🔺گزارش قرن، مادرِ تحلیل‌ها - ۸🔻

🇮🇷: @darvishnameh

🔴 تا چه اندازه برای آینده ارزش قائلیم! 🔴

✍ دو روز پیش از هالویین، رف پومرنس به یک «قلعه پنبه‌ای» در خلیج مکزیک، نزدیک به سن‌پترزبورگ/فلوریدا که مردم محلی به آن قصر صورتی می‌گفتند، سفر کرد. هتل Don CeSar مثل رویاهای کودکانه، شبیه به یک قطعه بستنی بود که زیر نور خورشید در حال ذوب شدن است. این هتل در میان شكوفه‌های نوعی از پسته سایان و مرکز طبیعی gumbo limbo روی باریکه‌ای از سنگ‌های متخلخل آهکی، تنها حدود پنج پا بالاتر از سطح دریا قرار داشت. قصر صورتی به نظر صحنه مناسبی بود برای تمرین نخستین گفتگویی که به‌طور جدی، با تنوعي اندك و نومیدی فزاینده در طول چهل سال آینده برگزار می‌شد. در طول یک سال و نیم از زمانی که پومرنس گزارش‌های محلی را خوانده بود، در کنفرانس‌ها و جلسات بی‌شماری در زمینه دانش جهان‌گرمایی شرکت کرده بود. اما تا بحال هیچکس توجه زیادی به تنها موضوع قابل توجه او، تنها موضوع قابل اهمیت ـ چگونه می‌توان از گرم شدن پیشگیری کرد ـ نشان نداده بود. این امر تا حدی «مدیون»‌ خود او بود:‌ در دوران گسترش «لایحه هوای پاک» او بسیار بر تاسیس کمیسیون ملی کیفیت هوا به منظور اطمینان از برآورده‌کردن هدف‌های لایحه تاکید کرده بود. یکی از این‌ اهداف پایداری اقلیم جهانی بود. گزارش چارنی روشن کرده بود که هدف برآورده نشده بود و اکنون کمیسیون می‌خواست تا پیشنهادات قانونی را بشنود. این مسئولیتی سنگين بود و پژوهشگرانی که به قصر صورتی دعوت شده بودند ـ پیشوایان سیاسی،‌ متفکران،‌ دانشمندان (بخش) صنعت و کنشگران محیط زیست ـ تنها سه روز مهلت داشتند تا به هدف برسند. تام مک فرسُن، یک دمکرات و نماینده ایالت فلوریدا برای معرفی خود به حاضران گفت: «من به این موضوع علاقه خاصی دارم، زیرا ۱۵ مایل دورتر از ساحل به‌طرف داخل صاحب دارایی قابل‌توجهی هستم و املاک ساحلی ارزش فراوانی دارند.» صورت جلسه‌ای رسمی برای برنامه وجود نداشت؛‌ تنها یک گرداننده جوان از آژانس حفاظت از محیط زیست بنام توماس جورلینگ و تعدادی جزوه روی صندلی‌ها، از جمله یک کپی از گزارش چارنی. جورلینگ به مبهم‌بودن ماموریتشان واقف بود. او گفت: «ما کورکورانه پرواز می‌کنیم، با آگاهی ناچیزی از اینکه کوه‌ها کجا قرار گرفته‌اند. اما شرایط نمی‌تواند از این جدی‌تر باشد: او اضافه کرد، یک کوتاهی در توصیه سیاسی همانند حمایت از سیاست کنونی است ـ كه در واقع هیچ سیاستی نیست. او با علاقه کمی به این نوع جمله‌بندی پرسید: «چه کسی حاضر است یخ را بشکند؟» تامس والتس، یک اقتصاددان گفت:‌« ما می‌بایست با یک پرسش احساسی آغاز کنیم. این يك پرسش بنیادین برای انسان بودن است:‌ آیا اين موضوع برای ما اهمیت دارد؟»‌ این پرسش حیرت‌انگیز و برخورنده بود. جان لارمن، یک مهندس از #استانفورد گفت:‌ «چه برای ما اهمیت داشته باشد و چه نه، من تصور می کنم که مهمترین چیز زمان‌بندی است.» به‌عبارتی دیگر این پرسشی احساسی نبود،‌ بلکه یک پرسش اقتصادی است:‌ ما تا چه اندازه برای آینده ارزش قائلیم؟
دیوید رُز، یک مهندس هسته‌ای از ام آی تی، که چگونگی مقابله تمدن‌ها را در برابر بحران‌های بزرگ تکنولوژیکی مطالعه کرده بود، گفت: زماني كه در اختیار داریم، كمتر از آن است كه بتوانيم دركَش كنيم. «مردم تا ساعت ۱۱ و پنجاه و نه دقیقه به مشکلات خود نمی‌پردازند» و بعد مي‌گويند: «خدای من، خدای من، چرا به من پشت کردی؟» و پومرنس پیش خود فکر کرد که اين یک آغاز نویدبخش است. مبرم، مشروح و تیزبین. به‌نظر می‌رسید که شرکت‌کنندگان همگی تمایلی صمیمانه به یافتن راه حل دارند. آنها بر این نکته توافق داشتند که درنهایت به نوعی قرارداد بین المللی برای نگه داشتن دی‌اکسیدکربن در سطحی ثابت و مطمئن نیاز است. اما موافقیتی بر آنکه این سطح در چه حدی می‌بایست باشد، وجود نداشت.

