Forwarded from چیستا_دو (Chista Yasrebi)
#آوا_متولد۱۳۷۹
#قسمت73
#چیستا_یثربی
#قصه
#کتاب
#داستان
#داستان_دنباله_دار
#پاورقی
#رمان
#چیستایثربی
#قسمت_هفتاد_و_سوم
ما می دانیم چه هستیم، ولی نمی دانیم چه خواهیم شد....
این جمله ی من نیست، جمله ی شکسپیر است.
ولی نمیدانم چرا آن لحظه که در چشمان دایی نگاه می کردم و قصه ی سارا، بناز، فرمانده و گذشته ی آن ها را می دیدم، مدام این جمله، در ذهنم تکرار می شد.
"ما نمیدانیم چه خواهیم شد!"
حالا چرا هیچ نمی بینم؟
دایی می گوید:
آوا تو حالت خوبه؟
برای چی اینجوری زل زدی به من؟
نکنه تو...هم؟!
می گویم: بله، منم می تونم چیزایی ببینم، اما چرا الان، دیگه نمی بینم دایی؟همه جا تاریکه!
دایی سعید می گوید:
چون منم دیگه، بقیه شو نمی دونم!
_یعنی شما اونموقع، خودت اونجا بودی؟
_بله! من اونجا پنهان شده بودم...
من و خانمم، خونه ی آل طاها مهمون بودیم، سارا که نیمه شب رفت بیرون، من شک کردم!
بناز، از من خواسته بود که اون ایام، حواسم به سارا باشه.
از وقتی خبرِ سرلشکر شدن اون مردرو، بهش گفتم وسارا، انگار اصلا نشنید!
شب، دنبالش رفتم، دیدم که با فرمانده ست!
یه کم وایسادم...
_چقدر؟
_تا وقتی که با هم رفتن تو خاکریز...
بقیه ش نه به من ربطی داشت، نه می خواستم بدونم!
من دیگه هیچی ندیدم، برگشتم.
فکر می کنم سارا تا صبح با فرمانده بود...
وقتی اومد، خواهرش بناز، عصبی بود.
بهش گفت: آشفته ای!
سارا بهش گفت، تو خاکریز بوده، با یه مریض بدتر از خودش.
من چنین چیزایی شنیدم و دیگه هیچی... هیچی!
"ما می دانیم چه هستیم، ولی نمی دانیم چه خواهیم شد!"
سارا و فرمانده، اکنون کجا بودند؟
اگر "مستوری"، قانون ندیدن آن ها با هم است، پس حالا با هم بودند!...
چه می کردند؟ و چه می گفتند؟!
و این مرد، فرمانده، نمی دانم چرا کینه ی او، در دلم ریشه دوانده!
این حس، از کجا آمده؟
و چرا بناز، همه ی حقیقت را، به من نگفت؟!
دایی می گوید:
انقدر به گذشته فکر نکن!
وقتی قوم لوط، باید فرار می کردند، خدا دستور داد:
هیچکدومتون به عقب، نگاه نکنید!
وگرنه به ستونی از نمک، بدل میشید!
زن لوط، گوش نکرد، برگشت، نگاه کرد و سنگ شد!
بقیه زنده موندن!
گذشته تموم شده!
_آدم، باید گذشته رو بدونه، تا بتونه در مورد حال و آینده، درست تصمیم بگیره، دایی!...
شما هم با فرمانده قطع رابطه کردید، چرا؟
من حسم، بهش خوب نیست، ولی شما، حتما چیزای بیشتری می دونی!
می گوید:
نمی خوام گذشته رو، هم بزنم، همونطور که حاضر نیستم با اون مرد دیگه، حرف بزنم!
وقتی پسرم تو این زلزله، از دستم رفت، خواست جلو بیاد، من اجازه ندادم!
_خب، حتما دلیلی داره؟
_حتما همه ی کارای آدم دلیلی داره آوا، ولی من نمی خوام دیگه، گذشته یادم بیاد.
صدای طاها را شنیدم که مرا صدا می کرد...
_آوا جان، باید استراحت کنی!
رویم را برگرداندم، ناگهان اتفاق عجیبی افتاد!
وارد چشمان طاها شدم...
این اتفاق، غیر ممکن بود!
طاها در نوزادی، به فرمانده سپرده شد و بعد هم، با خانواده ی او، زندگی می کرد.
این چه صحنه ی تکان دهنده ای بود که در چشمانش می دیدم؟!
#آوا_متولد۱۳۷۹
#قسمت73
#قسمت_هفتاد_و_سوم
#رمان
#پاورقی
#داستان_دنباله_دار
#داستان_ایرانی
نویسنده
#چیستا_یثربی
https://t.me/joinchat/AAAAADvSdBq1EA_7IHG-jQ
کانال رسمی چیستایثربی
بالای صفحه ادرس کانال چند قصه من سنجاق شده است
#چیستایثربی
#قسمت73
#چیستا_یثربی
#قصه
#کتاب
#داستان
#داستان_دنباله_دار
#پاورقی
#رمان
#چیستایثربی
#قسمت_هفتاد_و_سوم
ما می دانیم چه هستیم، ولی نمی دانیم چه خواهیم شد....
