.
.
صبح میشود. زمانِ فرمانروایی خورشید است. وقتی که خورشید، طنازانه در آسمان دلبری میکند و سعی میکند خاطرات وحشتناک کابوسهای شبانه ی ما را بزداید؛ برخی در رختخواب غلت میزنند و به خورشید ناسزا میگویند. برخی اصلا نمیخواهند بلند شوندو برخی به زور و لنگ لنگان بلند میشوند درحالیکه زیر لب؛ آن روز را نفرین میکنند.
حالا بیایید از یک سمت دیگر نگاه کنیم.
تقصیر خورشید نیست اگر شب، شب است.
من بر لبه ی دیوارهای نیمه تمام جهان راه میروم
و به دلتنگی تو فکر میکنم.
می افتم
میدانم. درد دلتنگی از درد مردن بیشتر است و این ؛ تقصیر خورشید نیست!
و تقصیر هیچ کس نیست اگر دلتنگی پیش می آید.
آدمها قرار نیست همیشه کنار هم بمانند.فصل ها اگر عوض نشوند؛ چه کنند؟
حالا بیایید اینگونه نگاه کنیم:
ما شبهای بد زیادی را از سر گذراندیم. تلخی، سیاهی، رنج، درد، جنگ، سوگ، زلزله، سیل، بمباران، حمله شبانه به خانه، مریضی، دلتنگی؛
سالهای قرنطینه وخیلی تاریکیهای دیگر.
آیا وقت آن نیست که کمی نفس بکشیم؟
آیا سهم ما از زندگی ؛ قرار است فقط سیاهی باشد؟
من کشته ی آن رنگ آبی ام ؛ که چون آسمان کوهستان ؛ بشود کمی در آن آرمید و استراحت کرد.
مگر طنازی خورشید در آسمان دروغ است؟
نه...باور نمیکنم!
خورشید دلبری میکند ؛ و حال ما بد است.
آیا وقت آن نرسیده است که کمی از این دلبری به ما هم برسد و حالمان را بهتر کند ؟
آیا می شود ما هم مثل آبی آسمان ؛ کمی از سیاهی دور شویم و در آبی های بیکران ؛ شناور شویم ؟
آدم دلش تنگ می شود، مریض می شود، سوگوار میشود، گریه میکند، از شدت تنهایی یا نا امیدی سرش را به دیوار میکوبد؛
اما همه ی ما به شادی هم نیاز داریم...به رنگهای دیگر ؛ جز سیاهی.....آخر هنوز زنده اییم ؛ پس کو زندگی؟
شادی؛ کمی صداقت ؛ و احترام
کجاست؟
ما مستحق رنگ آبی هم هستیم....نه فقط سیاهی.
این عادلانه نیست!
ما هم نیاز داریم به عشق، به لبخند، به دستهای گرم، به یک لقمه نان ؛ پر از آرامش کنار خانواده...
وگرنه جهان ؛ جهنمی بیش نیست!
انسان ؛ فقط به غم زنده نیست،
شادی هم میخواهد. آیا هنوز سهم ما نرسیده است؟
خورشید آن بالا چشمکی میزند و به من میگوید:
" صبر کن! "......
چقدر؟
آخر چقدر صبر کنیم؟
عمرمان را غول جادو برد...
و دیگر هیچ چیز به عقب بر نمیگردد
چقدر صبببببرررررر؟
تو بگو خورشید! که زیبایی و آگاه و دور اندیش ....
من دیگر جوابی ندارم
تو بگو......
من ساکتم
توانم را سیاهی پشت سیاهی بریده است ؛
مگر آفتاب ؛ حرفی بزند....
#چیستا_یثربی
#چیستایثربی
#دلنوشته
#تباهی
#شادمانی
#امید
#زندگی
#مسخ
https://www.instagram.com/p/Cync6w2Lv75/?igshid=MTc4MmM1YmI2Ng==
.
