🇮🇷: @darvishnameh
🔴 چرا با سدسازی در شمال کشور و ترویج تراریخته ها باید مخالفت کنیم؟🔴
1⃣ #سدسازی و هر نوع تغییر در نظام آبشناختی یا هیدرولوژیک حوضه های آبخیز #البرز_شمالی، نشانه ای آشکار از نادانی و نابخردی - در بهترین حالت - و یا آزمندی و خیانت به نسل امروز و فردای وطن است. ما الماس بی رقیب جهان - #هیرکانی - را می تراشیم تا به بهانه تامین آب بیشتر، چراغ سبز به کشاورزی و صنعتی ناپایدار نشان دهیم برای تجاوز بیشتر به عرصه های جنگلی و مرتعی و یا خشک کردن تالابها و #خلیج_گرگان. اصولا چرا باید در سرزمینی که میانگین ریزشهای آسمانی اش بین دو تا سه برابر کره زمین است، سد بسازیم؟ رویشگاه هیرکانی خود بزرگترین سد طبیعی ایران بوده و دستکم ۴ میلیاردمتر مکعب آب در سال تولید می کند، چرا باید چنین سد طبیعی، زیبا و ارزشمندی را تخریب کرده و به جایش جرثومه های سیمان اندودِ ویرانگری چون #شفارود، #پل_رود، #هراز، #گلورد، #لاسک و ... بسازیم؟ اجازه دهیم تا این رویشگاه دیرینه باقی ماند تا به تاب آوری وطن بیشترین کمک را ارایه دهد. فقط در جایی که هیچ راه دیگری برای تامین آب شرب مردم وجود نداشته باشد، می توان اقدام به ساخت سدهایی با ارتفاع کمتر از ۱۵ متر کرد که چنین مواردی هم بسیار استثنایی است و اگر میزان هدررفت از شبکه آب شرب را به زیر ۵ درصد کاهش داده، شبکه های فاضلاب و تصفیه خانه ها را بروز کرده و مصارف خانگی و شرب را جدا سازیم؛ اصولاً در شمال کشور نباید با بحران تامین آب شرب مواجه شویم.
2⃣ طرفداران ورود محصولات دستکاری شده ژنتیکی به سفره مردم، می گویند: برای مقابله با قحطی، کم آبی و کود و سموم شیمیایی؛ چاره ای جز سرمایه گذاری برای #تراریخته_سازی نداریم! این در حالی است که هرگز به این پرسش ساده پاسخ نمی دهند: در جهان امروز سالانه بیش از ۱.۳ میلیاردتن غذا به هدر می رود - در ایران ۳۵ میلیون تن - یعنی بیش از یک سوم کل تولید غذا در سال! ضایعات بخش کشاورزی در ایران ۶ برابر استاندارد است و بیش از ۲۷ میلیارد مترمکعب از آبی که با این هزینه های گزاف در اختیار بخش کشاورزی قرار می گیرد، عملاً به دست مصرف کننده واقعی نمی رسد؛ آیا اگر واقعاً نگران سفره مردم و کیفیت محیط زیست ایران هستیم، نباید اولویت نخست را به مهارِ چنین هدررفت هنگفتی داده و سرمایه های ارزشمند ملی را به ارتقای نرم افزاری بخش کشاورزی اختصاص دهیم تا با تکیه بر روشهای #بی_خاکورزی، شناسایی و پرورش دشمنان بیولوژیک، احیای #کاریزها، بهبود روشهای برداشت و نگهداری و حمل محصول و ارتقای آبیاری های زیرزمینی، راندمان واقعی را با ارایه محصولی سالم ارتقا دهیم؟
3⃣ چنین است که از همه دریافت کنندگان عزیز #درویشنامه خواهش می کنم به گروه زیر رفته و با درج چهار مولفه شناسایی:
نام:
نام خانوادگی:
کد ملی:
تخصص:
مراتب مخالفت خویش را با این رویکرد خطرناک و ضد محیط زیستی اعلام کنید. دولتی که خود را محیط زیستی می خواند و #منشور_حقوق_شهروندی منتشر می کند، باید به مطالبه مردم و کنشگران محیط زیستی اش احترام نهد.
