آدم نمیدونه چقد گریه کنه که کافی باشه.

؛

یه جمله گرون: "ولی من همه تلاشمو کردم".

تنهایی؟ بیا باهمدیگه تَنها باشیم.
ناراحتی؟ بیا باهمدیگه ناراحت باشیم.
نمیتونی دُرستش کنی؟ بیا بغلم باهمدیگه گریه کنیم.
حالت خوب نیس؟ بیا باهمدیگه حالِمون بد باشه.
یا باهم میشه، یا باهم یه کاریش میکنیم. هَمه چی باهم. باشه؟

هییچوقت به خودت دستور نده خصوصا منفی؛ مثلا: ولش کن، انتظار نداشته باش، دل نبند، دکمشو بزن، سمتش نرو، اعتماد نکن و فلان. اینطوری مغزت برعکس عمل میکنه. یاد بگیر چجوری همیشه با خودت مهربون رفتار کنی. تو مافوقِ خودت نیستی؛ مامانِ خودتی.

زن بدونِ مرد و مرد بدونِ زن بی معنیه؛ پس بجایِ مقایسه و خود بزرگ بینی، سعی کنین فقط کنارِ هم زندگی کنین.

نمیدونم والا، شاید واقعا اگه دائم بودی کنارم، یروز میدیدم که دوسِت ندارم 🐜.

خدایا نمیشه که هم زید نداشته باشم، هم پول نداشته باشم، هم خوشگل نباشم. یه ویدیو چک لطفا. مرسی اه.

عمیقا.

"دچار" دچارِ بیتوجهی شده. تحویلش بگیرین غمِش کم شه.

توو بیداری پی پی نکردن برات. بگیر بخواب. ارزششو نداره (من با چشمای قرمز و نیمه باز).

بزرگتر که میشی دیگه هر دوسِت دارمی رو همون اول باور نمیکنی.

بزرگتر که میشی دیگه لباس استین‌ پفیِ چیندار نمیپوشی و چقد بد.

بزرگتر که میشی دیگه با آبنبات قلبی چشمات برق نمیزنن.

بزرگتر که میشی تعداد ادمایی که دیگه توو زندگیت نیستن، از دستت درد میره.

بزرگتر که میشی میفهمی خیلی چیزارو مامان و بابام نمیتونن درستش کنن.

بزرگتر که میشی تنهاتر میشی.

بزرگتر که میشی یادت میره چن بار زمین خوردی و تونستی تنهایی از جات بلن شی.

بزرگتر که میشی غماتم باهات بزرگ میشن.