البته دیدن چنین زجری!…

محکومی دیدم، جوان عاقل و بی‌باک و نیرومندی بود، به نام لگرو. باور کنید که وقتی از سکو بالا رفت می‌گریست و رنگش مثل برف سفید شده بود. مگر چنین چیزی ممکن است؟ وحشتناک نیست؟ باور نمی‌کردم کسی از شدت وحشت بگرید؟ آدمی که چهل سال از عمرش گذشته و هرگز گریه نکرده باشد. بر روح انسان در این لحظه چه می‌گذرد و به چه تشنج‌هایی دچار می‌شود؟ این توهین به روح و قلب انسان است و بس.
در کتاب مقدس گفته شده است: «کسی را نکشید!» و آن وقت به خاطر آن‌که او کسی را کشته است، باید او را هم از زندگی محروم کرد؟ خیر این درست نیست.
دردناک‌تر از آن این است که بیقین بدانی که پس از یک ساعت یا ده دقیقه یا نیم دقیقه و شاید هم‌اکنون، دیگر روح از بدنت جدا خواهد شد و برای همیشه زندگی‌ات به پایان خواهد رسید.
اعدام به خاطر جنایت، مجازاتی است به مراتب بزرگ‌تر و وحشتناک‌تر از خود جنایت. کسی که به دست راهزنان، در شب تاریک در ته یک بیشه یا جایی دیگر خنجر می‌خورد، تا لحظه‌ی آخر این امید را دارد که خود را نجات دهد. اما در محکومیت -در وضعی که به هیچ روی گریزی از آن نیست.....

داستایفسکی یکبار توسط تزار؛ به یک جرم واهی سیاسی، به اعدام محکوم شد و لحظه ی اعدام ؛ به نفع معجزه آسایی؛ مورد عفو قرار گرفت
و سپس دیدگاهش به جهان تغییر اساسی کرد و #جنایت_و_مکافات
را نوشت.

#فئودور_داستایفسکی
نویسنده شهیر جهانی
متولد روسیه

#رمان#کتاب
درباره ی لحظه ی شوم #اعدام
رمان #ابله

یکی از شاهکارهای ادبیات جهان.....

بی شک #داستایفسکی،؛ بدون یاری و تندنویسی همسرش آنا ، نمیتوانست به رویاهایش برسد و کتبش را تمام کند.او دیکته‌‌ میکرد و آنای جوان تند و تند مینوشت و ادیت میکرد.

#نوابغ
#شاهکارهای_ادبی_جهان
https://www.instagram.com/p/CoBjnUVO7z9/?igshid=MDJmNzVkMjY=