#شیداوصوفی #قسمت_سی_و_چهارم #چیستایثربی
برگرفته از اینستاگرام چیستا یثربی
@chista_yasrebi
گفتم: اون مرد حاضره بمیره چیزی نگه؛ حس میکنم یه راز مخوفی داره. گفت؛ اگه بدونه روژان زندانی میشه ، حرف میزنه. گفتم زندانی به خاطر به خاطر هویت جعلی و همدستی با مشکات؟ اون خودشم یه قربانیه..نمیفهمم.... اصلا برای چی سرخود، خودشو وکیل خانواده معرفی کرد و از اصفهان اومد اینجا که لو بره؟ گفت، چون خبرو تو روزنامه خونده و یاد مادرش افتاده.. اون یه کینه قدیمی از این خونواده داره... مادر روژان، روژانو مرادی که جلوی مردای پولدار خودشو مریم معرفت معرفی میکرده و سعی میکرده ازشون اخاذی کنه ، همون خانمیه که به خاطر سفته هاش و پیشنهاد کریه منصور، تو دفتر منصور بهش تجاوز شد و کشته شد... بهار پشت پاراوان دیده بود... و مشکات خیلی زود میفهمه که اون زن کیه ؛و یه دختر بچه یتیم به اسم روژان داره..مادر روژان، صبحا خونه مردم کار میکرده؛ شبام بهیار بیمارستان، و گاهی..تو کار خلاف با مردای خلافی که آشناش میکردن.جنس رد میکرده و چیزای دیگه.... به اسم جعلی مریم معرفت...دخترشم خبر نداشت...شوهرشم که ، معتاد و زندانی.... مشکات کلی پول به سمانه میده تا تو خیریه، از روژان مراقبت کنن؛ سالها بعد که بهار حامله میشه؛ روژانو از پیش سمانه برمیگردونه که بشه پرستار بهار، مشکات عاشق هوش و موهای پرکلاغی روژان بوده.. شبیه مادرخودش... و میدونه اون بچه، بی مادر و بی پناهه؛ ظاهرا پرستار بهاره؛ اما کم کم مشکات با کمک شعر و موسیقی و تاتر و.. هر چیز دیگه دختره رو عاشق خودش میکنه... و روژان بی پناه، زن دومش میشه؛ تا اون شب دعوا و پرت شدن از پله؛ گفتم، اینارو میشد حدس زد. چیه این داستان تو رو جلب کرده؟ گفت، اولا جون آدمایی که در خطرن؛ ثانیا این! عکس کهنه ای از جیبش در آورد؛ دختر جوان بچه سالی بود.. شکل بهار، مثل سیبی که از وسط نصف کرده باشند... اما با لباس محلی... شاید سیزده ساله. گفتم ؛ بهاره؟ گفت؛ اینو تو روزنامه های قدیمی پیدا کردم.... اسم مشکاتم تو گزارش بود و .. یک نفر دیگه... ماجرا مال سالها پیشه... پلیس شهرستان حتی پرونده مختومه رو گم کرده.. بیا بریم! مشکات میخواد برامون ماجرا رو بگه! کلید رمز این معما پیش اونه. گفتم؛ صوفی کجاست، میدونی...؟ گفت؛ لابد پیش خانواده ش؛ چطور؟ گفتم؛ هیچی،.. برای بازجویی مشکات رفتیم... تو ماشین بم گفت، کاش هیچوقت خبرنگار نمیشدی... اصلا کاش یه زن عادی بودی؛ گاهی حس میکنم بدت نمیاد با مرگم، بازی کنی.. گفتم: من برنده میشم؛ مطمین باش؛ اما مشکات.. من روانشناسم، میتونم به حرفش بیارم؛ بسپرش به من! گفتم؛ میخوام با شیوه تاتر درمانی ازش اعتراف بکشم؛ علی چنان نگاه خاصی به من کرد که فقط خنده ام گرفت؛ جدی حرف میزدم. روژان در خطر بود؛ چون با هویت جعلی زندگی کرده بود؛ من هم در خطر بودم، چون هنوز جوان بودم و سخت عاشق.. مشکات با دیدن من لبخند موذیانه ای زد. گفت؛ فکر کردن، رو زنا نقطه ضعف دارم؟ گفتم؛ زنا نه! بچه ها... چه رازی داری که همیشه دورت پر بچه ست؟ بهار، روژان، سیمین و حتی آرش، صوفی و اونای دیگه.. من که میدونم اسم این بیماری چیه! رنگش پرید...
#ادامه_دارد...
#شیداوصوفی
#داستان
#قسمت_سی_و_چهارم
#چیستایثربی
هرگونه برداشت یا کپی از این داستان بدون ذکر نام نویسنده، ممنوع است.
@chista_yasrebi
برگرفته از اینستاگرام چیستا یثربی
@chista_yasrebi
گفتم: اون مرد حاضره بمیره چیزی نگه؛ حس میکنم یه راز مخوفی داره. گفت؛ اگه بدونه روژان زندانی میشه ، حرف میزنه. گفتم زندانی به خاطر به خاطر هویت جعلی و همدستی با مشکات؟ اون خودشم یه قربانیه..نمیفهمم.... اصلا برای چی سرخود، خودشو وکیل خانواده معرفی کرد و از اصفهان اومد اینجا که لو بره؟ گفت، چون خبرو تو روزنامه خونده و یاد مادرش افتاده.. اون یه کینه قدیمی از این خونواده داره... مادر روژان، روژانو مرادی که جلوی مردای پولدار خودشو مریم معرفت معرفی میکرده و سعی میکرده ازشون اخاذی کنه ، همون خانمیه که به خاطر سفته هاش و پیشنهاد کریه منصور، تو دفتر منصور بهش تجاوز شد و کشته شد... بهار پشت پاراوان دیده بود... و مشکات خیلی زود میفهمه که اون زن کیه ؛و یه دختر بچه یتیم به اسم روژان داره..مادر روژان، صبحا خونه مردم کار میکرده؛ شبام بهیار بیمارستان، و گاهی..تو کار خلاف با مردای خلافی که آشناش میکردن.جنس رد میکرده و چیزای دیگه.... به اسم جعلی مریم معرفت...دخترشم خبر نداشت...شوهرشم که ، معتاد و زندانی.... مشکات کلی پول به سمانه میده تا تو خیریه، از روژان مراقبت کنن؛ سالها بعد که بهار حامله میشه؛ روژانو از پیش سمانه برمیگردونه که بشه پرستار بهار، مشکات عاشق هوش و موهای پرکلاغی روژان بوده.. شبیه مادرخودش... و میدونه اون بچه، بی مادر و بی پناهه؛ ظاهرا پرستار بهاره؛ اما کم کم مشکات با کمک شعر و موسیقی و تاتر و.. هر چیز دیگه دختره رو عاشق خودش میکنه... و روژان بی پناه، زن دومش میشه؛ تا اون شب دعوا و پرت شدن از پله؛ گفتم، اینارو میشد حدس زد. چیه این داستان تو رو جلب کرده؟ گفت، اولا جون آدمایی که در خطرن؛ ثانیا این! عکس کهنه ای از جیبش در آورد؛ دختر جوان بچه سالی بود.. شکل بهار، مثل سیبی که از وسط نصف کرده باشند... اما با لباس محلی... شاید سیزده ساله. گفتم ؛ بهاره؟ گفت؛ اینو تو روزنامه های قدیمی پیدا کردم.... اسم مشکاتم تو گزارش بود و .. یک نفر دیگه... ماجرا مال سالها پیشه... پلیس شهرستان حتی پرونده مختومه رو گم کرده.. بیا بریم! مشکات میخواد برامون ماجرا رو بگه! کلید رمز این معما پیش اونه. گفتم؛ صوفی کجاست، میدونی...؟ گفت؛ لابد پیش خانواده ش؛ چطور؟ گفتم؛ هیچی،.. برای بازجویی مشکات رفتیم... تو ماشین بم گفت، کاش هیچوقت خبرنگار نمیشدی... اصلا کاش یه زن عادی بودی؛ گاهی حس میکنم بدت نمیاد با مرگم، بازی کنی.. گفتم: من برنده میشم؛ مطمین باش؛ اما مشکات.. من روانشناسم، میتونم به حرفش بیارم؛ بسپرش به من! گفتم؛ میخوام با شیوه تاتر درمانی ازش اعتراف بکشم؛ علی چنان نگاه خاصی به من کرد که فقط خنده ام گرفت؛ جدی حرف میزدم. روژان در خطر بود؛ چون با هویت جعلی زندگی کرده بود؛ من هم در خطر بودم، چون هنوز جوان بودم و سخت عاشق.. مشکات با دیدن من لبخند موذیانه ای زد. گفت؛ فکر کردن، رو زنا نقطه ضعف دارم؟ گفتم؛ زنا نه! بچه ها... چه رازی داری که همیشه دورت پر بچه ست؟ بهار، روژان، سیمین و حتی آرش، صوفی و اونای دیگه.. من که میدونم اسم این بیماری چیه! رنگش پرید...
