🇮🇷: @darvishnameh
🔴 چگونه نابودی فرات و خشکسالی، سوریه را درگیر داعش کرد؟!🔴
شاید كمبود آب دليل اصلي اختلافات در سوریه نباشد، اما بدون ترديد به شعله ور شدن جنگ داخلي دامن زد. در سال ٢٠١١، از بين رفتن محصولات كشاورزي در نتيجه خشكسالي ١,٥ ميليون كشاورز را ناچار به ترك زمينهاي خود كرد. كساني كه به منبع جذب سربازان براي ارتش آزاد سوريه و گروههايي مانند #داعش و #القاعده تبديل شدند. بنا به شواهد گردآوري شده از جانب خبرنگاران و كنشگران از مناطق جنگي، عدم كمكهاي دولت در دوران خشكسالي فاكتور اصلي براي تشويق اين مردم به فعاليتهاي ضد دولتي بود. علاوه بر آن يك بررسي از سال ٢٠١١ نشان مي دهد كه پايگاه شورشيان در #حلب، #ديرالزور و #رقه از مناطقي است كه به شدت با نابودي كشاورزي ناشی از خشكسالي - و البته پروژه گاپ - مواجه بوده اند. به عبارت ديگر خشكسالي و کاهش آب فرات؛ چشم انداز اقتصادي، اجتماعي و سياسي سوريه را تغيير داد.
پيش از آغاز اعتراضات ضد دولتي در سوريه در ٢٠١١، صاحبنظران از نتايج جدي نابودي محصولات كشاورزي آگاهي داشتند. در سال ٢٠٠٦ بنا به يك گزارش از وزارت امور خارجه امريكا در پيش بيني اوضاع در سوريه كه به بيرون درز كرده بود "ظهور بحران آب پتانسيلي براي نوسانات شديد اقتصادي و حتي شورشهاي مدني-سياسي" ذکر شده بود. گزارشي كه يك زنگ خطر جدي به شمار مي آمد.
در سال ٢٠٠٦ دمشق اميدوار بود تا توليدات كشاورزي خود را به عنوان بخشي از گسترش اقتصاد خود، به شدت افزايش دهد؛ هدفی كه فراتر از امكانات منابع آب در دسترس اين كشور بود - درست مثل اشتباهی که در برخی مناطق ایران از جمله ارومیه، اصفهان و فارس رخ داد - اما در سال ٢٠١١ - پس از توسعه پروژه گاپ و تشدید خشکسالی - تولید محصول گندم به بيش از ٥٠٪ کاهش یافت. مقدار زيادي از دامها تلف شدند و زندگي هزاران نفر از كشاورزان و كارگران مزارع تحت تأثير قرار گرفت. ذخيره اضطراري گندم تمام شد و همانطور كه تام فريدمن، روزنامه نگار گزارش مي دهد، براي برخي تنها گزينه باقيمانده پيوستن به شورشيان بود. به اين ترتيب، با چنين زنگ خطري، مي توان انتظار داشت كه تا سال ٢٠٢٥ حوضه رودخانه هاي #دجله و #فرات در مقايسه با سال ٢٠١١، هشت برابر بيشتر تحت فشار خواهند بود و تا سال ٢٠٤٠ احتمالا اين دو رودخانه شگفت انگيز ديگر به دريا نخواهند رسيد!
🔴 خواننده عزیز #درویشنامه!
البته برخلاف پیش بینی خوشبینانه نویسنده نشریه Foreign Affair؛ با ادامه آبربایی دولت ترکیه، هم اکنون ۱۰۰ درصد فرات و ۶۰ درصد دجله کاملاً توسط #پروژه_گاپ مهار شده و آب چندانی به سوریه و عراق نمی رسد!
