بخشی از نثر؛ نویسنده ی معروف #ایتالیایی_کوبایی
بانو
#آلبادسس_پدس
در کتاب
#از_طرف_او
...مردها، وقتی از خواب بیدار می شدند، قهوه شان حاضر بود. لباسهایشان اتو شده بود. بی فکر و خیال درباره ی مسائل خانه و فرزندان، برای هوای تازه بیرون می رفتند. و پشت سر خود اتاق هایی را بر جا می گذاشتند که هوا نداشت. رختخواب های بهم ریخته...فنجان های کثیف از شیر قهوه...سر یک ساعت معین به خانه بر می گشتند... به محض ورود می پرسیدند "ناهار حاضر است؟" ..."اسپاگتی وا رفته".."برنج خام است"...با چنین جملاتی جهان را تلخ می کردند...سپس روی تنها صندلی راحتی خانه می نشستند و روزنامه می خواندند. روز نامه خواندن نیز همیشه پر از اخبار منفی بود: نان گران خواهد شد، حقوق ها پایین خواهد آمد و بدین نتیجه می رسیدند که "باید صرفه جویی کرد" هرگز خبر خوبی در روزنامه وجود نداشت!...
...هرگز از زن ها نمی پرسیدند "حالت چطور است؟ خسته نباشی! چه پیراهن قشنگی پوشیده ای!" تعریفی نمی کردند، از صحبت کردن خوششان نمی آمد. اهل شوخی نبودند، به ندرت لبخند می زدند و هروقت با زن خود حرف می زدند آنها را "شماها" خطاب می کردند...
...دوره نامزدی شان بنا بر رسوم طولانی بود. آن مردهای جوان ساعت ها در انتظار می ماندند تا دختر دلخواهشان سرش را از پنجره بیرون کند...چه نامه های عاشقانه ای می نوشتند...گاه، دختر ها سالهای سال در انتظار می ماندند تا نامزدشان قبل از ازدواج شغل ثابتی بدست آورد...چقدر در انتظار آن سعادت هماهنگ صبر کرده بودند و در عوض چه دریافت کرده بودند؟ یک زندگی یکنواخت! آشپزخانه، کار آشپزخانه، باد کردن جسم، خالی کردن جسم برای اینکه بچه ای به دنیا آورند و بعد، در زیر ِ ظاهر ِ تسلیم شده، قلب آنها کم کم از کینه آکنده می شده، چون حس می کردند که فریب خورده اند. با تمام این احوال، بار سنگین روزانه زندگی روزانه را به دوش می کشیدند و آه و ناله نمی کردند. به شوهران خود یاد آور نمی شدند که اینها همان دختران هستند و آن همه وعده برای یک زندگی سعادتمند چه شد؟...
...چه شب ها که در کنار آن شوهرانِ خفته، گریسته بودند...کلمات عاشقانه اکنون در زمان زناشویی تبدیل به جملاتی بی معنا شده بود...
...زن و مرد،از اولین ملاقات، شروع می کنند به بازی کردن نقش دلخواه خود. واقعیت را پنهان می سازند و با سماجت هرچه تمام تر از شخصیت ساختگی خود دفاع می کنند و این چنین است که اغلب دو نفر که با هم زندگی می کنند، فقط از طریق دو شخصیت مصنوعی با هم ارتباط برقرار می کنند و هرگز یکدیگر را نمی شناسند. یک مرد حق ندارد درباره ی زنی قضاوت کند. او نمی تواند درک کند که تار و پود وجود یک زن تا چه حد با تار و پود وجود یک مرد فرق دارد...
