@darvishnameh

🔴 پژوهشی که سه روز است دنیا را تکان داده؛
زیست سوختها بدتر از بنزین!

انتشار نتایج پژوهشي از #دانشگاه_ميشيگان كه سه روز پيش در ژورنال Climate Change انتشار يافته، موجي از تلاطم و شگفتی در صنعت توليد سوخت بوجود آورده است! چراکه اين گزارش می گوید: از #زيست_سوختها (Biofuel)بيش از #سوختهای_فسيلي دي اكسيد كربن آزاد مي شود! این در حالی است که تاكنون می پنداشتیم: زيست سوختها به مقدار كم و يا هيچ دي اكسيد كربنی توليد نمي كنند. اما پژوهشگران دانشگاه میشیگان اين فرض را به چالش کشیده اند. #جان_دچيكو، استاد بخش انرژي از این دانشگاه مي گويد:" براي آنكه دانست تا چه حد اين فرضيه واقعيت دارد، شما نياز به تحليل هر آنچه كه بر روي زمينهاي كشت زيست سوختها رخ مي دهد، داريد. چيزي كه در گذشته انجام نگرفته است، چرا كه نيازي به آن ديده نمي شده."
اين بررسي، گازهاي خروجي از لوله اگزوزها و رشد گياهاني كه از آنها براي توليد سوخت استفاده مي شود را در بر مي گيرد و به اين نتيجه رسيده كه از سال ٢٠٠٥ تا ٢٠١٣ در واقع تنها ٣٧٪‏ از دي اكسيد كربن توليد شده از زيست سوخت جذب شده است؛ دقيقا مغاير با آنچه كه بررسي ها در گذشته ادعا كرده بودند.
تبليغ و پشتيباني از زيست سوختها بر اساس ارزيابي چرخه حياتي انجام مي گيرد؛ با تكيه بر آن ادعا مي شود كه #دي_اكسيدكربن آزادشده پس از سوختن زيست سوخت باز توسط گياهاني كه به همان مقدار براي توليد سوخت كاشته مي شوند، در جريان فتوسنتز از اتمسفر جذب مي شوند. پروفسور دي چيكو مي گويد:" اگر به آنچه كه واقعا در زمين هاي كشت اتفاق مي افتد نگاه كنيم، مي بينيم كه مقدار جذب شده دي اكسيد كربن از اتمسفر نمي تواند توازن را با آن مقدار كه از اگزوز خودروها خارج مي شود نگه دارد." او اضافه مي كند كه استفاده زيست سوختها بدتر از بنزين هست.
استفاده از زيست سوختها و ديگر محصولات مشابه مانند اتانول، از ٤,٢ ميليارد در سال ۲۰۰۵ به ١٤,٦ ميليارد لیتر در سال ۲۰۱۳ رسيده است كه بيشتر در بخش حمل و نقل مصرف مي شوند. زيست سوختها كه معمولا از #ذرت و يا #سويا بدست مي آيند، نزديك به ٦٪‏ از سوخت در #آمريكا را تا سال ٢٠١٣ شامل شده اند. خانم اميلي كاسيدي از سازمان غيرانتفاعي Environmental Working Group در واشنگتن از گزارش دانشگاه ميشيگان استقبال مي كند و عقيده دارد استانداردهايي كه براي سوختهاي تجديدپذير در امريكا وجود دارند و به محيط زيست آسيب مي زنند، مي بايست دقيقتر بررسي شوند.
