و ایماها
دکتر محمدعلی اسلامی ندوشن‌

@ddrreamm


داستان بازگشت #مولانا به ایران

@ddrreamm

ما را چه به «آزادی» ؟!

وقتی پرفروش‌ترین #کتاب های ما
کتاب‌های آشپزی و تعبیرخواب هستند،

یعنی که ما ملت
خوردن و خوابیدنیم !

👤 #نزار_قبانی

@ddrreamm

رمزیسٺ زِ پاسِ ادبِ عشق که مرغان

شب نوبٺِ پرواز به پروانه گذارند

     #صائب_تبریزی🌺‍🍃‍

@ddrreamm


خواندن بی‌اندیشه بیهوده است
اندیشه بدون خواندن خطرناک

" کنفوسیوس "

@ddrreamm


اگر به زندگی عشق بورزید
زندگی عشق را به سوی شما باز خواهد گرداند 🌹

@ddrreamm

لذّت تنهایی

به کسی که به ویژه در سنین جوانی طاقت تحمل وجود خسته کننده ی دیگران را ندارد و به حق از معاشرت با آنان ناخرسند می گردد و به انزوا رانده می شود ، توصیه می کنم که عادت کند ، قدری از تنهایی خویش را به همراه خود به جمع ببرد، یعنی بیاموزد که حتی در جمع نیز تا اندازه ای تنهایی خود را حفظ کند ، هر چه می اندیشد فورا ابراز نکند و همچنین آنچه را که می گویند زیاده به جد نگیرد، و از دیگران نه از حیث اخلاقی، نه عقلی انتظار بسیار نداشته باشد و بنابر این بی اعتنایی را در برابر نظرات آنان در خود استوار کند که این مطمئن ترین روش برای اعمال شکیبایی در خور تحسین است.
اگر چنین کند، در میان جمع است، اما با دیگران نیست و رابطه اش با دیگران واجد ماهیتی صرفا عینی است. این روش او را از تماس نزدیک با جمع و در نتیجه از آلودگی و رنجش مصون می دارد.
@ddrreamm
#آرتور_شوپنهاور

@ddrreamm

مرغ سحر ،
را از زبان #فرهاد_مهراد بشنوید

@ddrreamm


نشان اهل خدا عاشقی ست ، با خود دار

که در مشایخ شهر این نشان نمی‌بینم

#حافظ

@ddrreamm

میان خواب و بیداری
شبی دیدم خیال او
از آن شب واله و حیران،
نه در خوابم، نه بیدارم

#اوحدی_مراغه‌ای
#شب_به_گلستان
#سوگند

@ddrreamm


چشم فروبسته اگر وا کنی
در تو بود هرچه تمنا کنی

عافیت از غیر نصیب تو نیست
غیر تو ای خسته طبیب تو نیست

از تو بود راحت بیمار تو
نیست به غیر از تو پرستار تو

همدم خود شو که حبیب خودی
چاره‌ی خود کن که طبیب خودی

غیر که غافل ز دل زار توست
بی‌خبر از مصلحت کار توست

برحذر از مصلحت‌اندیش باش
مصلحت‌اندیش دل خویش باش

چشم بصیرت نگشایی چرا
بی‌خبر از خویش چرایی چرا

صید که درمانده ز هر سو شده‌ست
غفلت او دام ره او شده‌ست

تا ره غفلت سپرد پای تو
دام بود جای تو ای وای تو

خواجه‌ی مقبل که ز خود غافلی
خواجه نه‌ای بنده‌ی نامقبلی

از ره غفلت به گدایی رسی
ور به خود آیی به خدایی رسی
ـ...
ای شده نالان ز غم و رنج خویش
چند نداری خبر از گنج خویش؟

گنج تو باشد دل آگاه تو
گوهر تو اشک سحرگاه تو

مایه‌ی امید مدان غیر را
کعبه‌ی حاجات مخوان دیر را

غیر ز دلخواه تو آگاه نیست
زآن که دلی را به دلی راه نیست

خواهش مرهم ز دل ریش کن
هرچه طلب می‌کنی از خویش کن

#رهی_معیری

@ddrreamm


#شازده_کوچولو: چطوری حماقتم رو نشون بدم؟
#روباه : برای هرچیزی اظهار نظر کن.