... به خیال مرد ها، عشق برای همسرشان، قصه ی کوتاهی بوده است، یک جذبه ی زودگذر! واقعیت در این است که مردها فکر می کنند بوی آشپزی، سنگینی زنبیل خرید، بچه ها را درس دادن و به کلاس ورزش بردن، می تواند جایگزین آن رمان عشقی بشود که سرچشمه اولین ملاقات آن ها بوده است. مردها اینقدر کم زن ها را می شناسند که تصور می کنند آن زندگی دلخواه زن هاست! آه می کشند و به دوستان خود می گویند "زن سردی ست! فقط خانه داری می کند و به بچه ها می رسد!" و با این نتیجه گیری نهایی و آسان از زیر بار مسئولیت شانه خالی می کردند. چرا به گفتگوی زن ها گوش نمی دادند که با ورود آنها قطع می شد؟ چرا به کتابهای روی میز پهلوی تخت زن ها نگاهی نمی انداختند؟ چرا متوجه نمی شدند که زن ها، پس از شام، پنجره را باز می کنند و آه می کشند؟ مرد ها می گفتند "خسته هستند"، ولی چرا نمی خواستند دلیل این خستگی را درک کنند؟ اگر خیلی به خود زحمت می دادند می گفتند "زن هستند!" چرا از خود نمی پرسیدند زن بودن یعنی چه؟ نمی فهمیدند آن فداکاری زنانه عملی ست که از آرزوی عشق سرچشمه می گیرد.../
#البادسس_پدس
#نویسنده و
#روزنامه نگار
#کوبایی_ایتالیایی
#آثار_معروف
از_طرف_او
#دفترچه_ممنوع
#چیستایثربی
#بخشی از رمان "از طرف او "
1911-1997
@chista_yasrebi
بانو
#آلبادسس_پدس
در کتاب
#از_طرف_او
...مردها، وقتی از خواب بیدار می شدند، قهوه شان حاضر بود. لباسهایشان اتو شده بود. بی فکر و خیال درباره ی مسائل خانه و فرزندان، برای هوای تازه بیرون می رفتند. و پشت سر خود اتاق هایی را بر جا می گذاشتند که هوا نداشت. رختخواب های بهم ریخته...فنجان های کثیف از شیر قهوه...سر یک ساعت معین به خانه بر می گشتند... به محض ورود می پرسیدند "ناهار حاضر است؟" ..."اسپاگتی وا رفته".."برنج خام است"...با چنین جملاتی جهان را تلخ می کردند...سپس روی تنها صندلی راحتی خانه می نشستند و روزنامه می خواندند. روز نامه خواندن نیز همیشه پر از اخبار منفی بود: نان گران خواهد شد، حقوق ها پایین خواهد آمد و بدین نتیجه می رسیدند که "باید صرفه جویی کرد" هرگز خبر خوبی در روزنامه وجود نداشت!...
...هرگز از زن ها نمی پرسیدند "حالت چطور است؟ خسته نباشی! چه پیراهن قشنگی پوشیده ای!" تعریفی نمی کردند، از صحبت کردن خوششان نمی آمد. اهل شوخی نبودند، به ندرت لبخند می زدند و هروقت با زن خود حرف می زدند آنها را "شماها" خطاب می کردند...
...دوره نامزدی شان بنا بر رسوم طولانی بود. آن مردهای جوان ساعت ها در انتظار می ماندند تا دختر دلخواهشان سرش را از پنجره بیرون کند...چه نامه های عاشقانه ای می نوشتند...گاه، دختر ها سالهای سال در انتظار می ماندند تا نامزدشان قبل از ازدواج شغل ثابتی بدست آورد...چقدر در انتظار آن سعادت هماهنگ صبر کرده بودند و در عوض چه دریافت کرده بودند؟ یک زندگی یکنواخت! آشپزخانه، کار آشپزخانه، باد کردن جسم، خالی کردن جسم برای اینکه بچه ای به دنیا آورند و بعد، در زیر ِ ظاهر ِ تسلیم شده، قلب آنها کم کم از کینه آکنده می شده، چون حس می کردند که فریب خورده اند. با تمام این احوال، بار سنگین روزانه زندگی روزانه را به دوش می کشیدند و آه و ناله نمی کردند. به شوهران خود یاد آور نمی شدند که اینها همان دختران هستند و آن همه وعده برای یک زندگی سعادتمند چه شد؟...
...چه شب ها که در کنار آن شوهرانِ خفته، گریسته بودند...کلمات عاشقانه اکنون در زمان زناشویی تبدیل به جملاتی بی معنا شده بود...
...زن و مرد،از اولین ملاقات، شروع می کنند به بازی کردن نقش دلخواه خود. واقعیت را پنهان می سازند و با سماجت هرچه تمام تر از شخصیت ساختگی خود دفاع می کنند و این چنین است که اغلب دو نفر که با هم زندگی می کنند، فقط از طریق دو شخصیت مصنوعی با هم ارتباط برقرار می کنند و هرگز یکدیگر را نمی شناسند. یک مرد حق ندارد درباره ی زنی قضاوت کند. او نمی تواند درک کند که تار و پود وجود یک زن تا چه حد با تار و پود وجود یک مرد فرق دارد...
