@darvishnameh

🔴بیم و امید در موفقیت تعهدنامه پاریس!🔴

🔶یادداشت پیش رو، امروز در #روزنامه_گاردین منتشر شده که حایز اهمیت فراوان است و در دو قسمت در #درویشنامه منتشر می شود:
👇👇👇

سرعت تحسين برانگيز اعضای سازمان ملل در تصويب #قرارداد_اقليمي_پاريس كه اين هفته به انجام رسيد اكنون در برابر اين واقعيت قرار گرفته كه معاهده مزبور عملاً روند گرمايش فاجعه بار موجود را متوقف نكرده و تعهدات مالي از جانب كشورهاي ثروتمند به هيچ وجه كافي نخواهند بود تا كشورهاي در حال توسعه با اين كمك هزينه امكان مقابله با بالا رفتن سطح آبها و ديگر آثار سوء تغييرات اقليمي را داشته باشند.
توافقنامه پاريس كه قرار است از ٤ نوامبر به مرحله عمل درآيد، اين اميدواري را مي دهد كه درجه حرارت متوسط زمين تا پایان قرن از ٢ درجه سلسيوس بيشتر افزايش پيدا نكند و براي نخستين بار همه كشورها، چه فقير و چه غني را متعهد مي كند تا انتشار #گازهاي_گلخانه_اي خود را كاهش دهند. اما پژوهشگران مي گويند كه مقدار تعهدات داده شده از بزرگترين توليدكنندگان گازهاي گلخانه اي مانند كشورهاي اروپايي، آمريكا و چين دنيا را به سوي افزايش دما در حدود ٣ درجه سلسيوس در طول ٥٠ سال آينده سوق خواهد داد؛ مقداري كه كافيست تا بسياري از كشورهاي فقير دنيا را غيرقابل سكونت كنند. فقيرترين (كم توسعه يافته ترين) ٤٨ كشور دنيا-LDC- كه همه به دليل وابستگي شان به تعهد جهاني براي جلوگيري از افزايش دما حداكثر تا ١,٥ درجه سلسيوس، تحت فشار قرار دارند، از تصويب قرارداد پاريس استقبال كرده اند اما هشدار داده اند كه كشورهاي ثروتمند مي بايست هر چه سريعتر عمل كنند. به گفته رئيس جمهور #جزايرمارشال، خانم #هيلدا_هاينه، اكنون مي بايست كه گفته ها به عمل تبديل شوند، چون بدون آن قرارداد پاريس تنها يك تكه كاغذ خواهد بود. كشورهاي در حال توسعه نياز به كمك هاي فوري مالي دارند تا برنامه هاي خود را براي كاهش انتشار گازهاي گلخانه اي انجام دهند.
#عبدالله_وافي، فرستاده #نيجر به سازمان ملل، اضافه مي كند: "علي رغم مقدار غير قابل توجهي كه سهم افريقا در ايجاد تغييرات اقليمي است، اين قاره از خشكسالي، سيل و مهاجرتهاي ناشي از تغيير آب و هوا رنج مي برد. جامعه جهاني مي بايست به سرعت بر تلاشهاي خود براي محدود كردن چنين تأثيرات منفي، بيافزايد."
كشورهاي در حال توسعه در جريان نشست پاريس نقش عمده اي بر عهده گرفتند، گواينكه مسئوليت آنها در افزايش دماي زمين بسيار كم است. چين متعهد شده تا براي كاهش انتشار گازهاي خود تاسال ٢٠٣٠ به مقدار ٢٠٪‏ از كل نيروهاي خود را از #منابع_غيرفسيلي تأمين كند، #برزيل ٣٧٪‏ از انتشار گازها را هدف قرار داده و هندوستان برنامه هايي براي سه برابر كردن ظرفيت انرژيهاي تجديد پذير خود تا سال ٢٠٢٢ در نظر دارد.
كشورهاي LDC همچنين متعهد شده اند كه روشهاي توسعه خود را نيز تغيير دهند. اتيوپي و ديگر كشورهاي آفريقايي پروژه هايي براي گسترش استفاده از نيروي باد، خورشيد و آب و همچنين احياء مناطق جنگلي خود ارائه مي دهند. اما به گفته بنياد غيرانتفاعي بين المللي براي توسعه و محيط زيست-IIED- دستيابي به منابع مالي براي انجام اين تعهدات بسيار سخت خواهد بود. اين انديشكده در گزارشي هزينه ٤٨ كشور نامبرده براي اجراي برنامه هاي خود را بالغ بر ٩٣ ميليارد دلار در سال و يا در مجموع ١ تريليون مي داند. اندرو نورتون، مدير اين بنياد مي گويد: "تصويب سريع توافقنامه پاريس را مي بايست جشن گرفت، اما براي آنكه عملكردها تأثيرگذار باشند، كشورهاي توسعه يافته مي بايست كه تعهدات خود را افزايش دهند و در زمينه هاي اقليمي در كشورهاي كم توسعه يافته سرمايه گذاري كنند."
محاسبات سازمان ملل براي كشورهاي در حال توسعه براي رسيدن به هدفهاي خود تا سال ٢٠٥٠ مي تواند سالانه نزديك به ٥٠٠ ميليارد دلار باشد- چهار تا پنج برابر رقمي كه در گذشته تخمين زده شده بود. اين پول از كجا بدست خواهد آمد، هنوز معلوم نيست. كشورهاي ثروتمند موافقت كرده اند تا سالانه ١٠٠ ميليارد دلار از سال ٢٠٢٠ به بعد در اختيار بگذارند، اما جزييات دراينمورد هنوز مبهم هستند. انتظار مي رود كه بخش بزرگي از اين مبلغ از طريق #صندوق_اقليمي_سبز- Green Climate Fund-در دسترس قرار بگيرد، اما گفته مي شود كه مشكل اصلی بوروكراسي حاکم در كشورهاي در حال توسعه است. جزاير كوچك و كشورهاي در حال توسعه بخوبي از ميزان چنين چالشهايي باخبرند. پاتريشيا اسكاتلند، دبيركل اتحاديه كشورهاي همسو در جريان ملاقات وزراي دارايي در #واشنگتن ابراز كرد: "وحشت ما از آن است كه رخدادهاي جوي مانند توفان ماتيو در كارائيب ديگر يك استثنا نماند و به استاندارد تبديل شود. همه ما، دولتها، متخصصان و جامعه مدني، براي يك عملكرد واقعا متفاوت، نيازمند به همكاري با يكديگر هستند.