🔸ادامه دارد ...🔸

#مادر_تحلیل‌ها
#گزارش_قرن
#سی‌سال_غفلت_درنابودی_یک_دشمن_مشترک

https://t.me/darvishnameh/7510

🔺گزارش قرن، مادرِ تحلیل‌ها - ۹🔻

🇮🇷: @darvishnameh

🔴 خطای بزرگ #جیمی_کارتر شاید کمتر از #ترامپ نیست! 🔴

✍ ویلیام الیوت، یک پژوهشگر از اداره ملی اقیانوسی و جوی، حقایق تلخی را معرفی کرد: اگر ایالات متحده آن سال به احتراق کربن پایان می‌داد، این امر می‌توانست رسیدن به آستانه دوبرابر شدن را پنج سال به تاخیر اندازد. اگر کشورهای غربی به‌گونه‌ای انتشار گازهای خود را ثابت نگه می‌داشتند، انچه را که اجتناب‌ناپذیر بود تنها ۸ سال به تعویق می‌انداختند. تنها راه برای پیشگیری از بدترین شرایط قطع مصرف زغال سنگ می‌بود. با این حال چین، اتحاد جماهیر شوروی و ایالات متحده، سه تولیدکننده برتر زغال سنگ، دیوانه‌وار به استخراج (زغال سنگ) شدت بخشیده بودند. آنتونی اسکوویل، یک مشاور علمی مجلس پرسید: «آیا ما مشکلی داریم؟ بله داریم، اما یک مشکل جوی نیست، بلکه یک مشکل سیاسی است. او تردید داشت که هر گزارش پژوهشی، هر اندازه هم که پیش‌بینی‌های آن تهدیدآمیز باشد، بتواند سیاستمداران را وادار به عمل کند.
پومرنس نگاهی به ساحل انداخت، آنجا که گردشگران آرام آرام راه می‌رفتند. ورای اتاق کنفرانس، شمار معدودی از آمریکایی‌ها درک کرده بودند که سیاره به‌زودی دیگر شباهتی به خود ندارد. شاید مشکل این بود که آنها به این نکته به‌عنوان یک مشکل نگاه می‌کردند؟ اسکوویل ادامه داد: «آنچه من می‌گویم این است که ما به‌نحوی در حال تغییر نه تنها انرژی بلکه در کل اقتصاد هستیم»‌. حتی اگر صنعت زغال سنگ و نفت هم سقوط کنند، انرژی‌های تجدیدپذیر مانند انرژی خورشیدی جای آنها را خواهند گرفت. جیمی کارتر در حال برنامه‌ریزی برای ۸۰ میلیارددلار سرمایه‌گذاری در سوخت ترکیبی بود. اسکوویل اضافه کرد: «خدای من، با ۸۰ میلیارد دلار شما می‌توانید یک صنعت فتوولاتیک داشته باشید که نیاز به سوخت‌های ترکیبی را برای همیشه از بین می‌برد.»
برای نخستین بار صحبت از پایان دادن به تولید نفت، آقایان از شرگت اکسون را تحریک کرد. هنری شاو گفت: «من گمان می‌کنم که اینجا یک دوره انتقال وجود خواهد داشت. ما به احتراق سوخت‌های فسیلی پایان نخواهیم داد تا بعد در مسیر استحصال انرژی خورشیدی و شکاف هسته‌ای (فوزیون) حرکت کنیم. ما یک دوره انتقال بسیار سامان‌مند از سوخت‌های فسیلی به منابع تجدیدپذیر خواهیم داشت.» والتس، اقتصاددان، اضافه کرد: «ما درباره چند مبارزه جدی در این کشور حرف می‌زنیم. بهتر است که دراین‌باره به‌خوبی فکر کنیم.»
درواقع آنها اهمیت موضوع را دریافته بودند، اما آنرا جدی نمی‌گرفتند! آنها خونسرد مانده بودند و بی اعتنا ـ پراگماتیست‌های مغلوب شده در برابر مشکلی که برایش هیچ راه حل پراگماتیکی نداشتند. جورلینگ گفت: «مصلحت اندیشی حیاتی است». پس از نهار جورلینگ تلاش کرد تا به گفتگو تمرکز دهد. آنها برای وارد عمل شدن به چه نیاز داشتند؟ دیوید اسلید که به‌عنوان رئیس بخش نیرو و مسئول دفتر ۲۰۰ میلیون دلاری تاثیرات دی‌اکسیدکربن احتمالا به این پرسش بیش از هر کس دیگری در این جمع توجه داشت، گفت که طبق محاسبات او زمانی، احتمالا در طول عمر آنها، همگی شاهد افزایش دمای متوسط زمین - #جهان‌گرمایی - خواهند بود. و پومرنس با صدای بلند اضافه کرد: «و آن‌زمان دیگر بسیار دیر خواهد بود تا کاری دراین مورد انجام داد.» اما هنوز توافقی بر سر اینکه چه باید کرد وجود نداشت. جان پِری، یک هواشناس که به‌عنوان عضو در تهیه گزارش چارنی کار کرده بود، ابراز داشت که سیاست انرژی امریکا فقط ریسک‌های گرمایش جهانی را درنظر می‌گیرد، اگرچه او اذعان داشت که یک اقدام غیرالزامی به‌نظر تاثیر بیش از اندازه کسالت‌بار خواهد داشت. پومرنس، در حالی‌که نفسش درآمده بود، گفت: «این (گفتگو) آنقدر ضعیف است که ما را به هیچ کجا نمی‌برد.» جورلینگ که دودلی و بی‌تصمیمی در این فضا را خوانده بود، از خود پرسید شاید بهتر باشد که از پیشنهاد هرگونه سیاست خاصی پرهیز کرد. او گفت: «بیایید سنگینی این بار را متحمل نشویم. بگذاریم دیگران نگران باشند.»

