@chista_yasrebi تمرکز ؛ قبل از شروع تمرین/کارگاه عملی نمایشنامه نویسی/چیستایثربی
@chista_yasrebi هنرجویان کلام شاعرانه را با حس نمایشی ؛ به دیالوگ نمایشی بدل میکنند/وارطان بنفشه بود/گل داد و مژده داد زمستان شکست و رفت/ ستاره ؛ در کارگاه نمایشنامه نویسی من / امروز/چیستایثربی
#او_یکزن
#قسمت_شصت_و_ششم
#چیستایثربی
یه چیزایی رو نمیتونی درست کنی ؛ هر چقدرم که دلت بخواد؛ ولی شاید یه چیزایی رو بتونی ! وقتی مهتاب ؛ مادر شوهرم ؛ داستان خودش و شبنم را تعریف کرد ؛ مدام یاد صدای چیستا و شهرام می افتادم که پشت درخت به هم میگفتند : این چه سرنوشتیه آخه؟ حالا چیکار کنیم؟ چرا آن لحظه فکر کردم درباره ی من حرف میزنند؟! چرا فکر نکردم درباره ی کس دیگری حرف میزنند ؟! چرا فقط حواسم به خودم بود؟
چرا دنیا ؛ برایم فقط من و شهرام نیکان شده بود ؟
چرا به کمی عقبتر یا جلوتر از خودم ؛ فکر نمیکردم؟ و چرا اصرار داشتم که حتما با نیکان ؛ فامیل هستم و آنها از من پنهان میکنند؟ از شباهت خودم با عکس مهتاب یا همان "شبنم" که سهراب میان اسناد قدیمی شورای ده پیدا کرده بود ؛ این فکر در من پا گرفت؛ اما وقتی خودش را دیدم ؛ و حس کردم پیری خودم را میبینم ؛ دوست داشتم که یک راز ؛ این وسط ؛ نهان باشد! رازی که مرا همپای شهرام کند؛ مرا به او نردیکتر کند؛ فامیلمان کند.
وقتی دیدم چیستا و شهرام آن سوی درختهایی که پنهان شده بودم ؛ درباره رازی که پدر خوانده ی من گفته بود ؛ پچ چ میکنند ؛ دیگر مطمین شدم درباره ی من است! اما چرا یک لحظه هم فکر نکردم که میتواند درباره ی من نباشد!
خودخواه بودم...وقتی مادر شهرام ؛ داستانش را تا آنجا گفت که قاضی نیکان ؛ به او قول داد که شبنم را اگر زنده باشد؛ حتی به قیمت جانش برایش پیدا کند ؛ موهای تنم راست شد...عشق این بود!
"حتی اگر جان خودم را از دست بدهم"!
چقدر با این شدت و نوع عشق ؛ غریبه بودم ! دلم نمیخواست مادر شهرام الان ؛ بقیه ی داستانش را تعریف کند؛ داشت رنج میکشید.حس میکردم مثل یک برگ خشک پاییزی ؛ روی پنجره چسبیده و هر آن ؛ خرد میشود ؛ به شهرام گفتم: مادرت باید یه چیزی بخوره و استراحت کنه؛ چیستا متوجه شد؛ گفت: منم باید برم؛ وگرنه به تاریکی جاده میخورم؛ گفتم: سهراب میرسونتت؟ گفت: نه ! از دیشب که منو تا دم اتاقش برد؛ دیگه ندیدمش...فکر کردم شیفت داره؛ نمیدونم کجاست! چیستا رفت؛ اما قبل از رفتن؛ لحظه ای ایستاد.به سمت مهتاب رفت؛ او را محکم در آغوش گرفت ؛ سرش را بوسید و رفت.
مهتاب مثل یک عروسک که کوکش تمام شده باشد، روی زمین ؛ بیحرکت بود. چیستا رفت.به نیکان گفتم ؛ نمیخوام بپرسم پدرت شبنمو پیدا کرد یا نه ؟ میدونم نسبت خانوادگی با تو ندارم ؛ و این شباهت کاملا تصادفیه!من هیچی از کسی نمیپرسم ؛ مگه خودش بخواد بهم بگه! فقط یه چیزی رو بگو ! مادرت؛ بچه ش مرده....درسته؟ منظورم بچه اییه که از اون هیولا...شهرام گفت: دستاشو بستن که بلایی سر خودش نیاره؛ حاجی سپندان ؛ تو خونه ی خودش مراقبش بود... به پدرم قول داده بود مراقب زن و بچه ش باشه.کی در رو روی مادرم ؛ باز کرد! نمیدونم...فرار کرد!