#ادامه_دارد...
#شیداوصوفی
#داستان
#قسمت_سی_و_چهارم
#چیستایثربی
هرگونه برداشت یا کپی از این داستان بدون ذکر نام نویسنده، ممنوع است.
@chista_yasrebi
Forwarded from چیستا_دو
#او_یکزن
#قسمت_سی_و_چهارم
#چیستا_یثربی
در ؛ با شدت وحشتناکی باز شد.از بغل شهرام؛ بیرون پریدم...سهراب بود! گفت: ازش فاصله بگیر مردتیکه! من و شهرام به هم نگاه کردیم ؛ قرار بود ازدواجمان را از همه مخفی کنیم. شهرام گفت:این چه طرز حرف زدنه؟! سهراب گفت: این چه طرز رفتاره؟! گفتم:تو برو سهراب خان...من قرارداد دارم؛ باید بمونم ؛کمکی بخوام ؛میگم... سهراب گفت: همین الان با من میاین!..به شهرام نگاه کردم؛ تا حالا در عمرم ؛ داماد به آن ؛ تنهایی و غمگینی ندیده بودم. گفتم : برو آقا سهراب ؛ اونقدر بزرگ شدم راجع به زندگیم خودم تصمیم بگیرم؛ کسی از پشت سهراب بیرون آمد...گفت:سلام! چیستا بود! نیکان راست میگفت که این دو نفر ؛ صبح خودشان را با هر وسیله ای که شده میرسانند..نیکان با دیدن چیستا؛ رنگش پرید. چیستا گفت: نلی جان؛ نمیدونم بیشتر با تو دوستم یا با دوست سابقم آقای نیکان؟اومدم دیدنت؛ اما نه اینجا...تو اتاق آقا سهراب...نیکان گفت:یه ساعت دیگه خودم میارمش ؛ چیستا گفت: الان! من به تو اطمینان ندارم.نیکان عصبی شد! داد زد: به جهنم زنیکه ی خل....اصلا به توچه؟! من و نلی قرارداد داریم؛ میخوایم با هم حرف بزنیم...چیستا گفت : نه! قراردادای تو رو میشناسم...شهرام بلند شد، رو به روی چیستا ایستاد.سهراب میخواست جلو بیاید؛ چیستا گفت: نه...کار خودمه ؛ نیکان گفت:بله ؛ کار شما ؛ شعر گفتن برای چشمای منه!... هنوزم میتونی به اون خوبی؛ بداهه شعر بگی؟ چیستا سیلی محکمی به صورت نیکان زد... گیج شده بودم ؛ گفتم ماجرا چیه؟ چیستا گفت: هیچی...اگه جرات داره خودش بگه...نیکان چیزی نگفت، چیستا آهسته گفت: وضعیت تو بیماری نیست!خودتم میدونی ؛ نلی رنجاشو کشیده...ولش کن! آدم تو نیست...نیکان گفت: ولی تو عاشق من بودی! اینم بیماریه که دکتر عاشق مریضش شه! نه ؟چیستا گفت: عاشق یه بیمار ترنس؟! بعید میدونم..... شاید بعضیا بشن ؛ من نه! من مشاورت بودم و بینمون اعتماد بود...اما اشتباه میکردم. حالا گذشته ؛ ومن نمیخوام چیزی یادم بیاد....نلی رو به خاطر گذشته ت اسیر نکن...کلمه "ترنس" ؛ نارنجک بود؛ بمب بود؛ خمپاره بود؛ اصلا خود جنگ بود.نیکان به سمت چیستا ؛حمله ورشد. در چشمانش فقط ببری وحشی ؛ قصد کشتن داشت.جیغ کشیدم! سهراب یقه ی نیکان را گرفت؛ با او گلاویز شد،جنگ نابرابری بود.دست نیکان شکسته بود و قد سهراب ؛ بلندتر بود.سهراب گفت: دختره رو ول کن ؛ ؛کاریت نداریم، بالای سر نیکان نشستم و خون بینی اش راپاک کردم. چیستا گفت:بلند شو بریم نلی... اون مشکلش یکی دو تا نیست! تو؛ این وسط ؛ فقط یه وسیله ای! خدا رو شکر به موقع رسیدیم؛ با هلکوپتر برادرای محیط بان..بلند شو نلی ! بلند شو....صدای منو نمیشنوی!...نمیشنیدم....
#او_یکزن
#قسمت_سی_و_چهارم
#چیستایثربی
#داستان
#داستان_بلند
#پاورقی_اینستاگرامی
برگرفته از پیج رسمی اینستاگرام چیستایثربی
#یثربی_چیستا/به لاتین
دوستان عزیز اشتراک این قصه با ذکر لینک تلگرام و نام نویسنده ؛ بلا مانع است.کانال اصلی
چیستایثربی
@chista_yasrebi
@chista_2
کانال داستان
#او_یکزن برای کسانی که میخواهند همه ی قسمتها را پشت هم داشته باشند.