🔸ادامه دارد ...🔸

#مادر_تحلیل‌ها
#گزارش_قرن
#سی‌سال_غفلت_درنابودی_یک_دشمن_مشترک

https://t.me/darvishnameh/7510

🔺گزارش قرن، مادرِ تحلیل‌ها - ۱۰🔻

🇮🇷: @darvishnameh

🔴 چه کسی باور می‌کند بخشی از فاجعه امروز ناشی از عدم تفاهم دانشمندان در نگارش یک بیانیه شفاف و اجرایی است؟!🔴

✍ پومرنس از جورلینگ عاجزانه تقاضا کرد تا تجدیدنظر کند. او گفت: «اینجا هیچگونه اراده‌ای برای حل مشکل وجود ندارد. شما نمی‌توانید مدام بگویید: اینکار را نمی‌شود کرد، آن کار را نمی‌شود کرد. چون با این روال ما به آخر خط می‌رسیم، بدون آنکه کار اثرگذاری در مواجهه با خطر تغییراقلیم انجام شده باشد.»
اسکوویل اشاره کرد که آمریکا مسئول انتشار بخش عمده کربن در جهان است. به پیشنهاد او یک راه می‌توانست آن باشد که در چهارچوب قانون «هوای پاک»‌از دی‌اکسیدکربن به‌عنوان یک آلاینده نام برده و برای آن مقرراتی معین شود. این پیشنهاد برای حاضران مانند بادگلویی بود که در فضای اتاق پیچید. با منطق اسکوویل هر نفسی که بیرون می‌آمد یکجور آلودگی هوا بود. آیا علم، حاضر بود از چنین تفکر افراطی پشتیبانی کند؟
به گفته پومرنس گزارش چارنی دقیقا اینکار را انجام می‌داد. او داشت کم کم صبر، استقامت و نزاکت خود را از دست می‌داد: «اگر همه بخواهند بنشینند و دست روی دست بگذارند تا اینکه دنیا بیشتر از هر زمان دیگری پس از پدیدآمدن انسان گرم‌تر شودـ بسیار خوب. اما من می‌خواهم حداقل یک تلاش برای پیشگیری از آن کرده باشم.» به‌نظر می‌رسید که تقریبا همه قانع و راضی بودند. برخی از حاضرین به‌دلیل نااطمینانی در زمینه مسائل جانبی ـ اینکه آیا افزایش دما تا ۵۰ یا ۷۵ سال آینده سه یا چهار درجه سلسیوس خواهد بودـ در نااطمینانی در زمینه شدت این مشکل، سردرگم بودند. همانطور که گوردون مک دانلد با تاکید می‌گفت، دی‌اکسیدکربن در جو زمین افزایش پیدا می‌کرد؛‌پرسش تنها این بود که چه وقت؟ تاخیر بین انتشار یک گاز و گرمایش حاصل از آن می‌توانست چندین دهه باشد. مانند اینکه در یک شب با هوایی ملایم یک پتوی اضافی هم روی خودت بیندازی: پس از چند دقیقه شروع به عرق ریختن می‌کنی!
با این‌وجود اسلید، رئیس برنامه دی‌اکسیدکربن از وزارت نیرو این تاخیر را نجات‌بخش می‌دانست. او گفت: اگر تغییرات برای یک‌دهه یا بیشتر رخ ندهند، حاضران در این اتاق را به دلیل کوتاهی در پیشگیری از این تبعات نمی‌توان سرزنش کرد. پس مشکل اینجا چیست؟
پومرنس پاسخ داد: «مشکل شما هستید. به‌دلیل تاخیر بین علت و معلول این بعید خواهد بود که بشریت بتواند مدارک محکمی برای گرمایش پیدا کند، پیش از آنکه برای متوقف ساختن آن دیر شده باشد. این تاخیر آنها را به شکست محکوم می‌کند. ایالات متحده باید کاری برای حفظ اعتبار خود انجام دهد.» اسلید، با یک احساس برتری، در پاسخ گفت: «پس این یک مورد اخلاقی است؟» و پومرنس گفت: «اسمش را هر چه می‌خواهید بگذارید.»‌ و اضافه کرد که لزومی ندارد آنها از همین فردا زغال سنگ را ممنوع کنند. چند گام سریع را می‌توان برداشت تا به دنیا نشان داد که ایالات متحده در این‌راه مصمم است: به اجراگذاشتن مالیات بر کربن و افزایش سرمایه‌گذاری در انرژی های تجدیدپذیر. سپس ایالات متحده می‌تواند یک نشست بین‌المللی را برای نشانه‌گیری تغییرات اقلیمی سازمان‌دهی کند. این آخرین تقاضای او در پایان جلسه آن‌روز بود.
روز بعد آنها می‌بایست روی پیش‌نویسی برای سیاست‌های پیشنهادی کار کنند. اما چیزی نگذشت که آنها در جلسه دوباره پس از صبحانه در جمله‌ای از بند پیشگفتار گیر کردند که وقوع تغییرات اقلیمی را احتمالی می‌خواند. پیشنهاد لاورمن، مهندسی از دانشگاه استانفورد «بوقوع خواهد پیوست»‌ بود. اسکوویل پرسید: «نظرتان درباره این کلمات چیست:‌ به احتمال زیاد بوقوع می‌پیوندد؟» یا ...
آنه ماری کروچتی، یک متخصص بهداشت عمومی که در کمیته ملی کیفیت هوا عضویت داشت و در طول هفته بندرت صحبت کرده بود، گفت: «من می‌خواهم نظری عنوان کنم. من متوجه شده‌ام که اغلب وقتی که ما به‌عنوان دانشمندان در ابراز نظرمان ملاحظه‌کاری می‌کنیم، دیگران متوجه نکته اصلی نمی‌شوند، زیرا آنها صلاحیت ما را درک نمی‌کنند.»
تام مک فرسون، نماینده فلوریدا گفت: «من این حرف را به‌عنوان یک شخص غیرمتخصص تصدیق می‌کنم.» بااین وجود این متخصصان که بر سر نکات عمده با یکدیگر توافق داشتند و می‌بایست موافقتنامه‌ای به مجلس نمایندگان ارائه کنند، نمی‌توانستند حتی یک بند را بنویسند. ساعت‌ها با مذاکرات بی نتیجه، پیشنهادات بی‌معنی و موعظه‌های پرخاشگرانه سپری شدند. پومرنس و اسکوویل برای رسیدن به بیانیه‌ای فشار می‌آوردند که شامل این خواسته از ایالات متحده بود تا «با شدت به مذاکرات بین‌المللی سرعت ببخشد.»، اما آنها هم در اعتراضات و قید و شرط‌ها غرق شدند.

