🔴#افسانه_پنجم: "با استفاده از #بذرهاي_تراريخته كشاورزان مي توانند هزينه هاي درون داد(inpt -costs) خود را كاهش دهند" - قسمت دوم:
⚡️#كنسرن_باير :" با بكارگيري #پنبه_تراريخته مقاوم مقدار مصرف آفتكشها كمتر شده كه به معناي هزينه كمتر براي كشاورزان است."
✅واقعیت:
استفاده از بذرهاي آفتكش در آغاز موجب كاهش هزينه براي كشاورزان است، اما بدليل مقاومتر شدن آفتها به مرور و همچنين ايجاد آفتهاي ثانوي مخارج براي كشاورزان در دراز مدت سنگينتر مي شود؛ كما اينكه مي بايست به اين مخارج نيز قيمت گران(تر) بذرهاي تراريخته را اضافه كرد.
آيا كشاورزان مي توانند، آن زمان كه عاقبت قيمت بالاي بذر را پرداخت كرده اند، هزينه هاي خود را با مخارج كمتر توليد جبران كنند؟ در اصل بذرهاي مقاوم در برابر علفكشها در آغاز هزينه ها را كمتر مي كنند، اما در درازمدت موجب بوجود آوردن آفتهاي مقاومتري مي شوند كه نياز به آفتكشهاي بيشتر و قويتري دارند.( در #افسانه_چهارم به آن پرداخته شد). در سال ٢٠٠٤، چندين سال پس از ورود بذر پنبه تراريخته به بازار، كشاورزان چيني براي هر هكتار از زمين كشت پنبه، ١٠١ دلار هزينه آفتكش پرداخت كردند؛ تقريبا به همان اندازه كه كشاورزان پنبه در هند براي كشت سنتي خود پرداخت كردند. اما آنها سه برابر بيشتر از سال ١٩٩٩ ناچار به مصرف آفتكش بودند كه گوياي از دست رفتن آنچه است كه كشاورزان در آغاز از راه صرفه جويي ذخيره كرده بودند. اما حتي اگر هزينه كار هم كمتر شود، در آخر احتمالا آنجا صرفه جويي مي شود كه جايش نيست. مدل كشاورزي صنعتي و استفاده از بذرهاي تراريخته دانش و آگاهي را از "بالا" به بذر انتقال مي دهد، اما به دانش و آگاهي كشاورزان در اين زمينه كمتر اعتنا مي كند. صرفه جويي در هزينه اينجا به معناي از دست رفتن دانستني هاي كساني است كه با سيستم هاي كشاورزي بومي آشنايي دارند- دانستني هايي كه براي حفظ محيط زيست و توليد محصولات كشاورزي در دراز مدت بسيار حائز اهميت مي باشند، بويژه آنجا كه از بذرهاي مصرف شده بازده مورد نظر بدست نمي آيد.
@darvishnameh
ادامه دارد ...
👇👇👇
⚡️#كنسرن_باير :" با بكارگيري #پنبه_تراريخته مقاوم مقدار مصرف آفتكشها كمتر شده كه به معناي هزينه كمتر براي كشاورزان است."
✅واقعیت:
استفاده از بذرهاي آفتكش در آغاز موجب كاهش هزينه براي كشاورزان است، اما بدليل مقاومتر شدن آفتها به مرور و همچنين ايجاد آفتهاي ثانوي مخارج براي كشاورزان در دراز مدت سنگينتر مي شود؛ كما اينكه مي بايست به اين مخارج نيز قيمت گران(تر) بذرهاي تراريخته را اضافه كرد.
