🌸 صبح امید 🌸
برو آنجا که تو را منتظرند
برو آنجا که بود چشمی و گوشی با کس
شاید آن روز که پیراهن، چاک کردی تا قطار را از سرعت، باز داری نمی دانستی که روزی به چشم می ببینی که همین انسان ها جامه می درند تا از شانه دیگری بالا روند تا در برترین پست در برترین جایگاه و برترین مسند تکیه زنند
نمی دانستی که گوی سبقت می ربایند تا جامه یکدیگر بدرند و نان یکدیگر بربایند
بارها واژه شدی و بر دفتر بی شمار، دانش آموز باریدی واژه شدی و از زبان بی شمار آموزگار، باریدی اما این هاهمه شعر های زیبایی بود که از واقعیت وجود پاک تو جوشید و لابلای همان دفترها باقی ماند.هیچ گاه هیچ جای آن داستان کلاس سوم نخواندیم که همان ها که نجاتشان دادی از سر نا آگاهی کتکت زدند.
تندیس شدی و بر میدان شهر ایستادی اما خودت را کمتر دیدند این جا رفتن و مرگ ارج و قربش بسیار است تا بودن و ماندن .
ننگ بر روزگاری که نه پهلوانانش را نه قهرمانانش را و نه هیچ زنده قابل دارش را قدر نمی داند ننگ بر چنین اندیشه ای که مرگ و میرایی را پاسداشت بداند نه زندگی و زنده مانی را.
هیچ گاه آن چه بر سر تندیست در میدان، بر زبان راندی (آن جا که پرسیدی تندیسم چند آب خورده و شنیدی که هفت میلیون تومان هزینه شده، فراموش شدنی نیست )گفتی این پول را به خودم می دادند همین جا در همه فصل ها می ایستادم دردت را و همه آه های آمده و نیامده ات را شنیدم.
حتی امروز را دیده بودم که برایت شعرها خواهند گفت و متن ها خواهند نوشت. این جا همه عادت دارند به بزرگداشت های پس از مردن.
"ازبرعلی حاجوی" آرام بخواب و آسوده به این امید که باز چون تویی جوانان بی شمار از این خاک بر آیند تا نور جوانمردی و نوع دوستی جان تازه ای بگیرد شاید انسانیت نمیرد.
#دهقان_فداکار
#ریزعلی_خواجوی
@dailymotion_channel
برو آنجا که تو را منتظرند
برو آنجا که بود چشمی و گوشی با کس
شاید آن روز که پیراهن، چاک کردی تا قطار را از سرعت، باز داری نمی دانستی که روزی به چشم می ببینی که همین انسان ها جامه می درند تا از شانه دیگری بالا روند تا در برترین پست در برترین جایگاه و برترین مسند تکیه زنند
نمی دانستی که گوی سبقت می ربایند تا جامه یکدیگر بدرند و نان یکدیگر بربایند
بارها واژه شدی و بر دفتر بی شمار، دانش آموز باریدی واژه شدی و از زبان بی شمار آموزگار، باریدی اما این هاهمه شعر های زیبایی بود که از واقعیت وجود پاک تو جوشید و لابلای همان دفترها باقی ماند.هیچ گاه هیچ جای آن داستان کلاس سوم نخواندیم که همان ها که نجاتشان دادی از سر نا آگاهی کتکت زدند.
تندیس شدی و بر میدان شهر ایستادی اما خودت را کمتر دیدند این جا رفتن و مرگ ارج و قربش بسیار است تا بودن و ماندن .
ننگ بر روزگاری که نه پهلوانانش را نه قهرمانانش را و نه هیچ زنده قابل دارش را قدر نمی داند ننگ بر چنین اندیشه ای که مرگ و میرایی را پاسداشت بداند نه زندگی و زنده مانی را.
هیچ گاه آن چه بر سر تندیست در میدان، بر زبان راندی (آن جا که پرسیدی تندیسم چند آب خورده و شنیدی که هفت میلیون تومان هزینه شده، فراموش شدنی نیست )گفتی این پول را به خودم می دادند همین جا در همه فصل ها می ایستادم دردت را و همه آه های آمده و نیامده ات را شنیدم.
حتی امروز را دیده بودم که برایت شعرها خواهند گفت و متن ها خواهند نوشت. این جا همه عادت دارند به بزرگداشت های پس از مردن.
"ازبرعلی حاجوی" آرام بخواب و آسوده به این امید که باز چون تویی جوانان بی شمار از این خاک بر آیند تا نور جوانمردی و نوع دوستی جان تازه ای بگیرد شاید انسانیت نمیرد.
#دهقان_فداکار
#ریزعلی_خواجوی
@dailymotion_channel