@darvishnameh
🔴وقتی که در ژاپن هم جهان گرمایی، طرفداران خودش را از دست می دهد!🔴
#نیویورک_تایمز در گزارش دیروز خود نشان داد: رکود اقتصادی در ژاپن، جوانان آن کشور را از پرداختن جدی به مقابله با جهانگرمایی بازداشته است:
بخش نخست:
✅ اخيراً در يك چهارشنبه، وزارتخانه محيط زيست ژاپن در تاريكي كامل فرورفت و تنها نور نمايشگر رايانه ها به چشم مي خورد. قرار بر اين است كه دفاتر ديگر وزارتخانه ها هم هر روز به مدت يكساعت براي صرفه جويي در مصرف انرژي و كاهش توليد #گازهاي_گلخانه_اي، چراغهاي خود را خاموش كنند. #ساتورو_موريشيتا، معاون محيط زيست، مي گويد: اين سياست يك يادآوري روزانه از #تغييرات_اقليمي است؛ تلاشي براي تغيير رفتار و ديدگاه مردم نسبت به شرايط آب و هوايي.
اما اين طور به نظر مي رسد كه مردم #ژاپن، به ويژه جوانان، به خواست آقاي موريشيتا توجهي نشان نمي دهند. يك همه پرسي جدید كه از جانب دولت ژاپن انجام شده، نشان مي دهد كه نزديك به ٧٥٪ از مردم بين ١٨ تا ٢٩ سال به مسئله تغييرات اقلیمی توجه ابراز مي كنند. رقمي قابل توجه در استانداردهاي جهاني؛ اما يك كاهش چشمگير در مقايسه با٩٠٪ كه چند سال پيش وجود داشت! چرا؟ يك همه پرسي ديگر به نتايج مشابهي دست پيدا كرده: ٧٥٪ از ژاپني هاي بالاتر از ٥٠ سال عقيده دارند كه #جهان_گرمايي يك تهديد بزرگ براي كشورشان به شمار مي آيد، در مقايسه با ٥٩٪ از جوانان بين ١٨ تا ٣٤ سال. ژاپن بخش بزرگ نيروي خود را از خارج وارد مي كند و به دليل فاجعه هسته اي #فوكوشيما در سال ٢٠١١، اين كشور به شدت ناچار به مقابله با مسئله مصرف انرژي است. كاهش دغدغه در اين مورد در بين جوانان ژاپني براي بسياري از دولتمردان ژاپنی، از جمله آقاي موريشيتا، يك زنگ خطر محسوب مي شود. او مي خواهد جوانان اين را درك كنند كه تغييرات اقلیمی مشكل آنها نيز هست. مردم ژاپن، اگر چه متحد در قبول تهديد #جهان_گرمايي هستند، اما براي دگرگوني سياست انرژي خود، اتفاق نظر ندارند. مثلاً برخی از جوانان ژاپن معتقدند مي بايست به مشكلات مهمتري از جمله شرايط اقتصادي رسيدگي كرد. براي برانگيختن هر چه بيشتر توجه در ميان مردم، دولت ژاپن تابستان گذشته پويشي را با نام "Cool Choice" آغاز كرد تا مردم را به خريد دستگاههاي كاهنده مصرف انرژي تشويق كند. ژاپن داراي برنامه هاي متعددي براي صرفه جويي در استفاده از انرژی است، مانند #تفكيك_زباله. با اين وصف، بنا به داده هايي كه از سال ٢٠١٢ در دست هستند، مقدار بازيافت حدود ٢٠٪ است كه در مقايسه با كشورهاي توسعه يافته رقم كمي به نظر مي رسد. با اين وجود مقدار سرانه توليد زباله بسيار اندك است. در سال ٢٠١١، ٩٠٢ پوند (٤٠٩ كيلوگرم)، در مقايسه با ١٦٢٨ پوند (حدود ٧٣٩ كيلوگرم) در ايالات متحده.