آيا كشاورزان مي توانند، آن زمان كه عاقبت قيمت بالاي بذر را پرداخت كرده اند، هزينه هاي خود را با مخارج كمتر توليد جبران كنند؟ در اصل بذرهاي مقاوم در برابر علفكشها در آغاز هزينه ها را كمتر مي كنند، اما در درازمدت موجب بوجود آوردن آفتهاي مقاومتري مي شوند كه نياز به آفتكشهاي بيشتر و قويتري دارند.( در #افسانه_چهارم به آن پرداخته شد). در سال ٢٠٠٤، چندين سال پس از ورود بذر پنبه تراريخته به بازار، كشاورزان چيني براي هر هكتار از زمين كشت پنبه، ١٠١ دلار هزينه آفتكش پرداخت كردند؛ تقريبا به همان اندازه كه كشاورزان پنبه در هند براي كشت سنتي خود پرداخت كردند. اما آنها سه برابر بيشتر از سال ١٩٩٩ ناچار به مصرف آفتكش بودند كه گوياي از دست رفتن آنچه است كه كشاورزان در آغاز از راه صرفه جويي ذخيره كرده بودند. اما حتي اگر هزينه كار هم كمتر شود، در آخر احتمالا آنجا صرفه جويي مي شود كه جايش نيست. مدل كشاورزي صنعتي و استفاده از بذرهاي تراريخته دانش و آگاهي را از "بالا" به بذر انتقال مي دهد، اما به دانش و آگاهي كشاورزان در اين زمينه كمتر اعتنا مي كند. صرفه جويي در هزينه اينجا به معناي از دست رفتن دانستني هاي كساني است كه با سيستم هاي كشاورزي بومي آشنايي دارند- دانستني هايي كه براي حفظ محيط زيست و توليد محصولات كشاورزي در دراز مدت بسيار حائز اهميت مي باشند، بويژه آنجا كه از بذرهاي مصرف شده بازده مورد نظر بدست نمي آيد.
@darvishnameh
ادامه دارد ...
👇👇👇
🔴#افسانه_هفتم، ادامه بخش یکم:
به جاي آنكه اين دانش و قدرت در دست كشاورزان باشد. كنسرنها قادر هستند در بسياري كشورها تكنولوژي حق انحصاري اختراع بذر را به ثبت برسانند كه به عنوان مالكيت ذهني به شمار مي آيد و از اين راه از جانب قانون حمايت شوند. توليد كنندگان بذرهاي تراريخته ادعا مي كنند كه حق انحصاري، اختراع محركي ست براي نوآوري. اما در واقع حق انحصاري اختراع قدرت را متمركز و از نوآوري جلوگيري مي كند. زماني كه روند پرورش گياهان به مالكيت خصوصي تبديل مي شود، كنسرنها نه تنها اين امكان را دارند كه بهره بيشتري از توليدات خود ببرند، بلكه دسترس به منابع ژنتيكي براي ديگران هم غيرممكن مي شود.
در گزارش كشاورزي جهان سازمان ملل در سال ٢٠٠٨ كه بر اساس تحقيقات چهار ساله اي توسط ٤٠٠ نفر از پژوهشگران بنا شده و ٥٨ دولت آنرا امضاء كرده اند، نيز به حق انحصاري اختراع و نتايج محدود كننده و دست و پا گير آن براي كشاورزان و همچنين تحقيقات علمي، هشدار داده شده است.
از جهتي ديگر حق مالكيت ذهني و انحصار اختراع در اين زمينه موجب شده كه قدرت و ثروت در دست معدودي از كنسرنها باشد. تقريبا تمامي گياهان تراريخته در دنيا متعلق به شش شركت زير مي باشند: #مونسانتو، #داو، #سينگنتا، #باير، #دوپونت و #ب_اي_اس_اف. در مجموع همه اين شركتها ٧٦٪ از بازار توليدات شيميايي- كشاورزي را كنترل مي كنند. اين بدان معناست كه شركتهاي توليد كننده بذرهاي تراريخته از نياز هر چه بيشتر آفت كشها كه محصول خود آنهاست، بهره مي برند. در واقع كنسرنهايي كه در آغاز به دستكاري ژنتيكي بذرها پرداختند، پس از مدتي امكان بهره برداري بيشتر را در حق انحصار اختراع يافتند. اين "منطق" در حال گسترش يافتن است. در اين ميان شركتهاي توليد بذر حتي براي بذرهايي كه از راه سنتي كشت مي شوند، حق انحصار اختراع اعلام مي كنند. بنا به گزارش ائتلاف واحدهاي "كشاورزيهاي خانوادگي" در امريكا چندين شركت توليد بذر از جانب كنسرن مونسانتو خريده شدند و از آن پس از عرضه گونه هاي بذر سنتي به بازار خودداري كردند. در كشور #كلمبيا چيرگي مونسانتو در بازار سبب شده تا كشاورزان #پنبه به سختي بذرهاي غير تراريخته بدست بياورند. در حال حاضر ٥٣٪ از بذرهاي تجارتي در بازار فروش از جانب سه كنسرن كنترل مي شوند: مونسانتو، دوپونت و سينگنتا. اين چيرگي از جمله بدان معناست كه راهي براي نوآوري در اين زمينه وجود ندارد. پيشرفت در پرورش گياهان بدليل كمبود امكانات رقابت، پژوهش و همچنين وجود انحصار، بسيار كُند و يا غيرممكن مي شود.
