@darvishnameh
✅ چرا طبیعت ما را شادتر، تندرست تر و خلاق تر می کند؟ ✅
🔸 یادداشتی تامل برانگیز در #گاردین به قلم کنشگر و نویسنده مشهور؛ #فلورانس_ویلیامز
اخيرا در واشنگتن، آنجا كه زندگي مي كنم، با يك Aethalometer (دستگاهي كه ذرات دوده معلق در هوا را مي سنجد) كه به يقه لباسم وصل شده بود، به پياده روي رفته بودم. من اين دستگاه را براي قدم زدن در پارك و رانندگي در مسير كمربندي شهر براي آوردن كودكانم از مدرسه با خود، حمل كردم. نتيجه بدست آمده از اين طريق چشمانم را روي واقعيت غم انگيزي گشود كه مدتهاست آنرا حدس مي زدم: شهر من يك مكان آلوده است!
اين دستگاه كه از بخش علوم زمين دانشگاه كلمبيا به امانت گرفته شده، دوده معلق در هوا-يك محصول جانبي از موتور خودروها و پروسه احتراق سوخت-را اندازه گيري مي كند. نام آن از واژه يوناني كه به معناي "با دوده سياه كردن" است، گرفته شده. و اين دقيقا همان چيزي است كه اتفاق مي افتد. اين دستگاه در حاليكه من با خودرو در حرکت هستم، ٦٠٠٠ نانوگرم در يك مترمكعب را- حتي در ساعات خلوت تردد- اندازه گيري مي كند. شوكه كننده تر برايم آن بود كه رقمي را به همين اندازه بيرون از مدرسه دخترم، آنجا كه خودروها و اتوبوسها در انتظار دانش آموزان مي ايستند، اندازه گرفتم. بخش بزرگي از اين آلودگي از سوخت ديزل نتيجه مي شود كه در سراسر دنيا عمر انسان را به دليل ابتلاء به بيماريهاي قلبي و ريوي كوتاهتر مي كند. ذرات كوچك معلق كه دوده نيز جزيي از آنهاست، سالانه موجب مرگ زودرس ٢,١ ميليون نفر می شوند.
پژوهشگران مدتها ريه هاي انسان را به عنوان عضو آسيب پذير در برابر آلودگي هوا به شمار مي آوردند. اما اين اواخر آنها متوجه نقش بيني (دماغ) و ارتباط آن با مغز شده اند. اين ارتباط براي پژوهشگران در سال ٢٠٠٣ در #مكزيكوسيتي با هواي به شدت آلوده اش، در كشف آسيب هاي مغزي سگهاي خياباني، روشن شد. شوربختانه براي ساكنان شهر، هر اندازه كه ما به جاده ها نزديكتر زندگي كنيم، ريسك بيماري #اوتيسم، سكته مغزي و كاهش رشد ذهني بيشتر مي شود، اگرچه دلايل دقيق اين بيماريها هنوز كاملا روشن نيستند. پژوهشگران حدس مي زنند كه ذرات معلق ريز موجب التهاب بافت و تغيير ژنتيكي سلولهاي ساختار حمايتي مغز مي شوند.
بدون درنظر گرفتن آگاهي مردم از آلودگي هوا، تأثيرات آن از راههاي ديگري محسوس است. در يك همه پرسي در لندن كه ٤٠٠ نفر در آن شركت داشتند و از جانب مدرسه اقتصاد لندن در سال ٢٠٠٨ انجام گرفت، "رضايت در زندگي" در يك نمودار تشكيل شده از ١١ درجه، در ازاي هر ١٠ ميكروگرم دي اكسيد نيتروژن/مترمكعب اضافي، به اندازه نيم درجه كاهش پيدا كرد.
از آنجا كه به طرز عجيبي به جنبه هاي ناسالم زندگيم توجه نشان مي دهم، دستگاهي كه فعاليت الكتريكي مغز را ثبت مي كند، روي سر گذاشته و با آن به پياده روي در شهر رفتم. مي خواستم بدانم كه با قدم زدن در نقاط مختلف شهر، از جمله در يك پارك، به چه سرعت مي توانم به امواج آلفاي مغز -كه نشان دهنده شرايط ذهني آرام و متمركز هستند-برسم. تحقيقات نشان داده اند كه مردم ساكن شهرها از استرسهاي روحي بيشتر از مردم ساكن مناطق روستايي رنج مي برند. در يك بررسي پژوهشي كه در ژورنال Nature در سال ٢٠١١ منتشر شد، يِنز پروسنر و همكارانش در انستيتوي مركزي سلامت روان در شهر مانهايم/آلمان كشف كردند كه ابتلاء به اختلال اضطراب ٢١٪، اختلال خلقي ٣٩٪ و ريسك شيزوفرني در ساكنان شهرها ٥٠٪ بيشتر است. زندگي در شهر موجب افزايش فعاليت بخش آميگدال مغز كه از جمله مسئوليت احساس ترس را برعهده دارد، و نيز بخش ديگري كه تنظيم كننده استرس و نگراني ماست، مي شود.
