#چیستایثربی
#شهر_نامه
#روزنامه
#شماره_سوم
#تهران در سال1457 از نظر شما چه شکلیست؟
تهران، شهر #اسمارتیزهای_رنگی میشود!
در آینده در تهران را مینیاتوری تصور می کنم که شهری پیشرفته است ولی همه در خانه هایی خیلی کوچک زندگی می کنند. هر واحد اندازه دو انبار شاید. مانند پاریس، خانه هایی 20 متری و شاید15 متری. آدم ها کم کم یاد خواهند گرفت که به دیوار تکیه بدهند و بخوابند. آدم ها یاد خواهند گرفت که سوار ماشین های کوچک بشوند. همه یک ماشین خواهند داشت و ماشین خانوادگی وجود ندارد. فکر می کنم همه چیز شبیه قصه هایی است که جادوگرها در آن سوار جاروهایشان می شوند. نه اینکه ماشین ها پرواز کنند؛ بلکه تهران در آن زمان پر می شود از پل هوایی. تهران را پر از پل هوایی های پیچ در پیچ می بینم که ماشین های رنگی کوچک روی آن ها در حال رفت و آمد است. حتی ماشین ها را شبیه پینه دوز می بینم که روی پل ها هستند. در کل خانه ها و زندگی ها مینیمال هستند و هر چیزی در کوچکترین شکل ممکن. در آینده تهران بسیار بسیار رستوان می بینیم خیلی بیشتر از امروز. مردم دیگر آشپزخانه ای در تهران نخواهند داشت. فکر می کنم تهران شهر رستوران ها آن هم از نوع فست فود خواهد شد. مردم آنقدر عجله دارند غذاهایشان را در همان ماشین های پینه دوزی با مدل همبرگری شان می خورند و روی پل هوایی می روند.
قیافه ی آدم ها هم در آینده تغییر می کند. همه شان ساده شده اند. مانند امروز دیگر خبری از آرایش های آن چنانی و پیچیده گی نیست. عمل جراحی وجود ندارد چون سرعت زندگی برای بقا و پیشرفت بالا رفته و فرصتی برای این کارها نیست. به همین دلیل تنوع چهره وجود دارد. اصلا مردم را خیلی جدی و فعال می بینم، مردمی که برای کار وقت زیادی می گذارند. شهری مثل جدول متقاطع، پر از پل های متقاطع و خانه های کوچک متقاطع داخل جدول. با اینکه احساس می کنم در آن زمان تعداد موالید کمتر از الان است ولی با جامعه ی جوانی از امروز روبرو خواهیم بود.حتی احساس می کنم در تهران آینده افسردگی وجود ندارد. چون زمانی که برای بقا بجنگیم؛ مجبوریم افسردگی را رها کنیم.
رویای من همیشه این بود که وقتی به عنوان ارباب رجوع به اداره ی می روم، کارمندان مانند کامپیوتر کارم را انجام دهند و فوق العاده مودب رفتار می کنند. فکر می کنم در 60 سال آینده این رویای من محقق می شود.
انقدر همه چیز سرعت دارد که مهمانی و عروسی هم سریع پیش می رود. مثلا دیگر مانند الان ده روز برای یک مراسم وقت نمی گذارند و همه چیز را یک ساعته تمام می کنند. در کنار حفظ سنت همه چیز را سریع انجام می دهند. زندگی مینیمال تهرانی ها در جدول کلمات متقاطع. حتی خانه ها را روی هوا می بینم. انگار هوا را نخریسی کردند و خانه ها آویزان هستند. اصلا نمی دانم چرا شهر انیمشین"جک اسکلتی"تیم برتون برای تهران آینده در ذهنم تداعی می شود! وقتی شخصت اصلی به شهر کریسمس وارد شد؛ دید که همه خانه ها نورانی و کوچک است. همه هم خوشبخت هم هستند. حتی تهران متقاطعی آن زمان را مانند خانه کارتون هنسل و گرتل شکلاتی می بینم. به جای این خاک و افسردگی حاکم در تهران؛ رنگ می بینم.شهری شبیه اسماتیزهای رنگی. به نظرم تهران یک تکان عظیم فرهنگی خواهد خورد و همه چیز تغییر می کند.