🔸ادامه دارد ...🔸

#مادر_تحلیل‌ها
#گزارش_قرن
#سی‌سال_غفلت_درنابودی_یک_دشمن_مشترک

https://t.me/darvishnameh/7510

🔺گزارش قرن، مادرِ تحلیل‌ها - ۱۱🔻

🇮🇷: @darvishnameh

🔴 شباهت عجیب ترامپ به ریگان در ضدیت با محیط‌زیست! 🔴

✍ پومرنس به اندازه کافی صبر کرده بود. یک استراتژی بر پایه اجماع، بدون رهبری امریکا، کار نمی کرد. و ایالات متحده به چنین اقدامی دست نمی‌زد مگر یک رهبر قوی متقاعد به انجام آن می‌شد؛ کسی که می‌توانست با صلاحیت درباره دانش سخن بگوید، از کسانی که قدرت دراختیار داشتند خواستار عملکرد شود و متقبل هر خطری برای رسیدن به عدالت باشد. پومرنس می‌دانست که خود او نمی‌تواند چنین کسی باشد: او یک سازمان‌دهنده بود؛ یک استراتژیست. کار او سامان‌دادنِ یک جنبش بود. و هر جنبش، حتی آنکه از پشتیبانی و توافق گسترده‌ای برخوردار باشد، نیاز به یک قهرمان می‌داشت. او فقط می‌بایست چنین کسی را پیدا کند.

