🇮🇷: @darvishnameh
🔴آیا هیچ راهی جز برداشت از آبهای ژرف برای ما باقی نمانده است؟!🔴
در شماره ۴ شهریور #روزنامه_شرق، #علیرضا_توکلی با درجه دکترای مهندسی آب، یادداشتی تامل برانگیز به رشته تحریر درآورده با عنوان: "اکتشاف آب‌هاي ژرف، راه‌حلي وسوسه‌انگيز". وی می گوید: هزينه اجراي طرح اکتشاف #آب‌هاي_ژرف ٢٥٠ ميليون دلار برآورد شده و حداکثر بین ۱.۵ تا ۲ میلیاردمتر مکعب آب را سالانه می توان برداشت کرد که با اين ميزان سرمايه، پروژه‌هاي زير قابل اجرا هستند:
1⃣ احداث دو واحد #تصفيه‌خانه_فاضلاب مشابه تصفيه‌خانه جنوب غربي #تهران با پوشش جمعيتي بيش از دو ميليون نفر و ظرفيت پساب سالانه ١٩٠ ميليون مترمکعب و به عبارتي روزانه حدود ۵ ميليون مترمکعب (شايان ذکر است که ميزان مصرف روزانه آب شهر تهران حدود سه ميليون مترمکعب است).
2⃣ احداث هشت‌هزار و ٣٠٠ کيلومتر شبکه آب جديد (هدررفت شبکه آب موجود بيش از ٣٠ درصد است) در کشور (طبق آمار شرکت آب و فاضلاب شهري کشور در سال ١٣٩٤ تنها حدود دوهزار و ٣٠٥ کيلومتر شبکه توزيع و انتقال آب اصلاح و بازسازي شده است).
3⃣ احداث #نيروگاه_بادي يا #خورشيدي و با انرژي‌هاي تجديدپذير و توليد حدود ١٢٥ مگاوات برق به صورت روزانه (طبق آمار وزارت نيرو تا ابتداي مرداد ٩٦، کل برق توليدي با انرژي‌هاي تجديدپذير حدود ٢٩١ مگاوات - حدود ۳۸ درصد از توليد برق کشور - بوده است).
✅ خواننده عزیز #درویشنامه!
آنچه باید بر دریافتهای فوق افزود، آن است که فقط در بخش کشاورزی به دلیل لکنتهای جدی در حوزه نرم افزاری؛ سالانه به گفته دکتر #مکنون: حدود ۲۶.۷ میلیاردمتر مکعب آب صرف تولید محصولاتی می شود که پیش از رسیدن به دست مصرف کننده واقعی، تبدیل به ضایعات می گردد! زیرا روشهای برداشت محصول، بسته بندی، دپو، سردخانه و حمل و نقل در بخش کشاورزی نارسایی بسیار داشته و برای ترمیم و بروزرسانی آن نیاز به سرمایه گذاری دارد.
🔴 نکته آخر آنکه هرچند استخراج آبهای ژرف - و نه #فسیلی - به مراتب تبعات و نگرانیهای محیط زیستی کمتری به نسبت اجرای طرحهای #انتقال_آب_بین_حوضه_ای، #سدسازی و #نمکزدایی از آب شور دریا دارد؛ اما همچنان باید به دو نکته زیر توجه کنیم:
🔶 نخست آنکه با چنین هزینه ای و همانطور که اشاره شد، می توان در حوزه #بازچرخانی_آب و کاهش هدررفت از شبکه آب شرب و نیز استحصال انرژیهای نو، گامهای موثرتری برداشته و کشور را از ساخت نیروگاههای حرارتی بیشتر که منجر به تاراج منابع آبی و انتشار گازهای گلخانه ای افزونتر می شود، رها ساخت.
🔶 و دوم آنکه طرفداران استخراج آبهای ژرف می گویند: این آبها تجدیدپذیر است و اگر ما از آنها استفاده نکنیم وارد #خلیج_فارس یا #دریای_خزر شده و از دسترس خارج می شود و به #هدر می رود! واقعیت ماجرا اما این است کیفیت این دو پهنه آبی استراتژیک کشور در شمال و جنوب ایران - که هم اکنون هم به دلیل آلودگیهای متعدد وضعیتی به شدت نامطلوب دارد - آشکارا وابسته به ورود همین آبهای شیرین و با کیفیت است تا بتواند از #زیگونگی آبزیان خود حراست کرده و درنتیجه ایرانیانی که از محصولات دریایی در رژیم غذایی شان بهره می گیرند، در معرض بیماریهای گوناگون قرار نگرفته و هزینه های درمانی هنگفت تری به کشور تحمیل نشود.
⚡ بنابراین، آیا سزاوارانه تر نیست بهره برداری از چنین منابع ارزشمند و گرانقیمتی را موکول کنیم به زمانی که مطلقاً هیچ چاره دیگری برای تامین آب شرب ایرانیان نداریم؟ و البته می خواهم بگویم: اگر هدررفت آب در بخشهای کشاورزی، صنعت، خدمات و شرب به حد استاندارد کاهش یافته و کشور براساس مزیتهای واقعی اش توسعه یابد؛ یعنی به سمت کاهش وابستگی معیشتی به منابع آب و خاک حرکت کنیم؛ دستکم تا یکصدسال آینده هم با چنین تنگنایی روبرو نخواهیم شد.
