۸ شهریور ۱۳۹۵

✅ ۹ صبح فردا در #بافق، از #یوز_ایرانی و آخرین وضعیت آن با گروهی از مردم این شهر کهن و راهبردی در حفاظت از یوزپلنگ آسیایی سخن خواهم گفت.
اما چرا بافق و چرا فردا؟!

۲۲ سال پیش، در نهم شهریور سال ۱۳۷۳- زمانی که خشکسالی امان زیستمندان استان #یزد را بریده بود - یک مادر ایرانی - یک یوزپلنگ ماده - به همراه سه فرزندش برای نوشیدن آب، خود را به آبشخوری در نزدیکی شهر بافق رساندند، اما زیستمندان استثنایی وطن، هرگز طعم شیرین آب را مزه نکردند و به جای نوشیدن آن ماده‌ی حیاتی و گوارا، مورد حمله چند فرد غیربومی با چوب و سنگ قرار گرفتند! در این ماجرا دو فرزند در دم جان خود را از دست دادند، مادر هم ظاهراً زخمی شد و از مهلکه گریخت، اما دیگر کسی هرگز ردی از او نیافت. فقط ماند یکی از فرزندان که توسط محیط بانی مهربان از دست آدم‌خوارها (بخوان: #یوزخوارها!) نجات یافت، نامش را ماریتا نهاد و تا زمان مرگش در سال 1382 در #پارک_پردیسان تهران در اسارت و تنهایی به زندگی غریبانه‌ی خود ادامه داد ...
این ماجرای دردناک، سبب شد تا گروهی از هموطنان عزیز ما، پیشنهاد نامگذاری #نهم_شهریور به نام #روز_ملّی_یوز را طرح کنند. آرزویی که سرانجام در شهریور 1386 عینیت یافت و اینک دهمین سال پیاپی است که این مناسبت یگانه در ایران گرامی داشته می‌شود.
اما #خبر_بد این است که هنوز کسی نمی تواند با قاطعیت و اطمینان اعلام کند که روزگار امروز یوزها به مراتب از ۲۲ سال پیش آنها بهتر است!
چرا؟ به رغم بیش از ۱۵ سال که از عمر پروژه بین المللی یوز آسیایی می گذرد، چرا هنوز کسی یافت می نشود که با اطمینان اعلام کند: ما خواستیم و توانستیم تا جمعیت یوزها را از انقراض نجات دهیم؟!
فردا در دهمین مراسم سالانه روز ملی یوزپلنگ ایرانی که در بافق برگزار می شود، خواهم کوشید تا به این پرسش ها و پرسش هایی بیشتر پاسخ دهم.

@darvishnameh

🇮🇷: @darvishnameh

🔴 از متفاوت ترین نمایشگاهِ #یوز_ایرانی فقط تا ۱۷ بهمن فرصت دارید که دیدن کنید!

🔻 آیا او می رود؟
👇
https://instagram.com/p/BerpXjUHaYA

🇮🇷: @darvishnameh

✅ منتظر یک خبر خوش درباره سرنوشت #یوز ایرانی بر روی پیراهن تیم ملی فوتبال ایران باشید!✌

⚫️عزا عزاست امروز!⚫️

🇮🇷: @darvishnameh

1⃣ امروز پنجم ژوئن برابر با پانزده خرداد، #روز_جهانی_محیط_زیست است؛ روزی که سنگ بنای آن به ۴۶ سال پیش، یعنی برگزاری نخستین اجلاس محیط زیستی سرانِ دنیا در استکهلم سوئد - ۱۹۷۲ - می رسد. اما چند نفر از ایرانیان می دانند که در پیشنهاد و تصویبِ این روز فقط پنج نفر نقش داشتند که یکی از آنها یک ایرانی متولد شیراز - #اسکندر_فیروز - است که در استکهلم، نایب رییس اجلاس سران بود؟

2⃣ تا این لحظه هنوز هیچ رویداد محیط زیستی یا غیر محیط زیستی دیگری را نتوانسته ایم در هیبت یک روزِ مشخص به جامعه جهانی پیشنهاد کرده و ثبت کنیم. حتی در اندازه کشور #ترکمنستان هم نبودیم که توانست پیشنهاد #روز_جهانی_دوچرخه - سوم ژوئن برابر با ۱۳ خرداد - را در مجمع عمومی مطرح و از تصویب تمامی ۱۹۳ عضو سازمان ملل بگذراند.