https://t.me/joinchat/AAAAAEGc1VUOYmfaVzPLpg
🔴 چرا با سدسازی در شمال کشور و ترویج تراریخته ها باید مخالفت کنیم؟🔴
1⃣ #سدسازی و هر نوع تغییر در نظام آبشناختی یا هیدرولوژیک حوضه های آبخیز #البرز_شمالی، نشانه ای آشکار از نادانی و نابخردی - در بهترین حالت - و یا آزمندی و خیانت به نسل امروز و فردای وطن است. ما الماس بی رقیب جهان - #هیرکانی - را می تراشیم تا به بهانه تامین آب بیشتر، چراغ سبز به کشاورزی و صنعتی ناپایدار نشان دهیم برای تجاوز بیشتر به عرصه های جنگلی و مرتعی و یا خشک کردن تالابها و #خلیج_گرگان. اصولا چرا باید در سرزمینی که میانگین ریزشهای آسمانی اش بین دو تا سه برابر کره زمین است، سد بسازیم؟ رویشگاه هیرکانی خود بزرگترین سد طبیعی ایران بوده و دستکم ۴ میلیاردمتر مکعب آب در سال تولید می کند، چرا باید چنین سد طبیعی، زیبا و ارزشمندی را تخریب کرده و به جایش جرثومه های سیمان اندودِ ویرانگری چون #شفارود، #پل_رود، #هراز، #گلورد، #لاسک و ... بسازیم؟ اجازه دهیم تا این رویشگاه دیرینه باقی ماند تا به تاب آوری وطن بیشترین کمک را ارایه دهد. فقط در جایی که هیچ راه دیگری برای تامین آب شرب مردم وجود نداشته باشد، می توان اقدام به ساخت سدهایی با ارتفاع کمتر از ۱۵ متر کرد که چنین مواردی هم بسیار استثنایی است و اگر میزان هدررفت از شبکه آب شرب را به زیر ۵ درصد کاهش داده، شبکه های فاضلاب و تصفیه خانه ها را بروز کرده و مصارف خانگی و شرب را جدا سازیم؛ اصولاً در شمال کشور نباید با بحران تامین آب شرب مواجه شویم.
2⃣ طرفداران ورود محصولات دستکاری شده ژنتیکی به سفره مردم، می گویند: برای مقابله با قحطی، کم آبی و کود و سموم شیمیایی؛ چاره ای جز سرمایه گذاری برای #تراریخته_سازی نداریم! این در حالی است که هرگز به این پرسش ساده پاسخ نمی دهند: در جهان امروز سالانه بیش از ۱.۳ میلیاردتن غذا به هدر می رود - در ایران ۳۵ میلیون تن - یعنی بیش از یک سوم کل تولید غذا در سال! ضایعات بخش کشاورزی در ایران ۶ برابر استاندارد است و بیش از ۲۷ میلیارد مترمکعب از آبی که با این هزینه های گزاف در اختیار بخش کشاورزی قرار می گیرد، عملاً به دست مصرف کننده واقعی نمی رسد؛ آیا اگر واقعاً نگران سفره مردم و کیفیت محیط زیست ایران هستیم، نباید اولویت نخست را به مهارِ چنین هدررفت هنگفتی داده و سرمایه های ارزشمند ملی را به ارتقای نرم افزاری بخش کشاورزی اختصاص دهیم تا با تکیه بر روشهای #بی_خاکورزی، شناسایی و پرورش دشمنان بیولوژیک، احیای #کاریزها، بهبود روشهای برداشت و نگهداری و حمل محصول و ارتقای آبیاری های زیرزمینی، راندمان واقعی را با ارایه محصولی سالم ارتقا دهیم؟
3⃣ چنین است که از همه دریافت کنندگان عزیز #درویشنامه خواهش می کنم به گروه زیر رفته و با درج چهار مولفه شناسایی:
نام:
نام خانوادگی:
کد ملی:
تخصص:
مراتب مخالفت خویش را با این رویکرد خطرناک و ضد محیط زیستی اعلام کنید. دولتی که خود را محیط زیستی می خواند و #منشور_حقوق_شهروندی منتشر می کند، باید به مطالبه مردم و کنشگران محیط زیستی اش احترام نهد.
https://t.me/joinchat/AAAAAEGc1VUOYmfaVzPLpg