در سال ٢٠٠٥، دولت ژاپن برنامه اي بنام "Cool Biz" ارائه كرد؛ پويشي براي كاهش مصرف انرژي در تابستان تا مردم كمتر از دستگاههاي تهويه مطبوع استفاده كنند و مردم با پوشيدن لباسهاي آستين كوتاه، پوشاك خود را با دماي هوا تطبيق دهند. براي اين پويش يك همتاي زمستاني- "Warm Biz"- نيز وجود دارد، كه همزمان آغاز شد. اين پويش مردم را به مصرف كمتر انرژي گرمايي در زمستان تشويق مي كند؛ مانند استفاده از #نابه_مونو- روشي كه مواد غذايي در محل صرف خوراك بوسيله چراغهاي گاز قابل حمل پخته مي شوند- تا خانواده و دوستان براي گرم نگه داشتن خود، دور هم جمع شوند. يك دانشجوي ٢٤ ساله فارغ التحصيل در رشته خبرنگاري از #دانشگاه_واسِدا در مقابل اين روش آموزش عمومي شانه بالا مي اندازد و معتقد است اگر كه دولت به جوانها بگويد: آنها براي مقابله با سرماي هوا بايد #ويسكي بياشامند، او بيشتر پيروي خواهد كرد! به نظر ميدوري آئوياگي، پژوهشگرِ بنياد ملي تحقيقات محيط زيست كه نظرات عموم در ارتباط با تغييرات اقليمي در ژاپن را بررسي مي كند، اين ديدگاه بازتاب يك شكاف عميقتر در بين نسلهاي ژاپن است. به گفته خانم آئوياگي كه پژوهشهايش روي ژاپني هاي نسل ايگرگ (نسل هزاره) تمركز دارد، "هميشه يك حس نااميدي" نسبت به زندگي روزمره اين نسل، نسبت به مسائل اجتماعي و آينده شغلي در بين آنها را مي توان مشاهده كرد؛ شايد به اين دليل كه اين نسل در دوره اي طولاني از ركود اقتصادي رشد كرده اند و آنرا به عنوان سالهاي از دست رفته مي بيند. مصاحبه با چندين دانشجوي جوان ژاپني و كارمندان اداره در سن ٢٢ تا ٢٦ سال نيز پاسخهاي مشابهي به همراه دارد.
ادامه دارد ...
👇👇👇
🔴وقتی که در ژاپن هم جهان گرمایی، طرفداران خودش را از دست می دهد!🔴
#نیویورک_تایمز در گزارش دیروز خود نشان داد: رکود اقتصادی در ژاپن، جوانان آن کشور را از پرداختن جدی به مقابله با جهانگرمایی بازداشته است:
بخش نخست:
✅ اخيراً در يك چهارشنبه، وزارتخانه محيط زيست ژاپن در تاريكي كامل فرورفت و تنها نور نمايشگر رايانه ها به چشم مي خورد. قرار بر اين است كه دفاتر ديگر وزارتخانه ها هم هر روز به مدت يكساعت براي صرفه جويي در مصرف انرژي و كاهش توليد #گازهاي_گلخانه_اي، چراغهاي خود را خاموش كنند. #ساتورو_موريشيتا، معاون محيط زيست، مي گويد: اين سياست يك يادآوري روزانه از #تغييرات_اقليمي است؛ تلاشي براي تغيير رفتار و ديدگاه مردم نسبت به شرايط آب و هوايي.
اما اين طور به نظر مي رسد كه مردم #ژاپن، به ويژه جوانان، به خواست آقاي موريشيتا توجهي نشان نمي دهند. يك همه پرسي جدید كه از جانب دولت ژاپن انجام شده، نشان مي دهد كه نزديك به ٧٥٪ از مردم بين ١٨ تا ٢٩ سال به مسئله تغييرات اقلیمی توجه ابراز مي كنند. رقمي قابل توجه در استانداردهاي جهاني؛ اما يك كاهش چشمگير در مقايسه با٩٠٪ كه چند سال پيش وجود داشت! چرا؟ يك همه پرسي ديگر به نتايج مشابهي دست پيدا كرده: ٧٥٪ از ژاپني هاي بالاتر از ٥٠ سال عقيده دارند كه #جهان_گرمايي يك تهديد بزرگ براي كشورشان به شمار مي آيد، در مقايسه با ٥٩٪ از جوانان بين ١٨ تا ٣٤ سال. ژاپن بخش بزرگ نيروي خود را از خارج وارد مي كند و به دليل فاجعه هسته اي #فوكوشيما در سال ٢٠١١، اين كشور به شدت ناچار به مقابله با مسئله مصرف انرژي است. كاهش دغدغه در اين مورد در بين جوانان ژاپني براي بسياري از دولتمردان ژاپنی، از جمله آقاي موريشيتا، يك زنگ خطر محسوب مي شود. او مي خواهد جوانان اين را درك كنند كه تغييرات اقلیمی مشكل آنها نيز هست. مردم ژاپن، اگر چه متحد در قبول تهديد #جهان_گرمايي هستند، اما براي دگرگوني سياست انرژي خود، اتفاق نظر ندارند. مثلاً برخی از جوانان ژاپن معتقدند مي بايست به مشكلات مهمتري از جمله شرايط اقتصادي رسيدگي كرد. براي برانگيختن هر چه بيشتر توجه در ميان مردم، دولت ژاپن تابستان گذشته پويشي را با نام "Cool Choice" آغاز كرد تا مردم را به خريد دستگاههاي كاهنده مصرف انرژي تشويق كند. ژاپن داراي برنامه هاي متعددي براي صرفه جويي در استفاده از انرژی است، مانند #تفكيك_زباله. با اين وصف، بنا به داده هايي كه از سال ٢٠١٢ در دست هستند، مقدار بازيافت حدود ٢٠٪ است كه در مقايسه با كشورهاي توسعه يافته رقم كمي به نظر مي رسد. با اين وجود مقدار سرانه توليد زباله بسيار اندك است. در سال ٢٠١١، ٩٠٢ پوند (٤٠٩ كيلوگرم)، در مقايسه با ١٦٢٨ پوند (حدود ٧٣٩ كيلوگرم) در ايالات متحده.