#او_یک_زن
#قسمت_شصت_وششم
#چیستایثربی.
#داستان
#داستان_کوتاه
#پاورقی_اینستاگرامی
برگرفته از پیج رسمی
#چیستا_یثربی
#اشتراک گذاری.فقط با
#ذکر_نام_نویسنده
#کانال_رسمی_چیستایثربی
@chista_yasrebi
#کانال_داستان_او_یکزن
برای کسانی که میخواهند قسمتها را پشت هم داشته باشند
@chista_2
#قسمت_شصت_و_ششم
#چیستایثربی
یه چیزایی رو نمیتونی درست کنی ؛ هر چقدرم که دلت بخواد؛ ولی شاید یه چیزایی رو بتونی ! وقتی مهتاب ؛ مادر شوهرم ؛ داستان خودش و شبنم را تعریف کرد ؛ مدام یاد صدای چیستا و شهرام می افتادم که پشت درخت به هم میگفتند : این چه سرنوشتیه آخه؟ حالا چیکار کنیم؟ چرا آن لحظه فکر کردم درباره ی من حرف میزنند؟! چرا فکر نکردم درباره ی کس دیگری حرف میزنند ؟! چرا فقط حواسم به خودم بود؟
چرا دنیا ؛ برایم فقط من و شهرام نیکان شده بود ؟
چرا به کمی عقبتر یا جلوتر از خودم ؛ فکر نمیکردم؟ و چرا اصرار داشتم که حتما با نیکان ؛ فامیل هستم و آنها از من پنهان میکنند؟ از شباهت خودم با عکس مهتاب یا همان "شبنم" که سهراب میان اسناد قدیمی شورای ده پیدا کرده بود ؛ این فکر در من پا گرفت؛ اما وقتی خودش را دیدم ؛ و حس کردم پیری خودم را میبینم ؛ دوست داشتم که یک راز ؛ این وسط ؛ نهان باشد! رازی که مرا همپای شهرام کند؛ مرا به او نردیکتر کند؛ فامیلمان کند.
وقتی دیدم چیستا و شهرام آن سوی درختهایی که پنهان شده بودم ؛ درباره رازی که پدر خوانده ی من گفته بود ؛ پچ چ میکنند ؛ دیگر مطمین شدم درباره ی من است! اما چرا یک لحظه هم فکر نکردم که میتواند درباره ی من نباشد!
خودخواه بودم...وقتی مادر شهرام ؛ داستانش را تا آنجا گفت که قاضی نیکان ؛ به او قول داد که شبنم را اگر زنده باشد؛ حتی به قیمت جانش برایش پیدا کند ؛ موهای تنم راست شد...عشق این بود!
"حتی اگر جان خودم را از دست بدهم"!
چقدر با این شدت و نوع عشق ؛ غریبه بودم ! دلم نمیخواست مادر شهرام الان ؛ بقیه ی داستانش را تعریف کند؛ داشت رنج میکشید.حس میکردم مثل یک برگ خشک پاییزی ؛ روی پنجره چسبیده و هر آن ؛ خرد میشود ؛ به شهرام گفتم: مادرت باید یه چیزی بخوره و استراحت کنه؛ چیستا متوجه شد؛ گفت: منم باید برم؛ وگرنه به تاریکی جاده میخورم؛ گفتم: سهراب میرسونتت؟ گفت: نه ! از دیشب که منو تا دم اتاقش برد؛ دیگه ندیدمش...فکر کردم شیفت داره؛ نمیدونم کجاست! چیستا رفت؛ اما قبل از رفتن؛ لحظه ای ایستاد.به سمت مهتاب رفت؛ او را محکم در آغوش گرفت ؛ سرش را بوسید و رفت.