@darvishnameh
ادامه دارد ...
👇👇👇
به جاي آنكه اين دانش و قدرت در دست كشاورزان باشد. كنسرنها قادر هستند در بسياري كشورها تكنولوژي حق انحصاري اختراع بذر را به ثبت برسانند كه به عنوان مالكيت ذهني به شمار مي آيد و از اين راه از جانب قانون حمايت شوند. توليد كنندگان بذرهاي تراريخته ادعا مي كنند كه حق انحصاري، اختراع محركي ست براي نوآوري. اما در واقع حق انحصاري اختراع قدرت را متمركز و از نوآوري جلوگيري مي كند. زماني كه روند پرورش گياهان به مالكيت خصوصي تبديل مي شود، كنسرنها نه تنها اين امكان را دارند كه بهره بيشتري از توليدات خود ببرند، بلكه دسترس به منابع ژنتيكي براي ديگران هم غيرممكن مي شود.
در گزارش كشاورزي جهان سازمان ملل در سال ٢٠٠٨ كه بر اساس تحقيقات چهار ساله اي توسط ٤٠٠ نفر از پژوهشگران بنا شده و ٥٨ دولت آنرا امضاء كرده اند، نيز به حق انحصاري اختراع و نتايج محدود كننده و دست و پا گير آن براي كشاورزان و همچنين تحقيقات علمي، هشدار داده شده است.
از جهتي ديگر حق مالكيت ذهني و انحصار اختراع در اين زمينه موجب شده كه قدرت و ثروت در دست معدودي از كنسرنها باشد. تقريبا تمامي گياهان تراريخته در دنيا متعلق به شش شركت زير مي باشند: #مونسانتو، #داو، #سينگنتا، #باير، #دوپونت و #ب_اي_اس_اف. در مجموع همه اين شركتها ٧٦٪ از بازار توليدات شيميايي- كشاورزي را كنترل مي كنند. اين بدان معناست كه شركتهاي توليد كننده بذرهاي تراريخته از نياز هر چه بيشتر آفت كشها كه محصول خود آنهاست، بهره مي برند. در واقع كنسرنهايي كه در آغاز به دستكاري ژنتيكي بذرها پرداختند، پس از مدتي امكان بهره برداري بيشتر را در حق انحصار اختراع يافتند. اين "منطق" در حال گسترش يافتن است. در اين ميان شركتهاي توليد بذر حتي براي بذرهايي كه از راه سنتي كشت مي شوند، حق انحصار اختراع اعلام مي كنند. بنا به گزارش ائتلاف واحدهاي "كشاورزيهاي خانوادگي" در امريكا چندين شركت توليد بذر از جانب كنسرن مونسانتو خريده شدند و از آن پس از عرضه گونه هاي بذر سنتي به بازار خودداري كردند. در كشور #كلمبيا چيرگي مونسانتو در بازار سبب شده تا كشاورزان #پنبه به سختي بذرهاي غير تراريخته بدست بياورند. در حال حاضر ٥٣٪ از بذرهاي تجارتي در بازار فروش از جانب سه كنسرن كنترل مي شوند: مونسانتو، دوپونت و سينگنتا. اين چيرگي از جمله بدان معناست كه راهي براي نوآوري در اين زمينه وجود ندارد. پيشرفت در پرورش گياهان بدليل كمبود امكانات رقابت، پژوهش و همچنين وجود انحصار، بسيار كُند و يا غيرممكن مي شود.
