نمایشگاه کتاب با کودکان (۲۰ سالمه)

من و برگردونید به تختم

ماه توی آسمونه ولی از سیاهی شب خبری نیست.

نورم داره خاموش می‌شه.
هی اتصالی می‌کنم و روشن و خاموش می‌شم، یوقتایی هم دووم میارم و برای مدتی نورمو حفظ می‌کنم اما بالاخره مقاومتم یجایی شکسته می‌شه. چشم‌هام به تاریکی عادت ندارن ولی باید عادت کنم به مسیرم ادامه بدم. شایدم وقتی برسم اونجا روشن باشه و مهم نباشه که من نوری ندارم.

حالا وقت فراموشی من نیست

We’ll be alright

My mind has been so lost, no way to break out with nowhere to be still It's time to cut these ties, and watch our shadows fly, let the dark flood in