... به خیال مرد ها، عشق برای همسرشان، قصه ی کوتاهی بوده است، یک جذبه ی زودگذر! واقعیت در این است که مردها فکر می کنند بوی آشپزی، سنگینی زنبیل خرید، بچه ها را درس دادن و به کلاس ورزش بردن، می تواند جایگزین آن رمان عشقی بشود که سرچشمه اولین ملاقات آن ها بوده است. مردها اینقدر کم زن ها را می شناسند که تصور می کنند آن زندگی دلخواه زن هاست! آه می کشند و به دوستان خود می گویند "زن سردی ست! فقط خانه داری می کند و به بچه ها می رسد!" و با این نتیجه گیری نهایی و آسان از زیر بار مسئولیت شانه خالی می کردند. چرا به گفتگوی زن ها گوش نمی دادند که با ورود آنها قطع می شد؟ چرا به کتابهای روی میز پهلوی تخت زن ها نگاهی نمی انداختند؟ چرا متوجه نمی شدند که زن ها، پس از شام، پنجره را باز می کنند و آه می کشند؟ مرد ها می گفتند "خسته هستند"، ولی چرا نمی خواستند دلیل این خستگی را درک کنند؟ اگر خیلی به خود زحمت می دادند می گفتند "زن هستند!" چرا از خود نمی پرسیدند زن بودن یعنی چه؟ نمی فهمیدند آن فداکاری زنانه عملی ست که از آرزوی عشق سرچشمه می گیرد.../
#البادسس_پدس
#نویسنده و
#روزنامه نگار
#کوبایی_ایتالیایی
#آثار_معروف
از_طرف_او
#دفترچه_ممنوع
#چیستایثربی
#بخشی از رمان "از طرف او "
1911-1997
@chista_yasrebi
نگاهی به #کتاب
#دفترچه_ممنوع
نوشته البا دسس پدس
البا دسس پدس (۱۱ مارس ۱۹۱۱ رم، ایتالیا–۱۴ نوامبر ۱۹۹۷ پاریس، فرانسه) نویسنده و روزنامه نگار ایتالیایی – کوبایی است که با ترجمه های شیوای بهمن فرزانه که بر کتاب هایش نوشته شده برای مخاطبان ایرانی نویسنده ای مشهور محسوب می شود.
این نویسنده ی فمینیست و ضد فاشیست اکثر کتاب هایش حول محور زنان و مشکلات آنان می گردد.
رمانهای آلبادسس پدس، نماینده زنان قرن بیستم ایتالیا است، سالهای جنگ جهانی دوم و چندین سال پس از پایان جنگ، که تقابل پیدا و پنهان فضای ناهماهنگ زندگی خانوادگی و زندگی اجتماعی و چالش زنان با محیط اطرافشان را نشان می‌دهد.
کشمکش پنهان و آشکار زنان در نوشته‌های پدس با فضای
#ناهماهنگ زندگی
#خانوادگی و زندگی
#اجتماعی است و همین ویژگی است که برای زنان معاصر کشورهای جهان، جذابیت دارد و باعث میشود همه این زنان به نحوی با آثار او احساس نزدیکی و همذات‌پنداری کنند.
مسئله تقابل زنان با جهان اطرافشان، یک مسئله حل‌نشده و جهانی است که البته در کشورهای مختلف و در بین ملیت‌های مختلف به درجات مختلفی ظاهر میشود.
#اشتراک در برخی فرهنگ‌ها و شباهت اوضاع سرزمین‌ها در سالهای پس از جنگ، خواننده #ایرانی را به این نویسنده #ایتالیایی نزدیک میکند.
موضوع این هفته کارگاه نقد کتاب ما ، کتاب دفترچه ممنوعه این نویسنده بود که نقدهای متفاوتی را بر این کتاب شاهد بودیم.
والریا زنی میانسال است که در کنار اشتغال باید کارهای مربوط به خانه را انجام دهد. میشل همسر او و دو فرزند آنها خانواده ای کوچک و از نظر اقتصادی متوسط رو به پایین را تشکیل می دهند.
بحران اقتصادی بعد از جنگ فشلر مضاعفی را بر انها تحمیل کرده و افراد خانواده را هر روز به خاطر این مشکل از هم دور می کند.
اما خرید یک دفترچه یادداشت در یک روز تعطیل زندگی والریا را دگرگون می کند. او که عادت کرده است مشکلات و نیازهای خود را نادیده بگیرد با شروع نگارش خاطرات روزانه خود در این دفترچه به این نتیجه می رسد که سالیان متمادی زندگی خود را بیهوده صرف روزمرگی زندگی و خدمت به کسانی کرده که قدر او را نمی دانند و هیچ وقت به فکر خود نبوده است.