مهتاب مثل یک عروسک که کوکش تمام شده باشد، روی زمین ؛ بیحرکت بود. چیستا رفت.به نیکان گفتم ؛ نمیخوام بپرسم پدرت شبنمو پیدا کرد یا نه ؟ میدونم نسبت خانوادگی با تو ندارم ؛ و این شباهت کاملا تصادفیه!من هیچی از کسی نمیپرسم ؛ مگه خودش بخواد بهم بگه! فقط یه چیزی رو بگو ! مادرت؛ بچه ش مرده....درسته؟ منظورم بچه اییه که از اون هیولا...شهرام گفت: دستاشو بستن که بلایی سر خودش نیاره؛ حاجی سپندان ؛ تو خونه ی خودش مراقبش بود... به پدرم قول داده بود مراقب زن و بچه ش باشه.کی در رو روی مادرم ؛ باز کرد! نمیدونم...فرار کرد!
#او_یک_زن
#قسمت_شصت_وششم
#چیستایثربی.
#داستان
#داستان_کوتاه
#پاورقی_اینستاگرامی
برگرفته از پیج رسمی
#چیستا_یثربی
#اشتراک گذاری.فقط با
#ذکر_نام_نویسنده
#کانال_رسمی_چیستایثربی
@chista_yasrebi
#کانال_داستان_او_یکزن
برای کسانی که میخواهند قسمتها را پشت هم داشته باشند
@chista_2
اخبار دنیا دارد مرا فرو میبرد ؛ من بین سیل و قحطی و زمین لرزه ؛ دست و پا میزنم. هر جا را درست کنی ؛ مصیبت از جای دیگری ؛ سر در می آورد. من بین ارواح کشته شدگان و صدای گرسنگان ؛ غرق میشوم. زنی پنج میمون به دنیا آورد ؛ کوهها حرکت میکنند. من نمیتوانم جلوی اتفاقات را بگیرم ؛ معدنچیان زنده به گور ؛ سوختگان آتش ؛ و یتیم های جنگ در خانه ی مرا میزنند؛ من غرق میشوم. فقط دستم است که به امید نجات ؛ بیرون است و کسی آن را نمیگیرد....
#بهرام_بیضایی
#مونولوگ
#دنیای_مطبوعاتی_آقای_اسراری
#1345
#چیستایثربی
مونولوگ بالا ؛ از زبان شخصیت خبرنگار مجله ای بیان میشود ؛ که در زندگی؛ به آنچه میخواسته ؛ دست نیافته ؛ و همیشه ؛ در حسرت آن چیزهاست...او به اجبار و به خاطر تامین زندگی ؛ شاعری را کنار گذاشته و مسول صفحه
"#آخرین_اتفاقات"مجله ی
#ایران_مصور شده است.اما از شغل خود ؛ ناراضی است.
یکی از مونولوگهایی نفس گیر و معناداری که من همیشه ؛ برای تمرین بیان هنرجویان و بازیگرانم نیز ؛ از آن استفاده میکنم.
نوشته:بهرام بیضایی
@chista_yasrebi
#بهرام_بیضایی
#مونولوگ
#دنیای_مطبوعاتی_آقای_اسراری
#1345
#چیستایثربی
مونولوگ بالا ؛ از زبان شخصیت خبرنگار مجله ای بیان میشود ؛ که در زندگی؛ به آنچه میخواسته ؛ دست نیافته ؛ و همیشه ؛ در حسرت آن چیزهاست...او به اجبار و به خاطر تامین زندگی ؛ شاعری را کنار گذاشته و مسول صفحه
"#آخرین_اتفاقات"مجله ی
#ایران_مصور شده است.اما از شغل خود ؛ ناراضی است.
یکی از مونولوگهایی نفس گیر و معناداری که من همیشه ؛ برای تمرین بیان هنرجویان و بازیگرانم نیز ؛ از آن استفاده میکنم.
نوشته:بهرام بیضایی
@chista_yasrebi
#آزمون_روانشناختی :
سه تا از بهترین اتفاقهای خوبی که تاکنون در زندگی ات رخ داده ؛ نام ببر!
#سه_تا_از_بهترینها
#ازکودکی_تا_حال
به یاد میاوری.یکی ؟ دو تا؟ اگر سه اتفاق خوب مهم را به یاد بیاوری ؛ جزء افراد سالم و خودشکوفا هستید....
دقیقا#سه_بهترین_اتفاق_عمرت
#با_جزییات
به یاد میاوری؟
اگر نه.......بعدا باید حرف بزنیم....