در سال ٢٠٠٥، دولت ژاپن برنامه اي بنام "Cool Biz" ارائه كرد؛ پويشي براي كاهش مصرف انرژي در تابستان تا مردم كمتر از دستگاههاي تهويه مطبوع استفاده كنند و مردم با پوشيدن لباسهاي آستين كوتاه، پوشاك خود را با دماي هوا تطبيق دهند. براي اين پويش يك همتاي زمستاني- "Warm Biz"- نيز وجود دارد، كه همزمان آغاز شد. اين پويش مردم را به مصرف كمتر انرژي گرمايي در زمستان تشويق مي كند؛ مانند استفاده از #نابه_مونو- روشي كه مواد غذايي در محل صرف خوراك بوسيله چراغهاي گاز قابل حمل پخته مي شوند- تا خانواده و دوستان براي گرم نگه داشتن خود، دور هم جمع شوند. يك دانشجوي ٢٤ ساله فارغ التحصيل در رشته خبرنگاري از #دانشگاه_واسِدا در مقابل اين روش آموزش عمومي شانه بالا مي اندازد و معتقد است اگر كه دولت به جوانها بگويد: آنها براي مقابله با سرماي هوا بايد #ويسكي بياشامند، او بيشتر پيروي خواهد كرد! به نظر ميدوري آئوياگي، پژوهشگرِ بنياد ملي تحقيقات محيط زيست كه نظرات عموم در ارتباط با تغييرات اقليمي در ژاپن را بررسي مي كند، اين ديدگاه بازتاب يك شكاف عميقتر در بين نسلهاي ژاپن است. به گفته خانم آئوياگي كه پژوهشهايش روي ژاپني هاي نسل ايگرگ (نسل هزاره) تمركز دارد، "هميشه يك حس نااميدي" نسبت به زندگي روزمره اين نسل، نسبت به مسائل اجتماعي و آينده شغلي در بين آنها را مي توان مشاهده كرد؛ شايد به اين دليل كه اين نسل در دوره اي طولاني از ركود اقتصادي رشد كرده اند و آنرا به عنوان سالهاي از دست رفته مي بيند. مصاحبه با چندين دانشجوي جوان ژاپني و كارمندان اداره در سن ٢٢ تا ٢٦ سال نيز پاسخهاي مشابهي به همراه دارد.
ادامه دارد ...
👇👇👇
@darvishnameh
🔴 منتظر خواندن گزارش امروز #نیویورک_تایمز در باره کاندیدای #ترامپ برای تصاحب #همتای_معصومه_ابتکار در #پردیسان_واشنگتن باشید!
👇👇👇
🔴 منتظر خواندن گزارش امروز #نیویورک_تایمز در باره کاندیدای #ترامپ برای تصاحب #همتای_معصومه_ابتکار در #پردیسان_واشنگتن باشید!
👇👇👇
@darvishnameh
🔴تجربه نیویورک در مهار آلودگی و خطر ترامپ در بازگشت آن!🔴
❇️ در حالی که به همراه استاد اسماعیل کهرم راهی #گچساران بوده و هم اکنون از آسمان غرب #اصفهان عبور می کنیم، این یادداشت مهم از #نیویورک_تایمز را تقدیم اهالی نازنین #درویشنامه می کنم، باشد که از آموزه هایش همه عبرت گیریم!
🔸 روزگاري مي توانستيد هوا را در #نيويورك لمس كنيد! چرا که بسیار آلوده و كثيف بود. هيچ انسان حساسي انگشت پايش را در آبراه هاي آنجا نمي گذاشت. در سال ١٩٦٤، آلبرت باتزل به نيويوك نقل مكان كرد، زماني كه اين شهر در ميان كلانشهرهاي ايالات متحده، آلوده ترين هوا را داشت. آقاي باتزل، ٧٨ ساله و وكيل متخصص در زمينه محيط زيست مي گويد: "من نه تنها آلودگي را ديدم، بلكه آنرا هم از لبه هاي پشت پنجره ام پاك مي كردم. اين امري عادي بود كه وقتي به افق خيره مي شدي، همه چيز زرد رنگ بود."