#شهرنامه
#چیستایثربی
#شماره_سوم_روزنامه
https://telegram.me/joinchat/BoqMgDvSdBpRODaZIHG-jQ
#شهر_نامه
#روزنامه
#شماره_سوم
#تهران در سال1457 از نظر شما چه شکلیست؟
تهران، شهر #اسمارتیزهای_رنگی میشود!
در آینده در تهران را مینیاتوری تصور می کنم که شهری پیشرفته است ولی همه در خانه هایی خیلی کوچک زندگی می کنند. هر واحد اندازه دو انبار شاید. مانند پاریس، خانه هایی 20 متری و شاید15 متری. آدم ها کم کم یاد خواهند گرفت که به دیوار تکیه بدهند و بخوابند. آدم ها یاد خواهند گرفت که سوار ماشین های کوچک بشوند. همه یک ماشین خواهند داشت و ماشین خانوادگی وجود ندارد. فکر می کنم همه چیز شبیه قصه هایی است که جادوگرها در آن سوار جاروهایشان می شوند. نه اینکه ماشین ها پرواز کنند؛ بلکه تهران در آن زمان پر می شود از پل هوایی. تهران را پر از پل هوایی های پیچ در پیچ می بینم که ماشین های رنگی کوچک روی آن ها در حال رفت و آمد است. حتی ماشین ها را شبیه پینه دوز می بینم که روی پل ها هستند. در کل خانه ها و زندگی ها مینیمال هستند و هر چیزی در کوچکترین شکل ممکن. در آینده تهران بسیار بسیار رستوان می بینیم خیلی بیشتر از امروز. مردم دیگر آشپزخانه ای در تهران نخواهند داشت. فکر می کنم تهران شهر رستوران ها آن هم از نوع فست فود خواهد شد. مردم آنقدر عجله دارند غذاهایشان را در همان ماشین های پینه دوزی با مدل همبرگری شان می خورند و روی پل هوایی می روند.
قیافه ی آدم ها هم در آینده تغییر می کند. همه شان ساده شده اند. مانند امروز دیگر خبری از آرایش های آن چنانی و پیچیده گی نیست. عمل جراحی وجود ندارد چون سرعت زندگی برای بقا و پیشرفت بالا رفته و فرصتی برای این کارها نیست. به همین دلیل تنوع چهره وجود دارد. اصلا مردم را خیلی جدی و فعال می بینم، مردمی که برای کار وقت زیادی می گذارند. شهری مثل جدول متقاطع، پر از پل های متقاطع و خانه های کوچک متقاطع داخل جدول. با اینکه احساس می کنم در آن زمان تعداد موالید کمتر از الان است ولی با جامعه ی جوانی از امروز روبرو خواهیم بود.حتی احساس می کنم در تهران آینده افسردگی وجود ندارد. چون زمانی که برای بقا بجنگیم؛ مجبوریم افسردگی را رها کنیم.
رویای من همیشه این بود که وقتی به عنوان ارباب رجوع به اداره ی می روم، کارمندان مانند کامپیوتر کارم را انجام دهند و فوق العاده مودب رفتار می کنند. فکر می کنم در 60 سال آینده این رویای من محقق می شود.
انقدر همه چیز سرعت دارد که مهمانی و عروسی هم سریع پیش می رود. مثلا دیگر مانند الان ده روز برای یک مراسم وقت نمی گذارند و همه چیز را یک ساعته تمام می کنند. در کنار حفظ سنت همه چیز را سریع انجام می دهند. زندگی مینیمال تهرانی ها در جدول کلمات متقاطع. حتی خانه ها را روی هوا می بینم. انگار هوا را نخریسی کردند و خانه ها آویزان هستند. اصلا نمی دانم چرا شهر انیمشین"جک اسکلتی"تیم برتون برای تهران آینده در ذهنم تداعی می شود! وقتی شخصت اصلی به شهر کریسمس وارد شد؛ دید که همه خانه ها نورانی و کوچک است. همه هم خوشبخت هم هستند. حتی تهران متقاطعی آن زمان را مانند خانه کارتون هنسل و گرتل شکلاتی می بینم. به جای این خاک و افسردگی حاکم در تهران؛ رنگ می بینم.شهری شبیه اسماتیزهای رنگی. به نظرم تهران یک تکان عظیم فرهنگی خواهد خورد و همه چیز تغییر می کند.