ادامه دارد ...
👇👇👇

@darvishnameh

🔴غول آلودگی هوا در انگلستان ۴۰ هزارنفر را در سال می کشد!🔴

✅صبح امروز، #دکتر_شاعری در #صحن_بهارستان برای نخستین بار اعلام کرد که تلفات #آلودگی_هوا در تهران به ۵ هزارنفر در سال رسیده! یعنی بیش از ۴۵۰ نفر در ماه!! که این رقم آشکارا حدود دو برابر رقمهای قبلی است که تاکنون اعلام شده بود. اما با خواندن گزارش امروز #روزنامه_گاردین که ساعتی پیش بر روی سایتش قرار گرفته، درمی یابید که فاجعه در تهران و ایران عمیق تر از آن چیزی است که حتی دکتر شاعری فاش ساخته! و آنگاه آدم بیشتر متاسف می شود که چگونه #نادر_قاضی_پور و قاضی پورها می توانند همچنان با رای مردم به صحن بهارستان برسند و ملاحظات محیط زیستی را اینگونه گستاخانه به سخره بگیرند؟!😢

✅به گفته گروهي كه نماينده ٦٠٠ هزارنفر از پزشكان و متخصصين در بخش بهداشت #انگلستان هستند، اين نكته بسيار ضروري است كه هر چه زودتر براي بهبودي سلامتي و كاهش مخارج سرويس سلامت همگاني NHS به مصرف #ذغال_سنگ براي توليد انرژي باید پایان داد.
در گزارشي از جانب اتحاديه بهداشت و سلامتي انگلستان آمده است: "آلودگي هوا و #تغييرات_اقلیمی دو تهديد بزرگ و اصلي سلامتي هستند. هر دو آنها يك محرك مشترك دارند: احتراق #سوختهاي_فسيلي. تأثيرات آلودگي توليد شده از نيروگاههاي ذغال سنگ روي سلامتي انسان براي #بريتانيا سالانه بيشتر از ٣,١ ميليارد پوند هزينه دارد."
گروه نامبرده شامل ١٥ بخش از سيستم بهداشتي انگلستان است - از جمله ٧ كالج سلطنتي پزشكي و انجمن پزشكي بريتانيا. آلودگي هوا ناشی از سوزاندن ذغال سنگ موجب بروز خطرات جدي براي سلامتي مانند سكته مغزي، بيماريهاي قلبي و #سرطان_ريه است. اين خطرات به حد نگران کننده ای روي كودكان تأثير دارد و بيش از تصادفات رانندگي باعث مرگ و مير مي شود. دولت انگلستان اعلام كرده كه تا سال ٢٠٢٥ به توليد انرژي از نيروگاههاي ذغال سنگ خود پايان خواهد داد، اما پزشكان هشدار مي دهند كه تاكنون مدركي حاكي از اينكه چگونه و از چه طريقي اين هدف به انجام خواهد رسيد، ارائه نشده است. در گزارش پزشكان آمده است: "پايان دادن به استفاده از ذغال سنگ يك اقدام ساده و بدون پشيماني برای سلامتي عموم است. تعطیلی هر چه سريعتر نيروگاههاي ذغال سنگ، نخستين قدم ضروري در اين راه است، چرا كه ذغال سنگ در مقايسه با ديگر منابع سوخت فسيلي بيشترين مقدار #كربن را داراست و نقشي كليدي در كاهش خطرات تغييرات اقليمي برعهده دارد.
در انگلستان، رقمي بالغ بر ١٦٠٠ مرگ زودرس، ٦٨ هزار روز درماني، ٣٦٣,٢٦٦ روز كاري از دست رفته و بيش از يك ميليون علائم بيماري دستگاه تنفسي در ارتباط با سوخت ذغال سنگ وجود دارد. گزارش نامبرده از سياستمداران مي خواهد تا با آلودگي هوا و تأثيرات منفي اقليمي- آنطور كه در گذشته بوده است- جداگانه مقابله نكنند. انگلستان شاهد بوده كه سياست، استفاده از خودروهاي ديزل را كه سهوا كيفيت هوا را بدتر مي كنند، تشويق مي كرده. برخي از سياستها مي توانند هم براي كيفيت هوا و هم براي شرايط جوي مناسب باشند، مانند استفاده از #انرژي_باد و خورشيد كه در نتيجه براي سلامتي نيز سودمند هستند. در واقع سيستهاي مشترك در زمينه تندرستي، آلودگي هوا و تغييرات اقليمي مي توانند هزينه صرف شده در راه مبارزه با كاهش تأثيرات منفي آب و هوا از طريق بهبودي سلامتي كه با آن بهمراه مي آيد را جبران كنند. به گفته پروفسور جان ميدلتون، مدير دانشكده بهداشت عمومي، آلودگي هوا در انگلستان، پس از مصرف دخانيات، دوم خطر تهديد كننده براي تندرستي عمومي محسوب مي شود و سالانه موجب #مرگ_٤٠_هزار نفر مي شود. و دكتر ريچارد هورتون، سردبير ژورنال پزشكي Lancet مي گويد كه پايان دادن به استفاده از انرژي ذغال سنگ مهمترين قدم در مسیر سياست پايدار در توليد انرژي براي انگلستان است و همچنين يك سود مهم و حياتي در زمينه تندرستي. پرفسور جاناتان گريگز، استاد در رشته دستگاه تنفسي كودكان، پزشكي محيط زيست و عضو كالج سلطنتي #بيماريهاي_كودكان نيز روي آسيب پذيري كودكان در نتيجه سوخت ذغال سنگي تأكيد مي كند. به گفته او آلودگي هوايي كه از اينراه نتيجه مي شود به وزن كم نوزادان به هنگام تولد و زايش زودرس مي انجامد. به همين دليل پايان دادن به استفاده از اين منبع انرژي يك بُرد مضاعف براي مقابله با تهديدات دوقلو- آلودگي هوا و تغييرات آب و هوايي- براي تندرستي است.

‏https://www.theguardian.com/environment/2016/oct/19/british-doctors-and-health-professionals-call-for-rapid-coal-phase-out

‍ @darvishnameh

‍ 🔴فاجعه ای که #ترامپ برای همه ما به ارمغان می آورد!🔴

#روزنامه_گاردین امروز در گزارشی پر سر و صدا، فاش ساخت که اقدام های اخیر دانالد ترامپ می تواند دنیا را با یک فاجعه تمام عیار، آن هم بدون شلیک حتی یک گلوله مواجه کند!