هوشياري در ايالات متحده در سالهاي ١٩٦٠ به يك تعهد ملي براي آب و هواي پاك منجر شد و در سال ١٩٧٠ به پايه گذاري آژانس حفاظت از محيط زيست EPA. اين براي شهر نيويورك قدمي بسيار به موقع بود و نه تنها براي اين شهر، بلكه براي همه كشور. امروز، آينده و مأموريت EPA، با دستور #دونالد_ترامپ براي قطع ٢٤٪ از بودجه اين سازمان- قطع رقمي بيش از ٢ ميليارد دلار- به ترديد دچار شده. ترامپ همچنين به آژانس دستور داده تا برخي از قوانين براي حفاظت از آبها را باطل كند. انتظار مي رود كه او به زودي نيز دستوري براي ملغی شدن قوانين مبارزه با انتشار گازهاي گلخانه اي از نيروگاههاي ذغال سنگي صادر كند.
در سالهاي ١٩٦٠، من و همبازيهايم، هر زمان كه خاكستر از سوزاندن زباله ها آغاز به "بارش" مي كرد، تكه هايي از كاغذهاي سوخته را كه مانند برف ريزه ها در هوا شناور بودند، دنبال مي كرديم." بنا به يك بررسي در سال ٢٠٠١، مقدار ذرات سرب موجود در رسوبات درياچه Central Park به شدت با مقدار ذراتي كه از سوزاندن زباله ها در #منهتن در طول قرن بيستم منتشر شده، وابسته است. در اين بررسي ٣٢ زباله سوز در شهر فعاليت مي كردند و ١٧٠٠٠ از آنها در آپارتمانها فعال بودند! بسياري از نيروگاههاي شهر با #ذغال_سنگ و نفت سنگين كه آلاينده هاي سمي توليد مي كردند، فعاليت داشتند. جشن شكرگزاري در آخر هفته سال ١٩٦٦، روز گرمي بود و دود مه اي از دي اكسيدگوگرد و مونو اكسيد كربن، شهر را در خود پوشانده بود كه موجب مرگ ٢٠٠ نفر شد.
چه از هواي آلوده و چه از دود سيگار، سريعترين دليل مرگ در نيويورك در طول سالهاي ١٩٦٠، #آمفيزم_ريه (نابودي بافت ريه) بود. شمار مرگ از برونشيت مزمن هم به شدت افزايش پيدا كرده بود.
سرانجام تحت فشار شهرداري و قوانين فدرال و همچنين كنشگران مدني از جمله مارسي بن استاك با پويش هواي پاك براي نيويورك، آخرين زباله سوز در آپارتمان ها و در سطح شهر در سال ١٩٩٣ تعطيل شد. بنا به گزارش نيويورك تايمز در سال ١٩٧٠، كيفيت آبراه ها در اطراف شهر، بدتر از كيفيت هوا بود. مقدار عظيمي از فاضلاب تصفيه نشده بطور متداوم به بندرگاه واريز مي شد. كمپانيها در امتداد رودخانه هادسن، بويژه جنرال الكتريك و جنرال موتورز، پساب هاي آلوده به مواد شيميايي خود را به رودخانه مي ريختند. و رودخانه هادسن با همه شكوهش چيزي نبود جز ادامه ميليونها دستشويي! بنا به گفته نِد ساليوان، رئيس گروه محيط زيستي Scenic Hudson، روزانه ١٧٠ ميليون گالن از فاضلاب خام به اين رودخانه سرازير مي شد. در كوهستانهاي اديراندك، بارانهاي اسيدي پوشش گياهي و زندگي دريايي را نابود مي كردند- نتيجه انتشار از نيروگاهي كه صدها مايل از غرب دورتر از اوهايو به شرق مي رسيد.
امروز، قوانين فدرال تا حد چشمگيري بارانهاي اسيدي در نيويورك را كاهش داده. اين ايده كه هر ايالت مي تواند به مسايل محيط زيستي خود بپردازد- ادعايي كه ترامپ در طول مبارزات انتخاباتي خود با تعهد به تعطيل EPA داده بود- جابجايي و تحرك آلاينده ها را در نظر نمي گيرد. تنها يك آسمان وجود دارد.