👇👇👇
https://foreignaffairs.com/articles/iraq/2015-08-23/rivers-babylon
*⃣*⃣*⃣
✅ برای امضاء پتیشن #نجات_میانرودان از شیوه نامه تصویری زیر می توانید استفاده کرده و نشان دهید که دوران گردنکشی در برابر قوانین طبیعت در منطقه به پایان رسیده است:
👇👇👇
🇮🇷: https://t.me/darvishnameh/6087
*⃣*⃣*⃣
🔴 چگونه نابودی فرات و خشکسالی، سوریه را درگیر داعش کرد؟!🔴
شاید كمبود آب دليل اصلي اختلافات در سوریه نباشد، اما بدون ترديد به شعله ور شدن جنگ داخلي دامن زد. در سال ٢٠١١، از بين رفتن محصولات كشاورزي در نتيجه خشكسالي ١,٥ ميليون كشاورز را ناچار به ترك زمينهاي خود كرد. كساني كه به منبع جذب سربازان براي ارتش آزاد سوريه و گروههايي مانند #داعش و #القاعده تبديل شدند. بنا به شواهد گردآوري شده از جانب خبرنگاران و كنشگران از مناطق جنگي، عدم كمكهاي دولت در دوران خشكسالي فاكتور اصلي براي تشويق اين مردم به فعاليتهاي ضد دولتي بود. علاوه بر آن يك بررسي از سال ٢٠١١ نشان مي دهد كه پايگاه شورشيان در #حلب، #ديرالزور و #رقه از مناطقي است كه به شدت با نابودي كشاورزي ناشی از خشكسالي - و البته پروژه گاپ - مواجه بوده اند. به عبارت ديگر خشكسالي و کاهش آب فرات؛ چشم انداز اقتصادي، اجتماعي و سياسي سوريه را تغيير داد.
پيش از آغاز اعتراضات ضد دولتي در سوريه در ٢٠١١، صاحبنظران از نتايج جدي نابودي محصولات كشاورزي آگاهي داشتند. در سال ٢٠٠٦ بنا به يك گزارش از وزارت امور خارجه امريكا در پيش بيني اوضاع در سوريه كه به بيرون درز كرده بود "ظهور بحران آب پتانسيلي براي نوسانات شديد اقتصادي و حتي شورشهاي مدني-سياسي" ذکر شده بود. گزارشي كه يك زنگ خطر جدي به شمار مي آمد.
در سال ٢٠٠٦ دمشق اميدوار بود تا توليدات كشاورزي خود را به عنوان بخشي از گسترش اقتصاد خود، به شدت افزايش دهد؛ هدفی كه فراتر از امكانات منابع آب در دسترس اين كشور بود - درست مثل اشتباهی که در برخی مناطق ایران از جمله ارومیه، اصفهان و فارس رخ داد - اما در سال ٢٠١١ - پس از توسعه پروژه گاپ و تشدید خشکسالی - تولید محصول گندم به بيش از ٥٠٪ کاهش یافت. مقدار زيادي از دامها تلف شدند و زندگي هزاران نفر از كشاورزان و كارگران مزارع تحت تأثير قرار گرفت. ذخيره اضطراري گندم تمام شد و همانطور كه تام فريدمن، روزنامه نگار گزارش مي دهد، براي برخي تنها گزينه باقيمانده پيوستن به شورشيان بود. به اين ترتيب، با چنين زنگ خطري، مي توان انتظار داشت كه تا سال ٢٠٢٥ حوضه رودخانه هاي #دجله و #فرات در مقايسه با سال ٢٠١١، هشت برابر بيشتر تحت فشار خواهند بود و تا سال ٢٠٤٠ احتمالا اين دو رودخانه شگفت انگيز ديگر به دريا نخواهند رسيد!
🔴 خواننده عزیز #درویشنامه!
البته برخلاف پیش بینی خوشبینانه نویسنده نشریه Foreign Affair؛ با ادامه آبربایی دولت ترکیه، هم اکنون ۱۰۰ درصد فرات و ۶۰ درصد دجله کاملاً توسط #پروژه_گاپ مهار شده و آب چندانی به سوریه و عراق نمی رسد!
👇👇👇
https://foreignaffairs.com/articles/iraq/2015-08-23/rivers-babylon
*⃣*⃣*⃣
✅ برای امضاء پتیشن #نجات_میانرودان از شیوه نامه تصویری زیر می توانید استفاده کرده و نشان دهید که دوران گردنکشی در برابر قوانین طبیعت در منطقه به پایان رسیده است:
👇👇👇
🇮🇷: https://t.me/darvishnameh/6087
*⃣*⃣*⃣
Foreign Affairs
Rivers of Babylon
The Tigris-Euphrates river basin, which feeds Syria and Iraq, is rapidly drying up. This vast area already struggles to support at least ten million conflict-displaced people. And things could soon get worse; Iraq is reaching a crisis point.
🇮🇷: @darvishnameh
🔴 مصداق عملی پاسداشت روز جهانی مقابله با بیابانزایی چیست؟! 🔴
امروز هفدهم ژوئن برابر با ۲۷ خرداد است؛ ۲۳ سال پیش در چنین روزی نخبگانی در سازمان ملل متحد به این باور رسیدند که اگر خطر جریان کاهنده کارایی سرزمین را دستکم بگیرند، ممکن است دشواری زیستن در زمین به ادامه راهش نیارزد!