#شهرنامه
#چیستایثربی
#شماره_سوم_روزنامه
https://telegram.me/joinchat/BoqMgDvSdBpRODaZIHG-jQ
Forwarded from چیستایثربی کانال رسمی
#چیستایثربی
#شهر_نامه
#روزنامه
#شماره_سوم
#تهران در سال1457 از نظر شما چه شکلیست؟
تهران، شهر #اسمارتیزهای_رنگی میشود!
در آینده در تهران را مینیاتوری تصور می کنم که شهری پیشرفته است ولی همه در خانه هایی خیلی کوچک زندگی می کنند. هر واحد اندازه دو انبار شاید. مانند پاریس، خانه هایی 20 متری و شاید15 متری. آدم ها کم کم یاد خواهند گرفت که به دیوار تکیه بدهند و بخوابند. آدم ها یاد خواهند گرفت که سوار ماشین های کوچک بشوند. همه یک ماشین خواهند داشت و ماشین خانوادگی وجود ندارد. فکر می کنم همه چیز شبیه قصه هایی است که جادوگرها در آن سوار جاروهایشان می شوند. نه اینکه ماشین ها پرواز کنند؛ بلکه تهران در آن زمان پر می شود از پل هوایی. تهران را پر از پل هوایی های پیچ در پیچ می بینم که ماشین های رنگی کوچک روی آن ها در حال رفت و آمد است. حتی ماشین ها را شبیه پینه دوز می بینم که روی پل ها هستند. در کل خانه ها و زندگی ها مینیمال هستند و هر چیزی در کوچکترین شکل ممکن. در آینده تهران بسیار بسیار رستوان می بینیم خیلی بیشتر از امروز. مردم دیگر آشپزخانه ای در تهران نخواهند داشت. فکر می کنم تهران شهر رستوران ها آن هم از نوع فست فود خواهد شد. مردم آنقدر عجله دارند غذاهایشان را در همان ماشین های پینه دوزی با مدل همبرگری شان می خورند و روی پل هوایی می روند.
قیافه ی آدم ها هم در آینده تغییر می کند. همه شان ساده شده اند. مانند امروز دیگر خبری از آرایش های آن چنانی و پیچیده گی نیست. عمل جراحی وجود ندارد چون سرعت زندگی برای بقا و پیشرفت بالا رفته و فرصتی برای این کارها نیست. به همین دلیل تنوع چهره وجود دارد. اصلا مردم را خیلی جدی و فعال می بینم، مردمی که برای کار وقت زیادی می گذارند. شهری مثل جدول متقاطع، پر از پل های متقاطع و خانه های کوچک متقاطع داخل جدول. با اینکه احساس می کنم در آن زمان تعداد موالید کمتر از الان است ولی با جامعه ی جوانی از امروز روبرو خواهیم بود.حتی احساس می کنم در تهران آینده افسردگی وجود ندارد. چون زمانی که برای بقا بجنگیم؛ مجبوریم افسردگی را رها کنیم.
رویای من همیشه این بود که وقتی به عنوان ارباب رجوع به اداره ی می روم، کارمندان مانند کامپیوتر کارم را انجام دهند و فوق العاده مودب رفتار می کنند. فکر می کنم در 60 سال آینده این رویای من محقق می شود.
انقدر همه چیز سرعت دارد که مهمانی و عروسی هم سریع پیش می رود. مثلا دیگر مانند الان ده روز برای یک مراسم وقت نمی گذارند و همه چیز را یک ساعته تمام می کنند. در کنار حفظ سنت همه چیز را سریع انجام می دهند. زندگی مینیمال تهرانی ها در جدول کلمات متقاطع. حتی خانه ها را روی هوا می بینم. انگار هوا را نخریسی کردند و خانه ها آویزان هستند. اصلا نمی دانم چرا شهر انیمشین"جک اسکلتی"تیم برتون برای تهران آینده در ذهنم تداعی می شود! وقتی شخصت اصلی به شهر کریسمس وارد شد؛ دید که همه خانه ها نورانی و کوچک است. همه هم خوشبخت هم هستند. حتی تهران متقاطعی آن زمان را مانند خانه کارتون هنسل و گرتل شکلاتی می بینم. به جای این خاک و افسردگی حاکم در تهران؛ رنگ می بینم.شهری شبیه اسماتیزهای رنگی. به نظرم تهران یک تکان عظیم فرهنگی خواهد خورد و همه چیز تغییر می کند.
