محمد درویش
15.5K subscribers
5.64K photos
1.31K videos
140 files
4.12K links
برای اعتلای طبیعت وطنی که دوستش داریم.
دیدگاه‌های رییس کمیته محیط‌زیست در کرسی سلامت اجتماعی یونسکو

نحوه درج پیام یا ارسال عکس در تلگرام:
@mohammaddarvish44

محمّد درویش در ویکی‌پدیا:
https://fa.m.wikipedia.org/wiki/محمد_درویش
Download Telegram
@darvishnameh

🔴عیار تشخیص یک شهر خوب چیست؟🔴
بخش نخست: چگونه به شهرمان زندگی تزریق کنیم؟

يك سالن كنفرانس در نزديكي ايستگاه راه آهن كپنهاگ. به ديوارهاي آن مدارك قاب شده، يك تقديرنامه از پادشاه سوئد و نامه هاي تشكرآميز شخصي از جين جاكوبز، خبرنگار، نويسنده و كنشگر مشهور امريكايي. روبروي در يك آتليه كه بيشتر شباهت به خانه مشترك دانشجويي دارد و نه به يكي از معروفترين دفاتر برنامه ريزي شهري در دنيا!
صاحب خانه يك بلوز سياه به تن دارد، با يك عينك بدون قاب و در جيب شلوارش يك دوربين عكاسي كه با آن در مسيرش، از آنچه كه زندگي شهري است عكس مي گيرد. #يان_گِل، هم يك بي قرار است و هم يك ستاره آرام. اين مرد ٧٨ ساله (تاریخ مصاحبه مربوط به دو سال پيش است) با ٣٥ همكارش مشاور شهرهاي متفاوتي مانند #شانگهاي، #نيويورك، #آلماتي، #سنگاپور و #سن_پترزبورگ هستند. پرسش همه اين شهرها اما هميشه يكي ست: "ما چگونه مي توانيم به شهرهايمان بيشتر زندگي ببخشيم"؟

🔴آقاي گِل، از چه طريق مي توان كيفيت يك شهر را تشخيص داد؟

اينجا يك سرنخ ساده وجود دارد. نگاه كنيد، چه تعداد كودك و انسانهاي مسن در خيابانها و ديگر اماكن در تردد هستند. اين يك بیوانديكاتور بسيار مطمئن هست. به تعريف من يك شهر آن زمان قابل زندگي است كه معيار انساني را محترم بشمارد. يعني زماني كه نبض شهر نه با سرعت خودروها بلكه با #سرعت_عابران و #دوچرخه_سواران مي زند. زماني كه مردم بتوانند در كوچه ها و نقاط مختلف شهر باز با يكديگر ملاقات كنند. اين ايده يك شهر است.

🔴حالا چرا كودكان و كهنسالان بیوانديكاتور محسوب مي شوند؟

چندي پيش در #هانوي با يك خانم ويتنامي ملاقات كردم كه به تازگي از دانمارك بازگشته بود. از من پرسيد: "چطور در كشور شما اينطور به تعداد كودكان اضافه شد؟ در جاي جاي #كپنهاگ پدر و مادرها را با كالسكه كودكان و حتي كودكان پنج ساله را با دوچرخه مي بيني." اما ما چيزي به عنوان ازدياد جمعيت نداريم؛ برعكس. اما كپنهاگ آن اندازه شهر مطمئني هست كه ما كودكانمان را به خيابان مي فرستيم. همينطور هم افراد كهنسال كه تعداد آنها به مرور بيشتر مي شود. در هانوي براي آنها خيابان جاي بسيار خطرناكي است.

🔴معماران و طراحان شهري چه بايد انجام دهند تا مردم باز به خيابانها بيايند؟

آنها بايد شهرها و خانه ها را براي مردم بسازند.

🔴ما فكر مي كرديم كه هميشه اينكار را انجام داده ايم.

فكر اشتباهي است. اغلب ساختمانها و مناطق جديد شهري به معيار انساني بي اعتنا هستند، همانطور كه مي توان از مقياس مبالغه آميز و بي سليقه آنها دريافت كرد: ساختمانها، خيابانها و اماكن بزرگتر مي شوند. اما ما كه بايد از آنها استفاده كنيم، در آنها احساس راحتي كنيم و قدرشان را بدانيم، همچنان، مثل هميشه كوچك هستيم. از اين طريق شهرهايي بوجود مي آيند كه به طور مداوم يك چيز را زمزمه مي كنند: "دوست عزيز، هر چه مي تواني سريعتر به خانه برگرد و در را پشت سرت ببند." و اين عواقبي دارد.

🔴چه عواقبي؟

طراحي شهرها در طول پنج دهه گذشته به قيمت جان هزاران نفر تمام شده، چرا كه تنها #تردد_خودروها را در نظر گرفته بود و انسانها را در موقعيت مداوم بي تحركي نگه داشته. امروز بيش یک سوم آمريكاييها از #چاقي رنج مي برند، و به همراه بي تحركي اين عامل كشنده تر از دخانيات است. اما شهرهايي كه ساكنان خود را به تحرك وامي دارند، در واقع ارزانترين سياست بهداشتي را بكار مي برند. هر كس كه روزي #ده_هزار_قدم پياده راه برود و يا از طريق ديگري ورزش كند، مي تواند #هفت_سال عمر خود را افزايش بدهد.

گِل در جيب شلوارش جستجو مي كند و يك قدم شمار بيرون مي آورد. نگاهي به آن مي كند و با نارضايتي زير لب مي گويد كه امروز فقط ٢٥٤٩ قدم برداشته. اما هنوز چند ساعتي فرصت برايش باقي مانده و دوباره #قدم_شمار را به جيب مي گذارد.

ادامه دارد ...
👇👇👇