🔸نوامبر ۱۹۸۰ ـ سپتامبر ۱۹۸۱
همایش صبح جمعه به‌پایان رسید. ۴ روز بعد #رونالد_ریگان به ریاست جمهوری انتخاب شد. و پومرنس با ناباوری و تاسف از خود پرسید آنچه که به‌نظر می‌رسید یک آغاز باشد، آیا در واقع یک پایان بود؟ پس از انتخابات ریگان در نظر گرفت تا وزارت نیرو را تعطیل کند، به افزایش تولیدات زغال سنگ در محدوده زمین‌های دولتی بپردازد و قوانین استخراج معادن زغال سنگ روباز را منحل کند. او با رسیدن به دفتر ریاست جمهوری، جیمز وات، مدیر شرکتی که در راه گشودن زمین‌های دولتی به‌منظور معدنکاوی و حفاری مبارزه می‌کرد، به مقام وزیر کشور برگزید. و رئیس انجمن ملی زغال سنگ ابراز کرد: «ما بیش از اندازه خوشحال هستیم.» ریگان آژانس حفاظت از محیط زیست امریکا را نگه داشت، اما گرداننده آن‌را خانم آن گورساچ، یک فرد متعصب و خشک انتخاب کرد که در همان آغاز به کاهش یک‌چهارم از کارمندان و بودجه آژانس پرداخت. در میان این سلاخی، شورای ناظر بر کیفیت محیط زیست گزارشی به کاخ سفید ارایه کرد و هشدار داد که سوخت‌های فسیلی می‌توانند «بطور دایم و خطرناکی» جو زمین را تغییر دهند و به «گرمایش سیاره با تبعات احتمالی بسیار جدی» منجر شوند. ریگان به گوشزدهای این شورا عمل نکرد. بجای آن دولتش در نظر گرفت تا شورا را منحل کند - درست مثل رفتار احمدی‌نژاد با شورای عالی محیط‌زیست!
در کاخ صورتی، آنتونی اسکوویل گفته بود که مشکل، مشکلی سیاسی است و نه جوی. پومرنس پیش خود فکر کرد که تنها نیمی از این گفته صحیح است. در پشت هر مشکل سیاسی یک مشکل تبلیغاتی وجود دارد. و بحران اقلیمی یک کابوس تبلیغاتی داشت. گردهمایی فلوریدا در رسیدن به یک بیانیه منسجم شکست خورده بود، چه رسد به وضع یک قانون و اکنون همه چیز در حال پسروی بود. رئیس پیشگام‌ترین آژانس ملی تحقیقات در زمینه انرژی خورشیدی، پس از آنکه از او تقاضای استعفا شده بود، اعلام کرد که «ریگان به انرژی خورشیدی علنا اعلام جنگ داده.») به نظر می‌رسید که ریگان مصمم است تا همه دستاوردهای محیط زیستی جیمی کارتر را لغو کند - درست مثل کاری که اینک ترامپ در مورد اوباما می‌کند - پیش از آنکه به جان قوانین از دوران نیکسون، لیندون جانسون و جان اف کندی بیفتد و اگر کارش با آنها انجام می‌شد به دوران تئودور روزولت برسد. آسیب‌های ریگان به قوانین محیط زیستی حتی موجب نگرانی اعضای حزب او هم شد. زمانی که ریگان در نظر گرفت تا شورای نظارت بر کیفیت محیط زیست را تعطیل کند، رئیس این شورا، مالکوم فوربز بالدوین، نامه‌ای به معاون رئیس‌جمهور و رئیس ستاد کاخ سفید نوشت و از آنها تقاضا کرد تا درمورد این تصمیم تجدید نظر شود. در طول همان هفته در یک سخنرانی مهم تحت عنوان «یک برنامه محافظه‌کارانه»، بالدوین گفت: «زمان آن فرا رسیده که محافظه‌کاران کنونی صریحاً به استقبال محیط‌زیست‌گرایی بروند.»
حفاظت از محیط زیست نه تنها درست و منطقی بود، بلکه یک کاسب و کار خوب هم محسوب می‌شد. در این میان گزارش چارنی به لرزاندن حاشیه آگاهی عمومی ادامه می‌داد. نتایج آن توسط بررسی‌های پژوهشی از اندیشکده غیرانتفاعی اسپن-Aspenـ، موسسه بین‌المللی برای تحلیل سیستم‌های کاربردی در نزدیکی وین و انجمن پیشبرد علوم امریکا تایید شد. حدودا هر ماه، مقالات هشداردهنده متعددی منتشر می‌شدند که از به آخر رسیدنِ دنیا می‌گفتند؛ «یک هشدار دیگر در زمینه تاثیر گازهای گلخانه‌ای»؛ «روند گرمایش جهان فراتر از تجربیات انسانی»؛ «روند گرمایش می‌تواند ملتی را به جان ملتی دیگر بیندازد.» اما چرا آن هشدارها عملاً نتوانست سیاستمداران را سر عقل آورد تا اینکه ما به دوران خجلت‌بارِ #دانالد_ترامپ برسیم؟!