✅ پژوهشگران #قطب_شمال هشدار دادند: دلیل افزایش سریع ذوب شدن #کلاهک_یخی آن است که دمای نوزده منطقه از #شمالگان به مرزی از گرما رسیده که متاسفانه از آن دیگر بازگشتی نیست! رخدادی که می تواند پیامدهایی فاجعه بار برای تمامی کره زمین به همراه داشته باشد. بنا به گزارش جدیدی که منتشر شده، انتظار می رود تأثیر افزایش گرما در شمالگان از #اقیانوس_هند نیز فراتر برود. در حال حاضر دمای هوا در این منطقه ۲۰ درجه بالاتر از دمایی است که معمولاً در این وقت از سال حکمفرماست و محدوده پوشیده شده با یخ کمترین مقدار اندازه‌گیری شده تاکنون را نشان می دهد. مارکوس کارسُن، از بنیاد محیط زیست #استکهلم و یکی از نگارندگان گزارش نامبرده می گوید که صدای زنگ خطر بلندتر از همیشه به گوش می رسد.
نقاط غیرقابل بازگشت اقلیمی آن زمان رخ می دهند که یک سامانه طبیعی مانند کلاهک یخی قطبی دچار تغییری ناگهانی و یا غیرمترقبه می شود که تأثیری ژرف بر بوم سازگان یا اکوسیستم دارند. در گزارشی که امروز منتشر شده این نقاط غیرقابل بازگشت عبارتند از: افزایش رشد گیاهان در #توندرا که جایگزین برف و یخی شدند که نور را انعکاس می دهند و در نتیجه گرمای بیشتری را جذب می کنند. آزاد شدن مقدار بیشتری از #متان که یک گاز گلخانه‌ای قوی به شمار می رود از توندرا در فصل گرم، جابجایی در توزیع برف که موجب گرم شدن اقیانوس می شود و در نتیجه الگوهای آب و هوایی فراتر از قاره آسیا را تغییر می دهد و در آخر نیز بافروپاشی شیلات کلیدی شمالگان، یک واکنش زنجیره‌ای در بوم سازگان اقیانوسهای دنیا را سبب می شود.
بررسی پژوهشی نامبرده که از جانب یازده سازمان از جمله شورای دولتی بین المللی شمالگان مستقر در نروژ و شش دانشگاه تشکیل شده، نه تنها در یک زمان بحرانی اقلیمی به این نتایج دست یافته، بلکه در یک شرایط بحرانی سیاسی این داده ها را تایید کرده است! چرا که در طول هفته ای که گذشت، رئیس‌جمهور منتخب آمریکا، دانالد ترامپ از مقاصد خود مبنی بر قطع بودجه تحقیقاتی که تاکنون در اختیار #ناسا و دیگر سازمان های فدرال در زمینه پروژه های اقلیمی مانند بررسی تغییرات آب و هوایی در مناطق قطبی، قرار داشته و انتقال این بودجه برای تحقیقات فضایی، پرده برداشته است. به عقیده #مارکوس_کارسن این یک اشتباه بزرگ به شمار می رود، زیرا برای دریافتن خطرات تغییرات اقلیمی و مقابله با آنها به پژوهشهای بیشتری در مناطق قطبی نیاز است. او این تصمیم ترامپ را با جدا کردن و به دور انداختن دستگاه های ضروری از اتاقک خلبان هواپیما به هنگام پرواز مقایسه کرده است! مشکلات جوی ایجاد شده در شمالگان بسیار بسیار جدی هستند که ابعاد آنها هنوز به اندازه کافی دریافت نشده اند و تحقیقات بیشتر- که بخش اعظم آن تاکنون بوسیله آمریکایی‌ها صورت گرفته- در این مورد ضروری است.
از گزارشی که اکنون انتشار پیدا کرده به عنوان نخستین بررسی جامع درمورد بوم سازگان منطقه یاد می شود که نشان دهنده تغییرات در شمالگان و تأثیر اساسی آن بر تمامی دنیاست که هنوز به اندازه کافی درک نشده. تغییرات اقلیمی بوجود آمده بدست انسان خطر جابجایی اقلیمی در شمالگان را به شدت افزایش می دهد و از این رو کاهش انتشار گازهای گلخانه ای در سراسر دنیا برای رویارویی با این خطر بسیار حیاتی است. نگارندگان این گزارش از جمله تأکید دارند که زندگی آنها که در منطقه شمالگان یا در نزدیکی آن به سر می برند، مورد تهدید شدید است وبه این جوامع هشدار می دهند تا خود را با ابزار و روش های مورد لزوم برای مقابله با خطرات و زنده ماندن مجهز کنند.
⛔️برای یادآوری: مقدار #انتشار_کربن ما سالانه موجب از بین رفتن ۳۰ متر مربع از یخهای شمالگان می شود.

https://www.theguardian.com/environment/2016/nov/25/arctic-ice-melt-trigger-uncontrollable-climate-change-global-level

🔴 در هرثانیه یک و نیم بمب، به بزرگی انفجار هیروشیما منفجر می‌کنیم! باورتان می‌شود؟! 🔴