نِد ساليوان مي گويد كه بخش بزرگي از آلودگي رودخانه هادسن مدتهاست كه پشت سر گذاشته شده. بنا به قانون فدرال آب پاك، نيويورك و حكومتهاي محلي وام و تضمين مالي مورد نياز را از دولت فدرال دريافت كردند تا سامانه هاي تصفيه فاضلاب را بسازند. شهروندان در جريان دعوي قضايي از جانب گروه محيط زيستي Scenic Hudson اين امكان را بدست آوردند تا از دولت در زمينه تخلفهای محيط زيستي به دادگاه شكايت كنند. اكنون اگر مسئولان EPA كوتاهي كنند، قدرتي كه مردم نيم قرن پيش بدست آوردند، احتمالا بيش از هر زمان ديگر فرا خوانده مي شود.
https://mobile.nytimes.com/redirect?to-mobile=https%3A%2F%2Fwww.nytimes.com%2F2017%2F02%2F28%2Fnyregion%2Fnew-york-city-smog.html%3Fsmid%3Dfb-nytimes%26smtyp%3Dcur%26smvar%3Dwkndbau%26_r%3D0%26referer%3Dhttp%3A%2F%2Fm.facebook.com
🔴تجربه نیویورک در مهار آلودگی و خطر ترامپ در بازگشت آن!🔴
❇️ در حالی که به همراه استاد اسماعیل کهرم راهی #گچساران بوده و هم اکنون از آسمان غرب #اصفهان عبور می کنیم، این یادداشت مهم از #نیویورک_تایمز را تقدیم اهالی نازنین #درویشنامه می کنم، باشد که از آموزه هایش همه عبرت گیریم!
🔸 روزگاري مي توانستيد هوا را در #نيويورك لمس كنيد! چرا که بسیار آلوده و كثيف بود. هيچ انسان حساسي انگشت پايش را در آبراه هاي آنجا نمي گذاشت. در سال ١٩٦٤، آلبرت باتزل به نيويوك نقل مكان كرد، زماني كه اين شهر در ميان كلانشهرهاي ايالات متحده، آلوده ترين هوا را داشت. آقاي باتزل، ٧٨ ساله و وكيل متخصص در زمينه محيط زيست مي گويد: "من نه تنها آلودگي را ديدم، بلكه آنرا هم از لبه هاي پشت پنجره ام پاك مي كردم. اين امري عادي بود كه وقتي به افق خيره مي شدي، همه چيز زرد رنگ بود."
هوشياري در ايالات متحده در سالهاي ١٩٦٠ به يك تعهد ملي براي آب و هواي پاك منجر شد و در سال ١٩٧٠ به پايه گذاري آژانس حفاظت از محيط زيست EPA. اين براي شهر نيويورك قدمي بسيار به موقع بود و نه تنها براي اين شهر، بلكه براي همه كشور. امروز، آينده و مأموريت EPA، با دستور #دونالد_ترامپ براي قطع ٢٤٪ از بودجه اين سازمان- قطع رقمي بيش از ٢ ميليارد دلار- به ترديد دچار شده. ترامپ همچنين به آژانس دستور داده تا برخي از قوانين براي حفاظت از آبها را باطل كند. انتظار مي رود كه او به زودي نيز دستوري براي ملغی شدن قوانين مبارزه با انتشار گازهاي گلخانه اي از نيروگاههاي ذغال سنگي صادر كند.
در سالهاي ١٩٦٠، من و همبازيهايم، هر زمان كه خاكستر از سوزاندن زباله ها آغاز به "بارش" مي كرد، تكه هايي از كاغذهاي سوخته را كه مانند برف ريزه ها در هوا شناور بودند، دنبال مي كرديم." بنا به يك بررسي در سال ٢٠٠١، مقدار ذرات سرب موجود در رسوبات درياچه Central Park به شدت با مقدار ذراتي كه از سوزاندن زباله ها در #منهتن در طول قرن بيستم منتشر شده، وابسته است. در اين بررسي ٣٢ زباله سوز در شهر فعاليت مي كردند و ١٧٠٠٠ از آنها در آپارتمانها فعال بودند! بسياري از نيروگاههاي شهر با #ذغال_سنگ و نفت سنگين كه آلاينده هاي سمي توليد مي كردند، فعاليت داشتند. جشن شكرگزاري در آخر هفته سال ١٩٦٦، روز گرمي بود و دود مه اي از دي اكسيدگوگرد و مونو اكسيد كربن، شهر را در خود پوشانده بود كه موجب مرگ ٢٠٠ نفر شد.
چه از هواي آلوده و چه از دود سيگار، سريعترين دليل مرگ در نيويورك در طول سالهاي ١٩٦٠، #آمفيزم_ريه (نابودي بافت ريه) بود. شمار مرگ از برونشيت مزمن هم به شدت افزايش پيدا كرده بود.
