@darvishnameh
🔴قله نمک؛ ارمغان تازه #شیخ_نشینهای جنوب خلیج فارس!
كشورهاي خليج (فارس) در مقايسه با ديگر كشورهاي دنيا از مقدار آب بسيار كمتري برخوردار هستند. با تعداد معدودي منابع آب تازه و بارش كم، كشورهاي اين منطقه به #شيرين_كردن آب دريا- desalination-براي مصارف خود پرداخته اند. اما با اين روش كشورهاي یادشده در راه رسيدن به #قله_نمك هستند: هر اندازه بيشتر شيرين كردن آب انجام مي گيرد، #شورآب بيشتري به دريا بازگردانده مي شود؛ و هر اندازه كه دريا شورتر مي شود، هزينه شيرين كردن آب سنگينتر خواهد شد. به گفته يك انسان شناس از #دانشگاه_آريزونا در شرايط كنوني شيرين كردن آب در مسیری پيش مي رود كه ديگر مقرون به صرفه نيست، چرا كه آب دريا به شدت در حال شور شدن هست.
خاورميانه داراي ٧٠٪ از تأسيسات آب شيرين كن در دنياست- بيش از همه در #عربستان_سعودي، #امارات متحده عربي، #كويت و #بحرين. دهها ميليارد دلار- تنها ٢٤,٣ ميليارد دلار در عربستان سعودي- براي چند سال آينده در راه افزايش ظرفيت شيرين كردن آب سرمايه گذاري شده است؛ براي پروسه اي كه هم به پول و هم به انرژي فراوان نياز دارد. شورآبي كه از شيرين كردن آب دريا از طريق فيلترهاي مخصوص و يا جوشاندن آب بدست مي آيد، مي تواند به گفته يك زيست شناس از دانشگاه نيويورك در ابوظبي، نزديك به دو برابر آب معمولي خليج فارس داراي نمك باشد.
خليج فارس با مساحت ٢٥٠ هزار كيلومتر مربع بيشتر به درياچه اي با آب شور شباهت دارد تا به يك دريا؛ عمق متوسط آن به ٣٥ متر مي رسد و تقريبا محصور شده است. چند رودخانه اي كه به آن سرازير مي شوند، بر رويشان #سد ساخته شده و يا از مسير اصلي خود انحراف داده شده اند و آب و هواي خشك و داغ اين منطقه بالاترين درصد تبخير آب را سبب مي شود. اگر كه مقدار روزانه حدود ٧٠ متر مكعب شورآب را هم در نظر بگيريم، جاي تعجب نيست كه آب خليج ٢٥٪ شورتر از آب معمولي است.
بررسي ها نشان مي دهند كه آب خليج فارس در آينده تنها مي تواند به سمت بيشتر شور شدن پيش برود. با منابع آب زيرميني كه يا تخليه شده اند و يا كلا وجود نداشته اند و تغييرات اقليمي كه با خود درجه حرارت بالاتري به همراه مي آورد و همچنين بارش كم، كشورهاي منطقه در نظر دارند كه تا سال ٢٠٣٠ مقدار شيرين كردن آب را به دو برابر برسانند. و اين #خبري_بد هم براي موجودات دريايي و هم براي هزينه تهيه آب آشاميدني ست- مگر آنكه راه حلي براي شورآب پيدا شود. فريد بن يحيي، مهندس شيمي از دانشگاه قطر ظاهرا اين راه حل را ارایه داده است.
بر طبق اين روش از دي اكسيد كربن (كه از سوخت مورد نياز براي شيرين كردن آب دريا نتيجه مي شود) و #آمونياك براي تبديل شورآب به جوش شيرين و كلريد كلسيم استفاده مي شود. اينكه آيا اين روش مقرون به صرفه باشد، هنوز معلوم نيست. اما بن يحيي عقيده دارد كه مي توان از اينطريق با هزينه كمتري مشكل شورآب را حل كرد، اگر كه براي محصولات نهايي بازاريابي شود.
تلاشهاي ديگري نيز براي كاهش انتشار دي اكسيد كربن توليد شده در ارتباط با شيرين كردن آب كه مقدار آن سالانه به ٧٦ ميليون تُن مي رسد، در راه هستند. مقدار كربني كه برابر انتشار كربن در كشور #روماني در سال ٢٠١٤ است. اتحاديه جهاني براي شيرين كردن آب سال گذشته براي مقابله با اين مشكل در پاريس تشكيل شد، در راه بهبودي روشها و روي آوردن به منابع انرژيهاي تجديد پذير، مانند نيروي خورشيدي گام برمي دارد.
https://www.theguardian.com/global-development-professionals-network/2016/sep/29/peak-salt-is-the-desalination-dream-over-for-the-gulf-states
🔴قله نمک؛ ارمغان تازه #شیخ_نشینهای جنوب خلیج فارس!