من داده هاي حاصل از نوار مغزي ام را براي ارزيابي به تارنمايي در كاليفرنيا فرستادم كه نتيجه آن از كاهش امواج آلفاي مغز من مي گفت و گوشزد مي كرد كه "شما فعالانه در حال پردازش اطلاعات بسر مي بريد و شايد مي بايست كه بيشتر استراحت كنيد." پارك نزديك خانه من و همينطور خانه ام در زير مسير هوايي يك فرودگاه پر رفت و آمد قرار گرفته اند و آلودگي صوتي نيز يك منبع شناخته شده ديگر براي استرس است. من تصميم به اندازه گيري صوت در حياط پشت خانه ام از طريق اَپ نصب شده روي گوشي هوشمندم گرفتم و به اين نتيجه رسيدم كه هواپيماهايي كه هر دو دقيقه از بالاي سرم پرواز مي كنند، بطور متوسط ٥٥ تا ٦٠ دسي بل و برخي اوقات بسيار بالاتر از آن آلودگی صوتی ايجاد مي كنند. اين همان مقدار آلودگي صوتي است كه بنا به پژوهشهايي كه در اروپا صورت گرفته اند، با بيماريهاي حاصل از استرس و افزايش استفاده از داروهاي آرامش بخش در ارتباط است. من در حال حاضر از دو گوشيهايي كه گوش را در برابر آلودگي صوتي محافظت مي كنند، استفاده مي كنم و بطور جدي در فكر نقل مكان به رشته كوههاي راكي هستم.
🔸 ادامه دارد ...
👇👇👇
✅ چرا طبیعت ما را شادتر، تندرست تر و خلاق تر می کند؟ ✅
🔸 یادداشتی تامل برانگیز در #گاردین به قلم کنشگر و نویسنده مشهور؛ #فلورانس_ویلیامز
اخيرا در واشنگتن، آنجا كه زندگي مي كنم، با يك Aethalometer (دستگاهي كه ذرات دوده معلق در هوا را مي سنجد) كه به يقه لباسم وصل شده بود، به پياده روي رفته بودم. من اين دستگاه را براي قدم زدن در پارك و رانندگي در مسير كمربندي شهر براي آوردن كودكانم از مدرسه با خود، حمل كردم. نتيجه بدست آمده از اين طريق چشمانم را روي واقعيت غم انگيزي گشود كه مدتهاست آنرا حدس مي زدم: شهر من يك مكان آلوده است!
اين دستگاه كه از بخش علوم زمين دانشگاه كلمبيا به امانت گرفته شده، دوده معلق در هوا-يك محصول جانبي از موتور خودروها و پروسه احتراق سوخت-را اندازه گيري مي كند. نام آن از واژه يوناني كه به معناي "با دوده سياه كردن" است، گرفته شده. و اين دقيقا همان چيزي است كه اتفاق مي افتد. اين دستگاه در حاليكه من با خودرو در حرکت هستم، ٦٠٠٠ نانوگرم در يك مترمكعب را- حتي در ساعات خلوت تردد- اندازه گيري مي كند. شوكه كننده تر برايم آن بود كه رقمي را به همين اندازه بيرون از مدرسه دخترم، آنجا كه خودروها و اتوبوسها در انتظار دانش آموزان مي ايستند، اندازه گرفتم. بخش بزرگي از اين آلودگي از سوخت ديزل نتيجه مي شود كه در سراسر دنيا عمر انسان را به دليل ابتلاء به بيماريهاي قلبي و ريوي كوتاهتر مي كند. ذرات كوچك معلق كه دوده نيز جزيي از آنهاست، سالانه موجب مرگ زودرس ٢,١ ميليون نفر می شوند.
پژوهشگران مدتها ريه هاي انسان را به عنوان عضو آسيب پذير در برابر آلودگي هوا به شمار مي آوردند. اما اين اواخر آنها متوجه نقش بيني (دماغ) و ارتباط آن با مغز شده اند. اين ارتباط براي پژوهشگران در سال ٢٠٠٣ در #مكزيكوسيتي با هواي به شدت آلوده اش، در كشف آسيب هاي مغزي سگهاي خياباني، روشن شد. شوربختانه براي ساكنان شهر، هر اندازه كه ما به جاده ها نزديكتر زندگي كنيم، ريسك بيماري #اوتيسم، سكته مغزي و كاهش رشد ذهني بيشتر مي شود، اگرچه دلايل دقيق اين بيماريها هنوز كاملا روشن نيستند. پژوهشگران حدس مي زنند كه ذرات معلق ريز موجب التهاب بافت و تغيير ژنتيكي سلولهاي ساختار حمايتي مغز مي شوند.