سرانجام تحت فشار شهرداري و قوانين فدرال و همچنين كنشگران مدني از جمله مارسي بن استاك با پويش هواي پاك براي نيويورك، آخرين زباله سوز در آپارتمان ها و در سطح شهر در سال ١٩٩٣ تعطيل شد. بنا به گزارش نيويورك تايمز در سال ١٩٧٠، كيفيت آبراه ها در اطراف شهر، بدتر از كيفيت هوا بود. مقدار عظيمي از فاضلاب تصفيه نشده بطور متداوم به بندرگاه واريز مي شد. كمپانيها در امتداد رودخانه هادسن، بويژه جنرال الكتريك و جنرال موتورز، پساب هاي آلوده به مواد شيميايي خود را به رودخانه مي ريختند. و رودخانه هادسن با همه شكوهش چيزي نبود جز ادامه ميليونها دستشويي! بنا به گفته نِد ساليوان، رئيس گروه محيط زيستي Scenic Hudson، روزانه ١٧٠ ميليون گالن از فاضلاب خام به اين رودخانه سرازير مي شد. در كوهستانهاي اديراندك، بارانهاي اسيدي پوشش گياهي و زندگي دريايي را نابود مي كردند- نتيجه انتشار از نيروگاهي كه صدها مايل از غرب دورتر از اوهايو به شرق مي رسيد.
امروز، قوانين فدرال تا حد چشمگيري بارانهاي اسيدي در نيويورك را كاهش داده. اين ايده كه هر ايالت مي تواند به مسايل محيط زيستي خود بپردازد- ادعايي كه ترامپ در طول مبارزات انتخاباتي خود با تعهد به تعطيل EPA داده بود- جابجايي و تحرك آلاينده ها را در نظر نمي گيرد. تنها يك آسمان وجود دارد.
نِد ساليوان مي گويد كه بخش بزرگي از آلودگي رودخانه هادسن مدتهاست كه پشت سر گذاشته شده. بنا به قانون فدرال آب پاك، نيويورك و حكومتهاي محلي وام و تضمين مالي مورد نياز را از دولت فدرال دريافت كردند تا سامانه هاي تصفيه فاضلاب را بسازند. شهروندان در جريان دعوي قضايي از جانب گروه محيط زيستي Scenic Hudson اين امكان را بدست آوردند تا از دولت در زمينه تخلفهای محيط زيستي به دادگاه شكايت كنند. اكنون اگر مسئولان EPA كوتاهي كنند، قدرتي كه مردم نيم قرن پيش بدست آوردند، احتمالا بيش از هر زمان ديگر فرا خوانده مي شود.
https://mobile.nytimes.com/redirect?to-mobile=https%3A%2F%2Fwww.nytimes.com%2F2017%2F02%2F28%2Fnyregion%2Fnew-york-city-smog.html%3Fsmid%3Dfb-nytimes%26smtyp%3Dcur%26smvar%3Dwkndbau%26_r%3D0%26referer%3Dhttp%3A%2F%2Fm.facebook.com
Nytimes
Remembering a City Where the Smog Could Kill
With the future of the E.P.A. now in doubt, it’s worth recalling what New York City was like before the agency and the movement it represented.
🇮🇷: @darvishnameh
🔴 از جنگلهای حاره ای در پورتوریکو تا هیرکانی در ایران چقدر راه است؟! 🔴
1⃣ در طول چند سال گذشته گزارشها و مشاهدات متعددی به ثبت رسیده که آشکارا نشان از آغاز خشکی توده های جنگلی پهن برگ در هیرکانی است؛ مشاهداتی که از هر سه استان گیلان، مازندران و گلستان دریافت شده است. واقعیت نگران کننده ای که از پس این مشاهدات برجسته می نماید، آن است که آیا آستانه تحمل تاب آوری هیرکانی به دلیل تشدید تغییرات اقلیمی و خشکسالی به پایان رسیده و ما باید خود را برای آغاز دوران انقراض هیرکانی آماده کنیم؟ و آیا اگر چنین است، دست درازی های بیشترِ انسان ساخت؛ مانند تداوم فشار دام، سدسازی، احداث جاده های جنگلی و بزرگراه هایی چون تهران- شمال بر ابعاد شتابناکِ این فروپاشی برگشت ناپذیر نمی افزاید؟ آخرین آمار از مساحت جنگلهای شمال کشور با حدود ۱.۶ میلیون هکتار - که توسط همکارانم در بخش تحقیقات جنگل موسسه تحقیقات جنگلها و مراتع کشور فراهم شده - اشاره به کاهش ۱.۹ میلیون هکتاری وسعت این دیرینه ترین رویشگاه جنگلی جهان در طول حدود ۶ دهه گذشته - تقریباً پس از انقراض ببر هیرکانی در دهه ۳۰ شمسی - است. پرسش این است که آیا آن انقراضِ تلخ، آغازگرِ انقراض بزرگترِ زیستگاه ببر از آستارا تا گلیداغی بوده و اگر چنین است، پیام انقراض قریب الوقوع یوزپلنگ آسیایی چیست؟
