دوست داشته شدنِ مقطعی و هورمونی:🥀⚠️💔

قلبِ من؛ متسفم که اینهمه فشار از هزار طرف بهت وارد میشه و تو باید تنهایی تحملشون کنی.

داریم به زمانِ کارمایِ کارای بدمون نزدیک میشیم.(تابستون)

دقت کردی چقد همیشه واسه اتفاقایی که به کامت نبود دنبال مقصر گشتی؟ مقصری وجود نداره. همه اتفاقای زندگیت طبقِ شرایط و اندازه درک و عقلِ خودت پیشومدن و درک شدن. میدونم سخته از حالایِ خودت که فقط دستِ خودت نیست و شرایط و ادمایِ دورتم به طرز قابل توجهی تووش دخیلن راضی باشی و لذت ببری. ولی شاید خوشبختی، همین لحظه های کوچیکی باشه که دارن میگذرن و تو
بی توجه بهشون، خودتو به این در و اون در میزنی و دنبالِ خوشبختی میگردی و حواست نیست. هوم؟

گاهی نباید صبر کرد؛
باید رها کرد و رفت، تا بدانند اگر مانده بودی،
رفتن را هم بلد بوده‌ای…

دوسِش داری ولی بهش پیامم نمیدی؟ تو باید بگیریش مسلمون. به خودت بیا🐈‍⬛.

ازین زاویه بهش نگا نکرده بودم. چه حد وسطِ تَراز و خوشگلی💅🏽.

راستش در حال تلاش واسه کنار اومدن با عاشق نشدنم؛ ولی ترجیح میدم از عشقی که توو وجودم انباشته شده و دست نخورده باقی مونده یکمشو خرجِ خودم کنم. خرجِ طبیعت رفتن، خرجِ خریدِ یه رژ لب صورتی و لذت زدنش روی لبام، خرجِ یه گربه کوچولوی ناز، خرجِ یه لبخند بروی آدما، خرجِ خونواده، و منتظرِ یه آدمِ فرضی نمونم که شاید یروزی بیاد و باهمدیگه عاشقی کنیم. شاید اومد، شایدم نیومد. کم کم دارم سعی میکنم بپذیرم این حقیقتو که "عشق" رو توو "خودم" جستجو کنم نه توو آدمایِ دورم.

این پیام رو فوروارد کنید تو چنلتون و بگید اَگر تراپیست بودید دوست داشتید تراپیست چه آدم‌هایی باشید. درواقع اَفکار و ناخودآگاه چه آدم‌هایی واستون جذاب‌تره. مثلاً من خودم دوست دارم تراپیست آدم‌های عاشق باشم.

من اگه تراپیست میشدم، تراپیستِ ادمایی شبی خودم میشدم؛ ترسیده، تنها، بی پول و بی هدف. میشستیم باهمدیگه گریه میکردیم.

هروقت خودتو بیش از حد بخاطر کارای کرده و نکردت سرزنش کردی، یادت باشه درونِ تو یه بچه ترسیده زندگی میکنه که پناهش فقط تویی. اروم بغلش کن و اجازه بده توو بغلت آروم بگیره. باهاش حرف بزن و کمکش کن اونم باهات حرف بزنه. از خودت فرار نکن. تو یه بچه ترسیده ای که تنها پناهش خودتی.

نگران نباش؛ هممون روز و ارتباطا که تموم میشن، حسِ تنهایی میکنیم.

لطفا منو با استایلم قضاوت نکنین. با جیبَم قضاوتم کنین با "جیب".

اگه سکوت و شب نبود میمردم واقن‌. بووسه به سکوت و شب.

گرونترین چیزِ دنیا؟ کنارِ همدیگه بودن. باور کن خیلی ارزشمندتر از اون چیزیه که فکرشو بکنی.

ماهِ توتفرنگی؟ ماه و توتفرنگیِ من جفتش شمایی🐈‍⬛.

مشکل اینه ما نخواستیم دردِ تغییر کردنو بپذیریم و تحمل کنیم. واسه همینه که هنوز توو یه نقطه وایسادیم. واسه همینه که پیش نمیریم. واسه همینه هنوز اینجاییم.

اضطراب اجتماعی و کمالگرایی عزیز تر از جانم؛ توروخدا یکم از علاقتون به بنده کم کنین دارم خفه میشم ازین همه عشق وافِرتون. مرسی اه.

دیگه از پلی لیستم حالم بهم میخوره.
بیاین ناشناسو پرِ موزیک کنین. بووسه به کله تان.

ادما تا وقتی حسابِت میکنن که دردای مشترکی باهمدیگه دارین. وقتی یکم حالشون بهتر شه و اوضا بکامشون بشه، دیگه نه میفهمنت نه میخوان که بفهمن. سرشون گرمِ خوشیاشون میشه و یادشون میره توعم یکی شبیه اونا بودی.