هر چه داستان پیش می رود و روزهای نگارش دفترچه بیشتر می شود کمبودها و نیازهای او بیشتر نمایان می شود و در این مسیر والریا متوجه می شود که چه شکاف عظیمی در خانواده به وجود امده است.
دوست و عشق مابین او و رییس اداره ای که در ان کار می کند و عشق های جنبی که برای پسر و دخترش به وجود می اید خرده روایتی هستند که به روایت اصلی برای پیشبرد داستان کمک کرده اند.
والریا خود را قربانی می بیند و سعی می کند که عصیان کند اما در نهایت شکست می خورد و با سوزاندن دفترچه بر روزهای سرد گذشته باز می گردد.
البا دسس پدس در با داستان خود می گوید که این زنان هستند که باید از خود بگذرند و خود را فدای زندگی دیگران و خانواده ی خود کنند.
نثر روان و روایت ساده و پرکشش و باورپذیر داستان بر جذابیت داستان افزوده و باعث جذب مخاطب گردیده است.
خرده روایت های جانبی و شخصیت های متفاوت داستان که هر کدام نماینده ای از قشرهای متفاوت جامعه هستند به روایت کمک کرده است.
شخصیت پردازی در داستان به خوبی شکل گرفته است و ابعاد مختلف شخصیت والریا – شخصیت اول داستان- به بهترین شکل نمایش داده شده است.
روزنامه نگار بودن نویسنده کمک کرده است که در کنار روزنوشت بودن روایت داستان ، ایجاز هم رعایت شود – اتفاقات مهم داستان روایت شود- و اتفاقات ساده و غیر ضروری روزمره در داستان انعکاس داده نشود و این به صورتی ست که مخاطب داستان متوجه این امر نمی شود و به جزیی نگری زندگی توجه ای نمی کند.
البته نمی توان از ترجمه ی زیبای بهمن فرزانه به سادگی گذشت.
دیدهای متفاوت دوستان بیشتر بر روی نقد محتوایی داستان و بر جنبه های فمینیستی و مظلوم نمایی والریا شخصیت اصلی داستان است.
رمان «چراغها را من خاموش می کنم »نوشته «زویا پیر زاد » بسیار شبیه این رمان اس ت از نظر نوع راویت و شخصیت ها و دغدغه های آنان و روابط حاکم بر افراد داستان و ماجراهایی که بر شخصیت ها می گذرد.
#نقد_کتاب
#دفترچه_ممنوع
#آلبادسس_پدس
#کوبایی_ایتالیایی
#صفحه_نودوهشتیا.نت
#ادبیات_جهان
#ادبیات_معاصر
@chista_yasrebi
#دفترچه_ممنوع
نوشته البا دسس پدس
البا دسس پدس (۱۱ مارس ۱۹۱۱ رم، ایتالیا–۱۴ نوامبر ۱۹۹۷ پاریس، فرانسه) نویسنده و روزنامه نگار ایتالیایی – کوبایی است که با ترجمه های شیوای بهمن فرزانه که بر کتاب هایش نوشته شده برای مخاطبان ایرانی نویسنده ای مشهور محسوب می شود.
این نویسنده ی فمینیست و ضد فاشیست اکثر کتاب هایش حول محور زنان و مشکلات آنان می گردد.
رمانهای آلبادسس پدس، نماینده زنان قرن بیستم ایتالیا است، سالهای جنگ جهانی دوم و چندین سال پس از پایان جنگ، که تقابل پیدا و پنهان فضای ناهماهنگ زندگی خانوادگی و زندگی اجتماعی و چالش زنان با محیط اطرافشان را نشان می‌دهد.
کشمکش پنهان و آشکار زنان در نوشته‌های پدس با فضای
#ناهماهنگ زندگی
#خانوادگی و زندگی
#اجتماعی است و همین ویژگی است که برای زنان معاصر کشورهای جهان، جذابیت دارد و باعث میشود همه این زنان به نحوی با آثار او احساس نزدیکی و همذات‌پنداری کنند.
مسئله تقابل زنان با جهان اطرافشان، یک مسئله حل‌نشده و جهانی است که البته در کشورهای مختلف و در بین ملیت‌های مختلف به درجات مختلفی ظاهر میشود.
#اشتراک در برخی فرهنگ‌ها و شباهت اوضاع سرزمین‌ها در سالهای پس از جنگ، خواننده #ایرانی را به این نویسنده #ایتالیایی نزدیک میکند.