🔸ادامه دارد ...🔸

#مادر_تحلیل‌ها
#گزارش_قرن
#سی‌سال_غفلت_درنابودی_یک_دشمن_مشترک

https://t.me/darvishnameh/7510

🔺گزارش قرن، مادرِ تحلیل‌ها - ۱۲🔻

🇮🇷: @darvishnameh

🔴 ما هم قربانی هستیم و هم تبهکار! 🔴

✍ ۲۲ اوت ۱۹۸۱ با بارقه‌ای از امید همراه بود، زمانی که پومرنس سرمقاله نیویورک‌تایمز را درباره یک بررسی جدید از جانب تیم پژوهشی ۷نفره ای از #ناسا خواند. آنها کشف کرده بودند که دنیا در طول قرن گذشته گرم‌تر شده. درجه حرارت‌ها از محدوده حد متوسط‌های تاریخی فراتر نرفته بودند، اما پژوهشگران پیش‌بینی می‌کردند که علایم جهان‌گرمایی بسیار زودتر از تغییرات روزمره آب و هوایی نمایان می‌شدند. غیرمعمول‌تر از همه اینکه یادداشت با یک توصیه سیاسی پایان می‌یافت: نگارندگان نوشته بودند که در طول دهه‌های آینده، بشر می‌بایست به توسعه منابع آلترناتیو انرژی بپردازد و استفاده از سوخت‌های فسیلی را تا جایی که امکان دارد، محدود کند. پومرنس با هنسن - نویسنده مقاله - تماس گرفت. او برای هنسن توضیح داد که می‌خواهد اطمینان حاصل کند که نتیجه‌گیری یادداشت را درست فهمیده. اما بیشتر از آن، او می‌خواست که جیمز هنسن را درک کرده باشد.
پومرنس در موسسه مطالعات فضایی گادرد به دفتر کار هنسن وارد شد. او یافته‌های پایه‌ای هنسن را به‌خوبی دریافت کرد: زمین از سال ۱۸۸۰ در حال گرم‌شدن بود و این گرمایش در قرن آینده به «مقدار تقریبا بی‌سابقه‌ای» می‌رسید، و به مجموعه‌ای از رخدادهای وحشت‌انگیز مثل سیل و‌ آبگرفتگی و طوفان منجر می‌شد. اما پومرنس از این هیجان‌زده بود که هنسن می‌توانست دانش پیچیده جوی را به زبان ساده توضیح دهد. اگرچه او کسی مانند یک کودک اعجوبه بود - و می‌رفت تا در چهل‌سالگی به‌عنوان رئیس موسسه گادرد انتخاب شود- پومرنس گفت: «آنچه شما برای گفتن دارید، باید شنیده شود. آیا حاضرید تا یک شاهد باشید؟»
یک جلسه استماع دیگر درباره تأثیر گازهای گلخانه‌ای در روز ۳۱ ژوئیه ۱۹۸۱ برگزار شده بود.‌ این جلسه از جانب جیمز شویر، نماینده نیویورک در مجلس از حزب دمکرات و یک نماینده مجلس زیرک ۳۳ ساله بنام آلبرت گور جونیور رهبری می‌شد. گور، پیش‌تر به‌عنوان دانشجوی هاروارد در کلاس درسی از راجر ریول (دانشمند در زمینه گرمایش جهانی) درباره تغییرات اقلیم آموخته بود.‌ ریول توضیح می‌داد که بشریت در حال رسیدن به مرحله‌ای برای تغییر رادیکال جو زمین است و با ترسیم منحنی کیلینگ روی تخته سیاه نشان می‌داد که چگونه به خطر فروپاشی تمدن دامن می‌زند. گور از این متعجب بود که چرا کسی در این مورد حرف نمی‌زد؟ او هیچ بخاطر نداشت که این را از پدرش -یک سناتور از تِنِسی که برای سه دوره انتخاب شده بود و بعدها بعنوان مدیر یک کمپانی زغال‌سنگ در اوهایو کار کرده بود- شنیده باشد. زمانی که گور نماینده مجلس شد، حساب کرد که اگر ریول چنین سخنرانی‌ها را در مجلس نمایندگان اجرا کند، همکارانش به عمل ترغیب خواهند شد. یا حداقل جلسه استماع از جانب یکی از سه برنامه رادیو و تلویزیونی عمده ملی پخش خواهد شد. جلسه نامبرده بخشی از یک کمپین طراحی شده توسط گور با رئیسش، تام گرامبلی بود. داستان‌های محیط‌زیستی دارای ویژگی‌های یک روایت شورانگیز هستند: تبه‌کاران، قربانیان و قهرمانان. در یک جلسه استماع می‌شد که هر سه را احضار کرد و رئیس جلسه راوی و مرجع اخلاقی می‌بود. گور به رئیس خود گفت که می‌خواهد هر هفته یک جلسه به اجرا بگذارد. این مانند تهیه یک فیلمنامه مصور از یک داستان دراماتیک هفته‌ای بود. گرامبلی سیاهه‌ای از موضوعاتی جمع‌آوری کرد که اجزای دارماتیک لازم را دارا بودند: یک پژوهشگر بیماری‌های سرطان از ماساچوست که در نتایج تحقیقاتش تقلب کرده بود، خطرات نمک بیش از اندازه در رژیم غذایی امریکایی، ناپدید شدن یک هواپیما در لانگ‌آیلند. اینها همه در قالبی که گور می‌خواست جا می‌گرفتند؛ همه تب و تابی داشتند. اما گور از این متعجب بود که چرا گرامبلی تأثیر گازهای گلخانه‌ای را به این سیاهه اضافه نکرده؟!
گرامبلی گفت: «در این داستان (تأثیر گازهای گلخانه‌ای) تبه‌کاری وجود ندارد. در ضمن، قربانیان چه کسانی هستند؟» و گور پاسخ داد، اگر ما کاری انجام ندهیم، همه‌مان قربانی خواهیم بود. اما گور نگفت که اگر ما کاری نکنیم، همه ما هم تبهکار خواهیم بود!

🔸ادامه دارد ...🔸

#مادر_تحلیل‌ها
#گزارش_قرن
#سی‌سال_غفلت_درنابودی_یک_دشمن_مشترک

https://t.me/darvishnameh/7510

🔺مرگ به یک قدمی ما رسید! آیا جدی‌اش می‌گیریم؟🔺

🇮🇷: @darvishnameh

✍ این گزارش را اگر کمتر از ۱۸سال دارید، نبینید؛ اگر بیشتر از ۱۸ سال هم دارید، اما با فشارخون، دیابت یا کبد چرب دست و پنجه نرم می‌کنید، بهتر است نبینید. برای آنهایی هم که داروهای ضدافسردگی مصرف می‌کنند یا پرخاش‌جو هستند، توصیه نمی‌شود!

🔹منتها لطفاً بقیه - اگر بقیه‌ای مانده باشد البته! - ببینند و بفرستند برای مدیران ریلکس در بخش‌های گوناگون تهران، کرج و قزوین. شاید در حد سوتکِ شادروان دکتر شریعتی، خواب‌شان آشفته شود!

#شکاف_بی‌رقیب_اشتهارد
#گزارش_عصر_ایران
#فرونشست_مادر_بحران‌ها

https://asriran.com/fa/news/677105

#دوازدهمین #گزارش #جایزه_مهرگان
#دوره‌های #چهاردهم و #پانزدهم
#معرفی #نامزدهای #جایزه_مهرگان_علم (ص۱از۴)


معرفی پنج نامزد نهایی دریافت جایزه مهرگان علم،
فهرست ۱۴ کتاب علمی راه‌یافته به مرحله ماقبل نهایی
و ۱۴ تشکل زیست‌محیطی (NGO) نامزد دریافت جایزه مهرگان علم اعلام شد.

دبیرخانه جایزه مهرگان علم فهرست پنج شخصیت نامزد دریافت جایزه مهرگان علم در بخش «یک عمر تلاش در عرصه محیط زیست» را اعلام کرد. در انتخاب چهره‌های برجسته محیط زیست ایران به مجموعه‌ی آثار تألیف یا ترجمه شده، فعالیت‌ها و خدمات زیست‌محیطی و دامنه‌ی اثربخشی آن‌ها توجه می‌شود و در مواردی نیز یک کوشش و حرکت فردیِ زیست‌محیطی که خلاقانه، با اهمیت و در جوامع محلی تأثیرگذار باشد در نظر گرفته می‌شود.