#قسمت_سی_و_چهارم
#چیستا_یثربی
در ؛ با شدت وحشتناکی باز شد.از بغل شهرام؛ بیرون پریدم...سهراب بود! گفت: ازش فاصله بگیر مردتیکه! من و شهرام به هم نگاه کردیم ؛ قرار بود ازدواجمان را از همه مخفی کنیم. شهرام گفت:این چه طرز حرف زدنه؟! سهراب گفت: این چه طرز رفتاره؟! گفتم:تو برو سهراب خان...من قرارداد دارم؛ باید بمونم ؛کمکی بخوام ؛میگم... سهراب گفت: همین الان با من میاین!..به شهرام نگاه کردم؛ تا حالا در عمرم ؛ داماد به آن ؛ تنهایی و غمگینی ندیده بودم. گفتم : برو آقا سهراب ؛ اونقدر بزرگ شدم راجع به زندگیم خودم تصمیم بگیرم؛ کسی از پشت سهراب بیرون آمد...گفت:سلام! چیستا بود! نیکان راست میگفت که این دو نفر ؛ صبح خودشان را با هر وسیله ای که شده میرسانند..نیکان با دیدن چیستا؛ رنگش پرید. چیستا گفت: نلی جان؛ نمیدونم بیشتر با تو دوستم یا با دوست سابقم آقای نیکان؟اومدم دیدنت؛ اما نه اینجا...تو اتاق آقا سهراب...نیکان گفت:یه ساعت دیگه خودم میارمش ؛ چیستا گفت: الان! من به تو اطمینان ندارم.نیکان عصبی شد! داد زد: به جهنم زنیکه ی خل....اصلا به توچه؟! من و نلی قرارداد داریم؛ میخوایم با هم حرف بزنیم...چیستا گفت : نه! قراردادای تو رو میشناسم...شهرام بلند شد، رو به روی چیستا ایستاد.سهراب میخواست جلو بیاید؛ چیستا گفت: نه...کار خودمه ؛ نیکان گفت:بله ؛ کار شما ؛ شعر گفتن برای چشمای منه!... هنوزم میتونی به اون خوبی؛ بداهه شعر بگی؟ چیستا سیلی محکمی به صورت نیکان زد... گیج شده بودم ؛ گفتم ماجرا چیه؟ چیستا گفت: هیچی...اگه جرات داره خودش بگه...نیکان چیزی نگفت، چیستا آهسته گفت: وضعیت تو بیماری نیست!خودتم میدونی ؛ نلی رنجاشو کشیده...ولش کن! آدم تو نیست...نیکان گفت: ولی تو عاشق من بودی! اینم بیماریه که دکتر عاشق مریضش شه! نه ؟چیستا گفت: عاشق یه بیمار ترنس؟! بعید میدونم..... شاید بعضیا بشن ؛ من نه! من مشاورت بودم و بینمون اعتماد بود...اما اشتباه میکردم. حالا گذشته ؛ ومن نمیخوام چیزی یادم بیاد....نلی رو به خاطر گذشته ت اسیر نکن...کلمه "ترنس" ؛ نارنجک بود؛ بمب بود؛ خمپاره بود؛ اصلا خود جنگ بود.نیکان به سمت چیستا ؛حمله ورشد. در چشمانش فقط ببری وحشی ؛ قصد کشتن داشت.جیغ کشیدم! سهراب یقه ی نیکان را گرفت؛ با او گلاویز شد،جنگ نابرابری بود.دست نیکان شکسته بود و قد سهراب ؛ بلندتر بود.سهراب گفت: دختره رو ول کن ؛ ؛کاریت نداریم، بالای سر نیکان نشستم و خون بینی اش راپاک کردم. چیستا گفت:بلند شو بریم نلی... اون مشکلش یکی دو تا نیست! تو؛ این وسط ؛ فقط یه وسیله ای! خدا رو شکر به موقع رسیدیم؛ با هلکوپتر برادرای محیط بان..بلند شو نلی ! بلند شو....صدای منو نمیشنوی!...نمیشنیدم....
#او_یکزن
#قسمت_سی_و_چهارم
#چیستایثربی
#داستان
#داستان_بلند
#پاورقی_اینستاگرامی
برگرفته از پیج رسمی اینستاگرام چیستایثربی
#یثربی_چیستا/به لاتین
دوستان عزیز اشتراک این قصه با ذکر لینک تلگرام و نام نویسنده ؛ بلا مانع است.کانال اصلی
چیستایثربی
@chista_yasrebi
@chista_2
کانال داستان
#او_یکزن برای کسانی که میخواهند همه ی قسمتها را پشت هم داشته باشند.
#خواب_گل_سرخ
#قسمت_سی_و_چهارم
#چیستایثربی
از روزی که پیشنهاد مسابقه ی اسکیت را به محسن دادم ؛ یکی دو روزی غیب شد.
به حامد سر نمی زد ؛ مگر آخر شب...
دیگر هرگز ؛ شب نمی ماند.
از آن روز ، تا روز مسابقه ؛ فقط به یک چیز فکر می کردم ؛
این یک مسابقه ی عادی نبود !
نشان دادن توانایی های فردی هم نبود ؛ اثبات توانایی ورزشی و بدنی هم نبود!
برنده ؛ مدال طلا نمی گرفت !...
این یک مسابقه ی حیثیتی بود.
مسابقه ای برای اینکه ثابت کنیم کدام یک ثابت قدمیم؟!
کدام یک صادق تریم ؟!
و عشق یعنی چه ؟!...
و دم از عشق زدن ؛ آسان است اما ؛ به راستی عاشق بودن چطور ؟
می خواستم بفهمد ؛ عشق به این آسانی نیست !
در حرف زدن زیباست ؛ ولی وقتی در عمل ؛ عشقت ؛ رقیبت میشود ؛ خودت رانشان می دهی.
آیا او ؛ حریف است یا معشوق ؟! اینجاست که فرق عاشق راستین و دروغین ؛ معلوم میشود...
در عشق واقعی ؛ به نظرم باید آماده باشی همه چیزت را به خاطر معشوق ؛ از دست بدهی ؛...
پس مسابقه ی سختی بود !
من فکر می کنم ؛ محسن باهوش تر از آن بود که این را نفهمیده باشد !
در این مسابقه ؛ شاید برنده ؛ بازنده بود و بازنده ؛ برنده !...
بستگی داشت ؛...
بستگی به خیلی چیزها...
من با استادم ؛ مسابقه می دادم که برای تیم ملی انتخابش کرده بودند.
استادی که تمام فوت و فن این ورزش را بلد بود و از کودکی ؛ اسکیت زیر پایش بود ؛...
و من دختری با جثه ی نحیف ؛ که تازه اسکیت یاد گرفته بودم ! و فقط سرسختی ؛ مرا بر آن داشته بود که اسکیت باز خوبی باشم ؛...
نه برترین اسکیت باز دختری که وجود داشت ؛...
فقط یکی از خوب ها...
اما همین یکی از خوب ها ؛
می خواست با یکی از بهترین ها مسابقه دهد !...
یکی از بهترین مربی ها !
چرا ؟!
و شرط فرد برنده چه بود ؟!
باید مسابقه انجام می شد ؛ تا طرف برنده ؛ شرط خود را اعلام می کرد.
اکنون نمی توانستم حتی درباره شرط ؛ فکر کنم ؛...
اکنون فقط باید برنده می شدم و دلیل داشت !
مینا را صدا کردم و گفتم :
ببین ! دوست پسرت ؛ معلم اسکیت بوده؛ نه؟ تو همون پارک ؟
گفت : فرید ؟! آره ... چطور ؟
گفتم : حدس زدم ؛ از نوع حرف زدن محسن درباره ش ؛ حس کردم خصومتی بینشون وجود داره...یاشایدم یه نوع رقابت...نمیدونم !...