🇮🇷: @darvishnameh

✍ بر بنیاد پژوهشی جدید که نتایجش مورد توجه گروه علمی #روزنامه_گاردین چاپ لندن قرارگرفته، روندِ شتابناکِ #جهان‌گرمایی در طول ۱۵۰ سال گذشته، اقیانوس‌ها را به اندازه گرمای حاصل از انفجار دستکم یک بمب هسته‌ای در ثانیه گرم کرده است! درواقع، حقیقت تلخ و نگران‌کننده آن است: بیش از ۹۰درصدِ گرمایی که آدمی با انتشار گازهای گلخانه‌ای درسال می‌آفریند، انحصاراً فقط در پهنه‌های آبی جذب می‌شوند. بخش بزرگی از این انرژی که به اقیانوس‌ها افزوده می‌شود، سطح آبِ دریاها را با ذوب یخ‌ها در جنوبگان و شمالگان بالا می‌برد و توفان‌ها و تندبادهای دریایی را شدیدتر می‌کند. قسمت عمده گرما در عمق اقیانوس‌ها ذخیره شده‌اند، اما اندازه‌گیری‌ها در اینجا تنها در دهه‌های اخیر صورت گرفته‌ و تخمین‌های موجود از کل گرمایی که اقیانوس‌ها جذب کرده‌اند، تنها به حدود سال ۱۹۵۰ باز‌می‌گردد.‌ البته بررسی جدید این تخمین را تا ۱۸۷۱ میلادی به عقب برگردانده است. پژوهشگران گفته‌اند که درک تغییرات گذشته در اقیانوس‌ها برای پیش‌بینی عواقب تغییرات اقلیمی بسیار مهم است.
محاسبه گاردین دریافته که حد متوسط گرمایش در طول ۱۵۰ سال گذشته برابر با انفجار ۱.۵ بمب اتمی هیروشیما در ثانیه است. اما گرمایش به مرور زمان با افزایش انتشار کربن سرعت پیدا کرده و اکنون به حدود بین ۳ تا ۶ بمب هسته‌ای در ثانیه رسیده است!
پروفسور لاوری زانا از دانشگاه #آکسفورد که بررسی جدید را مدیریت کرده، می‌گوید: «من تلاش دارم تا از چنین محاسباتی دوری کنم، زیرا آنها را بسیار نگران‌کننده می‌دانم. ما معمولا سعی داریم تا گرمایش را با مقدار مصرف انرژی انسان مقایسه کنیم، برای آنکه این روش کمتر وحشت ایجاد می‌کند. اما ظاهرا ما موجب افزایش بیشتر انرژی در سیستم آب و هوایی هستیم که بخش بزرگی از آن به اقیانوس‌ها ختم می‌شوند. دراین‌مورد هیچ تردیدی وجود ندارد.» مقدار کل گرمای جذب شده توسط اقیانوس‌ها در طول ۱۵۰ سال گذشته هزار برابر بیشتر از مصرف سالانه انرژی جمعیت دنیاست.
این بررسی پژوهشی در ژورنال مقالات آکادمی ملی علوم ایالات متحده منتشر شده و اندازه‌گیری‌های دمای سطح اقیانوس‌ها از سال ۱۸۷۱ را با مدل‌های کامپیوتری از جریانات اقیانوس‌ها تلفیق کرده. پروفسور سامار خاتی‌والا از دانشگاه آکسفورد و عضوی از تیم پژوهشی، گفته: «رویکرد ما مشابه با نقاشی بخش‌های مختلف از سطح اقیانوس با رنگ‌های متفاوت است و نظارت بر اینکه به مرور زمان این رنگ‌ها چگونه در داخل پخش می‌شوند. اگر ما ناهنجاری دمای سطح اقیانوس آتلانتیک شمالی در سال ۱۸۷۱ را بدانیم،‌ می‌توانیم مقدار گرمایش در عمق اقیانوس هند در سال ۲۰۱۸ را محاسبه کنیم.»
بالاآمدن سطح آب‌ها از تبعات بسیار خطرناک تغییرات اقلیمی در درازمدت به‌شمار رفته و عملاً زندگی میلیاردها نفر از ساکنان نوارهای ساحلی را تهدید می‌کنند؛ رخدادی که شمارِ معنی‌دار افزایش سونامی‌ها و توفان‌های مهیب دریایی از اندونزی تا سواحل آمریکا آن را تایید می‌کند. دلیل بخشی از افزایش سطح آب، متاثر از ذوب‌شدن یخ‌های گریلند است. اما یک نکته عمده، انبساط فیزیکی آب به دلیل گرم‌تر شدن آن است. با این وجود، از آنجا که جریانات اقیانوسی گرما را به سراسر کره زمین انتقال می‌دهند، در نتیجه پهنه‌های آبی به طور یکنواخت گرم نمی‌شوند. به عنوان مثال، در اقیانوس اطلس تیم تحقیقاتی کشف کرده که نیمی از افزایش سطح آب از سال ۱۹۷۰ در عرض‌های پایین و متوسط به دلیل انتقال گرما به این مناطق بوده است. پژوهش‌های جدید به محققان کمک می‌کنند تا در آینده پیش‌بینی‌های دقیق‌تری از بالا آمدن سطح آب را در مناطق متفاوت ارایه دهند.

