🔺گزارش قرن، مادرِ تحلیل‌ها - ۶🔻

🇮🇷: @darvishnameh

🔴 بین فاجعه و بی‌سامانی! 🔴

🖋دانشمندانی که از جانب جول چارنی فراخوانده شدند تا سرنوشت تمدن را قضاوت کنند، ۲۳ژوئیه ۱۹۷۹ با خانواده به اقامتگاه Woods Hole در جنوب غربی دماغه کاد رسیدند. آنها قرار بود همه دانش قابل دسترسی را بررسی کنند و تصمیم بگیرند که آیا #کاخ‌سفید می‌بایست پیشگویی گوردن مک‌دانلد درباره #آپوکالیپس آب و هوایی را جدی بگیرد یا نه؟ گروه Jasons گرمایشی در حد ۲ تا ۳ درجه سانتیگراد را تا اواسط قرن ۲۱ میلادی پیش‌بینی می‌کرد؛ اما مانند راجر ریول پیشتر از آنها، این گروه هم بر دلایل نااطمینانی در این زمینه تاکید داشتند. از دانشمندان فراخوانده شده خواستند تا این نااطمینانی را مقدارسنجی کنند. آنها می‌بایست میزان این عدم اطمینان را دقیقا تعیین کنند. نتیجه‌گیری آنها به رئیس‌جمهور منتقل می‌شد. دانشمندان با گروهی از مقامات رسمی که به ملاقات‌شان آمده بودند، گفتگو می‌کردند ـ مردانی از وزارت امور خارجه، وزارت نیرو، دفاع و کشاورزی؛ آژانس حفاظت از محیط زیست؛ اداره اقیانوسی ملی و جوی. روز بسیار گرمی بود، با دمای بیش از ۸۰ درجه فارنهایت، اما نسیم ساحل شور و خنک بود و هیچ شباهتی با سپیده‌دم به آخررسیدن دنیا را نداشت. مقامات رسمی دولتی که چندین تن از آنها خود پژوهشگر بودند، تلاش داشتند تا هراس خود را از این برجستگان در حضور آنها پنهان کنند: هنری استامل،‌ اقیانوس‌شناس نخبه جهان؛ همکار او کارل وونش، یکی از اعضای گروه Jasons؛ سسیل لایت از اعضای پروژه منهتن؛‌ ریچارد گودی فیزیکدان از هاروارد. اینها کسانی بودند که در سه دهه پیشتر اصول پایه‌ای که ارتباط بین خورشید، نیوار، زمین و اقیانوس ـ به عبارتی دیگر اقلیم ـ بر آنها بنا شده را کشف کرده بودند. سلسله مراتب در جلسات کارگروه‌ها قابل مشاهده بود: دانشمندان پشت میزی که در گوشه‌ای از اتاق قرار داشت نشسته بودند، درحالیکه ناظران دولتی آنها دور تا دور اتاق جا گرفته بودند. دو روز نخست از ملاقات‌ها خیلی خوب پیش نرفت، با اینکه دانشمندان تدریجاً به اصول اساسی چرخه کربن، جریان‌های اقیانوسی و پروسه انتقال پرتوها پرداختند. روز سوم چارنی پشتیبان جدیدی را معرفی کرد: یک بلندگوی سیاه که به یک تلفن متصل بود. او شماره‌ای را گرفت و جیم هنسن پاسخ داد.
چارنی با هنسن تماس گرفت زیرا او این را دریافته بود که برای تعیین دامنه دقیق گرمایش در آینده، گروه او می‌بایست به خود جرات ورود به قلمرو «دنیای آینه‌ها» را بدهد. جول چارنی شخصا از یک مدل گردش کلی برای دگرگونی در پیش‌بینی وضعیت آب و هوا استفاده کرده بود. اما هنسن از معدود مدل‌سازانی بود که تاثیرات انتشار کربن را مطالعه کرده بود. زمانیکه هنسن به درخواست چارنی مدل خود را برای درنظر گرفتن آینده‌ای با دی‌اکسیدکربن مضاعف برنامه‌ریزی کرد، افزایش دما را تا ۴ درجه سانتیگراد پیش‌بینی کرد. این رقم دو برابر بیشتر از پیشگویی توسط سیکورو مانابه، مشهورترین مدل‌ساز اقلیمی بود که آزمایشگاه دولتی او در پرینستون نخستین مدل تاثیر گازهای گلخانه‌ای را ارایه کرده بود. تفاوت بین این دو پیشگویی ـ بین دو و چهار درجه سانتیگرادـ تفاوت بین صخره‌های مرجانی آسیب دیده و هیچگونه صخره‌ای بود، تفاوت بین جنگل‌های تَنُک شده و جنگل‌های احاطه‌شده توسط بیابان‌ها و درنهایت: تفاوت بین فاجعه و بی‌سامانی بود. در خانه‌ای که اکنون دانشمندان گردهم آمده بودند، صدای جیم هنسن، آرام و با لحنی واقع‌بینانه، توضیح داد که چگونه مدل او تاثیرات ابرها، اقیانوس‌ها و برف را بر گرمایش زمین محاسبه می‌کند.
در میان گروه چارنی آکیو آراکاوا حضور داشت، یک پیشگام در زمینه مدل‌سازی کامپیوتری. در آخرین شب در Woods Hole آراکاوا در اتاق متل خود به بررسی نسخه‌های چاپی از مدلهای هنسن و مانابه که آنها را روی تختخوابش پهن کرده بود، پرداخت. او به این نتیجه رسید که اختلاف بین مدل‌ها به یخ و برف می‌رسد. سپیدی مناطق برفی دنیا نور را منعکس می‌کنند؛ زمانی که برف‌ها در دمای بالاتر ذوب می‌شوند، پرتوهای کمتری به نیوار راه پیدا می‌کنند و موجب بالاتر رفتن دما می‌شوند. کمی پیش از سپیده دم، آراکاوا به این نتیجه دست پیدا کرد که مانابه به تاثیر ذوب‌شدن یخ دریاها کمتر اهمیت داده، درحالیکه هنسن بیش از اندازه بر آن تاکید کرده. بهترین تخمین جایی در این میان بود و به این معنا که محاسبات گروه Jason بسیار خوش‌بینانه است. دو برابر شدن دی‌اکسیدکربن تا سال ۲۰۳۵، دمای جهان بین را ۱.۵ تا ۴.۵ درجه سانتیگراد افزایش می‌داد ...

🔸ادامه دارد ...🔸

#مادر_تحلیل‌ها
#گزارش_قرن
#سی‌سال_غفلت_درنابودی_یک_دشمن_مشترک

https://t.me/darvishnameh/7510