@darvishnameh
ادامه دارد ...
👇👇👇
🇮🇷: @darvishnameh
🔴 زردکوه، راهبردی ترین منبع تولید آب شیرین در زاگرس است، او را قربانی یک جاده با دسترسی محلی نکنیم! 🔴
🖋 در حالیکه پیوسته از شدت گرفتن بحران آب در ایران و به ویژه در سرچشمه های #کارون سخن می گوییم، اینک خبر می رسد که به بهانه احداث جاده ای عشایری موسوم به #پنبه_کال، می خواهند خراشی باورنکردنی بر مهمترین کوهستانِ تولیدکننده آب در #زاگرس وارد کنند! چگونه چنین چیزی ممکن است؟ چرا اداره محیط زیست، استانداری چهارمحال و بختیاری و وزارت نیرو خنثی عمل کرده و واکنشی درخور نشان نمی دهند؟! چگونه ممکن است در چنین یال پرشیبی، بدون حتی یک صفحه گزارش ارزیابی و مطالعه ای، لودرها را به جان #زردکوه انداخت؟ زردکوه، فقط جانِ بختیاری نیست؛ فقط جانِ زاگرس نیست؛ فقط جانِ #اصفهان و #خوزستان نیست؛ زردکوه جانِ ایران است! اینگونه جانِ وطن را حراج نکرده و به تاراج نبریم ...
👇
https://instagram.com/p/BjAbeI1hlZJ
🔴 زردکوه، راهبردی ترین منبع تولید آب شیرین در زاگرس است، او را قربانی یک جاده با دسترسی محلی نکنیم! 🔴
🖋 در حالیکه پیوسته از شدت گرفتن بحران آب در ایران و به ویژه در سرچشمه های #کارون سخن می گوییم، اینک خبر می رسد که به بهانه احداث جاده ای عشایری موسوم به #پنبه_کال، می خواهند خراشی باورنکردنی بر مهمترین کوهستانِ تولیدکننده آب در #زاگرس وارد کنند! چگونه چنین چیزی ممکن است؟ چرا اداره محیط زیست، استانداری چهارمحال و بختیاری و وزارت نیرو خنثی عمل کرده و واکنشی درخور نشان نمی دهند؟! چگونه ممکن است در چنین یال پرشیبی، بدون حتی یک صفحه گزارش ارزیابی و مطالعه ای، لودرها را به جان #زردکوه انداخت؟ زردکوه، فقط جانِ بختیاری نیست؛ فقط جانِ زاگرس نیست؛ فقط جانِ #اصفهان و #خوزستان نیست؛ زردکوه جانِ ایران است! اینگونه جانِ وطن را حراج نکرده و به تاراج نبریم ...
👇
https://instagram.com/p/BjAbeI1hlZJ
Instagram
hooman khakpour / هومان خاکپور
🔶️زردکوه بختیاری را نجات دهیم! ✔باز هم به بهانه توسعه و پاسخگویی به مطالبات جوامع محلی، غیراصولی‌ترین و نابخردانه‌ترین پروژه دولتی در کوهستان کم‌همتای زردکوه بختیاری در حال رقم خوردن است! ✔احداث جاده‌ای عشایری بنام پنبه‌کال در یال‌های پرشیب زردکوه در دستور…
🇮🇷: @darvishnameh
✅ یک اقدام خردمندانه و #سازشکارانه در مواجهه با تنگناهای اقلیمی کشور؛ #پنبه به جای #برنج در گلستان و #کنجد به جای #نیشکر در خوزستان!
🔻هر سازشی انگار بد نیست!
https://goo.gl/a3x1Cq
✅ یک اقدام خردمندانه و #سازشکارانه در مواجهه با تنگناهای اقلیمی کشور؛ #پنبه به جای #برنج در گلستان و #کنجد به جای #نیشکر در خوزستان!
🔻هر سازشی انگار بد نیست!
https://goo.gl/a3x1Cq