🇮🇷: @darvishnameh
🔴آیا هیچ راهی جز برداشت از آبهای ژرف برای ما باقی نمانده است؟!🔴
در شماره ۴ شهریور #روزنامه_شرق، #علیرضا_توکلی با درجه دکترای مهندسی آب، یادداشتی تامل برانگیز به رشته تحریر درآورده با عنوان: "اکتشاف آب‌هاي ژرف، راه‌حلي وسوسه‌انگيز". وی می گوید: هزينه اجراي طرح اکتشاف #آب‌هاي_ژرف ٢٥٠ ميليون دلار برآورد شده و حداکثر بین ۱.۵ تا ۲ میلیاردمتر مکعب آب را سالانه می توان برداشت کرد که با اين ميزان سرمايه، پروژه‌هاي زير قابل اجرا هستند:
1⃣ احداث دو واحد #تصفيه‌خانه_فاضلاب مشابه تصفيه‌خانه جنوب غربي #تهران با پوشش جمعيتي بيش از دو ميليون نفر و ظرفيت پساب سالانه ١٩٠ ميليون مترمکعب و به عبارتي روزانه حدود ۵ ميليون مترمکعب (شايان ذکر است که ميزان مصرف روزانه آب شهر تهران حدود سه ميليون مترمکعب است).
2⃣ احداث هشت‌هزار و ٣٠٠ کيلومتر شبکه آب جديد (هدررفت شبکه آب موجود بيش از ٣٠ درصد است) در کشور (طبق آمار شرکت آب و فاضلاب شهري کشور در سال ١٣٩٤ تنها حدود دوهزار و ٣٠٥ کيلومتر شبکه توزيع و انتقال آب اصلاح و بازسازي شده است).
3⃣ احداث #نيروگاه_بادي يا #خورشيدي و با انرژي‌هاي تجديدپذير و توليد حدود ١٢٥ مگاوات برق به صورت روزانه (طبق آمار وزارت نيرو تا ابتداي مرداد ٩٦، کل برق توليدي با انرژي‌هاي تجديدپذير حدود ٢٩١ مگاوات - حدود ۳۸ درصد از توليد برق کشور - بوده است).
✅ خواننده عزیز #درویشنامه!
آنچه باید بر دریافتهای فوق افزود، آن است که فقط در بخش کشاورزی به دلیل لکنتهای جدی در حوزه نرم افزاری؛ سالانه به گفته دکتر #مکنون: حدود ۲۶.۷ میلیاردمتر مکعب آب صرف تولید محصولاتی می شود که پیش از رسیدن به دست مصرف کننده واقعی، تبدیل به ضایعات می گردد! زیرا روشهای برداشت محصول، بسته بندی، دپو، سردخانه و حمل و نقل در بخش کشاورزی نارسایی بسیار داشته و برای ترمیم و بروزرسانی آن نیاز به سرمایه گذاری دارد.
🔴 نکته آخر آنکه هرچند استخراج آبهای ژرف - و نه #فسیلی - به مراتب تبعات و نگرانیهای محیط زیستی کمتری به نسبت اجرای طرحهای #انتقال_آب_بین_حوضه_ای، #سدسازی و #نمکزدایی از آب شور دریا دارد؛ اما همچنان باید به دو نکته زیر توجه کنیم:
🔶 نخست آنکه با چنین هزینه ای و همانطور که اشاره شد، می توان در حوزه #بازچرخانی_آب و کاهش هدررفت از شبکه آب شرب و نیز استحصال انرژیهای نو، گامهای موثرتری برداشته و کشور را از ساخت نیروگاههای حرارتی بیشتر که منجر به تاراج منابع آبی و انتشار گازهای گلخانه ای افزونتر می شود، رها ساخت.
🔶 و دوم آنکه طرفداران استخراج آبهای ژرف می گویند: این آبها تجدیدپذیر است و اگر ما از آنها استفاده نکنیم وارد #خلیج_فارس یا #دریای_خزر شده و از دسترس خارج می شود و به #هدر می رود! واقعیت ماجرا اما این است کیفیت این دو پهنه آبی استراتژیک کشور در شمال و جنوب ایران - که هم اکنون هم به دلیل آلودگیهای متعدد وضعیتی به شدت نامطلوب دارد - آشکارا وابسته به ورود همین آبهای شیرین و با کیفیت است تا بتواند از #زیگونگی آبزیان خود حراست کرده و درنتیجه ایرانیانی که از محصولات دریایی در رژیم غذایی شان بهره می گیرند، در معرض بیماریهای گوناگون قرار نگرفته و هزینه های درمانی هنگفت تری به کشور تحمیل نشود.
⚡ بنابراین، آیا سزاوارانه تر نیست بهره برداری از چنین منابع ارزشمند و گرانقیمتی را موکول کنیم به زمانی که مطلقاً هیچ چاره دیگری برای تامین آب شرب ایرانیان نداریم؟ و البته می خواهم بگویم: اگر هدررفت آب در بخشهای کشاورزی، صنعت، خدمات و شرب به حد استاندارد کاهش یافته و کشور براساس مزیتهای واقعی اش توسعه یابد؛ یعنی به سمت کاهش وابستگی معیشتی به منابع آب و خاک حرکت کنیم؛ دستکم تا یکصدسال آینده هم با چنین تنگنایی روبرو نخواهیم شد.
🇮🇷: @darvishnameh