محمد درویش
15.5K subscribers
5.66K photos
1.33K videos
141 files
4.16K links
برای اعتلای طبیعت وطنی که دوستش داریم.
دیدگاه‌های رییس کمیته محیط‌زیست در کرسی سلامت اجتماعی یونسکو

نحوه درج پیام یا ارسال عکس در تلگرام:
@mohammaddarvish44

محمّد درویش در ویکی‌پدیا:
https://fa.m.wikipedia.org/wiki/محمد_درویش
Download Telegram
@darvishnameh

🔴گزارش جدید #گاردین از قاتلی به نام #جاده که نفس طبیعت را می گیرد!🔴

بررسي پژوهشي جديدي نشان مي دهد كه #جاده_سازي_بي_رويه و بي حد و مرز، زمينهاي كره خاكي را به ٦٠٠هزار قطعه تجزیه و متلاشي كرده است! بسياري از اين قطعه ها براي زندگي حيات وحش بي اندازه محدود هستند. پژوهشگران از ناپديد شدن مناطق بدون جاده و نياز فوري به اقداماتي براي نگهداري از اين آخرين محدوده هاي طبيعي (دست نخورده) كه منابعي حياتي مانند آب و هواي پاك براي بشريت محسوب مي شوند، هشدار مي دهند.
به گفته پژوهشگران تأثير جاده ها- با نابودي جنگلها، آلودگي، متلاشي كردن جمعيت جانوران، و بوجود آوردن آفات مرگبار- فراتر از خود جاده هاست؛ جاده هاي جديد همچنين راه را براي بهره برداري بيشتر انسانها- مانند شكار قاچاق، #معدن_كاوي و زيرساختهاي جديد- هموار مي كند.
يك گروه بين المللي از پژوهشگران نقشه هايي از ٣٦ ميليون كيلومتر از جاده ها ارزيابي كرده و به اين نتيجه رسيده كه نيمي از ٦٠٠هزار قطعه زمينهاي موجود بين جاده ها، بسيار كوچك هستند؛ كمتر از يك كيلومتر مربع!
و بيشتر از ٧٪‏ بزرگتر از ١٠٠ كيلومتر مربع- برابر با محدوده اي با مساحت ١٠ كيلومتر در ١٠ كيلومتر هستند. علاوه بر آن تنها ١/٣ از مناطق بدون جاده را مي توان واقعا دست نخورده محسوب كرد؛ باقيمانده تحت تأثير انسان و يا كشاورزي قرار دارند. آخرين مناطق بازمانده بدون جاده جنگلهاي باراني در آمازون و اندونزي و توندرا و جنگلها در شمال روسيه و كانادا هستند. در واقع در غرب اروپا، شرق ايالات متحده و ژاپن منطقه اي وجود ندارد كه تحت تأثير جاده سازي قرار نگرفته باشد. پژوهشگران به مقياس يك كيلومتر از هر دو كنار جاده ها را در نظر گرفته اند كه به دليل جاده سازي تغيير پيدا كرده اند و عقيده دارند كه اين مقياسي محافظه كارانه است.
بنا به گزارش جديدي كه در #ژورنال_Science منتشر شده، پهناي جاده هاي دنيا بر طبق برنامه هاي موجود تا سال ٢٠٥٠ به بيش از ٦٠٪‏ افزايش خواهد يافت، اما تنها ٥٪‏ از مناطق بدون جاده در حال حاضر از يك پشتيباني قانوني برخوردارند. پروفسور پيِر ايبيش از دانشگاه توسعه پايدار اِبِرزوالده/آلمان مي گويد: "از آنجا كه گسترش جاده ها ادامه دارد، نيازي فوري به يك استراتژي جهاني براي حفاظت، ترميم و نظارت موثر بر مناطق بدون جاده و بوم سازگان آنها وجود دارد. ما از دولتها درخواست مي كنيم تا از ساختن جاده هاي پرخرج در مناطق دور پرهيز كنند، زيرا اينكار نتايج بومشناختی - اکولوژیکی - فاجعه باري خواهد داشت." دنياي طبيعي با تخريب و تبديل به زمينهاي كشاورزي، با معدن كاوي و آلودگي و همينطور شكار بي رویه جانوران، در حال انقراض است.
در ماه اكتبر گذشته يك ارزيابي وسيع نشان داد كه شمار جانداران حيات وحش در مقايسه با سال ١٩٧٠ تا سال ٢٠٢٠ به بيش از ٢/٣ كاهش پيدا خواهند كرد.
جاده ها براي طبيعت بزرگترين كاتاليزور تخريب محسوب مي شوند؛ به طور مثال در منطقه آمازون با ساختن جاده به شكارچيان قاچاق امكان دسترسي به جانوران حيات وحش داده مي شود. اما به گفته پروفسور ايبيش نقشه هاي جاده اي كه تيم او براي ارزيابي استفاده كرده اند، گو اينكه بخوبي در دسترسي قرار دارند، اما بدون ترديد كامل نيستند و شرايط واقعي به مراتب بدتر است، به طور مثال در #برنئو مي بايست كه نقشه جاده ها در محدوده زمينهاي كشت نخلهاي روغني تهيه شوند. ايبيش اضافه مي كند كه تلاشهاي جهاني براي حفاظت از محيط زيست اغلب به اهميت مناطق باقيمانده بدون جاده توجه لازم را ندارند؛ يك بي اعتنايي كه او را بسيار متعجب مي كند!

https://www.theguardian.com/environment/2016/dec/15/new-map-reveals-shattering-effect-of-roads-on-nature