ویرانه‌ای‌ست این جهان .
عمر کفاف نمی‌دهد که آباد کنیم و غیرت، رخصت نمی‌دهد که رها کنیم .
اين‌گونه رها کردن نشانهٔ دنائت است
و جاهلانه مرمت کردن نشانه رذالت؛ پس آبادسازی یک گوشهٔ گم جهان به دست ما، آبادسازی کل عالم است به دست همگان.

[ مردی در تبعید ابدی - نادر ابراهیمی ]

[صلی الله علیک یا اباعبدالله]

﴿برکه دلش خوش است به تصویرِ روی ماه،
یادت میان این دل عزلت‌نشین بس است.﴾
پ.ن: ماهِ امروز و دردسر فراوانی که برای عکس‌ش کشیدم.

اگر وقایعِ زندگی خود را به یاد آورید، متوجه خواهید شد که، کسی که بیشترین عذرخواهی را مدیونش هستید، [خودتان هستید]

-وودی الن

[بی‌آرزو بودن بلاست،
بلایی که مردم در گذر زمان به آن دچار می‌شوند.]

﴿آتش بزن به خاطره‌هایی که در قفس،
پرواز را به یاد کبوتر می‌آورد.﴾

سجاد‌ سامانی

[صلی الله علیک یا اباعبدالله]

می‌دونید چی در آدم‌ها خیلی جالب و عجیبه؟!
اینکه مثلاً من خاطراتی رو از یه شخصی ثبت کردم که اون شخص اون خاطرات رو نداره و در عوض اون هم خاطراتی رو از من ثبت کرده که من ندارمشون،
خیلی عجیبه و جای فکر داره.

گاهی هم تنها از دور به آدم‌ها نگاه کن ریزه‌ام،
شاید تماشای تکاپوی آدمی‌زاد برای ادامه‌ی حیات؛ سوالاتِ بی‌پاسخ ذهن‌ت را پاسخ دهد.

چرا نمی‌رسد صدا،
صدای من به تو،
غریب آشنا!

[عمر، همه لحظه‌ی وداع‌ست.]

دیوارِ آرزوها.

آدم بی‌ادب می‌تونه با کوچکترین صحبتی خودش و ادب‌ نداشته‌اش رو به همه‌ی مردم معرفی کنه،
مثال؟! آقای پزشکیان.

حضرت امیر می‌فرمایند:
﴿از نشانه‌های شخصیت و ارزش انسان این است که به وطن خود علاقه‌مند باشد.﴾

بحارالانوار، جلد۷، صفحه۲۶۴