@Chista_Yasrebi
تن‌کامگی و #پیروزی از نوع #برژیت_باردو به کجا انجامید؟
او نه فقط جادویی که درنده است، در عشق‌بازی هم شکارچی‌ست و هم نخجیر. او #کوچک‌ترین_اهمیتی به #قضاوت‌های_اخلاقی مردم نمی‌دهد و از سرشتش پیروی می‌کند، به‌گاه گرسنگی می‌خورد و به همین سادگی و بی‌هیچ آیینی عشق‌بازی می‌کند.»
این وصفی است که #سیمون_دوبوار، نویسنده، فیلسوف و فمینیست شهره فرانسوی از بریژیت باردو، بازیگر جنجالی هم‌وطنش به دست داده است. دوبوار در مقاله‌ای مفصل با عنوان «بریژیت باردو و سندروم لولیتا» رفتارهای خارج از عرف و بی‌پروایی‌های او را به طبیعت بی‌قید آدمی نسبت داده و باردو را نیروی محرکه جنبش زنان و نخستین و رها‌ترین زن در فرانسه پس از جنگ نامیده است.
«بریژیت باردو و سندروم لولیتا» نخستین بار اوت ۱۹۵۹، دو سال پس از اکران فیلم «و خدا زن را آفرید» در مجله Esquire چاپ شد. باردو در این فیلم، شخصیت یک دخترک شهرستانی با سویه‌های متناقض رفتاری را به تصویر درآورده بود؛ زنی تازه‌بالغ که از یک‌سو بار معصومیت خردسالی‌اش را به دوش می‌کشید و از سوی دیگر سر به بی‌قیدی جنون‌آمیزی می‌گذاشت.
رفتارهای #جسورانه و شیوه یگانه #اغواگری باردو در برابر دوربین و همین‌طور کردار غریب و پرهیاهویش در زندگی شخصی از او بازیگری #جنجالی ساخت، تا آن حد که برخی چهره‌های فرهنگی و اخلاق‌گرای کاتولیک نسبت به هنجار‌شکنی‌های مکرر او #موضع گرفتند و رفتارهای او را موجب تخریب تصویر زن در ذهن جوانان خواندند.
گستره #تابوشکنی‌های باردو از #نمایش_برهنگی و زندگی بی‌قید جنسی تا حق سقط جنین و پیشگیری از بارداری را شامل می‌شد و نامش را با حاشیه‌هایی پر رنگ‌تر از متن گره زده بود. اما نکته از نظر دور مانده اینجا بود که به #عصیان این دختر نوجوان، نه دانشی سنجاق بود و نه اندیشه و هدفی پشتوانه سلوکش بود. او که تنها با جذابیت‌های جنسی و خیره‌سری‌های زنانه‌اش بر پرده نقره‌ای می‌درخشید، از عهده اجرای نقش‌های میانسالی برنیامد و ۴۰ سال هم نداشت که دنیای سینما را #بدرود گفت و دیگر فیلمی بازی نکرد.
در همین احوال نگاره‌ای که برخی از روشنفکران فرانسوی از باردو ساخته بودند، او را در زمان #بازنشستگی، به راه مداخله در سیاست و اظهار نظرهای نژادپرستانه‌ای کشاند که در تقابل تام و تمام با باور به #آزادی_تن_و_جان بودند.
باردو که روزگاری سمبل رهایی بشر از هر قید و بندی بود، از سال‌های نخستین دهه ۱۹۹۰ میلادی به «جبهه ملی« فرانسه پیوست و با نظرهای خصمانه‌اش درباره مهاجران، اختلاط نژادی، مسلمانان فرانسه و امیال همجنسگرایانه، هوادارانش را از پیرامونش پراکند. چنین بود که سرانجام زنی که روزی بنا بود با یاری سینما و مجله‌های مد فرانسه مبلغ #آزادی‌های_بی‌چون_و_چرای آدمی باشد، به چهره‌ای #نافی_خودش بدل شد.