پژوهشگران ديگري با اين بررسي مخالفت خود را ابراز كرده اند و به اين اشاره مي كنند كه موسسه نفت امريكا سرمايه لازم را در اختيار دانشگاه ميشيگان قرار داده است. پروفسور دچيكو مي گويد: موسسه نفت امريكا تنها منبعي بوده كه حاضر به پرداخت هزينه اين بررسي شده و تأكيد دارد اين بررسي مورد بازنگري همتراز قرار گرفته است. برخي ديگر از دانشمندان عقيده دارند كه هشت سال مدتي كافي براي اندازه گيري تأثير مثبت زيست سوختها بر روي شرايط اقليمي نيست. چرا كه در دراز مدت هيچ ترديدي براي آنها وجود ندارد كه جايگزين ساختن بنزين با زيست سوختها سودمند است.
بايد اضافه كرد كه انتخاب يك جدول زماني براي محاسبه تأثيرات زيست سوختها از مشكلات بزرگ در اين زمينه به شمار مي رود و مساله مورد بحث آژانس حفاظت از محيط زيست ايالات متحده است. گزارش دانشگاه ميشيگان تنها بر روي هشت سال تمركز يافته. با اين وجود ديگر دانشمندان ادعا مي كنند كه افزايش توليد گياهان مقدار انتشار بيش از اندازه دي اكسيد كربن بدنبال سوخت زيست سوختها را با جذب آنها رفع مي كند و از اين رو مزيت دارد.
به ادعاي پشتيبان ديگري از زيست سوختها، جيم زوك، مدير اجرايي برنامه بازاريابي ذرت و نيز اتحاديه توليد كنندگان ذرت در ايالت ميشيگان، بررسي هاي ديگري وجود دارند كه قاطعانه نشان مي دهند كه زيست سوختها در مقايسه با سوختهاي فسيلي، اساسا مقدار كمي از گازهاي گلخانه اي را توليد مي كنند. به گفته او مزيت ديگر زيست سوختها آن است كه از محصولات جانبي آنها مي توان براي خوراك دامها استفاده كرد.
تيموتي سرچينگر، پژوهشگري از دانشگاه پرينستون و از منتقدان قديمي زيست سوختها مي گويد:" ايالات متحده نخواهد توانست مازاد دي اكسيدكربن انتشار يافته از زيست سوختها را با كشت بيشتر گياهان جبران كند."
بررسي مناقشه برانگيز دانشگاه ميشيگان زماني انتشار يافته كه پيش از آن آژانس حفاظت از محيط زيست امريكا از انتشار گزارش خود به كنگره خودداري كرده است؛ گزارشي كه هر سه سال به كنگره اعلام مي شود و نشان دهنده مقدار زيست سوختي است كه مي بايست سالانه برطبق قانون تنظيم و به سوخت ديزل و بنزين افزوده شود. به گفته آژانس حفاظت از محيط زيست يك گزارش تكميل شده در اين مورد در آخر سال ٢٠١٧ ارائه خواهد شد.