#شهرنامه
#چیستایثربی
#شماره_سوم_روزنامه
https://telegram.me/joinchat/BoqMgDvSdBpRODaZIHG-jQ
#شهر_نامه
#روزنامه
#شماره_سوم
#تهران در سال1457 از نظر شما چه شکلیست؟
تهران، شهر #اسمارتیزهای_رنگی میشود!
در آینده در تهران را مینیاتوری تصور می کنم که شهری پیشرفته است ولی همه در خانه هایی خیلی کوچک زندگی می کنند. هر واحد اندازه دو انبار شاید. مانند پاریس، خانه هایی 20 متری و شاید15 متری. آدم ها کم کم یاد خواهند گرفت که به دیوار تکیه بدهند و بخوابند. آدم ها یاد خواهند گرفت که سوار ماشین های کوچک بشوند. همه یک ماشین خواهند داشت و ماشین خانوادگی وجود ندارد. فکر می کنم همه چیز شبیه قصه هایی است که جادوگرها در آن سوار جاروهایشان می شوند. نه اینکه ماشین ها پرواز کنند؛ بلکه تهران در آن زمان پر می شود از پل هوایی. تهران را پر از پل هوایی های پیچ در پیچ می بینم که ماشین های رنگی کوچک روی آن ها در حال رفت و آمد است. حتی ماشین ها را شبیه پینه دوز می بینم که روی پل ها هستند. در کل خانه ها و زندگی ها مینیمال هستند و هر چیزی در کوچکترین شکل ممکن. در آینده تهران بسیار بسیار رستوان می بینیم خیلی بیشتر از امروز. مردم دیگر آشپزخانه ای در تهران نخواهند داشت. فکر می کنم تهران شهر رستوران ها آن هم از نوع فست فود خواهد شد. مردم آنقدر عجله دارند غذاهایشان را در همان ماشین های پینه دوزی با مدل همبرگری شان می خورند و روی پل هوایی می روند.
قیافه ی آدم ها هم در آینده تغییر می کند. همه شان ساده شده اند. مانند امروز دیگر خبری از آرایش های آن چنانی و پیچیده گی نیست. عمل جراحی وجود ندارد چون سرعت زندگی برای بقا و پیشرفت بالا رفته و فرصتی برای این کارها نیست. به همین دلیل تنوع چهره وجود دارد. اصلا مردم را خیلی جدی و فعال می بینم، مردمی که برای کار وقت زیادی می گذارند. شهری مثل جدول متقاطع، پر از پل های متقاطع و خانه های کوچک متقاطع داخل جدول. با اینکه احساس می کنم در آن زمان تعداد موالید کمتر از الان است ولی با جامعه ی جوانی از امروز روبرو خواهیم بود.حتی احساس می کنم در تهران آینده افسردگی وجود ندارد. چون زمانی که برای بقا بجنگیم؛ مجبوریم افسردگی را رها کنیم.
رویای من همیشه این بود که وقتی به عنوان ارباب رجوع به اداره ی می روم، کارمندان مانند کامپیوتر کارم را انجام دهند و فوق العاده مودب رفتار می کنند. فکر می کنم در 60 سال آینده این رویای من محقق می شود.
انقدر همه چیز سرعت دارد که مهمانی و عروسی هم سریع پیش می رود. مثلا دیگر مانند الان ده روز برای یک مراسم وقت نمی گذارند و همه چیز را یک ساعته تمام می کنند. در کنار حفظ سنت همه چیز را سریع انجام می دهند. زندگی مینیمال تهرانی ها در جدول کلمات متقاطع. حتی خانه ها را روی هوا می بینم. انگار هوا را نخریسی کردند و خانه ها آویزان هستند. اصلا نمی دانم چرا شهر انیمشین"جک اسکلتی"تیم برتون برای تهران آینده در ذهنم تداعی می شود! وقتی شخصت اصلی به شهر کریسمس وارد شد؛ دید که همه خانه ها نورانی و کوچک است. همه هم خوشبخت هم هستند. حتی تهران متقاطعی آن زمان را مانند خانه کارتون هنسل و گرتل شکلاتی می بینم. به جای این خاک و افسردگی حاکم در تهران؛ رنگ می بینم.شهری شبیه اسماتیزهای رنگی. به نظرم تهران یک تکان عظیم فرهنگی خواهد خورد و همه چیز تغییر می کند.
#شهرنامه
#چیستایثربی
#شماره_سوم_روزنامه
https://telegram.me/joinchat/BoqMgDvSdBpRODaZIHG-jQ