بدون درنظر گرفتن آگاهي مردم از آلودگي هوا، تأثيرات آن از راههاي ديگري محسوس است. در يك همه پرسي در لندن كه ٤٠٠ نفر در آن شركت داشتند و از جانب مدرسه اقتصاد لندن در سال ٢٠٠٨ انجام گرفت، "رضايت در زندگي" در يك نمودار تشكيل شده از ١١ درجه، در ازاي هر ١٠ ميكروگرم دي اكسيد نيتروژن/مترمكعب اضافي، به اندازه نيم درجه كاهش پيدا كرد.
از آنجا كه به طرز عجيبي به جنبه هاي ناسالم زندگيم توجه نشان مي دهم، دستگاهي كه فعاليت الكتريكي مغز را ثبت مي كند، روي سر گذاشته و با آن به پياده روي در شهر رفتم. مي خواستم بدانم كه با قدم زدن در نقاط مختلف شهر، از جمله در يك پارك، به چه سرعت مي توانم به امواج آلفاي مغز -كه نشان دهنده شرايط ذهني آرام و متمركز هستند-برسم. تحقيقات نشان داده اند كه مردم ساكن شهرها از استرسهاي روحي بيشتر از مردم ساكن مناطق روستايي رنج مي برند. در يك بررسي پژوهشي كه در ژورنال Nature در سال ٢٠١١ منتشر شد، يِنز پروسنر و همكارانش در انستيتوي مركزي سلامت روان در شهر مانهايم/آلمان كشف كردند كه ابتلاء به اختلال اضطراب ٢١٪، اختلال خلقي ٣٩٪ و ريسك شيزوفرني در ساكنان شهرها ٥٠٪ بيشتر است. زندگي در شهر موجب افزايش فعاليت بخش آميگدال مغز كه از جمله مسئوليت احساس ترس را برعهده دارد، و نيز بخش ديگري كه تنظيم كننده استرس و نگراني ماست، مي شود.
من داده هاي حاصل از نوار مغزي ام را براي ارزيابي به تارنمايي در كاليفرنيا فرستادم كه نتيجه آن از كاهش امواج آلفاي مغز من مي گفت و گوشزد مي كرد كه "شما فعالانه در حال پردازش اطلاعات بسر مي بريد و شايد مي بايست كه بيشتر استراحت كنيد." پارك نزديك خانه من و همينطور خانه ام در زير مسير هوايي يك فرودگاه پر رفت و آمد قرار گرفته اند و آلودگي صوتي نيز يك منبع شناخته شده ديگر براي استرس است. من تصميم به اندازه گيري صوت در حياط پشت خانه ام از طريق اَپ نصب شده روي گوشي هوشمندم گرفتم و به اين نتيجه رسيدم كه هواپيماهايي كه هر دو دقيقه از بالاي سرم پرواز مي كنند، بطور متوسط ٥٥ تا ٦٠ دسي بل و برخي اوقات بسيار بالاتر از آن آلودگی صوتی ايجاد مي كنند. اين همان مقدار آلودگي صوتي است كه بنا به پژوهشهايي كه در اروپا صورت گرفته اند، با بيماريهاي حاصل از استرس و افزايش استفاده از داروهاي آرامش بخش در ارتباط است. من در حال حاضر از دو گوشيهايي كه گوش را در برابر آلودگي صوتي محافظت مي كنند، استفاده مي كنم و بطور جدي در فكر نقل مكان به رشته كوههاي راكي هستم.
🔸 ادامه دارد ...
👇👇👇
@darvishnameh
✅ بخش دوم از یادداشت خانم #فلورانس_ویلیامز در #گاردین✅
راههاي بسيار خوبي براي مقابله با سر و صدا و شلوغيهاي بيمار كننده زندگي مدرن وجود دارند.
يكي از گامها در اين راه مقابله با آلودگي هواست. متخصصين امور سلامتي در #انگلستان اخيرا به پدر و مادرها توصيه كرده اند تا كالسكه كودكانشان را در طول ساعات شلوغ در شهر بپوشانند. يك راه حل بهتر اما قانونهايي براي تنظيم آلاينده هاست. پاريس، مادريد، آتن و مكزيكوسيتي تصميم گرفته اند كه در طول ده سال آينده #خودروهاي_ديزل خود را از مراكز شهر دور نگه دارند. يك پادزهر ديگر در برابر آلودگي صوتي، ذرات معلق و رنگهاي كسالت بار كه هم لذت بخش و هم قابل پرداخت است، درختان هستند. براي مردمان شهرها، درختان نه تنها زيبا هستند، بلكه نيز به سلامتي آنها كمك مي كنند. درختان آلودگي هوا را جذب و دماي هوا را تنظيم مي كنند و با طيفي از رنگها، بافتها و عطرها، ذهن را الهام مي بخشند. پرندگاني كه در درختان لانه مي كنند، براي ما آواز مي خوانند و حالمان را بهبود مي بخشند.