2⃣ در این باره اخیراً گزارش تامل برانگیزی در #نیویورک_تایمز منتشر شده که می تواند برای خواننده پیگیر و علاقه مند ستون #قلم_سبز جالب باشد؛ زیرا عملاً درخواهد یافت که بین آن انقراض در شمال ایران تا جنگلهای حاره ای #پورتوریکو در آمریکای لاتین، خیلی هم راهی نیست! هست؟
3⃣ زماني كه طوفان ماريا در سپتامبر گذشته پورتوريكو را در هم كوبيد، بام خانه ها را از جا كند، مناطق مسكوني را زير آب برد، شبكه برق جزيره را ويران كرد و يك فاجعه انساني بجا گذاشت كه پورتوريكو هنوز پس از ماهها در حال ترميم اين عواقب است. اما ماريا به همان اندازه هم طبيعت را ناچار به پرداخت هزينه كرد. بادهايي با سرعت حدود ٢٥٠ كيلومتر در ساعت هزاران هكتار از درختان را منهدم كرد، از جمله بخش بزرگي از پارك ملي اِليونكي، ٢٨ هزار هكتار از جنگلهاي باراني سرسبز در شرق سن خوان، پايتخت پورتوريكو. براي گروهي از پژوهشگران كه مسير پرشيبي از كوههاي پارك ملي را به پايين مي آمدند، تخريب به خوبي آشكار بود. ماموریت اين گروه با سرپرستي ماريا اوريارته، يك بومشناس از دانشگاه كلمبيا، بررسي ابعاد تخريب و درك بهتر افزايش خطر تغییرات آب و هوايی است. پيش از توفان ماريا، كوهستان در پناه تاج پوشش گسترده و متراکمی از نخلهاي پربرگ سييِرا و سكروپيا بود كه از تابش بخش بزرگي از نور خورشيد به سطح زمین جلوگيري مي كردند. اما بادها بسياري از برگها را از درختان جدا كردند و شاخه ها را شكستند. دامنه شيب دار كوه اكنون بدون پوشش زير آسمان قرار گرفته و اینک حومه سن خوان كه معمولا از ديد پنهان بود، تا مسافت زيادي قابل رويت است. اين پژوهش شامل ارزيابي آسيب به تك تك درختان در يك منطقه معين است و بررسي مي كند كه چگونه توفانهاي سهمگين بر مقدار كربني كه جنگلها از نيوار جذب و ذخيره مي كنند، تأثيرگذار است.
7⃣ پرسشی که با خواندن این گزارش در ذهن هر پژوهشگرِ مستقل نگرانِ سرنوشت هیرکانی شکل می گیرد، آن است که آیا تعلل در اجرای دقیق طرح تنفس جنگل و در عوض تبدیل هیرکانی به کارگاه بزرگ سدسازی، جاده سازی، تولید گوشت قرمز و ویلاسازی؛ ایرانیان را آماده وداعی تلخ با ریه های بی رقیب و تولیدکننده اکسیژن سرزمین مادری شان - زودتر از آنچه تصور می کردند - نمی کند؟! این پرسشی است که کودکان دبستانی امروز در نوشهر، میاندشت و چوبر هم تا قبل از پایان دوره دبیرستان، پاسخش را با اشک و آه و حسرت خواهند یافت! نخواهند یافت؟
🔻 نسخه کامل این مقاله در نشانی زیر:
👇
https://t.me/darvishnameh/6881
🔴 از جنگلهای حاره ای در پورتوریکو تا هیرکانی در ایران چقدر راه است؟! 🔴
1⃣ در طول چند سال گذشته گزارشها و مشاهدات متعددی به ثبت رسیده که آشکارا نشان از آغاز خشکی توده های جنگلی پهن برگ در هیرکانی است؛ مشاهداتی که از هر سه استان گیلان، مازندران و گلستان دریافت شده است. واقعیت نگران کننده ای که از پس این مشاهدات برجسته می نماید، آن است که آیا آستانه تحمل تاب آوری هیرکانی به دلیل تشدید تغییرات اقلیمی و خشکسالی به پایان رسیده و ما باید خود را برای آغاز دوران انقراض هیرکانی آماده کنیم؟ و آیا اگر چنین است، دست درازی های بیشترِ انسان ساخت؛ مانند تداوم فشار دام، سدسازی، احداث جاده های جنگلی و بزرگراه هایی چون تهران- شمال بر ابعاد شتابناکِ این فروپاشی برگشت ناپذیر نمی افزاید؟ آخرین آمار از مساحت جنگلهای شمال کشور با حدود ۱.۶ میلیون هکتار - که توسط همکارانم در بخش تحقیقات جنگل موسسه تحقیقات جنگلها و مراتع کشور فراهم شده - اشاره به کاهش ۱.۹ میلیون هکتاری وسعت این دیرینه ترین رویشگاه جنگلی جهان در طول حدود ۶ دهه گذشته - تقریباً پس از انقراض ببر هیرکانی در دهه ۳۰ شمسی - است. پرسش این است که آیا آن انقراضِ تلخ، آغازگرِ انقراض بزرگترِ زیستگاه ببر از آستارا تا گلیداغی بوده و اگر چنین است، پیام انقراض قریب الوقوع یوزپلنگ آسیایی چیست؟
2⃣ در این باره اخیراً گزارش تامل برانگیزی در #نیویورک_تایمز منتشر شده که می تواند برای خواننده پیگیر و علاقه مند ستون #قلم_سبز جالب باشد؛ زیرا عملاً درخواهد یافت که بین آن انقراض در شمال ایران تا جنگلهای حاره ای #پورتوریکو در آمریکای لاتین، خیلی هم راهی نیست! هست؟
3⃣ زماني كه طوفان ماريا در سپتامبر گذشته پورتوريكو را در هم كوبيد، بام خانه ها را از جا كند، مناطق مسكوني را زير آب برد، شبكه برق جزيره را ويران كرد و يك فاجعه انساني بجا گذاشت كه پورتوريكو هنوز پس از ماهها در حال ترميم اين عواقب است. اما ماريا به همان اندازه هم طبيعت را ناچار به پرداخت هزينه كرد. بادهايي با سرعت حدود ٢٥٠ كيلومتر در ساعت هزاران هكتار از درختان را منهدم كرد، از جمله بخش بزرگي از پارك ملي اِليونكي، ٢٨ هزار هكتار از جنگلهاي باراني سرسبز در شرق سن خوان، پايتخت پورتوريكو. براي گروهي از پژوهشگران كه مسير پرشيبي از كوههاي پارك ملي را به پايين مي آمدند، تخريب به خوبي آشكار بود. ماموریت اين گروه با سرپرستي ماريا اوريارته، يك بومشناس از دانشگاه كلمبيا، بررسي ابعاد تخريب و درك بهتر افزايش خطر تغییرات آب و هوايی است. پيش از توفان ماريا، كوهستان در پناه تاج پوشش گسترده و متراکمی از نخلهاي پربرگ سييِرا و سكروپيا بود كه از تابش بخش بزرگي از نور خورشيد به سطح زمین جلوگيري مي كردند. اما بادها بسياري از برگها را از درختان جدا كردند و شاخه ها را شكستند. دامنه شيب دار كوه اكنون بدون پوشش زير آسمان قرار گرفته و اینک حومه سن خوان كه معمولا از ديد پنهان بود، تا مسافت زيادي قابل رويت است. اين پژوهش شامل ارزيابي آسيب به تك تك درختان در يك منطقه معين است و بررسي مي كند كه چگونه توفانهاي سهمگين بر مقدار كربني كه جنگلها از نيوار جذب و ذخيره مي كنند، تأثيرگذار است.
7⃣ پرسشی که با خواندن این گزارش در ذهن هر پژوهشگرِ مستقل نگرانِ سرنوشت هیرکانی شکل می گیرد، آن است که آیا تعلل در اجرای دقیق طرح تنفس جنگل و در عوض تبدیل هیرکانی به کارگاه بزرگ سدسازی، جاده سازی، تولید گوشت قرمز و ویلاسازی؛ ایرانیان را آماده وداعی تلخ با ریه های بی رقیب و تولیدکننده اکسیژن سرزمین مادری شان - زودتر از آنچه تصور می کردند - نمی کند؟! این پرسشی است که کودکان دبستانی امروز در نوشهر، میاندشت و چوبر هم تا قبل از پایان دوره دبیرستان، پاسخش را با اشک و آه و حسرت خواهند یافت! نخواهند یافت؟
🔻 نسخه کامل این مقاله در نشانی زیر:
👇
https://t.me/darvishnameh/6881
Telegram
محمد درویش
🇮🇷: @darvishnameh
🔴 بررسی ردپای انسان در تشدید رخدادهای نامعمول محیطی ویرانگر از جنگلهای پورتوریکو تا #رویشگاه_هیرکانی!
👇
https://goo.gl/fzGLFT
#ستون_قلم_سبز_همشهری
🔴 بررسی ردپای انسان در تشدید رخدادهای نامعمول محیطی ویرانگر از جنگلهای پورتوریکو تا #رویشگاه_هیرکانی!
👇
https://goo.gl/fzGLFT
#ستون_قلم_سبز_همشهری