#چیستایثربی
@chists_yasrebi
سه تا از بهترین اتفاقهای خوبی که تاکنون در زندگی ات رخ داده ؛ نام ببر!
#سه_تا_از_بهترینها
#ازکودکی_تا_حال
به یاد میاوری.یکی ؟ دو تا؟ اگر سه اتفاق خوب مهم را به یاد بیاوری ؛ جزء افراد سالم و خودشکوفا هستید....
دقیقا#سه_بهترین_اتفاق_عمرت
#با_جزییات
به یاد میاوری؟
اگر نه.......بعدا باید حرف بزنیم....
#چیستایثربی
@chists_yasrebi
مادر ؛
لباس سربازی ام را بیاور !
وقت رفتن است ؛
غصه نخور ؛ شیر زن !
تعطیلات ؛ برمیگردم....
مادر جان ؛
دیگر زحمت نکش !
لباس سربازی ؛ به تنم ماند ؛
دیگر ؛ از تن در نمی آورم....
#چیستایثربی
به احترام پرکشیدگان و داغ مادرانشان
@chista_yasrebi
لباس سربازی ام را بیاور !
وقت رفتن است ؛
غصه نخور ؛ شیر زن !
تعطیلات ؛ برمیگردم....
مادر جان ؛
دیگر زحمت نکش !
لباس سربازی ؛ به تنم ماند ؛
دیگر ؛ از تن در نمی آورم....
#چیستایثربی
به احترام پرکشیدگان و داغ مادرانشان
@chista_yasrebi
@chista_yasrebi برای دیگران دعا کنیم ؛ حتی اگر کسی برایمان دعا نکند...../ چیستایثربی
@chista_yasrebi
خونه باید کلید داشته باشه ؛ خونه بدون کلید ؛ خونه نیست....
فقط یه در بسته ست... یه در که آدم یا اینورش جا میمونه یا اونور...مثل من ؛ که حتی نمیتونم شما رو دعوت کنم بیاین تو ؛ یا خودم برم بیرون..... #چیستا_یثربی
از نمایشنامه : " از خواب تامهتاب "
چیستایثربی. نشر نیستان.1392
#از_خواب_تا_مهتاب
#چیستایثربی
#کتاب_نیستان
#1392
خونه باید کلید داشته باشه ؛ خونه بدون کلید ؛ خونه نیست....
فقط یه در بسته ست... یه در که آدم یا اینورش جا میمونه یا اونور...مثل من ؛ که حتی نمیتونم شما رو دعوت کنم بیاین تو ؛ یا خودم برم بیرون..... #چیستا_یثربی
از نمایشنامه : " از خواب تامهتاب "
چیستایثربی. نشر نیستان.1392
#از_خواب_تا_مهتاب
#چیستایثربی
#کتاب_نیستان
#1392
Forwarded from Liberosis
06 Sheydaei (Fascination)
Mohsen Chavoshi
#شیدایی
#محسن_چاوشی
#شعر:
#مولانا
#حضرت_عشق
و حاجات همه ی شب زنده داران دیشب ؛ بخصوص عزیزان صفحه ی من در اینستاگرام ؛ تلگرام و گروههای تاترم ؛ روا باشد...در ابتدا :
#عشق بود و
#عشق_خدا_بود ؛
بیا ؛ بیا .....خیر پیش!
#چیستایثربی
@chista_yasrebi
#محسن_چاوشی
#شعر:
#مولانا
#حضرت_عشق
و حاجات همه ی شب زنده داران دیشب ؛ بخصوص عزیزان صفحه ی من در اینستاگرام ؛ تلگرام و گروههای تاترم ؛ روا باشد...در ابتدا :
#عشق بود و
#عشق_خدا_بود ؛
بیا ؛ بیا .....خیر پیش!