تورنتو در #كانادا را در نظر بگيريم. اين شهر ده ميليون درخت خود را حدود ٧ ميليارد دلار ارزشگزاري مي كند. يك بررسي پژوهشي در سال ٢٠١٥ نشان مي دهد هر اندازه تراكم درختان در منطقه مسكوني بالاتر باشد، احتمال ابتلاء به بيماريهاي قلبي و متابوليكي پايينتر است. مردم واشنگتن در تلاش هستند تا با كاشت حداقل ٨٦٠٠ درخت در سال، سايبان خيابانها را در طول دو دهه آينده به ٤٠٪ افزايش دهند. اخيرا نيويورك در حال تكميل پويشي براي كاشت يك ميليون درخت است و لس آنجلس، شانگهاي، دنور و دوبي نيز در حال انجام چنين پروژه هايي هستند.
رؤياي من اين است كه بزودي در زير سايه يك درخت بلوط بنشينم و همه دستگاههاي اندازه گيري آلاينده ها را از خود دور كنم. آنوقت من خواهم بود و درخت، و ديگر نياز به دستگاهي ندارم كه بگويد: مي توانم احساس بهتري داشته باشم!
https://www.theguardian.com/commentisfree/2017/mar/13/warning-living-city-seriously-damage-health
✅ بخش دوم از یادداشت خانم #فلورانس_ویلیامز در #گاردین✅
راههاي بسيار خوبي براي مقابله با سر و صدا و شلوغيهاي بيمار كننده زندگي مدرن وجود دارند.
يكي از گامها در اين راه مقابله با آلودگي هواست. متخصصين امور سلامتي در #انگلستان اخيرا به پدر و مادرها توصيه كرده اند تا كالسكه كودكانشان را در طول ساعات شلوغ در شهر بپوشانند. يك راه حل بهتر اما قانونهايي براي تنظيم آلاينده هاست. پاريس، مادريد، آتن و مكزيكوسيتي تصميم گرفته اند كه در طول ده سال آينده #خودروهاي_ديزل خود را از مراكز شهر دور نگه دارند. يك پادزهر ديگر در برابر آلودگي صوتي، ذرات معلق و رنگهاي كسالت بار كه هم لذت بخش و هم قابل پرداخت است، درختان هستند. براي مردمان شهرها، درختان نه تنها زيبا هستند، بلكه نيز به سلامتي آنها كمك مي كنند. درختان آلودگي هوا را جذب و دماي هوا را تنظيم مي كنند و با طيفي از رنگها، بافتها و عطرها، ذهن را الهام مي بخشند. پرندگاني كه در درختان لانه مي كنند، براي ما آواز مي خوانند و حالمان را بهبود مي بخشند.
تورنتو در #كانادا را در نظر بگيريم. اين شهر ده ميليون درخت خود را حدود ٧ ميليارد دلار ارزشگزاري مي كند. يك بررسي پژوهشي در سال ٢٠١٥ نشان مي دهد هر اندازه تراكم درختان در منطقه مسكوني بالاتر باشد، احتمال ابتلاء به بيماريهاي قلبي و متابوليكي پايينتر است. مردم واشنگتن در تلاش هستند تا با كاشت حداقل ٨٦٠٠ درخت در سال، سايبان خيابانها را در طول دو دهه آينده به ٤٠٪ افزايش دهند. اخيرا نيويورك در حال تكميل پويشي براي كاشت يك ميليون درخت است و لس آنجلس، شانگهاي، دنور و دوبي نيز در حال انجام چنين پروژه هايي هستند.
رؤياي من اين است كه بزودي در زير سايه يك درخت بلوط بنشينم و همه دستگاههاي اندازه گيري آلاينده ها را از خود دور كنم. آنوقت من خواهم بود و درخت، و ديگر نياز به دستگاهي ندارم كه بگويد: مي توانم احساس بهتري داشته باشم!
https://www.theguardian.com/commentisfree/2017/mar/13/warning-living-city-seriously-damage-health
the Guardian
Warning: living in a city could seriously damage your health | Florence Williams
More people than ever live in urban environments, where dirty air, noise and stress must be tackled