از برخورد بدی که تو ؛ اوایلش با محسن داشتی ؛ از اینکه محسن به فرید میگفت پفیوز !....کلا حدس زدم ؛ فرید رقیب عشقیش نبوده ؛ رقیب کاریشه !....
حالا هرچی که هست ؛ ببینم فرید اونقدر معتاد نیست که نتونه اسکیت کنه ؛ درسته ؟!
گفت : نه ! خیلی هم خوب کار می کنه. ولش کنی از اینجا تا توچالو ؛ با اسکیت میره و برمیگرده ....
اعتیادشم تحت کنترله....
الان که تو ترکه ؛ بعدشم اسکیت تو خون این پسره !
محسن همیشه دروغکی می گفت ؛ اون شاگردشه ! کدوم شاگرد بابا؟!
فرید ؛ بچه گیاش اسکیت رو ؛ کانادا یاد گرفته ؛ بهترین مربی بود ؛ قبل از اینکه معتاد شه ! من اول ؛ شاگرد محسن بودم ؛ دو جلسه....
اما کار فریدو که دیدم ؛ رفتم شاگرد اون بشم.... اما دیگه متاسفانه ؛ بخاطر اعتیاد ؛ داشتن بیرونش میکردن !
شایدم محسن براش زده بود...
گفتم : ببین ؛ یه چیزی می گم ؛ منو مسخره نکنی یه وقت !....
ولی من می خوام ؛ فرید یه مدت ؛ معلمم بشه !
چشمان مینا از تعجب گرد شد.
گفتم : حالا نوبت توئه که به من کمک کنی !
فقط می خوام ازش؛ یه سری فوت و فن استقامت یاد بگیرم...
مسابقه ی ما ، مسابقه ی تکنیک نیست! ؛ مسابقه ی سرعت و استقامته !
هرکی بتونه از اول بلوار کشاورز ؛ تا میدون هفت تیر رو ؛ بدون اینکه زمین بخوره ؛ بدون اینکه تصادف کنه ؛ یا بدون لحظه ای مکث ؛ تا آخر بره ؛ برنده ست...
هر کی سریع تر به خط پایان برسه ؛ برنده ست!
همه جام اعلام میکنیم ؛ مجوزشم ؛ از طرف باشگاه خود محسن میگیریم...
من فقط الان یه کم کمک لازم دارم ؛ بهش میگی بیاد ؟
گفت : فرید به تو اسکیت یاد بده ؟... برای مسابقه با محسن ؟!
چرا می خوای این کارو کنی مانا جان؟
این خودکشیه !... محسن وارده ؛ تو کارش !
خودمونیم ولی...تا حال همه رو زمین زده ؛ اما زمین نخورده !
گفتم : پدرم می گفت مرد در عمل شناخته میشه !به خصوص مرد عاشق!
میخوام توی موقعیت عمل ؛ قرارش بدم...باید بشناسمش...
ازدواج شوخی نیست!
فقط فرید باید یه کم ؛ روشهای استقامتو یادم بده !
اگه ؛ یه دفعه یه موتور بپیچه ؛ یا یه دفعه ؛ یه ماشین بیاد...یا حتی محسن طرفم بیاد و جلوی راهمو بگیره ؛ من چیکار کنم ؟!
من اینارو بلد نیستم !....بهش میگی؟!
مینا سرش را به علامت تایید تکان داد...
#خواب_گل_سرخ
#قسمت_سی_و_چهارم
#چیستا_یثربی
#داستان
#پاورقی_اینستاگرامی
هرگونه اشتراک یا برداشت از این داستان ؛ منوط به ذکر #نام_نویسنده است.
#کانال_قصه_چیستایثربی
@chista_2
کانال رسمی
@chista_yasrebi
http://telegram.me/joinchat/BoqMgDvSdBpRODaZIHG-jQ
#قسمت_سی_و_چهارم
#چیستایثربی
از روزی که پیشنهاد مسابقه ی اسکیت را به محسن دادم ؛ یکی دو روزی غیب شد.
به حامد سر نمی زد ؛ مگر آخر شب...
دیگر هرگز ؛ شب نمی ماند.
از آن روز ، تا روز مسابقه ؛ فقط به یک چیز فکر می کردم ؛
این یک مسابقه ی عادی نبود !
نشان دادن توانایی های فردی هم نبود ؛ اثبات توانایی ورزشی و بدنی هم نبود!
برنده ؛ مدال طلا نمی گرفت !...
این یک مسابقه ی حیثیتی بود.
مسابقه ای برای اینکه ثابت کنیم کدام یک ثابت قدمیم؟!
کدام یک صادق تریم ؟!
و عشق یعنی چه ؟!...
و دم از عشق زدن ؛ آسان است اما ؛ به راستی عاشق بودن چطور ؟
می خواستم بفهمد ؛ عشق به این آسانی نیست !
در حرف زدن زیباست ؛ ولی وقتی در عمل ؛ عشقت ؛ رقیبت میشود ؛ خودت رانشان می دهی.
آیا او ؛ حریف است یا معشوق ؟! اینجاست که فرق عاشق راستین و دروغین ؛ معلوم میشود...
در عشق واقعی ؛ به نظرم باید آماده باشی همه چیزت را به خاطر معشوق ؛ از دست بدهی ؛...
پس مسابقه ی سختی بود !
من فکر می کنم ؛ محسن باهوش تر از آن بود که این را نفهمیده باشد !
در این مسابقه ؛ شاید برنده ؛ بازنده بود و بازنده ؛ برنده !...
بستگی داشت ؛...
بستگی به خیلی چیزها...
من با استادم ؛ مسابقه می دادم که برای تیم ملی انتخابش کرده بودند.
استادی که تمام فوت و فن این ورزش را بلد بود و از کودکی ؛ اسکیت زیر پایش بود ؛...
و من دختری با جثه ی نحیف ؛ که تازه اسکیت یاد گرفته بودم ! و فقط سرسختی ؛ مرا بر آن داشته بود که اسکیت باز خوبی باشم ؛...
نه برترین اسکیت باز دختری که وجود داشت ؛...
فقط یکی از خوب ها...
اما همین یکی از خوب ها ؛
می خواست با یکی از بهترین ها مسابقه دهد !...
یکی از بهترین مربی ها !
چرا ؟!
و شرط فرد برنده چه بود ؟!
باید مسابقه انجام می شد ؛ تا طرف برنده ؛ شرط خود را اعلام می کرد.
اکنون نمی توانستم حتی درباره شرط ؛ فکر کنم ؛...
اکنون فقط باید برنده می شدم و دلیل داشت !
مینا را صدا کردم و گفتم :
ببین ! دوست پسرت ؛ معلم اسکیت بوده؛ نه؟ تو همون پارک ؟
گفت : فرید ؟! آره ... چطور ؟
گفتم : حدس زدم ؛ از نوع حرف زدن محسن درباره ش ؛ حس کردم خصومتی بینشون وجود داره...یاشایدم یه نوع رقابت...نمیدونم !...