http://www.ecowatch.com/biofuels-worse-for-climate-than-gasoline-1987926412.html

🇮🇷: @darvishnameh

🔴از #کویرهای_دریایی چه می دانیم؟!🔴

🖋 اغلب مردم با واژه هایی چون #کویر و #بیابان آشنایی داشته و می دانند به سرزمینهایی گفته می شود که کیفیت حیات در آنها به نسبت دیگر بوم سازگانهای موجود در کره زمین به شدت تقلیل یافته است. اینک اما پروفسور #دانلد_اسكاويا، استاد بازنشسته رشته محيط زيست و توسعه پايدار از #دانشگاه_ميشيگان نتایج پژوهشهای اخیرش را منتشر کرده که نشان می دهد، مناطقی به مراتب مرده تر از بیابان و کویر هم در کره زمین وجود دارد، آن هم نه در خشکی ها که در قلمرو آبهای آزاد! در حقیقت، #مناطق_مرده يك چالش آلودگي آب در سطح جهاني به شمار می روند، اما با تلاشهاي پايدار و رفتارهای علمی مي توان آنها را به زندگي بازگرداند.
اخیراً پژوهشگران يك منطقه مرده -dead zone-را به بزرگي فلوريدا در نزدیکترین فاصله به ایران شناسايي كرده اند كه درياي عمان را به خليج فارس ارتباط مي دهد. در حال حاضر در سراسر دنيا بيش از ٤٠٠ منطقه مرده در اقيانوسها و درياچه ها وجود دارند؛ آنجا كه اكسيژن آب آن اندازه كم است كه هيچ آبزي توان زنده بودن را ندارد.
مناطق مرده زماني شكل مي گيرند كه ارگانيسم هاي دريايي اكسيژن تجزيه شده را سريعتر از آن مقدار كه در دسترس داشته باشند، مصرف مي كنند. اين معمولا زمانی رخ مي دهد كه لايه آب گرم روي لايه آب سرد قرار مي گيرد يا آب شيرين روي آب شورتر مي نشيند- بطور مثال آنجا كه يك رودخانه به دريا مي رسد. درچنين شرايطي لايه آب بالا تراكم كمتري دارد و شناور است. لايه هاي موجود كمتر با يكديگر مخلوط مي شوند و در اينصورت مقدار اكسيژن كمي از نيوار - اتمسفر - به لايه هاي پايينتر مي رسد.
مولفه های ديگر، مواد ارگانيك در آب است. اين مواد مي توانند از فاضلابهاي تصفيه نشده منجر شوند يا از رشد جلبكها و در كنار آنها پلانكتونها و ماهيهاي مرده. اين پروسه مي تواند مقدار بيشتر و يا همه اكسيژن آب را مصرف كند.
دماي هوا نيز يك فاكتور ديگر است. دماهاي بالا به رشد سريعتر جلبكها كمك مي كنند، به شكل گيري لايه ها در آب شتاب مي بخشند و موجب مي شوند تا مقدار اكسيژنی كه آب قادر به نگهداشتن آن است، كاهش پيدا كند. تغييرات اقليمی، افزايش دما و وخيم تر شدن مولفه های زیستی به دلیل ورود فاضلابهای آلوده، رزمایشهای دریایی، آلودگی ناشی از تردد کشتیها و سوخت آنها و حوادث دریایی و پساب ناشی از آب شیرین کن ها، از جمله مهمترین دلایل افزایش کمی و کیفی مناطق مرده در جهان هستند.
اما بزرگترين دليل، آلودگي ناشي از مواد مغذي -ورودي نيتروژن و فسفر بيش از حد به آب-است. اين مواد رشد جلبكها را تحريك مي كنند. منبع آنها تصفيه خانه هاي فاضلابهاي شهري و صنعتي است و از جهتي ديگر افزايش كودهاي شيميايي از كشاورزيهاي صنعتي در سطح بزرگ.
يك بررسي اخير در مقياس جهاني نشان مي دهد كه مناطق خالي شده از اكسيژن در آبهاي باز از ميانه قرن بيستم تاكنون در حد ميليونها كيلومتر مربع گسترش پيدا كرده اند و غلظت اكسيژن در صدها منطقه ساحلي مانند #خليج_مكزيك اكنون آن اندازه پايين آمده اند كه توزيع و فراواني ماهيها را به شدت محدود كرده است. اين عواقب همچنين در دهانه رودخانه ها و درياچه هاي بزرگ محسوس هستند.
مناطق مرده گسترده در برابر تغيير مقاوم هستند. اما با كاهش مواد مغذي در Chesapeake Bay بهبودي اين منطقه آغاز شده. جوامع اطراف درياچه ايري در حد بسيار قابل توجهي مناطق مرده خود و شكوفايي جلبكي در سالهاي ١٩٧٠ را با تقليل ورودي فسفر كاهش دادند. با اين وجود، در حال حاضر اين موارد در دریای عمان و نزدیک #تنگه_هرمز ظاهر شده اند و مدركي است كه نشان مي دهد اين معضل بحرانی در حال جريان و افزایش است.

🔻خواننده عزیز #درویشنامه!
شاید برایتان جالب باشد که بدانید فرآیندهای #سدسازی و #طرحهای_انتقال_آب که به صورت مصنوعی امکان وقوع جریانهای سیلابی را کاهش می دهند، خود یکی از عوامل آفرینش مناطق مرده در محیطهای آبی محسوب می شوند. به عبارت دیگر، هرچقدر که از دبی رودخانه ها در هنگام ورود به دریاهای آزاد بکاهیم و هرچقدر که زهاب و فاضلاب و شیرابه بیشتری در آنها رها سازیم، یعنی: به دست خود مرگ خلیج فارس، دریای عمان و دریای کاسپین را به جلو انداخته ایم!
👇
https://t.me/darvishnameh/7073