صبح میشود. زمانِ فرمانروایی خورشید است. وقتی که خورشید، طنازانه در آسمان دلبری میکند و سعی میکند خاطرات وحشتناک کابوسهای شبانه ی ما را بزداید؛ برخی در رختخواب غلت میزنند و به خورشید ناسزا میگویند. برخی اصلا نمیخواهند بلند شوندو برخی به زور و لنگ لنگان بلند میشوند درحالیکه زیر لب؛ آن روز را نفرین میکنند.
حالا بیایید از یک سمت دیگر نگاه کنیم.
تقصیر خورشید نیست اگر شب، شب است.
من بر لبه ی دیوارهای نیمه تمام جهان راه میروم
و به دلتنگی تو فکر میکنم.
می افتم
میدانم. درد دلتنگی از درد مردن بیشتر است و این ؛ تقصیر خورشید نیست!
و تقصیر هیچ کس نیست اگر دلتنگی پیش می آید.
آدمها قرار نیست همیشه کنار هم بمانند.فصل ها اگر عوض نشوند؛ چه کنند؟
حالا بیایید اینگونه نگاه کنیم:
ما شبهای بد زیادی را از سر گذراندیم. تلخی، سیاهی، رنج، درد، جنگ، سوگ، زلزله، سیل، بمباران، حمله شبانه به خانه، مریضی، دلتنگی؛
سالهای قرنطینه وخیلی تاریکیهای دیگر.
آیا وقت آن نیست که کمی نفس بکشیم؟
آیا سهم ما از زندگی ؛ قرار است فقط سیاهی باشد؟
من کشته ی آن رنگ آبی ام ؛ که چون آسمان کوهستان ؛ بشود کمی در آن آرمید و استراحت کرد.
مگر طنازی خورشید در آسمان دروغ است؟
نه...باور نمیکنم!
خورشید دلبری میکند ؛ و حال ما بد است.
آیا وقت آن نرسیده است که کمی از این دلبری به ما هم برسد و حالمان را بهتر کند ؟
آیا می شود ما هم مثل آبی آسمان ؛ کمی از سیاهی دور شویم و در آبی های بیکران ؛ شناور شویم ؟
آدم دلش تنگ می شود، مریض می شود، سوگوار میشود، گریه میکند، از شدت تنهایی یا نا امیدی سرش را به دیوار میکوبد؛
اما همه ی ما به شادی هم نیاز داریم...به رنگهای دیگر ؛ جز سیاهی.....آخر هنوز زنده اییم ؛ پس کو زندگی؟
شادی؛ کمی صداقت ؛ و احترام
کجاست؟
ما مستحق رنگ آبی هم هستیم....نه فقط سیاهی.
این عادلانه نیست!
ما هم نیاز داریم به عشق، به لبخند، به دستهای گرم، به یک لقمه نان ؛ پر از آرامش کنار خانواده...
وگرنه جهان ؛ جهنمی بیش نیست!
انسان ؛ فقط به غم زنده نیست،
شادی هم میخواهد. آیا هنوز سهم ما نرسیده است؟
خورشید آن بالا چشمکی میزند و به من میگوید:
" صبر کن! "......
چقدر؟
آخر چقدر صبر کنیم؟
عمرمان را غول جادو برد...
و دیگر هیچ چیز به عقب بر نمیگردد
چقدر صبببببرررررر؟
تو بگو خورشید! که زیبایی و آگاه و دور اندیش ....
من دیگر جوابی ندارم
تو بگو......
من ساکتم
توانم را سیاهی پشت سیاهی بریده است ؛
مگر آفتاب ؛ حرفی بزند....
#چیستا_یثربی
#چیستایثربی
#دلنوشته
#تباهی
#شادمانی
#امید
#زندگی
#مسخ
https://www.instagram.com/p/Cync6w2Lv75/?igshid=MTc4MmM1YmI2Ng==