بیش از ۵ میلیارد هکتار از خشکیهای زمین، پیوسته در حال از دست دادن توان کارایی خود بود و موج مهاجرتهای محیط زیستی آشکارا نظام مدیریت جهانی را به ویژه در آفریقا، بخشهایی از آسیا و آمریکای لاتین تهدید می کرد.
ایران در شمار پنج کشور نخستی بود که به پیمان UNCCD یا مقابله با بیابان زایی پیوست؛ چراکه بیش از هر کشور دیگری این خطر را حس می کرد. البته در آن روز، هنوز تبعات ویرانگر طرحهای آزمندانه ای چون #گاپ بر میانرودان آشکار نشده و اصولاً کسی فکر نمی کرد ممکن است با ساخت سازه هایی که مردم برایش کف و هورا سر میدهند و سیاستمداران روزشمارِ بریدن روبان قرمز رنگش را ثبت کرده اند! تپش نبض زندگی، کندتر و کندتر شود.
اینک اما مجموع توان ذخیره سدهایی که در ترکیه، سوریه، عراق و ایران بر روی رودخانه هایی که به سمت #میانرودان، هورالعظیم، شط العرب و اروندرود حرکت می کرد از مرز ۱۵۰ میلیاردمتر مکعب گذشته است و البته عملاً اگر #سد_ایلی_سو هم بر روی #دجله تکمیل شود، می توانیم مرگِ همه رودخانه های منتهی به خلیج فارس را جشن گرفته یا به سوگ نشینیم!
*⃣ راست آن است که ما مردم و حاکمان منطقه در رقابتی تاسف بار و مرگ آور کوشیدیم تا از این نمد برای خویش کلاهی بزرگتر ببافیم و البته با ظهور #القاعده، #طالبان، #داعش، #پژاک و ... دریافتیم که به جای اقتدار و رفاه بیشتر، اینک از دمشق تا بغداد و از استانبول تا آنکارا، کابل، کراچی و تهران و حتی از منچستر و لندن تا پاریس و سرانجام از نیویورک تا جاکاراتا می توان ردپای خون و وحشت و انتحاری که بذرش در همین میانرودان کاشته شد را درو کرد!
🔴 دریافت کننده عزیز #درویشنامه!
امروز بهترین و سزاوارانه ترین اقدام عملی برای مقابله با بیابان زایی، حمایت از پویشی جهانی برای مقابله با تفکری است که منابع آبی را چون منابع نفتی، در شمار املاک و دارایی های ملی خویش می پندارد! این اشتباهی است که همه در آن شریک جرم هستیم و فقط نوک تیز انتقاد را نباید متوجه یک کشور به نام ترکیه کرد؛ درست است که ترکیه آشکارتر و تمامیت خواهانه تر عمل کرده، اما مگر سوریه، عراق، افغانستان و ایران چنین نکرده اند؟ درست همان کاری که اینک اتیوپی هم در بالادست نیل دارد بر سر مصر می آورد و پیشتر از تبعات آن در آمازون، برزیل و کاستاریکا هم یاد کرده ام؛ دورنمای کابوس مرگباری که می توان از آن با عنوان آغازگرِ جنگ جهانی سوم یاد کرد.
🔶 بنابراین، گام نخست در پاسداشت درست و دقیق روز جهانی مقابله با بیابان زایی، همانطور که پیشتر هم اشاره کرده ام، امضاء پتیشن نجات میانرودان است؛ همه مردم منطقه و جهان باید از دولتهای خویش بخواهند به مسابقه ننگین و ابلهانه نشستن بر شاخه و بریدن بُن پایان دهند:
👇👇👇
https://t.me/darvishnameh/6070
🔴 مصداق عملی پاسداشت روز جهانی مقابله با بیابانزایی چیست؟! 🔴
امروز هفدهم ژوئن برابر با ۲۷ خرداد است؛ ۲۳ سال پیش در چنین روزی نخبگانی در سازمان ملل متحد به این باور رسیدند که اگر خطر جریان کاهنده کارایی سرزمین را دستکم بگیرند، ممکن است دشواری زیستن در زمین به ادامه راهش نیارزد!