این جمله ی من نیست، جمله ی شکسپیر است.
ولی نمیدانم چرا آن لحظه که در چشمان دایی نگاه می کردم و قصه ی سارا، بناز، فرمانده و گذشته ی آن ها را می دیدم، مدام این جمله، در ذهنم تکرار می شد.
"ما نمیدانیم چه خواهیم شد!"
حالا چرا هیچ نمی بینم؟
دایی می گوید:
آوا تو حالت خوبه؟
برای چی اینجوری زل زدی به من؟
نکنه تو...هم؟!
می گویم: بله، منم می تونم چیزایی ببینم، اما چرا الان، دیگه نمی بینم دایی؟همه جا تاریکه!
دایی سعید می گوید:
چون منم دیگه، بقیه شو نمی دونم!
_یعنی شما اونموقع، خودت اونجا بودی؟
_بله! من اونجا پنهان شده بودم...
من و خانمم، خونه ی آل طاها مهمون بودیم، سارا که نیمه شب رفت بیرون، من شک کردم!
بناز، از من خواسته بود که اون ایام، حواسم به سارا باشه.
از وقتی خبرِ سرلشکر شدن اون مردرو، بهش گفتم وسارا، انگار اصلا نشنید!
شب، دنبالش رفتم، دیدم که با فرمانده ست!
یه کم وایسادم...
_چقدر؟
_تا وقتی که با هم رفتن تو خاکریز...
بقیه ش نه به من ربطی داشت، نه می خواستم بدونم!
من دیگه هیچی ندیدم، برگشتم.
فکر می کنم سارا تا صبح با فرمانده بود...
وقتی اومد، خواهرش بناز، عصبی بود.
بهش گفت: آشفته ای!
سارا بهش گفت، تو خاکریز بوده، با یه مریض بدتر از خودش.
من چنین چیزایی شنیدم و دیگه هیچی... هیچی!
"ما می دانیم چه هستیم، ولی نمی دانیم چه خواهیم شد!"
سارا و فرمانده، اکنون کجا بودند؟
اگر "مستوری"، قانون ندیدن آن ها با هم است، پس حالا با هم بودند!...
چه می کردند؟ و چه می گفتند؟!
و این مرد، فرمانده، نمی دانم چرا کینه ی او، در دلم ریشه دوانده!
این حس، از کجا آمده؟
و چرا بناز، همه ی حقیقت را، به من نگفت؟!
دایی می گوید:
انقدر به گذشته فکر نکن!
وقتی قوم لوط، باید فرار می کردند، خدا دستور داد:
هیچکدومتون به عقب، نگاه نکنید!
وگرنه به ستونی از نمک، بدل میشید!
زن لوط، گوش نکرد، برگشت، نگاه کرد و سنگ شد!
بقیه زنده موندن!
گذشته تموم شده!
_آدم، باید گذشته رو بدونه، تا بتونه در مورد حال و آینده، درست تصمیم بگیره، دایی!...
شما هم با فرمانده قطع رابطه کردید، چرا؟
من حسم، بهش خوب نیست، ولی شما، حتما چیزای بیشتری می دونی!
می گوید:
نمی خوام گذشته رو، هم بزنم، همونطور که حاضر نیستم با اون مرد دیگه، حرف بزنم!
وقتی پسرم تو این زلزله، از دستم رفت، خواست جلو بیاد، من اجازه ندادم!
_خب، حتما دلیلی داره؟
_حتما همه ی کارای آدم دلیلی داره آوا، ولی من نمی خوام دیگه، گذشته یادم بیاد.
صدای طاها را شنیدم که مرا صدا می کرد...
_آوا جان، باید استراحت کنی!
رویم را برگرداندم، ناگهان اتفاق عجیبی افتاد!
وارد چشمان طاها شدم...
این اتفاق، غیر ممکن بود!
طاها در نوزادی، به فرمانده سپرده شد و بعد هم، با خانواده ی او، زندگی می کرد.
این چه صحنه ی تکان دهنده ای بود که در چشمانش می دیدم؟!
#آوا_متولد۱۳۷۹
#قسمت73
#قسمت_هفتاد_و_سوم
#رمان
#پاورقی
#داستان_دنباله_دار
#داستان_ایرانی
نویسنده
#چیستا_یثربی
https://t.me/joinchat/AAAAADvSdBq1EA_7IHG-jQ
کانال رسمی چیستایثربی
بالای صفحه ادرس کانال چند قصه من سنجاق شده است
#چیستایثربی
Telegram
چیستایثربی کانال رسمی
این تنها #کانال_رسمی من #چیستایثربی ، نویسنده و کارگردان است. هرکانال دیگری به اسم من؛ جعلیست! مگر اعلام از سمت خودم باشد/افرادی که فقط خواهان
#قصه های منند، کانال چیستا_دو را دنبال کنند.
@chistaa_2
#قصه های منند، کانال چیستا_دو را دنبال کنند.
@chistaa_2