🔻 خواننده عزیز #درویش‌نامه!
پرسش اصلی اما برای ما در ایران شاید این باشد: آیا ممکن است روزی مجبور به خداحافظی همیشگی با چابهار، میناب، بندرعباس و بوشهر باشیم؟! آن هم در شرایطی که راهبرد آینده حاکمیت، استقرار ۲۰ میلیون‌نفر از جمعیت کشور در سواحل جنوبی است؟! متاسفم برای جهانی که رهبرانش هنوز آنگونه که باید این خطر را جدی نگرفته و تنها در اندیشه دوام حکومت چهارساله یا ۸ساله خود هستند ...

https://theguardian.com/environment/2019/jan/07/global-warming-of-oceans-equivalent-to-an-atomic-bomb-per-second

🔴 سیمان؛ مخرب‌ترین اختراع بشر! 🔴

🇮🇷: @darvishnameh

✍ از #سیمان به عنوان دومین ماده مصرفی - بعد از آب - و همزمان #مخربترین_ماده_دنیا نام می‌برند. چند روز پیش، جان ویدال، دبیر بخش محیط‌زیست #روزنامه_گاردین، یادداشت تامل‌برانگیزی را منتشر کرد که خوب است خوانندگان عزیز شرق هم از آن آگاه باشند.
بتن در حال غرق‌کردن ما در یک فاجعه اقلیمی‌‌ تمام‌عیار است. زمان تسویه حساب فرا رسیده! در جلد سوم از داده‌های فنی برای پروژه ۵۳ میلیارد پوندی راه‌آهن سریع‌السیر بریتانیا، جدولی وجود دارد که نشان می‌دهد ۲۰ میلیون تُن بتن برای ساخت ۱۰۵ مایل از مسیر جاده‌ها، کانال‌های زیرگذر، تونل‌ها و پل‌ها بکار برده خواهد شد. محاسبه شده که این مقدار بتون کافیست تا با آن تمامی سطح شهر منچستر را پوشاند. سیمان، جزء کلیدی بتن و یکی از پرمصرف‌ترین مواد ساخته شده بدست انسان، اکنون سنگ‌بنای ساخت و ساز در جهان به شمار می‌رود که پوسته زندگی مدرن را شکل داده، اما تولید آن رد پای بوم‌شناختی سهمگینی برجای نهاده که عملاً کسی حاضر به پذیرش مسوولیتش نیست! از آنجا که برای تجزیه سنگ و پروسه‌های شیمیایی در تولید سیمان به گرما نیاز است؛ برای تولید هر تن سیمان، یک تن دی‌اکسیدکربن آزاد می‌‌شود که مهمترین گاز گلخانه‌ای است. بنابراین، با تکمیل‌شدن چهار پروژه ساخت و ساز بزرگ بریتانیا، درمجموع بیش از ۱۰ میلیون تن دی‌اکسید‌کربن انتشار خواهد یافت؛ رقمی حدود آنچه شهری به بزرگی بیرمنگام و یا ۱۹ میلیون نفر ساکن کشور مالاوی در یکسال منتشر می‌کنند!