موضوع این هفته کارگاه نقد کتاب ما ، کتاب دفترچه ممنوعه این نویسنده بود که نقدهای متفاوتی را بر این کتاب شاهد بودیم.
والریا زنی میانسال است که در کنار اشتغال باید کارهای مربوط به خانه را انجام دهد. میشل همسر او و دو فرزند آنها خانواده ای کوچک و از نظر اقتصادی متوسط رو به پایین را تشکیل می دهند.
بحران اقتصادی بعد از جنگ فشلر مضاعفی را بر انها تحمیل کرده و افراد خانواده را هر روز به خاطر این مشکل از هم دور می کند.
اما خرید یک دفترچه یادداشت در یک روز تعطیل زندگی والریا را دگرگون می کند. او که عادت کرده است مشکلات و نیازهای خود را نادیده بگیرد با شروع نگارش خاطرات روزانه خود در این دفترچه به این نتیجه می رسد که سالیان متمادی زندگی خود را بیهوده صرف روزمرگی زندگی و خدمت به کسانی کرده که قدر او را نمی دانند و هیچ وقت به فکر خود نبوده است.
هر چه داستان پیش می رود و روزهای نگارش دفترچه بیشتر می شود کمبودها و نیازهای او بیشتر نمایان می شود و در این مسیر والریا متوجه می شود که چه شکاف عظیمی در خانواده به وجود امده است.
دوست و عشق مابین او و رییس اداره ای که در ان کار می کند و عشق های جنبی که برای پسر و دخترش به وجود می اید خرده روایتی هستند که به روایت اصلی برای پیشبرد داستان کمک کرده اند.
والریا خود را قربانی می بیند و سعی می کند که عصیان کند اما در نهایت شکست می خورد و با سوزاندن دفترچه بر روزهای سرد گذشته باز می گردد.
البا دسس پدس در با داستان خود می گوید که این زنان هستند که باید از خود بگذرند و خود را فدای زندگی دیگران و خانواده ی خود کنند.
نثر روان و روایت ساده و پرکشش و باورپذیر داستان بر جذابیت داستان افزوده و باعث جذب مخاطب گردیده است.
خرده روایت های جانبی و شخصیت های متفاوت داستان که هر کدام نماینده ای از قشرهای متفاوت جامعه هستند به روایت کمک کرده است.
شخصیت پردازی در داستان به خوبی شکل گرفته است و ابعاد مختلف شخصیت والریا – شخصیت اول داستان- به بهترین شکل نمایش داده شده است.
روزنامه نگار بودن نویسنده کمک کرده است که در کنار روزنوشت بودن روایت داستان ، ایجاز هم رعایت شود – اتفاقات مهم داستان روایت شود- و اتفاقات ساده و غیر ضروری روزمره در داستان انعکاس داده نشود و این به صورتی ست که مخاطب داستان متوجه این امر نمی شود و به جزیی نگری زندگی توجه ای نمی کند.
البته نمی توان از ترجمه ی زیبای بهمن فرزانه به سادگی گذشت.
دیدهای متفاوت دوستان بیشتر بر روی نقد محتوایی داستان و بر جنبه های فمینیستی و مظلوم نمایی والریا شخصیت اصلی داستان است.
رمان «چراغها را من خاموش می کنم »نوشته «زویا پیر زاد » بسیار شبیه این رمان اس ت از نظر نوع راویت و شخصیت ها و دغدغه های آنان و روابط حاکم بر افراد داستان و ماجراهایی که بر شخصیت ها می گذرد.
#نقد_کتاب
#دفترچه_ممنوع
#آلبادسس_پدس
#کوبایی_ایتالیایی
#صفحه_نودوهشتیا.نت
#ادبیات_جهان
#ادبیات_معاصر
@chista_yasrebi
Chista Yasrebi:
#آلبادسس_پدس
نویسنده ایتالیایی
رمان به همین سادگی شروع میشود؛ ولی سپس....پروراندن آن ؛ دشواریهای خاص خودرا دارد.
ابادسس پدس ؛بانوی نویسنده ایتالیایی ؛ همیشه مطرح ترین و پرفروش ترینها را نوشته است...
شگردش در ابتدا ؛آسان به نظر میرسد.دقت کنید.از بدیهیات زندگی یکنواخت خود میگوید و زنانی چون خود ؛ ...اما ناگهان پیرنگ دشوار داستان
رخ مینماید.