در انتخاب برترین تشکل‌های مردم‌نهاد نیز اثربخشی فعالیت زیست‌محیطی، میزان جلب مشارکت جوامع محلی، شیوه‌ی آموزش و چگونگی ترویج برنامه‌های زیست‌محیطی و همچنین شرایط دشوار کار و دورافتادگی محل فعالیت تشکل‌ها مورد توجه قرار می‌گیرد.

علیرضا زرگر مدیر جایزه مهرگان با پوزش از تأخیر در اعلام برگزیدگان دوره‌های چهاردهم و پانزدهم جایزه مهرگان علم گفت: در پی وقایع تلخ و اندوه‌بار آبان و دی سال گذشته، برگزاری مراسم نهایی اهدای جوایز به سال ۱۳۹۹ موکول شد، با شیوع ویروس کووید ۱۹ مشکلات اجتماعی دوچندان شد؛ صبر کردیم شاید شرایط بهتر شود و جایزه‌ای که با طبیعت و محیط زیست پیوند خورده است با حضور علاقه‌مندان برگزار شود اما سال رو به پایان است و هنوز هیچ چشم‌انداز روشنی برای پایان این شرایط دشوار وجود ندارد؛ بنابراین دبیرخانه جایزه مهرگان نام کتاب‌ها، شخصیت‌ها و تشکل‌های زیست‌محیطیِ راه‌یافته به مرحله نهایی را امروز اعلام می‌کند و در روز چهاردهم اسفندماه که مقارن با اولین سالروز درگذشت مهندس اسکندر فیروز رییس هیأت داوران جایزه مهرگان علم و روز جهانی حیات وحش است، اسامی برگزیدگان هر سه بخش جایزه در مراسمی مجازی در کانال تلگرام جایزه مهرگان به نشانی https://t.me/mehreganprize_fa  اعلام خواهد شد.

داوری این دوره‌ جایزه مهرگان علم را هفت تن از برجسته‌ترین کارشناسان محیط زیست ایران متشکل از: زنده‌یاد اسکندر فیروز، و هوشنگ ضیایی، اسماعیل کهرم، عبدالحسین وهاب‌زاده، محمد درویش، زهرا قلیچی‌پور و مژگان جمشیدی بر عهده داشتند.

فراخوان دوره‌های شانزدهم و هفدهم جایزه مهرگان علم که به کتاب‌های علمی منتشر شده در سال‌های ۱۳۹۸ و ۱۳۹۹ و همچنین عملکرد تشکل‌های زیست‌محیطی در این بازه زمانی اختصاص دارد به زودی منتشر خواهد شد.

شایان ذکر است که هم‌زمان با اهدای جوایز این دوره یادمانی مجازی برای بزرگداشت دو شخصیت تأثیرگذار محیط‌زیست ایران زنده‌یادان: «اسکندر فیروز» بنیان‌گذار سازمان محیط زیست و «هنریک مجنونیان» نویسنده، مترجم، پژوهشگر و استاد دانشگاه برگزار خواهد شد.

#دبیرخانه #جایزه_مهرگان_علم
۲۴ بهمن ۱۳۹۹

https://t.me/mehreganprize_fa
___

#دوازدهمین #گزارش #جایزه_مهرگان
#دوره‌های #چهاردهم و #پانزدهم
#معرفی #نامزدهای #جایزه_مهرگان_علم
(ص۲از۴)

فهرست ۱۴ کتاب زیست‌محیطی
راه‌یافته به مرحله ماقبل نهایی جایزه مهرگان علم
دوره‌های چهاردهم و پانزدهم (سال‌های ۱۳۹۷-۱۳۹۶)
(به نظم الفبایی نام کتاب‌ها)

۱. اصول و مدیریت ذخیره‌گاه‌های زیستکره ایران؛ حمید گشتاسب، علی بالی، مینا استقامت؛ نشر معارف

۲. اقتصاد سیاسی حقوق حیوانات؛ باب تورس، مترجم: گلناز ملک؛ نشر مرکز

۳. پابه‌پای زاینده‌رود؛ حشمت‌الله انتخابی، عکس: حسن مقیمی؛ انتشارات نقش مانا

۴. حفاظت فرامرزی - یک رویکرد سیستماتیک و یکپارچه؛ حمید گشتاسب، امیر ستاری راد؛ انتشارات دانشکده محیط زیست

۵. در جست‌وجوی طبیعت - غریزه‌ی زیست‌گرایی؛ ادوارد ویلسون، مترجم: کاوه فیض‌اللهی؛ نشر نو

۶. دیوارها را برداریم...  (مجموعه عکس کودک و طبیعت)؛ پوریا قلیچ‌خانی؛ انتشارات نقش مانا

۷. راهنمای میدانی آبشارهای ایران؛ مجید اسکندری؛ انتشارات ایرانشناسی

۸. راهنمای میدانی خزندگان و دوزیستان ایران (ویراست نخست)؛ کامران کمالی؛ انتشارات ایرانشناسی

۹. طبیعت از منظر بوم‌شناسی در شاعرانگی؛ نصرت‌الله صفائیان؛ نشر جغد

۱۰. فروپاشی - چگونه جوامع راه فنا یا بقا را برمی‌گزینند؛ جَرِد دایموند، مترجم: فریدون مجلسی؛ نشر نو

