چیستایثربی کانال رسمی

#دو/باهم زندگی کنند بایک آشپزو خدمتکار ویک پرستار مخصوص شبنم.گفتند نخاعی شده!شبنم غزال گون؛ تخت نشین شده بود و این بدترین تنبیهش بود!به جایش؛ حال خواهر خوانده اش مهتاب ؛ مدام بهتر میشد.کم کم واقعیت راقبول میکرد؛و با تمام وجود از شبنم و زهرا مراقبت میکرد.انگار جای تمام سالهایی که زندگی نکرده بود زندگی میکرد.دختر سقط شده اش رااز یاد برده بود.گویی؛دخترانش شبنم و زهرا شده بودند.سردار هفته ای یکبار به دیدن شبنم می آمد.گاهی برایش سوره ی یاسین یا مریم را میخواند که شبنم خیلی دوست داشت؛گاهی هم هیچکس نمیدانست از چه حرف میزنند! سردار؛طلب حلالیت میکرد؛ ولی کسی نمیدانست جواب شبنم چیست! مهتاب به شوخی به سردار میگفت:اگر تیر تو نبود که الان داشت با داعش میجنگید.این زن مگه آروم و قرارداره؟ شمام که میفرستادینش خط اول جزو جاسوسا.داعشم قشنگ سرشو میبرید! خوبه ؛ دست کم نخاعی شد..حس میکردیم هروقت سردار به دیدن شبنم می آید ؛ حال هر سه ی آن زنان بهتر میشود.اما گمانم؛ کمی دیر بود.

من و شهرام ؛ هفت سالی میشد که بعداز آن ماجرا ؛ به کلبه نرفتیم.شهرام یکروزگفت: میخواهم چمدان پدرم را بیاورم ! شعرهایش.وسایل شخصی اش.عینک و ساعتش.که زمانش؛درست روی لحظه ای که به ویلایشان حمله کردند؛ مانده است. برای من خیلی سخت بود.ولی شهرام ؛ یادگاریهای پدرش را که در کمدی قفل کرده بودند؛ میخواست... ناچار به کلبه رفتیم...در دلم همه ی برفهای جهان؛قندیل میبستند.دخترم روی کاناپه ی عشق ما؛ بالا و پایین میپرید و میخندید.اتاقک سهراب،دیگر آن بالا نبود! خرابش کرده بودند. یاد املتش افتادم و انگار؛کسی دلم را چنگ زد.شهرام فهمید؛دستش را دور گردنم انداخت و گفت :هر کس؛ یه سرنوشتی داره ؛ تو بش بد نکردی؛ فقط قسمتش نبودی!...دعا میکنم از تنهایی در بیاد...بعد شهرام به دخترم گفت:بابا برو تو حیاط بازی کن؛ تا من و مامان ناهار رو آماده کنیم! زیاد دور نریا !

دخترم که عاشق طبیعت بود ؛ با خوشحالی رفت....شهرام در راقفل کرد ؛ و نگاهم کرد؛ گفتم: چیه:گفت: نمیخوای دستمو بشکنی؟گفتم :نه! میدونی انگشت نیایشم شکسته؟....دختر چیستا.گفت:میدونم!گفتم :چیستا...بعد از اون....گفت :هیچی نگو.همه همه چیز یادشون میره!...زمان..بعد ؛ مرا روی کاناپه خواباند و گفت :ولی من هوس کردم همه استخونای تو رو از انگشتت تا جمجمه ت خرد کنم و بخورم! گشنمه!من گاهی یه جوونورم!
خندیدم ؛گفتم:نکن شهرام! یه وقت بچه میاد تو ! گفت:در قفله؛ مگر هرکول باشه بازش کنه...اینم کاناپه ی ماست.نه اون! در حال بوسیدن من بود ؛ که چیزی زیر سرم صدا کرد.نگاه کردم.زیر بالش؛ همان دوربین علیرضا بود..آن روز کذایی...شهرام؛ دوربین را برداشت.نفسم حبس شده بود.گفت:همه ی تصاویر توشه؛حتی تیر خوردن شبنم!باطری نداره.گفتم:خاطره شومه...مثل بعضی فیلما. مثل فیلم حلقه..تکرارمیشه...بذارش کنار! گفت باشه؛ برای یه روزی! گردنم را پرحرارت بوسید ؛که ناگهان ایستاد! گفتم،چی شد؟گفت:الان آذر نود و پنجه؟ نه؟.....گفتم:آره ؛ چطور؟گفت:سال دیگه باز انتخاباته!هردو سکوت کردیم.دخترم جیغ کشید!ترسیدیم؛ چیزی نبود؛یک مارمولک در توالت دیده بود!دست شهرام را محکم گرفتم و گفتم :ایران میمونیم مگه نه؟گفت:البته...خاکمونه!کجا بریم؟! هرجابریم؛ ریشه هامونو تو هواپیما راه نمیدن! مام که بی ریشه نمیریم.کاش سه تا پرنده بودیم...هر جا میخواستیم بال میزدیم و برمیگشتیم....لبخند زدم.حس اضطرابی گنگ وجودم را چنگ میزد.چیستا زنگ زد.گفت:خواب دیدم؛ خواب دیدم که شما خوشبختید!گفتم:هستیم!گفت: پس اشتباه نکردم! خوب کردم رمانشو نوشتم!

امروز یه بازجویی ساده دارم؛ به خاطر یه موضوعاتی! گفتم:مگه دکتر ممنوع نکرده، تنش داشته باشی؟گفت:مگه دکتر هزارتا چیز دیگه رو هم ممنوع نکرده؟راستی شالی که مهدیه عطاردی داده بود گم شد؛با گوشواره هایی که علی بم داده بود؛روش نوشته بود علی!..گفتم : بیخیال!صد سال اولش سخته!صدای نیایش آمد:مامان باز تلفن؟ قول دادی حرف دکترو گوش بدی...بیا غذاتو بخور! هوا دوباره سرد میشد! پاییز دیگری در راه بود..
این پایان رمان بود.البته مجازیش ..خود کتاب کاملتره....

حالا آقای بازپرس من دوتا واقعیتو بایدبهتون بگم.یکی اسم اون کانال لعنتی.....که بی اهمیته.همون که اسم منو حذف کرده و توش دست برده.طفلکی ادمینه گمونم یه بیماری بدی داره....تخم چشماش زرده...زیر چشما کبود.....میفهمید که!اون برام؛ مهم نیست.کم سنه و یه روز یه مهرداد واقعی گیرش میافته...ترس من چیز دیگه ست....نه توهینای اون بچه ی بیخانواده!...مامور بازپرس گفت :چی؟ خانم یثربی؟!
گفتم :سرتونو جلو بیارین.نباید ضبط شه!و گفتم! سرخ شد..گفت:اشتباه نمیکنید؟
گفتم:نه واقعا.تاریخش همینه!..گفت:پس نه من میدونم؛ نه شما.هر دو هیچی راجع به تاریخ تولد نیکان نمیدونیم...باشه؟این فقط یه رمان تخیلیه!درسته؟سکوت کردم!داد زد:باشه؟شما باید یه کم زندگی کنید!
چند بار در عمرم این جمله

39.8K viewsedited 17:36