كشورهاي خليج (فارس) در مقايسه با ديگر كشورهاي دنيا از مقدار آب بسيار كمتري برخوردار هستند. با تعداد معدودي منابع آب تازه و بارش كم، كشورهاي اين منطقه به #شيرين_كردن آب دريا- desalination-براي مصارف خود پرداخته اند. اما با اين روش كشورهاي یادشده در راه رسيدن به #قله_نمك هستند: هر اندازه بيشتر شيرين كردن آب انجام مي گيرد، #شورآب بيشتري به دريا بازگردانده مي شود؛ و هر اندازه كه دريا شورتر مي شود، هزينه شيرين كردن آب سنگينتر خواهد شد. به گفته يك انسان شناس از #دانشگاه_آريزونا در شرايط كنوني شيرين كردن آب در مسیری پيش مي رود كه ديگر مقرون به صرفه نيست، چرا كه آب دريا به شدت در حال شور شدن هست.
خاورميانه داراي ٧٠٪ از تأسيسات آب شيرين كن در دنياست- بيش از همه در #عربستان_سعودي، #امارات متحده عربي، #كويت و #بحرين. دهها ميليارد دلار- تنها ٢٤,٣ ميليارد دلار در عربستان سعودي- براي چند سال آينده در راه افزايش ظرفيت شيرين كردن آب سرمايه گذاري شده است؛ براي پروسه اي كه هم به پول و هم به انرژي فراوان نياز دارد. شورآبي كه از شيرين كردن آب دريا از طريق فيلترهاي مخصوص و يا جوشاندن آب بدست مي آيد، مي تواند به گفته يك زيست شناس از دانشگاه نيويورك در ابوظبي، نزديك به دو برابر آب معمولي خليج فارس داراي نمك باشد.
خليج فارس با مساحت ٢٥٠ هزار كيلومتر مربع بيشتر به درياچه اي با آب شور شباهت دارد تا به يك دريا؛ عمق متوسط آن به ٣٥ متر مي رسد و تقريبا محصور شده است. چند رودخانه اي كه به آن سرازير مي شوند، بر رويشان #سد ساخته شده و يا از مسير اصلي خود انحراف داده شده اند و آب و هواي خشك و داغ اين منطقه بالاترين درصد تبخير آب را سبب مي شود. اگر كه مقدار روزانه حدود ٧٠ متر مكعب شورآب را هم در نظر بگيريم، جاي تعجب نيست كه آب خليج ٢٥٪ شورتر از آب معمولي است.
بررسي ها نشان مي دهند كه آب خليج فارس در آينده تنها مي تواند به سمت بيشتر شور شدن پيش برود. با منابع آب زيرميني كه يا تخليه شده اند و يا كلا وجود نداشته اند و تغييرات اقليمي كه با خود درجه حرارت بالاتري به همراه مي آورد و همچنين بارش كم، كشورهاي منطقه در نظر دارند كه تا سال ٢٠٣٠ مقدار شيرين كردن آب را به دو برابر برسانند. و اين #خبري_بد هم براي موجودات دريايي و هم براي هزينه تهيه آب آشاميدني ست- مگر آنكه راه حلي براي شورآب پيدا شود. فريد بن يحيي، مهندس شيمي از دانشگاه قطر ظاهرا اين راه حل را ارایه داده است.
بر طبق اين روش از دي اكسيد كربن (كه از سوخت مورد نياز براي شيرين كردن آب دريا نتيجه مي شود) و #آمونياك براي تبديل شورآب به جوش شيرين و كلريد كلسيم استفاده مي شود. اينكه آيا اين روش مقرون به صرفه باشد، هنوز معلوم نيست. اما بن يحيي عقيده دارد كه مي توان از اينطريق با هزينه كمتري مشكل شورآب را حل كرد، اگر كه براي محصولات نهايي بازاريابي شود.
تلاشهاي ديگري نيز براي كاهش انتشار دي اكسيد كربن توليد شده در ارتباط با شيرين كردن آب كه مقدار آن سالانه به ٧٦ ميليون تُن مي رسد، در راه هستند. مقدار كربني كه برابر انتشار كربن در كشور #روماني در سال ٢٠١٤ است. اتحاديه جهاني براي شيرين كردن آب سال گذشته براي مقابله با اين مشكل در پاريس تشكيل شد، در راه بهبودي روشها و روي آوردن به منابع انرژيهاي تجديد پذير، مانند نيروي خورشيدي گام برمي دارد.
https://www.theguardian.com/global-development-professionals-network/2016/sep/29/peak-salt-is-the-desalination-dream-over-for-the-gulf-states
the Guardian
Peak salt: is the desalination dream over for the Gulf states?
The Middle East is home to 70% of the world’s desalination plants, but the more water they process, the less economically viable they become