#برژیت_باردو
#مریم_سامانی
#هنرپیشه_فرانسوی
#چیستایثربی
https://telegram.me/joinchat/BoqMgDvSdBpRODaZIHG-jQ
تن‌کامگی و #پیروزی از نوع #برژیت_باردو به کجا انجامید؟
او نه فقط جادویی که درنده است، در عشق‌بازی هم شکارچی‌ست و هم نخجیر. او #کوچک‌ترین_اهمیتی به #قضاوت‌های_اخلاقی مردم نمی‌دهد و از سرشتش پیروی می‌کند، به‌گاه گرسنگی می‌خورد و به همین سادگی و بی‌هیچ آیینی عشق‌بازی می‌کند.»
این وصفی است که #سیمون_دوبوار، نویسنده، فیلسوف و فمینیست شهره فرانسوی از بریژیت باردو، بازیگر جنجالی هم‌وطنش به دست داده است. دوبوار در مقاله‌ای مفصل با عنوان «بریژیت باردو و سندروم لولیتا» رفتارهای خارج از عرف و بی‌پروایی‌های او را به طبیعت بی‌قید آدمی نسبت داده و باردو را نیروی محرکه جنبش زنان و نخستین و رها‌ترین زن در فرانسه پس از جنگ نامیده است.
«بریژیت باردو و سندروم لولیتا» نخستین بار اوت ۱۹۵۹، دو سال پس از اکران فیلم «و خدا زن را آفرید» در مجله Esquire چاپ شد. باردو در این فیلم، شخصیت یک دخترک شهرستانی با سویه‌های متناقض رفتاری را به تصویر درآورده بود؛ زنی تازه‌بالغ که از یک‌سو بار معصومیت خردسالی‌اش را به دوش می‌کشید و از سوی دیگر سر به بی‌قیدی جنون‌آمیزی می‌گذاشت.
رفتارهای #جسورانه و شیوه یگانه #اغواگری باردو در برابر دوربین و همین‌طور کردار غریب و پرهیاهویش در زندگی شخصی از او بازیگری #جنجالی ساخت، تا آن حد که برخی چهره‌های فرهنگی و اخلاق‌گرای کاتولیک نسبت به هنجار‌شکنی‌های مکرر او #موضع گرفتند و رفتارهای او را موجب تخریب تصویر زن در ذهن جوانان خواندند.
گستره #تابوشکنی‌های باردو از #نمایش_برهنگی و زندگی بی‌قید جنسی تا حق سقط جنین و پیشگیری از بارداری را شامل می‌شد و نامش را با حاشیه‌هایی پر رنگ‌تر از متن گره زده بود. اما نکته از نظر دور مانده اینجا بود که به #عصیان این دختر نوجوان، نه دانشی سنجاق بود و نه اندیشه و هدفی پشتوانه سلوکش بود. او که تنها با جذابیت‌های جنسی و خیره‌سری‌های زنانه‌اش بر پرده نقره‌ای می‌درخشید، از عهده اجرای نقش‌های میانسالی برنیامد و ۴۰ سال هم نداشت که دنیای سینما را #بدرود گفت و دیگر فیلمی بازی نکرد.
در همین احوال نگاره‌ای که برخی از روشنفکران فرانسوی از باردو ساخته بودند، او را در زمان #بازنشستگی، به راه مداخله در سیاست و اظهار نظرهای نژادپرستانه‌ای کشاند که در تقابل تام و تمام با باور به #آزادی_تن_و_جان بودند.
باردو که روزگاری سمبل رهایی بشر از هر قید و بندی بود، از سال‌های نخستین دهه ۱۹۹۰ میلادی به «جبهه ملی« فرانسه پیوست و با نظرهای خصمانه‌اش درباره مهاجران، اختلاط نژادی، مسلمانان فرانسه و امیال همجنسگرایانه، هوادارانش را از پیرامونش پراکند. چنین بود که سرانجام زنی که روزی بنا بود با یاری سینما و مجله‌های مد فرانسه مبلغ #آزادی‌های_بی‌چون_و_چرای آدمی باشد، به چهره‌ای #نافی_خودش بدل شد.
#برژیت_باردو
#مریم_سامانی
#هنرپیشه_فرانسوی
#چیستایثربی
https://telegram.me/joinchat/BoqMgDvSdBpRODaZIHG-jQ