۸ شهریور ۱۳۹۵

✅ ۹ صبح فردا در #بافق، از #یوز_ایرانی و آخرین وضعیت آن با گروهی از مردم این شهر کهن و راهبردی در حفاظت از یوزپلنگ آسیایی سخن خواهم گفت.
اما چرا بافق و چرا فردا؟!

۲۲ سال پیش، در نهم شهریور سال ۱۳۷۳- زمانی که خشکسالی امان زیستمندان استان #یزد را بریده بود - یک مادر ایرانی - یک یوزپلنگ ماده - به همراه سه فرزندش برای نوشیدن آب، خود را به آبشخوری در نزدیکی شهر بافق رساندند، اما زیستمندان استثنایی وطن، هرگز طعم شیرین آب را مزه نکردند و به جای نوشیدن آن ماده‌ی حیاتی و گوارا، مورد حمله چند فرد غیربومی با چوب و سنگ قرار گرفتند! در این ماجرا دو فرزند در دم جان خود را از دست دادند، مادر هم ظاهراً زخمی شد و از مهلکه گریخت، اما دیگر کسی هرگز ردی از او نیافت. فقط ماند یکی از فرزندان که توسط محیط بانی مهربان از دست آدم‌خوارها (بخوان: #یوزخوارها!) نجات یافت، نامش را ماریتا نهاد و تا زمان مرگش در سال 1382 در #پارک_پردیسان تهران در اسارت و تنهایی به زندگی غریبانه‌ی خود ادامه داد ...
این ماجرای دردناک، سبب شد تا گروهی از هموطنان عزیز ما، پیشنهاد نامگذاری #نهم_شهریور به نام #روز_ملّی_یوز را طرح کنند. آرزویی که سرانجام در شهریور 1386 عینیت یافت و اینک دهمین سال پیاپی است که این مناسبت یگانه در ایران گرامی داشته می‌شود.
اما #خبر_بد این است که هنوز کسی نمی تواند با قاطعیت و اطمینان اعلام کند که روزگار امروز یوزها به مراتب از ۲۲ سال پیش آنها بهتر است!
چرا؟ به رغم بیش از ۱۵ سال که از عمر پروژه بین المللی یوز آسیایی می گذرد، چرا هنوز کسی یافت می نشود که با اطمینان اعلام کند: ما خواستیم و توانستیم تا جمعیت یوزها را از انقراض نجات دهیم؟!
فردا در دهمین مراسم سالانه روز ملی یوزپلنگ ایرانی که در بافق برگزار می شود، خواهم کوشید تا به این پرسش ها و پرسش هایی بیشتر پاسخ دهم.

@darvishnameh

🇮🇷: @darvishnameh

🔴چرا به استقبال مرگ می رویم؟!🔴

1⃣ هم اکنون با توجه به عبور #شاخص_آلودگی_هوا از مرز ۲۰۰، بخشهایی از مناطق ۱۳، ۱۴، ۱۱، ۱۰، ۱۷، ۱۶، ۶، ۲، ۵، ۹ و ۱۸ در تهران باید به سرعت تخلیه شوند. همچنین به جز مناطق شمالی کوی فراز و پونک که شاخص آلودگی هوا ۱۳۰ اعلام شده؛ در دیگر مناطق تهران هم این میزان از ۱۵۰ بالاتر است؛ یعنی برای همه گروه های سنی خطرناک بوده و به هیچوجه نباید از منزل خارج شوند!

2⃣ با این وجود ظاهراً شهر در امن و امان است؛ موتورسیکلتها همچنان ویراژ می دهند؛ تا دلت بخواهد می توانی خودروهای تک سرنشین را در خیابان ها رصد کنی و دانش آموزان هم از فرصت تعطیلی برای رفتن به سینما و محله گردی دارند نهایت استفاده را می برند! از همه جالب تر آنکه نمایندگان محترم مجلس هم مشغول کاهش بودجه ساخت مترو از ۲۷۰۰ میلیارد تومان به کمتر از ۲۳۰ میلیاردتومان برای سال آینده هستند تا مبادا برای نهادهای حساس و پروژه های ضروری مثل #انتقال_آب از سرشاخه های کارون و #بن_بروجن و #زاب و #ونک/سمیرم، #سد_بختیاری و #شفارود و ... با کمبود اعتبار روبرو شوند!

3⃣ در سازمان حفاظت محیط زیست هم ظاهراً همه مدیران و کارشناسان برای #جمع_آوری_زباله_ها در #پارک_پردیسان بسیج شده اند، در حالیکه همچنان جای پارک خودرو به دشواری در اطراف سازمان متولی محیط زیست کشور یافت می شود؛ همچنان اراده ای برای بازگرداندن سرویس های عمومی رفت و آمد پرسنل وجود ندارد و همچنان پارکینگی برای توقف دوچرخه درنظر گرفته نشده و شخص رییس و دیگر معاونین و مدیران هم با خودروهای دولتی خود تردد می کنند، دقیقاً مثل سازمان جنگلها، مراتع و آبخیزداری کشور، مثل سازمان صدا و سیما و مثل پرسنل شرکت کنترل کیفیت هوای شهرداری تهران!

4⃣ جالب تر آنکه سه هفته است #آرش_میلانی - نماینده شورای شهر تهران - می خواهد به نگارنده پاسخ دهد که چرا کیوسکهای اجاره #دوچرخه در سطح شهر ماه هاست که تعطیل و متروکه شده و اموالش در حال خاک خوردن و نابودی است؟ اما فرصت نمی کند چون باید به بودجه برسند!

4⃣ مردم دارند آرام آرام می میرند و حتی دیگر انگیزه و امیدی برای اعتراض و تجمع و پیگیری هم ندارند ... توگویی سرنوشت محتوم خود را پذیرفته و می گویند: حالا اگر هم مردیم، مگر چه چیز گرانبها و لذت ارزشمندی را از دست می دهیم؟! وای بر ما که امید یک ملت را اینگونه در چانه زنی های سیاسی و انتخاب نامدیرانی که فقط برادری شان را ثابت کرده بودند، سوزاندیم و درک نکردیم که آنچه دارد از دست می رود، فقط اعتماد ملی و افزایش قیمت ارزهای خارجی و میل بیشتر به مهاجرت دایمی از کشور نیست؛ بلکه وطنی است که پیش چشم همه ما دارد آب می شود! نمی شود؟

https://t.me/Aparat_Tv/45184