از برخورد بدی که تو ؛ اوایلش با محسن داشتی ؛ از اینکه محسن به فرید میگفت پفیوز !....کلا حدس زدم ؛ فرید رقیب عشقیش نبوده ؛ رقیب کاریشه !....
حالا هرچی که هست ؛ ببینم فرید اونقدر معتاد نیست که نتونه اسکیت کنه ؛ درسته ؟!
گفت : نه ! خیلی هم خوب کار می کنه. ولش کنی از اینجا تا توچالو ؛ با اسکیت میره و برمیگرده ....
اعتیادشم تحت کنترله....
الان که تو ترکه ؛ بعدشم اسکیت تو خون این پسره !
محسن همیشه دروغکی می گفت ؛ اون شاگردشه ! کدوم شاگرد بابا؟!
فرید ؛ بچه گیاش اسکیت رو ؛ کانادا یاد گرفته ؛ بهترین مربی بود ؛ قبل از اینکه معتاد شه ! من اول ؛ شاگرد محسن بودم ؛ دو جلسه....
اما کار فریدو که دیدم ؛ رفتم شاگرد اون بشم.... اما دیگه متاسفانه ؛ بخاطر اعتیاد ؛ داشتن بیرونش میکردن !
شایدم محسن براش زده بود...
گفتم : ببین ؛ یه چیزی می گم ؛ منو مسخره نکنی یه وقت !....
ولی من می خوام ؛ فرید یه مدت ؛ معلمم بشه !
چشمان مینا از تعجب گرد شد.
گفتم : حالا نوبت توئه که به من کمک کنی !
فقط می خوام ازش؛ یه سری فوت و فن استقامت یاد بگیرم...
مسابقه ی ما ، مسابقه ی تکنیک نیست! ؛ مسابقه ی سرعت و استقامته !
هرکی بتونه از اول بلوار کشاورز ؛ تا میدون هفت تیر رو ؛ بدون اینکه زمین بخوره ؛ بدون اینکه تصادف کنه ؛ یا بدون لحظه ای مکث ؛ تا آخر بره ؛ برنده ست...
هر کی سریع تر به خط پایان برسه ؛ برنده ست!
همه جام اعلام میکنیم ؛ مجوزشم ؛ از طرف باشگاه خود محسن میگیریم...
من فقط الان یه کم کمک لازم دارم ؛ بهش میگی بیاد ؟
گفت : فرید به تو اسکیت یاد بده ؟... برای مسابقه با محسن ؟!
چرا می خوای این کارو کنی مانا جان؟
این خودکشیه !... محسن وارده ؛ تو کارش !
خودمونیم ولی...تا حال همه رو زمین زده ؛ اما زمین نخورده !
گفتم : پدرم می گفت مرد در عمل شناخته میشه !به خصوص مرد عاشق!
میخوام توی موقعیت عمل ؛ قرارش بدم...باید بشناسمش...
ازدواج شوخی نیست!
فقط فرید باید یه کم ؛ روشهای استقامتو یادم بده !
اگه ؛ یه دفعه یه موتور بپیچه ؛ یا یه دفعه ؛ یه ماشین بیاد...یا حتی محسن طرفم بیاد و جلوی راهمو بگیره ؛ من چیکار کنم ؟!
من اینارو بلد نیستم !....بهش میگی؟!
مینا سرش را به علامت تایید تکان داد...
#خواب_گل_سرخ
#قسمت_سی_و_چهارم
#چیستا_یثربی
#داستان
#پاورقی_اینستاگرامی
هرگونه اشتراک یا برداشت از این داستان ؛ منوط به ذکر #نام_نویسنده است.
#کانال_قصه_چیستایثربی
@chista_2
کانال رسمی
@chista_yasrebi
http://telegram.me/joinchat/BoqMgDvSdBpRODaZIHG-jQ
Forwarded from چیستایثربی کانال رسمی
#خواب_گل_سرخ
#قسمت_سی_و_چهارم
#چیستایثربی
از روزی که پیشنهاد مسابقه ی اسکیت را به محسن دادم ؛ یکی دو روزی غیب شد.
به حامد سر نمی زد ؛ مگر آخر شب...
دیگر هرگز ؛ شب نمی ماند.
از آن روز ، تا روز مسابقه ؛ فقط به یک چیز فکر می کردم ؛
این یک مسابقه ی عادی نبود !
نشان دادن توانایی های فردی هم نبود ؛ اثبات توانایی ورزشی و بدنی هم نبود!
برنده ؛ مدال طلا نمی گرفت !...
این یک مسابقه ی حیثیتی بود.
مسابقه ای برای اینکه ثابت کنیم کدام یک ثابت قدمیم؟!
کدام یک صادق تریم ؟!
و عشق یعنی چه ؟!...
و دم از عشق زدن ؛ آسان است اما ؛ به راستی عاشق بودن چطور ؟
می خواستم بفهمد ؛ عشق به این آسانی نیست !
در حرف زدن زیباست ؛ ولی وقتی در عمل ؛ عشقت ؛ رقیبت میشود ؛ خودت رانشان می دهی.
آیا او ؛ حریف است یا معشوق ؟! اینجاست که فرق عاشق راستین و دروغین ؛ معلوم میشود...
در عشق واقعی ؛ به نظرم باید آماده باشی همه چیزت را به خاطر معشوق ؛ از دست بدهی ؛...
پس مسابقه ی سختی بود !
من فکر می کنم ؛ محسن باهوش تر از آن بود که این را نفهمیده باشد !
در این مسابقه ؛ شاید برنده ؛ بازنده بود و بازنده ؛ برنده !...
بستگی داشت ؛...
بستگی به خیلی چیزها...
من با استادم ؛ مسابقه می دادم که برای تیم ملی انتخابش کرده بودند.
استادی که تمام فوت و فن این ورزش را بلد بود و از کودکی ؛ اسکیت زیر پایش بود ؛...
و من دختری با جثه ی نحیف ؛ که تازه اسکیت یاد گرفته بودم ! و فقط سرسختی ؛ مرا بر آن داشته بود که اسکیت باز خوبی باشم ؛...
نه برترین اسکیت باز دختری که وجود داشت ؛...
فقط یکی از خوب ها...
اما همین یکی از خوب ها ؛
می خواست با یکی از بهترین ها مسابقه دهد !...
یکی از بهترین مربی ها !
چرا ؟!
و شرط فرد برنده چه بود ؟!
باید مسابقه انجام می شد ؛ تا طرف برنده ؛ شرط خود را اعلام می کرد.
اکنون نمی توانستم حتی درباره شرط ؛ فکر کنم ؛...
اکنون فقط باید برنده می شدم و دلیل داشت !
مینا را صدا کردم و گفتم :
ببین ! دوست پسرت ؛ معلم اسکیت بوده؛ نه؟ تو همون پارک ؟
گفت : فرید ؟! آره ... چطور ؟
گفتم : حدس زدم ؛ از نوع حرف زدن محسن درباره ش ؛ حس کردم خصومتی بینشون وجود داره...یاشایدم یه نوع رقابت...نمیدونم !...
از برخورد بدی که تو ؛ اوایلش با محسن داشتی ؛ از اینکه محسن به فرید میگفت پفیوز !....کلا حدس زدم ؛ فرید رقیب عشقیش نبوده ؛ رقیب کاریشه !....
