چه وجود نقش دیوار و چه آدمی که با او

سخنی ز عشق  گویند  و در او اثر  نباشد

#سعدی
@ddrreamm

 #مولانــــا
@ddrreamm
مرا آن دلبر پنهان
همی‌گوید به پنهانی

به من ده جان به من ده جان
چه باشد این گران جانی

@ddrreamm

انسان از آغاز وجود ، خود را بسی کم شاد کرده‌است ...!

برادران ؛ «گناه نخستین» همین است
و همین ؛ هر‌چه بیشتر خود را شاد کنیم ،

آزردن دیگران و در اندیشهٔ آزار بودن را بیشتر از یاد می‌بریم ...!

#چنین_گفت_زرتشت
#نیچه

كاش خوبان همه از عاشقِ خود جان طلبند

تا   بهرِ   بوالهوسى   عاشقى    آسان  نشود

#هلاکی_همدانی
@ddrreamm

@ddrreamm

در طَبع روزگار
وفا و کَرم مجوی

که این هر دو مدتیست
که در روزگار نیست

#عطار

@ddrreamm



گمان مبر  که به پایان رسید کار مغان

هزار باده ناخورده در رگ تاک  است

#سهراب_پورناظری

@ddrreamm

آلودهٔ دنیا جگرش ریش ترست
آسوده‌ترست هر که درویش ترست

هر خر که برو زنگی و زنجیری هست
چون به نگری بار برو بیش ترست

#ابوسعید_ابوالخیر

@ddrreamm

ﺍﯼ ﺩﻝ ﺯ ﺯﻣﺎﻧﻪ ﺭﺳﻢِ ﺍﺣﺴﺎﻥ ﻣﻄﻠﺐ
ﻭﺯ ﮔﺮﺩﺵِ ﺩﻭﺭﺍﻥ ﺳﺮﻭ ﺳﺎﻣﺎﻥ ﻣﻄﻠﺐ

ﺩﺭﻣﺎﻥ ﻃﻠﺒﯽ ﺩﺭﺩِ ﺗﻮ ﺍﻓﺰﻭﻥ ﮔﺮﺩﺩ
ﺑﺎ ﺩﺭﺩ ﺑﺴﺎﺯ ﻭ ﻫﯿﭻ ﺩﺭﻣﺎﻥ ﻣﻄﻠﺐ

#خیام

گفتی ز خاک بیشترند اهل عشق من

از خاک بیشتر نه که از خاک کمتریم

#سعدی

@ddrreamm

مفلسانیم و هوای می و مطرب داریم

آه اگر خرقۀ  پشمین  به  گرو نستانند

#حافظ
@ddrreamm

صفای سینه غنیمت ‌شمار و عشرت ‌کن

که کار تیره‌دلان چون غبار بر باد است

#بیدل_دهلوی
@ddrreamm

همچون  صدف  به سینه 
هر نکته را بپرور

گوهر نگشته حیف است
حرف از دهن برآید

@ddrreamm
#حزین_لاهیجی

بود آیا که دَرِ میکده‌ها بگشایند
گره از کار فروبسته ما بگشایند

اگر از بهر دل زاهد خودبین بستند
دل قوی‌دار که از بهر خدا بگشایند

#حافظ
  @ddrreamm

@ddrreamm

وقت سخن مترس و بگو آنچه گفتنی است

شمشیر ، روز  معرکه  زشت  است در نیام

#پروین_اعتصامی

@ddrreamm

در مسلخ عشق جز نکو را نکشند
روبه صفتان زشت خو را نکشند

گر عاشق صادقی ز کشتن مگریز
مردار بود هر آنکه او را نکشند

#خاقانی

@ddrreamm

آدمی تا زمانی که سختی‌هایش را می‌فهمد، «زنده» است؛
ولی وقتی سختی‌های دیگران را درک می‌کند، آن‌وقت یک «انسان» است!

#لئو_تولستوی

@ddrreamm

ای رشک ماه و مشتری
با ما و پنهان چون پری

خوش خوش کشانم می‌بری
آخر نگویی تا کجا

#مولانا

@ddrreamm
#مولانــــا

ازحدچو بشد دردم
درعشق سفر کردم
یارب چه سعادت‌ها
که زین سفرم آمد

وقتست که می نوشم
تا برق زند هوشم
وقتست که بر پرم
چون بال و پرم آمد

او را خود التفات نبودش به صید من
من خویشتن اسیر کمند نظر شدم

گویند روی سرخ تو سعدی چه زرد کرد
اکسیر عشق بر مسم افتاد و زر شدم

@ddrreamm
#سعدی