#چیستایثربی
@chista_yasrebi
@chista_yasrebi ببین ببین که چه بی طاقتم ز شیدایی/با گروه کارگاه نمایشنامه نویسی من در دانشگاه تهران /عزیزان/چیستایثربی
#او_یکزن
#قسمت_شصت_و_هفتم
#چیستایثربی
شهرام از پنجره بیرون را نگاه کرد ؛ نفسی کشید و گفت: هر کی در رو ؛ روی مادرم باز کرد ؛ دستاشم باز کرده بود...کاری کرد که اون زن فرار کنه ؛ بچه بزرگ شده بود ؛ دیگه راهی برای خلاص کردنش نبود ؛ مگه با هم میرفتن...مادرم خودشو پرت کرد ته دره ی برفی ؛ بچه رفت ؛ مادر سرش آسیب دید ؛ ولی، برف تازه ؛ نجاتش داد ؛ محلیا زود پیداش کردن.... ما که رسیدیم ؛ برف پر خون بود ، تو بیمارستان ؛ بچه رو مثل یه عروسک خونی ؛ تیکه تیکه ازش کشیدن بیرون ؛ دختر بود... تیکه های جسد رو بش نشون ندادن ! حاجی سپندان برد یه جا خاکش کرد ؛ بعد کم کم مادر اینجوری شد ؛ مدام صدای گریه ی نوزاد میشنید...از تو تپه ها ؛ دره ها ؛ از همه جا...و دیگه خوب نشد! قرار بود یواشکی از ایران بریم ؛ نشد ؛ مادرم برای اینکه درداش یادش بره ؛ کم کم ؛ هویتشو انکار کرد ؛ شد یکی دیگه ؛ اگه بش میگفتن مهتاب ؛ میگفت من شبنمم!...حتی به منم نمیرسید ؛ میگفت: من خواهرتم ؛ مادرت که نیستم!... رنجایی که تمام زندگیش کشیده بود ؛ زبون باز کرد و بلعیدش...
گفتم :پس اینکه میگفت؛ اون هیولا با شبنم ازدواج کرده؟....
شهرام خندید : کدوم شبنم؟! مگه اینا دیگه شبنمو پیدا کردن؟!
میدونم پدرم قبل و بعد از تولد من؛ خیلی گشت؛ اثری از شبنم نبود ! انگار آب شده بود رفته بود تو زمین... یا شاید همون دختر مرده بود که صورتشو له کرده بودن ؛ به هر حال ؛ دیگه ردی ازش نبود ؛ شاید مادر ؛ توی ذهنش داستانی ساخت که خودشو آروم کنه! خودش شد شبنم!...ولی کدوم شبنم؟... تنها شبنمی که موند ؛ اسمیه که مادرم ؛ یعنی مهتاب بیچاره ؛ روی خودش گذاشت و فکر میکرد؛ همون شبنم ؛ دختر خاله شه ؛ که بش میگفت خواهر!
شبنم کجاست؟ فقط من بودم و خودش!
گفتم و حالا من!....
میدونم خیلی عذاب کشیدی؛ ولی لااقل میدونی پدرو مادرت کین!
من حتی نمیدونم کین؟! نوزاد بودم که مردن؛ میگن تصادف بوده ؛ اما یه بار یواشکی چیزی شنیدم که یادم نمیره! پدرخونده م داشت به مادر میگفت: این بچه هیچوقت نباید بفهمه ؛ وگرنه ممکنه روش اونا رو ادامه بده ؛ پدر خونده م به تو چی گفت که چیستام میدونست؟...
شهرام خندید و گفت: چرا نمیای تو بغلم یه دقیقه؟... سرم را روی سینه اش گذاشتم ؛ مادرش خواب بود ؛ شهرام گفت: بوی دریا میدی ! گفتم : شاید!...
آدم خودش ؛ بوی خودشو نمیفهمه! تو هم بوی جنگلای شمالو میدی ؛ جنگلای دم صبح... گفت: چرا هی میخوایم بدونیم ما کی بودیم؟ فامیل بودیم ؟ نبودیم ؛ اصلا هر چی بودیم ؛ گذشته مرده...الان کنارهمیم ؛ خوشبختیم ؛ همین کافی نیست؟ عمرکوتاهه نلی جان من!
قبرامون از هم جداست ! چرا اینجا رو ول کنیم ؛ هی تو گذشته بگردیم ؟ خواستم جوابش را بدهم ؛ نگذاشت!