حالا هرچی که هست ؛ ببینم فرید اونقدر معتاد نیست که نتونه اسکیت کنه ؛ درسته ؟!
گفت : نه ! خیلی هم خوب کار می کنه. ولش کنی از اینجا تا توچالو ؛ با اسکیت میره و برمیگرده ....
اعتیادشم تحت کنترله....
الان که تو ترکه ؛ بعدشم اسکیت تو خون این پسره !
محسن همیشه دروغکی می گفت ؛ اون شاگردشه ! کدوم شاگرد بابا؟!
فرید ؛ بچه گیاش اسکیت رو ؛ کانادا یاد گرفته ؛ بهترین مربی بود ؛ قبل از اینکه معتاد شه ! من اول ؛ شاگرد محسن بودم ؛ دو جلسه....
اما کار فریدو که دیدم ؛ رفتم شاگرد اون بشم.... اما دیگه متاسفانه ؛ بخاطر اعتیاد ؛ داشتن بیرونش میکردن !
شایدم محسن براش زده بود...
گفتم : ببین ؛ یه چیزی می گم ؛ منو مسخره نکنی یه وقت !....
ولی من می خوام ؛ فرید یه مدت ؛ معلمم بشه !
چشمان مینا از تعجب گرد شد.
گفتم : حالا نوبت توئه که به من کمک کنی !
فقط می خوام ازش؛ یه سری فوت و فن استقامت یاد بگیرم...
مسابقه ی ما ، مسابقه ی تکنیک نیست! ؛ مسابقه ی سرعت و استقامته !
هرکی بتونه از اول بلوار کشاورز ؛ تا میدون هفت تیر رو ؛ بدون اینکه زمین بخوره ؛ بدون اینکه تصادف کنه ؛ یا بدون لحظه ای مکث ؛ تا آخر بره ؛ برنده ست...
هر کی سریع تر به خط پایان برسه ؛ برنده ست!
همه جام اعلام میکنیم ؛ مجوزشم ؛ از طرف باشگاه خود محسن میگیریم...
من فقط الان یه کم کمک لازم دارم ؛ بهش میگی بیاد ؟
گفت : فرید به تو اسکیت یاد بده ؟... برای مسابقه با محسن ؟!
چرا می خوای این کارو کنی مانا جان؟
این خودکشیه !... محسن وارده ؛ تو کارش !
خودمونیم ولی...تا حال همه رو زمین زده ؛ اما زمین نخورده !
گفتم : پدرم می گفت مرد در عمل شناخته میشه !به خصوص مرد عاشق!
میخوام توی موقعیت عمل ؛ قرارش بدم...باید بشناسمش...
ازدواج شوخی نیست!
فقط فرید باید یه کم ؛ روشهای استقامتو یادم بده !
اگه ؛ یه دفعه یه موتور بپیچه ؛ یا یه دفعه ؛ یه ماشین بیاد...یا حتی محسن طرفم بیاد و جلوی راهمو بگیره ؛ من چیکار کنم ؟!
من اینارو بلد نیستم !....بهش میگی؟!
مینا سرش را به علامت تایید تکان داد...
#خواب_گل_سرخ
#قسمت_سی_و_چهارم
#چیستا_یثربی
#داستان
#پاورقی_اینستاگرامی
هرگونه اشتراک یا برداشت از این داستان ؛ منوط به ذکر #نام_نویسنده است.
#کانال_قصه_چیستایثربی
@chista_2
کانال رسمی
@chista_yasrebi
http://telegram.me/joinchat/BoqMgDvSdBpRODaZIHG-jQ
#قسمت_سی_و_چهارم
#چیستایثربی
از روزی که پیشنهاد مسابقه ی اسکیت را به محسن دادم ؛ یکی دو روزی غیب شد.
به حامد سر نمی زد ؛ مگر آخر شب...
دیگر هرگز ؛ شب نمی ماند.
از آن روز ، تا روز مسابقه ؛ فقط به یک چیز فکر می کردم ؛
این یک مسابقه ی عادی نبود !
نشان دادن توانایی های فردی هم نبود ؛ اثبات توانایی ورزشی و بدنی هم نبود!
برنده ؛ مدال طلا نمی گرفت !...
این یک مسابقه ی حیثیتی بود.
مسابقه ای برای اینکه ثابت کنیم کدام یک ثابت قدمیم؟!
کدام یک صادق تریم ؟!
و عشق یعنی چه ؟!...
و دم از عشق زدن ؛ آسان است اما ؛ به راستی عاشق بودن چطور ؟
می خواستم بفهمد ؛ عشق به این آسانی نیست !
در حرف زدن زیباست ؛ ولی وقتی در عمل ؛ عشقت ؛ رقیبت میشود ؛ خودت رانشان می دهی.
آیا او ؛ حریف است یا معشوق ؟! اینجاست که فرق عاشق راستین و دروغین ؛ معلوم میشود...
در عشق واقعی ؛ به نظرم باید آماده باشی همه چیزت را به خاطر معشوق ؛ از دست بدهی ؛...
پس مسابقه ی سختی بود !
من فکر می کنم ؛ محسن باهوش تر از آن بود که این را نفهمیده باشد !
در این مسابقه ؛ شاید برنده ؛ بازنده بود و بازنده ؛ برنده !...
بستگی داشت ؛...
بستگی به خیلی چیزها...
من با استادم ؛ مسابقه می دادم که برای تیم ملی انتخابش کرده بودند.
استادی که تمام فوت و فن این ورزش را بلد بود و از کودکی ؛ اسکیت زیر پایش بود ؛...
و من دختری با جثه ی نحیف ؛ که تازه اسکیت یاد گرفته بودم ! و فقط سرسختی ؛ مرا بر آن داشته بود که اسکیت باز خوبی باشم ؛...
نه برترین اسکیت باز دختری که وجود داشت ؛...
فقط یکی از خوب ها...
اما همین یکی از خوب ها ؛
می خواست با یکی از بهترین ها مسابقه دهد !...
یکی از بهترین مربی ها !
چرا ؟!
و شرط فرد برنده چه بود ؟!
باید مسابقه انجام می شد ؛ تا طرف برنده ؛ شرط خود را اعلام می کرد.
اکنون نمی توانستم حتی درباره شرط ؛ فکر کنم ؛...
اکنون فقط باید برنده می شدم و دلیل داشت !
مینا را صدا کردم و گفتم :
ببین ! دوست پسرت ؛ معلم اسکیت بوده؛ نه؟ تو همون پارک ؟
گفت : فرید ؟! آره ... چطور ؟
گفتم : حدس زدم ؛ از نوع حرف زدن محسن درباره ش ؛ حس کردم خصومتی بینشون وجود داره...یاشایدم یه نوع رقابت...نمیدونم !...
از برخورد بدی که تو ؛ اوایلش با محسن داشتی ؛ از اینکه محسن به فرید میگفت پفیوز !....کلا حدس زدم ؛ فرید رقیب عشقیش نبوده ؛ رقیب کاریشه !....
حالا هرچی که هست ؛ ببینم فرید اونقدر معتاد نیست که نتونه اسکیت کنه ؛ درسته ؟!