اکنون نزدیک به ۶% از گازهای گلخانه‌ای بریتانیا و تا ۸% از گازهای گلخانه‌ای دنیا از تولید سیمان حاصل می‌شوند. اگر صنعت تولید سیمان یک کشور می‌بود، سومین کشور پس از چین و ایالات متحده در انتشار دی‌اکسید کربن به شمار می‌آمد. ردپای کربن تا آن اندازه بزرگ است که بدون تغییر و بکارگیری روش‌های تمیزتر برای تولید آن، این صنعت به تنهایی می‌تواند تمامی موجودیت موافقتنامه پاریس را به خطر اندازد. از این رو، سازمان ملل می‌گوید: انتشار سالانه آن می‌بایست تا ۱۰ سال دیگر ۱۶% و در آینده پس از آن، بسیار بیشتر کاهش پیدا کند. در حالیکه برخی از کمپانی‌های بزرگ سیمان با سرمایه‌گذاری در کوره‌هایی با سوخت موثرتر، انتشار کربن از تولیدات خود را کاهش داده‌اند، اما این تلاش‌ها در مقایسه با افزایش محسوس تقاضا در آسیا و آفریقا عملاً هیچ است. تولید سالانه سیمان در طول ۳۰ سال از نزدیک به یک‌میلیاردتن به چهار برابر رسیده که یک فاجعه بزرگ محیط‌زیستی است. رهبران دنیای صنعتی اکنون به دست و پا افتاده‌اند؛ از این آگاهند که در معرض خطر مجازات مالی قرار دارند و به عنوان از قافله عقب‌ماندگان اقلیمی که در برابر تغییر مقاومت هم می‌کنند، خشم برانگیزند. آنها به خوبی می‌دانند که نه تنها ساخت اغلب بناهای مطمئن بدون استفاده از سیمان امکان‌پذیر است، بلکه پژوهش‌های خود آنها نشان داده که محصولات مشابه سیمان که از مواد جانبی بازیافتی استفاده می‌کنند، می‌تواند جایگزین سیمان شده و تا ۲۵درصد از انتشار کربن بکاهد.
با این وجود، حجم بزرگی از صنعت ذاتا محافظه‌کار، بی‌تفاوت نسبت به آلترناتیوهای سیمان و در برابر تغییر بی‌میل است. به سیمان پرتلند (سیمان معمولی) برای استحکام و امنیت آن اعتماد وجود دارد و سازندگانش همچنان آن را ارایه می‌دهند، زیرا ارزان قیمت است و دیگر گزینه‌ها شناخته شده نیستند. بدون آموزش معماران و برنامه‌ریزان، پیشرفت در این زمینه تدریجی و احتمالا بسیار دیر خواهد بود. بنابراین، آنچه در این زمینه شتاب‌دهنده است، وضع مالیات سنگین بر بتون یا سیمان در جهان است. تنها زمانی که این صنعت ناچار به پرداخت هزینه بیشتری برای انتشار کربن از محصولات خود شود، کمپانی‌ها به سمت کشف روش‌های پاک‌تر خواهند رفت. اما هر گونه مالیاتی که موجب افزایش قیمت انرژی شود، مردم‌پسند نیست. برخی اقتصاددانان می‌گویند که راه‌حل، مالیاتی‌ است که از صنعت بدست می‌آید و به مردم به شکل تخفیف مالیاتی برای جبران هر گونه افزایش هزینه انرژی یا استفاده ویژه از آن در زمینه کاهش انتشار کربن، بازگردانده می‌شود. چنین نمونه‌هایی در سویس (مالیات بر سوخت گرمایی) یا نیوزیلند نشان داده‌اند که موفق و موثر هستند.