بلد بود آدم را چطور ساکت کند ! درست در همان لحظات بود که حس کردم چیزی میداند...درست درهمان چشمان پر آتشی که آنقدر نزدیکم بود ؛ خودم را دیدم ؛ کوچک و بی پناه !....شبیه یک دخترک بی هویت....و شهرام ؛ در عشق ورزیدن به این دخترک بی هویت ؛ چقدر ماهر بود! ... قلبم تند و تند میزد و شهرام ؛ هر چقدر سعی میکرد من بیشتر فراموش کنم ؛ بیشتر مطمین میشدم ؛ چیزی میداند... گفتم: ببین ؛ مادرت بیدار میشه!
گفت: پس بگو دوستم داری! گفتم: اول تو بگو ! گفت : جون منی تو ؛ نلی... ! گفتم : خب حالا من میگم ! بازویش را بوسیدم.
گفت: چیه؟!
گفتم: ؛من کیم؟ کی دوستت داره؟ فامیل نلی تو چیه ؟!.....
#او_یک_زن
#قسمت_شصت_و_هفتم
#چیستایثربی
#داستان
#داستان_بلند
#پاورقی_اینستاگرامی
برگرفته از پیج رسمی
#اینستاگرام_چیستا_یثربی
لطفا در اشتراک گذاری ؛ حتما
#نام_نویسنده قید شود.
#کانال_رسمی_چیستایثربی
@chista_yasrebi
#کانال_داستان_او_یکزن
@chista_2
برای کسانی که میخواهند همه ی قسمتها را پشت هم داشته باشند:
#قسمت_شصت_و_هفتم
#چیستایثربی
شهرام از پنجره بیرون را نگاه کرد ؛ نفسی کشید و گفت: هر کی در رو ؛ روی مادرم باز کرد ؛ دستاشم باز کرده بود...کاری کرد که اون زن فرار کنه ؛ بچه بزرگ شده بود ؛ دیگه راهی برای خلاص کردنش نبود ؛ مگه با هم میرفتن...مادرم خودشو پرت کرد ته دره ی برفی ؛ بچه رفت ؛ مادر سرش آسیب دید ؛ ولی، برف تازه ؛ نجاتش داد ؛ محلیا زود پیداش کردن.... ما که رسیدیم ؛ برف پر خون بود ، تو بیمارستان ؛ بچه رو مثل یه عروسک خونی ؛ تیکه تیکه ازش کشیدن بیرون ؛ دختر بود... تیکه های جسد رو بش نشون ندادن ! حاجی سپندان برد یه جا خاکش کرد ؛ بعد کم کم مادر اینجوری شد ؛ مدام صدای گریه ی نوزاد میشنید...از تو تپه ها ؛ دره ها ؛ از همه جا...و دیگه خوب نشد! قرار بود یواشکی از ایران بریم ؛ نشد ؛ مادرم برای اینکه درداش یادش بره ؛ کم کم ؛ هویتشو انکار کرد ؛ شد یکی دیگه ؛ اگه بش میگفتن مهتاب ؛ میگفت من شبنمم!...حتی به منم نمیرسید ؛ میگفت: من خواهرتم ؛ مادرت که نیستم!... رنجایی که تمام زندگیش کشیده بود ؛ زبون باز کرد و بلعیدش...
گفتم :پس اینکه میگفت؛ اون هیولا با شبنم ازدواج کرده؟....
شهرام خندید : کدوم شبنم؟! مگه اینا دیگه شبنمو پیدا کردن؟!
میدونم پدرم قبل و بعد از تولد من؛ خیلی گشت؛ اثری از شبنم نبود ! انگار آب شده بود رفته بود تو زمین... یا شاید همون دختر مرده بود که صورتشو له کرده بودن ؛ به هر حال ؛ دیگه ردی ازش نبود ؛ شاید مادر ؛ توی ذهنش داستانی ساخت که خودشو آروم کنه! خودش شد شبنم!...ولی کدوم شبنم؟... تنها شبنمی که موند ؛ اسمیه که مادرم ؛ یعنی مهتاب بیچاره ؛ روی خودش گذاشت و فکر میکرد؛ همون شبنم ؛ دختر خاله شه ؛ که بش میگفت خواهر!
شبنم کجاست؟ فقط من بودم و خودش!
گفتم و حالا من!....
میدونم خیلی عذاب کشیدی؛ ولی لااقل میدونی پدرو مادرت کین!