گفت : نه ! خیلی هم خوب کار می کنه. ولش کنی از اینجا تا توچالو ؛ با اسکیت میره و برمیگرده ....
اعتیادشم تحت کنترله....
الان که تو ترکه ؛ بعدشم اسکیت تو خون این پسره !
محسن همیشه دروغکی می گفت ؛ اون شاگردشه ! کدوم شاگرد بابا؟!
فرید ؛ بچه گیاش اسکیت رو ؛ کانادا یاد گرفته ؛ بهترین مربی بود ؛ قبل از اینکه معتاد شه ! من اول ؛ شاگرد محسن بودم ؛ دو جلسه....
اما کار فریدو که دیدم ؛ رفتم شاگرد اون بشم.... اما دیگه متاسفانه ؛ بخاطر اعتیاد ؛ داشتن بیرونش میکردن !
شایدم محسن براش زده بود...
گفتم : ببین ؛ یه چیزی می گم ؛ منو مسخره نکنی یه وقت !....
ولی من می خوام ؛ فرید یه مدت ؛ معلمم بشه !
چشمان مینا از تعجب گرد شد.
گفتم : حالا نوبت توئه که به من کمک کنی !
فقط می خوام ازش؛ یه سری فوت و فن استقامت یاد بگیرم...
مسابقه ی ما ، مسابقه ی تکنیک نیست! ؛ مسابقه ی سرعت و استقامته !
هرکی بتونه از اول بلوار کشاورز ؛ تا میدون هفت تیر رو ؛ بدون اینکه زمین بخوره ؛ بدون اینکه تصادف کنه ؛ یا بدون لحظه ای مکث ؛ تا آخر بره ؛ برنده ست...
هر کی سریع تر به خط پایان برسه ؛ برنده ست!
همه جام اعلام میکنیم ؛ مجوزشم ؛ از طرف باشگاه خود محسن میگیریم...
من فقط الان یه کم کمک لازم دارم ؛ بهش میگی بیاد ؟
گفت : فرید به تو اسکیت یاد بده ؟... برای مسابقه با محسن ؟!
چرا می خوای این کارو کنی مانا جان؟
این خودکشیه !... محسن وارده ؛ تو کارش !
خودمونیم ولی...تا حال همه رو زمین زده ؛ اما زمین نخورده !
گفتم : پدرم می گفت مرد در عمل شناخته میشه !به خصوص مرد عاشق!
میخوام توی موقعیت عمل ؛ قرارش بدم...باید بشناسمش...
ازدواج شوخی نیست!
فقط فرید باید یه کم ؛ روشهای استقامتو یادم بده !
اگه ؛ یه دفعه یه موتور بپیچه ؛ یا یه دفعه ؛ یه ماشین بیاد...یا حتی محسن طرفم بیاد و جلوی راهمو بگیره ؛ من چیکار کنم ؟!
من اینارو بلد نیستم !....بهش میگی؟!
مینا سرش را به علامت تایید تکان داد...
#خواب_گل_سرخ
#قسمت_سی_و_چهارم
#چیستا_یثربی
#داستان
#پاورقی_اینستاگرامی
هرگونه اشتراک یا برداشت از این داستان ؛ منوط به ذکر #نام_نویسنده است.
#کانال_قصه_چیستایثربی
@chista_2
کانال رسمی
@chista_yasrebi
http://telegram.me/joinchat/BoqMgDvSdBpRODaZIHG-jQ
#آوا_متولد۱۳۷۹
#قسمت34
#چیستا_یثربی
#قصه
#داستان
#داستان_دنباله_دار
#پاورقی
#رمان
#کتاب
#چیستایثربی
#قسمت_سی_و_چهارم
مهم نیست که در گذشته هستم یا حال!
مهم این است که طاها، مرا محکم بغل می کند، تا بیدار شوم!
بسه خانمی!
دو روزه خوابی!
اون خانم دکتره، سارا، بهت دارو داد، رفت....
پدر منم نیست، مثل همیشه یه ماموریت واجب!
_من واقعا، دو روز خوابیدم؟
_ آره...
_تو چیکار می کردی؟
می خندد و می گوید:
با پیرزن و درویش، که زبونشونو نمی دونم، درد دل می کردم!
_برای منم، درددل کن!
می گوید: برای تو، خودِ دلم...
دیگه نخواب!
حوصله م سر رفت...
می پرسم: درویش و خواهرش کجان؟
_رفتن مزرعه شون، گفتن تا غروب نمیان...
و موهایم را نوازش می کند...
می گویم: چقدر سرده!
می لرزم...
کتش را در می آورد و روی من می اندازد.
می گویم: طاهاجان، هیچوقت بهت نگفتن اسم مادرت چی بود؟
_ نه! اجازه نداشتم درباره ش حرف بزنم!
اماگاهی پدر مادرم، اسم سارا رو با هم میاوردن، وقتی فکر می کردن ما خوابیم...
درباره ی یه سارا، حرف می زدن.
برای همین، فکر می کردم اسمش ساراست!
سرم را می بوسد...
چشمانش دوباره، مثل گرگ می درخشد!
_چند روزه همه ی خانواده ت، سر پل ذهاب جمع شدن، منتظرن که برگردیم.
پدرت می خواست بیاد، بهش گفتم، زود میارمت!
جاده ها، خرابه!
پری دریایی من...
نزدیک‌تر می شود...
مرا می بوسد.
_نه! کنارش می زنم!
با تعجب می گوید:
وسط سوگواری، دیگه کسی از ما، جشن نمی خواد!
پدرت، تلفنی گفت ما قانونا زن و شوهریم و مختار!
گفتم: مساله این نیست، الان‌دلم می خواد تنها باشم!
کاش پدرت اینجا بود!
ازش سوال داشتم.
می گوید: پدرم اینجا بود و من نبودم؟!...
بلند می خندد و عصبی!
_طاها، اون چیزی رو می دونه که مهمه!
می گوید: گور بابای گذشته!
اصلا مگه مهمه رگ و ریشه ی ما کی بودن؟
الان که دیگه، اینجا نیستن!
مهم اینه که من و تو با همیم،
همو دوست داریم!
و ممکنه یه لحظه ی بعد، زلزله یا هر چیزی بیاد و دیگه با هم نباشیم!
گوشی اش را از جیبش در میاورم.
شماره ی سارا را می گیرم،
طاها عصبی شده...
تو که نمی شنیدی!
_از وقتی بیدار شدم، می شنوم!
شاید خوب شدم!
سارا با تردید، جواب می دهد...
_باید باهات حرف بزنم سارا!
_پس خوب شدی بچه؟!
من کار دارم!
می گویم: ببین سارا، من تقریبا همه چیزو می دونم!
فقط می خوام بدونم، بعد از عقد سعید و بناز، چی شد؟!
چرا بقیه شو، خواب ندیدم؟
سارا مکثی می کند...
_اون مرد، منو جای خواهرم، گروگان نگه داشت، منو، جای همه ی طایفه م!
_باهات ازدواج کرد؟
می گوید: از خودش بپرس!
از فرمانده!
_چرا همه، یه چیزی رو پنهان می کنید؟
_گذشته رو هم نزن بچه!
جز خس و خاک، چیزی بالا نمیاد!
طاها، گوشی را از من می گیرد!
