آدمی به خشت خام می‌ماند و دنیا به کوره.

ماهِ امشب.

«يَا مَنْ تُحَلُّ بِهِ عُقَدُ الْمَكارِهِ...» بخوانیم.

[صلی الله علیک یا اباعبدالله]

در مسلخ عشق جز نکو را نکشند. 🖤

این شعر شهریار در حالت عادی قلب‌م رو به درد می‌آورد همیشه، حالا؛ نمی‌دونم حتی چطور بیان کنم که دیدن‌ش چقدر‌ ناراحتم می‌کنه.

امروز رو هم فقط با این فکر گذروندم که برای ایجاد یک انقلابِ بزرگ درون قلب آدم‌ها باید بها داد.
[به قول شهید آوینی، در عالم رازی‌ست که جز به بهای خون فاش نمی‌شود.]

به نقل از عباس معروفی،
حتما ببینید.

یه صلوات بفرستید لطفاً بچه‌ها.

[صلی الله علیک یا اباعبدالله]

درد یعنی بر خلاف آنچه می پنداشتم
غم درو کردم اگرچه بذر شادی کاشتم…

و بوسه‌ی آرامِ مرگ، جیغ هایشان را می‌بلعد.

ویرانه‌ای‌ست این جهان .
عمر کفاف نمی‌دهد که آباد کنیم و غیرت، رخصت نمی‌دهد که رها کنیم .
اين‌گونه رها کردن نشانهٔ دنائت است
و جاهلانه مرمت کردن نشانه رذالت؛ پس آبادسازی یک گوشهٔ گم جهان به دست ما، آبادسازی کل عالم است به دست همگان.

[ مردی در تبعید ابدی - نادر ابراهیمی ]

[صلی الله علیک یا اباعبدالله]

﴿برکه دلش خوش است به تصویرِ روی ماه،
یادت میان این دل عزلت‌نشین بس است.﴾
پ.ن: ماهِ امروز و دردسر فراوانی که برای عکس‌ش کشیدم.

اگر وقایعِ زندگی خود را به یاد آورید، متوجه خواهید شد که، کسی که بیشترین عذرخواهی را مدیونش هستید، [خودتان هستید]

-وودی الن

[بی‌آرزو بودن بلاست،
بلایی که مردم در گذر زمان به آن دچار می‌شوند.]

﴿آتش بزن به خاطره‌هایی که در قفس،
پرواز را به یاد کبوتر می‌آورد.﴾

سجاد‌ سامانی