🔻خواننده عزیز #روزنامه_شرق!
راست آن است که صنعت سیمان دنیا را تغییر داده و می‌دهد. اما اکنون محیط‌زیست را به گرمایش غیرقابل کنترلی تهدید می‌کند. زمان جبران فرارسیده و صنعت باید به سرعت مشکلی را که خود آفریده، جبران کند. وجود کوه‌تراشی‌های متعدد، مثل #نیلکوه در گلستان و هزاران معدن شن و ماسه در ایران که شتابان در پایاب رودخانه‌ها در حال افزایش بوده و بر میزان فرسایش بادی نیز می‌افزاید، نشانه تلخ دیگری از خسارت‌های جبران‌ناپذیر سندرم بتنیسم در ایران است.

#نه_به_سندرم_بتنیسم

https://t.me/darvishnameh/8237

🔴 سیمان؛ مخرب‌ترین اختراع بشر! 🔴

🇮🇷: @darvishnameh

✍ از #سیمان به عنوان دومین ماده مصرفی - بعد از آب - و همزمان #مخربترین_ماده_دنیا نام می‌برند. چند روز پیش، جان ویدال، دبیر بخش محیط‌زیست #روزنامه_گاردین، یادداشت تامل‌برانگیزی را منتشر کرد که خوب است خوانندگان عزیز شرق هم از آن آگاه باشند.
بتن در حال غرق‌کردن ما در یک فاجعه اقلیمی‌‌ تمام‌عیار است. زمان تسویه حساب فرا رسیده! در جلد سوم از داده‌های فنی برای پروژه ۵۳ میلیارد پوندی راه‌آهن سریع‌السیر بریتانیا، جدولی وجود دارد که نشان می‌دهد ۲۰ میلیون تُن بتن برای ساخت ۱۰۵ مایل از مسیر جاده‌ها، کانال‌های زیرگذر، تونل‌ها و پل‌ها بکار برده خواهد شد. محاسبه شده که این مقدار بتون کافیست تا با آن تمامی سطح شهر منچستر را پوشاند. سیمان، جزء کلیدی بتن و یکی از پرمصرف‌ترین مواد ساخته شده بدست انسان، اکنون سنگ‌بنای ساخت و ساز در جهان به شمار می‌رود که پوسته زندگی مدرن را شکل داده، اما تولید آن رد پای بوم‌شناختی سهمگینی برجای نهاده که عملاً کسی حاضر به پذیرش مسوولیتش نیست! از آنجا که برای تجزیه سنگ و پروسه‌های شیمیایی در تولید سیمان به گرما نیاز است؛ برای تولید هر تن سیمان، یک تن دی‌اکسیدکربن آزاد می‌‌شود که مهمترین گاز گلخانه‌ای است. بنابراین، با تکمیل‌شدن چهار پروژه ساخت و ساز بزرگ بریتانیا، درمجموع بیش از ۱۰ میلیون تن دی‌اکسید‌کربن انتشار خواهد یافت؛ رقمی حدود آنچه شهری به بزرگی بیرمنگام و یا ۱۹ میلیون نفر ساکن کشور مالاوی در یکسال منتشر می‌کنند!
اکنون نزدیک به ۶% از گازهای گلخانه‌ای بریتانیا و تا ۸% از گازهای گلخانه‌ای دنیا از تولید سیمان حاصل می‌شوند. اگر صنعت تولید سیمان یک کشور می‌بود، سومین کشور پس از چین و ایالات متحده در انتشار دی‌اکسید کربن به شمار می‌آمد. ردپای کربن تا آن اندازه بزرگ است که بدون تغییر و بکارگیری روش‌های تمیزتر برای تولید آن، این صنعت به تنهایی می‌تواند تمامی موجودیت موافقتنامه پاریس را به خطر اندازد. از این رو، سازمان ملل می‌گوید: انتشار سالانه آن می‌بایست تا ۱۰ سال دیگر ۱۶% و در آینده