بیش از ۵ میلیارد هکتار از خشکیهای زمین، پیوسته در حال از دست دادن توان کارایی خود بود و موج مهاجرتهای محیط زیستی آشکارا نظام مدیریت جهانی را به ویژه در آفریقا، بخشهایی از آسیا و آمریکای لاتین تهدید می کرد.
ایران در شمار پنج کشور نخستی بود که به پیمان UNCCD یا مقابله با بیابان زایی پیوست؛ چراکه بیش از هر کشور دیگری این خطر را حس می کرد. البته در آن روز، هنوز تبعات ویرانگر طرحهای آزمندانه ای چون #گاپ بر میانرودان آشکار نشده و اصولاً کسی فکر نمی کرد ممکن است با ساخت سازه هایی که مردم برایش کف و هورا سر میدهند و سیاستمداران روزشمارِ بریدن روبان قرمز رنگش را ثبت کرده اند! تپش نبض زندگی، کندتر و کندتر شود.
اینک اما مجموع توان ذخیره سدهایی که در ترکیه، سوریه، عراق و ایران بر روی رودخانه هایی که به سمت #میانرودان، هورالعظیم، شط العرب و اروندرود حرکت می کرد از مرز ۱۵۰ میلیاردمتر مکعب گذشته است و البته عملاً اگر #سد_ایلی_سو هم بر روی #دجله تکمیل شود، می توانیم مرگِ همه رودخانه های منتهی به خلیج فارس را جشن گرفته یا به سوگ نشینیم!
*⃣ راست آن است که ما مردم و حاکمان منطقه در رقابتی تاسف بار و مرگ آور کوشیدیم تا از این نمد برای خویش کلاهی بزرگتر ببافیم و البته با ظهور #القاعده، #طالبان، #داعش، #پژاک و ... دریافتیم که به جای اقتدار و رفاه بیشتر، اینک از دمشق تا بغداد و از استانبول تا آنکارا، کابل، کراچی و تهران و حتی از منچستر و لندن تا پاریس و سرانجام از نیویورک تا جاکاراتا می توان ردپای خون و وحشت و انتحاری که بذرش در همین میانرودان کاشته شد را درو کرد!
🔴 دریافت کننده عزیز #درویشنامه!
امروز بهترین و سزاوارانه ترین اقدام عملی برای مقابله با بیابان زایی، حمایت از پویشی جهانی برای مقابله با تفکری است که منابع آبی را چون منابع نفتی، در شمار املاک و دارایی های ملی خویش می پندارد! این اشتباهی است که همه در آن شریک جرم هستیم و فقط نوک تیز انتقاد را نباید متوجه یک کشور به نام ترکیه کرد؛ درست است که ترکیه آشکارتر و تمامیت خواهانه تر عمل کرده، اما مگر سوریه، عراق، افغانستان و ایران چنین نکرده اند؟ درست همان کاری که اینک اتیوپی هم در بالادست نیل دارد بر سر مصر می آورد و پیشتر از تبعات آن در آمازون، برزیل و کاستاریکا هم یاد کرده ام؛ دورنمای کابوس مرگباری که می توان از آن با عنوان آغازگرِ جنگ جهانی سوم یاد کرد.
🔶 بنابراین، گام نخست در پاسداشت درست و دقیق روز جهانی مقابله با بیابان زایی، همانطور که پیشتر هم اشاره کرده ام، امضاء پتیشن نجات میانرودان است؛ همه مردم منطقه و جهان باید از دولتهای خویش بخواهند به مسابقه ننگین و ابلهانه نشستن بر شاخه و بریدن بُن پایان دهند:
👇👇👇
https://t.me/darvishnameh/6070
Telegram
محمد درویش
🇮🇷: @darvishnameh
🔵 در آستانه برگزاری اجلاس جهانی گرد و غبار در تهران، از پویش مردمی #نجات_میان_رودان سزاوارانه تر حمایت کنیم!
✅ به زودی و با ابتکار دیپلماسی محیط زیستی دولت یازدهم، سرانجام عالی ترین مقام سازمان ملل متحد به همراه وزرای خارجه و محیط زیست…
🔵 در آستانه برگزاری اجلاس جهانی گرد و غبار در تهران، از پویش مردمی #نجات_میان_رودان سزاوارانه تر حمایت کنیم!
✅ به زودی و با ابتکار دیپلماسی محیط زیستی دولت یازدهم، سرانجام عالی ترین مقام سازمان ملل متحد به همراه وزرای خارجه و محیط زیست…