@ddrreamm

خوش باش که هر که راز داند

داند که خوشی خوشی کشاند

#مولانا

@ddrreamm

رفتم به میکده یک شب ببینمش
دیدم خدا نشسته به پیشش کنار او

گفتم مگر به خطا دیده ام ؛ ولی
دیدم خطا نبود که می شست نار او

وقتی که خلوتی به چنین خالصانه شد
بی شک زدوده و پاک است کار او

#امیر_مومنی

‌@ddrreamm

گفتم که بوی زلفت گمراه عالمم کرد
گفتا اگر بدانی هم اوت رهبر آید

گفتم خوشا هوایی کز باد صبح خیزد
گفتا خنک نسیمی کز کوی دلبر آید

گفتم که نوش لعلت ما را به آرزو کشت
گفتا تو بندگی کن کو بنده پرور آید


#حافظ

@ddrreamm

پرفسور #حسابی نقل می کند:
در سالهای پیش از انقلاب در یکی از روستاهای نیشابور مشغول گدراندن دوران خدمت سربازی در سپاه بهداشت بودم. یکی از روزها سوار بر ماشین لندرور به همراه دکتر درمانگاه از جاده ای میگذشتیم که دیدم یک چوپان از دور چوبدستش را تکان میداد و به سمت ما میدوید، در آن منطقه مردم ماشین درمانگاه را می شناختند،
ماشین را نگه داشتیم، چوپان به ما رسید ونفس نفس زنان و با لهجه ای روستایی گفت آقای دکتر مادرم سه روزه بیماره…
به اشاره ما درب عقب لندرور را باز کرد و رفت عقب ماشین نشست…
در بین راه چوپان گفت که دیشب از تهران با هواپیما به فرودگاه مشهد آمده و صبح به روستایشان رسیده و دیده مادرش مریض است…
من و دکتر زیر چشمی به هم نگاه کردیم و از روی تمسخر خنده مرموزانه کردیم و به هم گفتیم: چوپونه برای اینکه به مادرش برسیم برای خودش کلاس میذاره…
به خانه چوپان رسیدیم و دیدیم پیرزنی در بستر خوابیده بود، دکتر معاینه کرد وگفت سرما خوردگی دارد دارو و آمپول دادیم و یکدفعه دیگر هم سر زدیم و پیرزن خوب شد…
دو سه ماه از این جریان گذشت و ما فراموش کردیم…
یک روز دیدیم یک تقدیرنامه از طرف وزیر بهداری آن زمان آمده بود و در آن از اینکه مادر پروفسور #اعتمادی، استاد برجسته دانشگاه پلی تکنیک تهران معالجه نموده اید، تشکر میکنیم…
من و دکتر، هاج واج ماندیم، و گفتیم مادر کدام پروفسور را ما درمان کرده ایم؟
تا یادمان به گفته های چوپان و معالجه مادرش افتادیم…
با عجله به اتفاق دکتر در خانه پیرزن رفتیم، واز او پرسیدیم مادر کدام پسرت استاد و پروفسور است؟
پیرزن گفت همانکه آن روز با شما بود…
پسرم هروقت به اینجا میاید، لباس چوپانی میپوشد
و با زبان محلی صحبت میکند…
من و دکتر شرمنده شدیم و من از آن روز با خودم عهد کردم هیچکس را دست کم نگیرم!
و از اصل و خاک و ریشه خودم فرار نکنم...
@ddrreamm
عشق را بیمعرفت ' معنا مکن
زر نداری ' مشت خودرا وا مکن
گر نداری ' دانش ترکیب رنگ
بین گلها ' زشت یا زیبا مکن
خوب دیدن ' شرط انسان بودن است
عیب را در این وآن ' پیدا مکن
دل شود روشن ' زشمع اعتراف
با کس ار بد کرده ای ' حاشا مکن
ای که از لرزیدن دل ' آگهی
هیچ کس را ' هیچ جا رسوا مکن
زر بدست طفل دادن ' ابلهیست
اشک را ' نذر غم دنیا مکن
پیرو خورشید ' یا آئینه باش
هرچه عریان دیده ای افشا مکن

شعر از : #پریش_شهرضائی

@ddrreamm


شاعری دیدم

هنگام خطاب،

به گل سوسن

می گفت: شما...!


#سهراب_سپهری

‌
@ddrreamm

قطعه‌ی #دله_دامه_نی
استاد #شهرام_ناظری

شاعر #یعقوب_ماهیدشتی
مقام #ساروخانی

ضبط زنده از مراسم نکوداشت #استاد_شهرام_ناظری
به پاس سالها تلاش در راه اعتلای موسیقی ایرانی ‌

#کرمانشاه
سال ۱۳۸۶

@ddrreamm

گفتم به گوشه‌ای بنشینم ولی دلم
ننشیند از کشیدن خاطر به سوی دوست

ناچار هر که دل به غم روی دوست داد
کارش به هم برآمده باشد چو موی دوست!

#سعدی

@ddrreamm


جان هم دهی کم است برای رفیق خوب،،،

@ddrreamm

مرا
هوایِ پریدن نبود
از پیِ طوبی

بهشتِ رویِ تو دیدم
از آشیانه پریدم

#عباس_صبوحی

@ddrreamm

خوش كمانچه مي‌كشد كان تير او
در دل عشاق دارد اضطراب
ترك و رومي و عرب‌گر عاشق است
همزبان اوست اين بانگ صواب

#مولانا
#کیهان_کلهر

@ddrreamm

هر لحظه توانستی گناه و خطای خودت را ببخشی ، انگاست که دقیقا همان لحظه تمامی خطاها بخشیده خواهد شد ،
اما ، اگر وجدان اجازه دهد ،،

#امیر_مومنی

@ddrreamm

سالها این مثل به ما فرض است
ترک عادت ، موجب مرض است

دیده می‌ بیند و دلش خواهد
دیده و دل همیشه در غرض است

#امیر_مومنی

@ddrreamm

گفتا برون شدی به تماشای ماه نو
از ماه ابروان منت شرم باد رو

عمریست تا دلت ز اسیران زلف ماست
غافل ز حفظ جانب یاران خود مشو

مفروش عطر عقل به هندوی زلف ما
کان جا هزار نافه مشکین به نیم جو

#حافظ

‌

@ddrreamm

دل من دیر زمانی‌ست که می‌پندارد
دوستی نیز گلی‌ست
مثل نیلوفر و ناز،

ساقه‌ی ترد ظریفی دارد
بی‌گمان سنگدل است آن که روا می‌دارد
جان این ساقه‌ی نازک را
دانسته بیازارد!

#فریدون‌_مشیری

@ddrreamm

حروف #جسم هستند
و اعداد #روح ،
کلمات هر کدام با عددی همراه هستند که آن عدد محتوا و معنای درونی آن کلمه هست.
اعداد از زمان پیدایش هیچ تغییری نکرده اند
اما کلمات در گذر تاریخ دچار دگرگونی در مفهوم شده اند
و از ریشه و اصالت اولیه خود دور گشته اند
اما روح کلمات (اعداد) بکر و دست نخورده باقی مانده اند.
بنابراین می توان گفت که اعداد بسیار مهم هستند
و راز های هستی را در خود حمل می کنند.