پس از آن، بسیار بیشتر کاهش پیدا کند. در حالیکه برخی از کمپانی‌های بزرگ سیمان با سرمایه‌گذاری در کوره‌هایی با سوخت موثرتر، انتشار کربن از تولیدات خود را کاهش داده‌اند، اما این تلاش‌ها در مقایسه با افزایش محسوس تقاضا در آسیا و آفریقا عملاً هیچ است. تولید سالانه سیمان در طول ۳۰ سال از نزدیک به یک‌میلیاردتن به چهار برابر رسیده که یک فاجعه بزرگ محیط‌زیستی است. رهبران دنیای صنعتی اکنون به دست و پا افتاده‌اند؛ از این آگاهند که در معرض خطر مجازات مالی قرار دارند و به عنوان از قافله عقب‌ماندگان اقلیمی که در برابر تغییر مقاومت هم می‌کنند، خشم برانگیزند. آنها به خوبی می‌دانند که نه تنها ساخت اغلب بناهای مطمئن بدون استفاده از سیمان امکان‌پذیر است، بلکه پژوهش‌های خود آنها نشان داده که محصولات مشابه سیمان که از مواد جانبی بازیافتی استفاده می‌کنند، می‌تواند جایگزین سیمان شده و تا ۲۵درصد از انتشار کربن بکاهد.
با این وجود، حجم بزرگی از صنعت ذاتا محافظه‌کار، بی‌تفاوت نسبت به آلترناتیوهای سیمان و در برابر تغییر بی‌میل است. به سیمان پرتلند (سیمان معمولی) برای استحکام و امنیت آن اعتماد وجود دارد و سازندگانش همچنان آن را ارایه می‌دهند، زیرا ارزان قیمت است و دیگر گزینه‌ها شناخته شده نیستند. بدون آموزش معماران و برنامه‌ریزان، پیشرفت در این زمینه تدریجی و احتمالا بسیار دیر خواهد بود. بنابراین، آنچه در این زمینه شتاب‌دهنده است، وضع مالیات سنگین بر بتون یا سیمان در جهان است. تنها زمانی که این صنعت ناچار به پرداخت هزینه بیشتری برای انتشار کربن از محصولات خود شود، کمپانی‌ها به سمت کشف روش‌های پاک‌تر خواهند رفت. اما هر گونه مالیاتی که موجب افزایش قیمت انرژی شود، مردم‌پسند نیست. برخی اقتصاددانان می‌گویند که راه‌حل، مالیاتی‌ است که از صنعت بدست می‌آید و به مردم به شکل تخفیف مالیاتی برای جبران هر گونه افزایش هزینه انرژی یا استفاده ویژه از آن در زمینه کاهش انتشار کربن، بازگردانده می‌شود. چنین نمونه‌هایی در سویس (مالیات بر سوخت گرمایی) یا نیوزیلند نشان داده‌اند که موفق و موثر هستند.

🔻خواننده عزیز #روزنامه_شرق!
راست آن است که صنعت سیمان دنیا را تغییر داده و می‌دهد. اما اکنون محیط‌زیست را به گرمایش غیرقابل کنترلی تهدید می‌کند. زمان جبران فرارسیده و صنعت باید به سرعت مشکلی را که خود آفریده، جبران کند. وجود کوه‌تراشی‌های متعدد، مثل #نیلکوه در گلستان و هزاران معدن شن و ماسه در ایران که شتابان در پایاب رودخانه‌ها در حال افزایش بوده و بر میزان فرسایش بادی نیز می‌افزاید، نشانه تلخ دیگری از خسارت‌های جبران‌ناپذیر سندرم بتنیسم در ایران است.

#نه_به_سندرم_بتنیسم

https://t.me/darvishnameh/8237