۱۱. فواید تالاب‌ها (ارزش‌ها و کارکردهای تالاب‌ها)؛ هنریک مجنونیان، ناهید احمدی، زهرا قلیچی‌پور، نازنین جامعی؛ نشر معارف

۱۲. قُرُق شکسته جنگل‌های هیرکانی کاسپیانی ایران؛ حنیف رضا گلزار؛ نشر رسانش نوین

۱۳. مارهای ایران؛ مهدی رجبی‌زاده؛ انتشارات ایرانشناسی

۱۴. محیط زیست عمومی؛ مصطفی پناهی، جلال شایگان، محمود شریعت، محمدعلی عبدلی، منصور غیاث‌الدین، عبدالرضا کرباسی، سیمین ناصری؛ انتشارات فنی ایران

 
#دبیرخانه #جایزه_مهرگان_علم
۲۴ بهمن ۱۳۹۹

https://t.me/mehreganprize_fa
___

#دوازدهمین #گزارش #جایزه_مهرگان
#دوره‌های #چهاردهم و #پانزدهم
#معرفی #نامزدهای #جایزه_مهرگان_علم (ص۳از۴)

پنج نامزد نهایی دریافت جایزه مهرگان علم در بخش
”یک عمر تلاش در عرصه محیط زیست“
(به نظم الفبایی نام نامزدها)

- حسین آخانی سنجابی؛ دکترای زیست‌شناسی از دانشگاه مونیخ آلمان، استاد دانشگاه تهران، نویسنده و کُنشگر محیط زیست؛ برای مجموعه آثار و خدمات

- مظفر افشار؛ کنشگر محیط زیست، احیاکننده درختان بلوط در رشته کوه‌های زاگرس؛ برای مجموعه خدمات آموزشی و ترویجی

- هایده شیرزادی؛ دکترای اکولوژی از دانشگاه کاسل آلمان، کارشناس ارشد محیط زیست و کارآفرین اجتماعی؛ برای مجموعه خدمات آموزشی و ترویجی

- زنده‌یاد هنریک مجنونیان؛ نویسنده، مترجم، پژوهشگر، استاد دانشگاه و کنشگر محیط زیست؛ برای مجموعه آثار و خدمات

- علی یخکشی؛ فوق دکترای سیاست و منابع طبیعی از دانشگاه گوتینگن آلمان، استاد دانشگاه گوتینگن، استاد بازنشسته دانشگاه تهران، نویسنده و کُنشگر محیط زیست؛ برای مجموعه آثار و خدمات


#دبیرخانه #جایزه_مهرگان_علم
۲۴ بهمن ۱۳۹۹

https://t.me/mehreganprize_fa
___

#دوازدهمین #گزارش #جایزه_مهرگان
#دوره‌های #چهاردهم و #پانزدهم
#معرفی #نامزدهای #جایزه_مهرگان_علم (ص۴از۴)

فهرست ۱۴ تشکل مردم‌نهاد (NGO) زیست‌محیطی
راه‌یافته به مرحله ماقبل نهایی جایزه مهرگان علم
دوره‌های چهاردهم و پانزدهم
(سال‌های ۱۳۹۷-۱۳۹۶)
(به نظم الفبایی نام تشکل‌ها)

۱. انجمن پایشگران زمین و زندگی علامرودشت؛ حامد کریمی؛ فارس - لامرد

۲. انجمن حمایت از حیات وحش تالاب کانی برازان مهاباد؛ واحد جمشیدون؛ آذربایجان غربی - مهاباد

۳. انجمن دوستداران دماوندکوه؛ هیأت مدیره - مهدی مسچی؛ مازندران - آمل

۴. انجمن دوستداران طبیعت فریدون‌شهر؛ نصرت‌الله تواضع؛ اصفهان - فریدون‌شهر

۵. انجمن دوستداران طبیعت و محیط زیست خوزستان؛ هژیر کیانی؛ خوزستان - ایذه

۶. انجمن دوستداران محیط زیست قلعه تُل؛ سمیه علیدشت؛ خوزستان - باغ ملک

۷. انجمن دوستداران محیط زیست کلمرز؛ عادل سالاری؛ کرمان - کهنوج

۸. انجمن سبز چیا؛ هیأت مدیره - محمدناجی کانی سانانی؛ کردستان - مریوان

۹. انجمن سرو سبز دالاهو؛ کسری حیدری؛ کرمانشاه

۱۰. انجمن محیط‌زیستیِ موج سبز بانوان ازنا؛ مرضیه صادقی؛ لرستان - ازنا

۱۱. جمعیت دوستداران محیط زیست - طبیعت‌یاران اصفهان؛ بهجت قریشی‌نژاد، حشمت‌الله انتخابی؛ اصفهان

۱۲. جمعیت دیده‌بان طبیعت شاهرود؛ امیرحسین ولیان؛ شاهرود

۱۳. مرکز حفظ و توسعه زیست‌بوم‌های پایدار (زی پاک)؛ مینا استقامت؛ تهران

۱۴. کمپین مردمی حمایت از زاگرس مهربان؛ یوسف فرهادی بابادی؛ شهرکرد - چهارمحال و بختیاری


#دبیرخانه #جایزه_مهرگان_علم
۲۴ بهمن ۱۳۹۹

https://t.me/mehreganprize_fa
___