3⃣ اما روز جهانی محیط زیست در ایران، ۴۰ سال است که تعطیل رسمی بوده و عزای عمومی اعلام شده است. از قضا چقدر این مناسبت و تقارن تلخ، شایسته عملکردِ ما درباره طبیعت وطن است! نیست؟ ما تقریباً در همه شاخصهای محیط زیستی، پیوسته و شتابان در حال سقوطیم. رکوردهای ما در حوزه بیابان زایی، نشست زمین، اُفت سطح آب زیرزمینی، جنگلتراشی، تالاب زدایی، فرسایش خاک، کشتار حیات وحش، کاهش زیگونگی، شورشدن اراضی، آلودگی هوا، ریزگرد، ورود فاضلاب به دریا، تولید زباله، مصرف پلاستیک، کاشت گونه های مهاجم، مرگ پایه های کهنسال، مصرف بنزین، انتشار گازهای گلخانه ای و ... در حال پس رفتی تلخ، غمبار، شرم آور و به شدت نگران کننده بوده و اگر از آخر اول نباشیم، بی شک، یکی از اولین ها هستیم، نیستیم؟

4⃣ ما حتی درایتِ پاسداری از دستاوردهای اندک و سرمایه های موجود در حوزه محیط زیست و منابع طبیعی را هم نداشته و نداریم. امروز با اسکندر فیروز چه می کنیم؟ آیا رییس جمهور این مملکت نباید از او رسماً قدردانی کند؟ آیا تندیس این مرد بزرگ و ایران دوستِ واقعی نباید در همه میادین شهرهای ایرانی بدرخشد؟ آیا قصه رادمردی های او را در عمر دراز ۹۲ ساله اش، نباید نوجوانان و جوانان ایرانی در کتابهای درسی خود بخوانند؟ ما با #آهنگ_کوثر و #آبخوانداری اش با #عبدالحسین_وهابزاده و #مدارس_طبیعتش، با #هنریک_مجنونیان و مناطق چهارگانه اش، با #بیژن_فرهنگ_دره_شوری و عشق بی رقیبش به حیات وحش و نظایرِ این اندک بزرگان باقیمانده در حوزه منابع طبیعی و محیط زیست چه کرده و می کنیم؟ چرا دلِ همه آنها از عملکرد دستگاههای متولی محیط زیست و منابع طبیعی کشور چنین خون است؟!

5⃣ ما ۳ سال زودتر از ترکمنستان پویشی ملی را برای ترویج دوچرخه سواری راه انداختیم موسوم به #سه_شنبه_های_بدون_خودرو، پویشی که امروز یکصد و سی و دومین هفته از آن سپری می شود و یک جوان بی ادعا از اراک - #محمد_بختیاری - آن را طرح کرد؛ می توانستیم دستکم در سطح کشورهای اسلامی یا کشورهای عضو جنبش عدم تعهد آن را مطرح و به تدریج پرچم سه شنبه ها را به نام ایران در جهان به اهتزاز درآوریم. ما می توانستیم ایده ناب مدارس طبیعت برپایه گونه گونی زیستی/فرهنگی خاص ایران را در سطح خاورمیانه، آسیا و جهان مطرح کرده و به دنیا نشان دهیم ایرانیان برای پرورش نسلی که به مصلحت گروهی بیش از سود فردی می اندیشد و به پرورش انسانهای توانمندی که بر سرمواهب طبیعی شان معامله نمی کنند، پیشگام است. ما می توانستیم پیشنهاد نامگذاری #روز_جهانی_مدارس_طبیعت را همزمان با پنجم دی ماه - سالروز تاسیس #کاوی_کنج، نخستین مدرسه طبیعت ایران در #مشهد - در صحن سازمان ملل مطرح کنیم. ما می توانستیم شگرد آبخوانداری را به عنوان یک دستاورد بزرگ ملی و شیوه ای پایدار برای زیستن در مناطق خشک جهان در سالروز تولد آهنگ کوثر - ۴ خرداد - ثبت یونسکو کرده و آن را همه ساله در ابعادی جهانی گرامی داریم. ما می توانستیم ...

6⃣ اما با کمال تاسف و شرم و افسوس، اینک ما سازمان محیط زیستی داریم که می خواهد خود را هر چه شتابناک تر از شر مدارس طبیعت، سه شنبه های بدون خودرو، #یوز_ایرانی، #پردیسان، فعالان محیط زیستی و مناطق حفاظت شده خلاص کند؛ و اینک دستگاه متولی منابع طبیعی کشور با این شرح وظیفه جان گرفته که چگونه ۵۰۰ هزار هکتار دیگر از عرصه های نحیف خود را در برنامه ششم واگذار کند!

7⃣ روز جهانی محیط زیست، این روز #عزای_ملی را به همه ایرانیان تسلیت عرض می کنم.
🔴 همین و تمام.

https://t.me/darvishnameh