من حتی نمیدونم کین؟! نوزاد بودم که مردن؛ میگن تصادف بوده ؛ اما یه بار یواشکی چیزی شنیدم که یادم نمیره! پدرخونده م داشت به مادر میگفت: این بچه هیچوقت نباید بفهمه ؛ وگرنه ممکنه روش اونا رو ادامه بده ؛ پدر خونده م به تو چی گفت که چیستام میدونست؟...
شهرام خندید و گفت: چرا نمیای تو بغلم یه دقیقه؟... سرم را روی سینه اش گذاشتم ؛ مادرش خواب بود ؛ شهرام گفت: بوی دریا میدی ! گفتم : شاید!...
آدم خودش ؛ بوی خودشو نمیفهمه! تو هم بوی جنگلای شمالو میدی ؛ جنگلای دم صبح... گفت: چرا هی میخوایم بدونیم ما کی بودیم؟ فامیل بودیم ؟ نبودیم ؛ اصلا هر چی بودیم ؛ گذشته مرده...الان کنارهمیم ؛ خوشبختیم ؛ همین کافی نیست؟ عمرکوتاهه نلی جان من!
قبرامون از هم جداست ! چرا اینجا رو ول کنیم ؛ هی تو گذشته بگردیم ؟ خواستم جوابش را بدهم ؛ نگذاشت!
بلد بود آدم را چطور ساکت کند ! درست در همان لحظات بود که حس کردم چیزی میداند...درست درهمان چشمان پر آتشی که آنقدر نزدیکم بود ؛ خودم را دیدم ؛ کوچک و بی پناه !....شبیه یک دخترک بی هویت....و شهرام ؛ در عشق ورزیدن به این دخترک بی هویت ؛ چقدر ماهر بود! ... قلبم تند و تند میزد و شهرام ؛ هر چقدر سعی میکرد من بیشتر فراموش کنم ؛ بیشتر مطمین میشدم ؛ چیزی میداند... گفتم: ببین ؛ مادرت بیدار میشه!
گفت: پس بگو دوستم داری! گفتم: اول تو بگو ! گفت : جون منی تو ؛ نلی... ! گفتم : خب حالا من میگم ! بازویش را بوسیدم.
گفت: چیه؟!
گفتم: ؛من کیم؟ کی دوستت داره؟ فامیل نلی تو چیه ؟!.....
#او_یک_زن
#قسمت_شصت_و_هفتم
#چیستایثربی
#داستان
#داستان_بلند
#پاورقی_اینستاگرامی
برگرفته از پیج رسمی
#اینستاگرام_چیستا_یثربی
لطفا در اشتراک گذاری ؛ حتما
#نام_نویسنده قید شود.
#کانال_رسمی_چیستایثربی
@chista_yasrebi
#کانال_داستان_او_یکزن
@chista_2
برای کسانی که میخواهند همه ی قسمتها را پشت هم داشته باشند:
توضیح درباره فایل صوتی :
دوستان عزیز
حافظه گوشی من پرشده و مطلقا صدا را ضبط نمیکرد. قسمت پیش موفق نشدم فایل صوتی بگذارم. قسمت67 را با زحمت ضبط کردم ؛ ولی چون ؛ وسط خوانش ؛ خاموش میشد ؛ کمی تند و باعجله خواندم که تا پایان؛ خاموش نشود.اگر ریتم بیانم بالاست؛.....ببخشید!
باید فرصت کنم و این چند روز ؛ حافظه ی گوشی را سر و سامانی بخشم....وگرنه من اساسا ؛ قصه را آرامتر میخوانم....با احترام
#چیستایثربی
#او_یکزن
#فایل_صوتی
دوستان عزیز
حافظه گوشی من پرشده و مطلقا صدا را ضبط نمیکرد. قسمت پیش موفق نشدم فایل صوتی بگذارم. قسمت67 را با زحمت ضبط کردم ؛ ولی چون ؛ وسط خوانش ؛ خاموش میشد ؛ کمی تند و باعجله خواندم که تا پایان؛ خاموش نشود.اگر ریتم بیانم بالاست؛.....ببخشید!
باید فرصت کنم و این چند روز ؛ حافظه ی گوشی را سر و سامانی بخشم....وگرنه من اساسا ؛ قصه را آرامتر میخوانم....با احترام
#چیستایثربی
#او_یکزن
#فایل_صوتی