#دفترچه_ممنوع از بهترین و تحسین شده ترین اثار اوست
علاقه مندان رمانهای جهان زنان بخوانند.
«دفترچه ممنوع»،در واقع خاطرات هر روز یک زن کارمند ایتالیایی است. زنی که صبح ها سر کار می رود و آخر شب ها وقتی بچه ها و همسرش خوابیده اند به آشپزخانه می رود و به صورت کاملا یواشکی شروع به نوشتن می کند، و در طول داستان بارها هوس می کند که دفترچه را بسوزند تا اثرش از بین برود و همسر و بچه هایش یک وقت دفترچه را پیدا نکنند و بخوانند. عجب نویسنده ای است این پدس از همین خاطرات معمولی یک زن خانه دار چنان دنیایی می سازد که مو به تن آدم سیخ می شود.
خلاصه داستان: خانمی ۴۳ ساله به نام والریا کاستی بعدازظهری پاییزی تصمیم میگیرد که دفترچه یادداشتی به منظور نوشتن خاطرات و احساسات خود خریداری کند.او این دفترچه را از افراد خانواده ی خود به هر صورت ممکن پنهان میکند.با ورود این دفترچه عصیانی درون خود ناشی از مرور شدن خاطرات روزانه حس میکند.مشکلات در نظر او روزبه روز بیشتر و حل آنها سخت تر میشود...
دفترچه ممنوع رمانی است که به خوبی به شرح و تفصیل احساسات یک مادر می پردازد.
#چیستایثربی
#کانال_رسمی_چیستایثربی
@chista_yasrebi_official
#آلبادسس_پدس
نویسنده ایتالیایی
رمان به همین سادگی شروع میشود؛ ولی سپس....پروراندن آن ؛ دشواریهای خاص خودرا دارد.
ابادسس پدس ؛بانوی نویسنده ایتالیایی ؛ همیشه مطرح ترین و پرفروش ترینها را نوشته است...
شگردش در ابتدا ؛آسان به نظر میرسد.دقت کنید.از بدیهیات زندگی یکنواخت خود میگوید و زنانی چون خود ؛ ...اما ناگهان پیرنگ دشوار داستان
رخ مینماید.
#دفترچه_ممنوع از بهترین و تحسین شده ترین اثار اوست
علاقه مندان رمانهای جهان زنان بخوانند.
«دفترچه ممنوع»،در واقع خاطرات هر روز یک زن کارمند ایتالیایی است. زنی که صبح ها سر کار می رود و آخر شب ها وقتی بچه ها و همسرش خوابیده اند به آشپزخانه می رود و به صورت کاملا یواشکی شروع به نوشتن می کند، و در طول داستان بارها هوس می کند که دفترچه را بسوزند تا اثرش از بین برود و همسر و بچه هایش یک وقت دفترچه را پیدا نکنند و بخوانند. عجب نویسنده ای است این پدس از همین خاطرات معمولی یک زن خانه دار چنان دنیایی می سازد که مو به تن آدم سیخ می شود.
خلاصه داستان: خانمی ۴۳ ساله به نام والریا کاستی بعدازظهری پاییزی تصمیم میگیرد که دفترچه یادداشتی به منظور نوشتن خاطرات و احساسات خود خریداری کند.او این دفترچه را از افراد خانواده ی خود به هر صورت ممکن پنهان میکند.با ورود این دفترچه عصیانی درون خود ناشی از مرور شدن خاطرات روزانه حس میکند.مشکلات در نظر او روزبه روز بیشتر و حل آنها سخت تر میشود...
دفترچه ممنوع رمانی است که به خوبی به شرح و تفصیل احساسات یک مادر می پردازد.
#چیستایثربی
#کانال_رسمی_چیستایثربی
@chista_yasrebi_official
ماخودمان را گول میزنیم و تظاهر میکنیم کسانی که دوست داریم ،با بقیه فرق دارند...
#آلبادسس_پدس
بانوی نویسنده ایتالیایی
#چیستایثربی
کانال رسمی
@chista_yasrebi
#آلبادسس_پدس
بانوی نویسنده ایتالیایی
#چیستایثربی
کانال رسمی
@chista_yasrebi
ماخودمان را گول میزنیم و تصور میکنیم افرادی که دوست داریم ، با دیگران فرق دارند
#آلبادسس_پدس
#نویسنده_ایتالیایی
#چیستایثربی
کانال رسمی
@chista_yasrebi
#آلبادسس_پدس
#نویسنده_ایتالیایی
#چیستایثربی
کانال رسمی
@chista_yasrebi