حواسم نیست که در را بسته، پرده ها را کشیده...
حواسم نیست که چه می کند!
جیغ می زنم: الان نه!
طاها...نه!
دیر شده!
نمی خواهم اولین عشق ورزی زندگی ام، در این حال باشد!
مقاومت می کنم، فریاد می زنم، صدای تیری از دور میاید.
طاها سریع رهایم می کند.
_صدای چی بود؟!
https://t.me/joinchat/AAAAADvSdBq1EA_7IHG-jQ
کانال رسمی چیستایثربی
بالای صفحه ادرس کانال چند قصه من سنجاق شده است
#چیستایثربی
#کانال_رسمی_چیستایثربی
#داستان
#داستان_خوانی
#دور_همخوانی_کتاب
#آوا_متولد۱۳۷۹
#قسمت34
#قسمت34
#چیستا_یثربی
#قصه
#داستان
#داستان_دنباله_دار
#پاورقی
#رمان
#کتاب
#چیستایثربی
#قسمت_سی_و_چهارم
مهم نیست که در گذشته هستم یا حال!
مهم این است که طاها، مرا محکم بغل می کند، تا بیدار شوم!
بسه خانمی!
دو روزه خوابی!
اون خانم دکتره، سارا، بهت دارو داد، رفت....
پدر منم نیست، مثل همیشه یه ماموریت واجب!
_من واقعا، دو روز خوابیدم؟
_ آره...
_تو چیکار می کردی؟
می خندد و می گوید:
با پیرزن و درویش، که زبونشونو نمی دونم، درد دل می کردم!
_برای منم، درددل کن!
می گوید: برای تو، خودِ دلم...
دیگه نخواب!
حوصله م سر رفت...
می پرسم: درویش و خواهرش کجان؟
_رفتن مزرعه شون، گفتن تا غروب نمیان...
و موهایم را نوازش می کند...
می گویم: چقدر سرده!
می لرزم...
کتش را در می آورد و روی من می اندازد.
می گویم: طاهاجان، هیچوقت بهت نگفتن اسم مادرت چی بود؟
_ نه! اجازه نداشتم درباره ش حرف بزنم!
اماگاهی پدر مادرم، اسم سارا رو با هم میاوردن، وقتی فکر می کردن ما خوابیم...
درباره ی یه سارا، حرف می زدن.
برای همین، فکر می کردم اسمش ساراست!
سرم را می بوسد...
چشمانش دوباره، مثل گرگ می درخشد!
_چند روزه همه ی خانواده ت، سر پل ذهاب جمع شدن، منتظرن که برگردیم.
پدرت می خواست بیاد، بهش گفتم، زود میارمت!
جاده ها، خرابه!
پری دریایی من...
نزدیک‌تر می شود...
مرا می بوسد.
_نه! کنارش می زنم!
با تعجب می گوید:
وسط سوگواری، دیگه کسی از ما، جشن نمی خواد!
پدرت، تلفنی گفت ما قانونا زن و شوهریم و مختار!
گفتم: مساله این نیست، الان‌دلم می خواد تنها باشم!
کاش پدرت اینجا بود!
ازش سوال داشتم.
می گوید: پدرم اینجا بود و من نبودم؟!...
بلند می خندد و عصبی!
_طاها، اون چیزی رو می دونه که مهمه!
می گوید: گور بابای گذشته!
اصلا مگه مهمه رگ و ریشه ی ما کی بودن؟
الان که دیگه، اینجا نیستن!
مهم اینه که من و تو با همیم،
همو دوست داریم!
و ممکنه یه لحظه ی بعد، زلزله یا هر چیزی بیاد و دیگه با هم نباشیم!
گوشی اش را از جیبش در میاورم.
شماره ی سارا را می گیرم،
طاها عصبی شده...
تو که نمی شنیدی!
_از وقتی بیدار شدم، می شنوم!
شاید خوب شدم!
سارا با تردید، جواب می دهد...
_باید باهات حرف بزنم سارا!
_پس خوب شدی بچه؟!
من کار دارم!
می گویم: ببین سارا، من تقریبا همه چیزو می دونم!
فقط می خوام بدونم، بعد از عقد سعید و بناز، چی شد؟!
چرا بقیه شو، خواب ندیدم؟
سارا مکثی می کند...
_اون مرد، منو جای خواهرم، گروگان نگه داشت، منو، جای همه ی طایفه م!
_باهات ازدواج کرد؟
می گوید: از خودش بپرس!
از فرمانده!
_چرا همه، یه چیزی رو پنهان می کنید؟
_گذشته رو هم نزن بچه!
جز خس و خاک، چیزی بالا نمیاد!
طاها، گوشی را از من می گیرد!
حواسم نیست که در را بسته، پرده ها را کشیده...
حواسم نیست که چه می کند!
جیغ می زنم: الان نه!
طاها...نه!
دیر شده!
نمی خواهم اولین عشق ورزی زندگی ام، در این حال باشد!
مقاومت می کنم، فریاد می زنم، صدای تیری از دور میاید.
طاها سریع رهایم می کند.
_صدای چی بود؟!
https://t.me/joinchat/AAAAADvSdBq1EA_7IHG-jQ
کانال رسمی چیستایثربی
بالای صفحه ادرس کانال چند قصه من سنجاق شده است
#چیستایثربی
#کانال_رسمی_چیستایثربی
#داستان
#داستان_خوانی
#دور_همخوانی_کتاب
#آوا_متولد۱۳۷۹
#قسمت34
Telegram
چیستایثربی کانال رسمی
این تنها #کانال_رسمی من #چیستایثربی ، نویسنده و کارگردان است. هرکانال دیگری به اسم من؛ جعلیست! مگر اعلام از سمت خودم باشد/افرادی که فقط خواهان
#قصه های منند، کانال چیستا_دو را دنبال کنند.
@chistaa_2
#قصه های منند، کانال چیستا_دو را دنبال کنند.
@chistaa_2
Forwarded from چیستایثربی کانال رسمی (Chista Yasrebi)
#آوا_متولد۱۳۷۹
#قسمت34
#چیستا_یثربی
#قصه
#داستان
#داستان_دنباله_دار
#پاورقی
#رمان
#کتاب
#چیستایثربی
#قسمت_سی_و_چهارم
مهم نیست که در گذشته هستم یا حال!
مهم این است که طاها، مرا محکم بغل می کند، تا بیدار شوم!
بسه خانمی!
دو روزه خوابی!
اون خانم دکتره، سارا، بهت دارو داد، رفت....
پدر منم نیست، مثل همیشه یه ماموریت واجب!
_من واقعا، دو روز خوابیدم؟
_ آره...
_تو چیکار می کردی؟
می خندد و می گوید:
با پیرزن و درویش، که زبونشونو نمی دونم، درد دل می کردم!
_برای منم، درددل کن!
می گوید: برای تو، خودِ دلم...
دیگه نخواب!
حوصله م سر رفت...
می پرسم: درویش و خواهرش کجان؟
_رفتن مزرعه شون، گفتن تا غروب نمیان...
و موهایم را نوازش می کند...
می گویم: چقدر سرده!
می لرزم...
کتش را در می آورد و روی من می اندازد.
می گویم: طاهاجان، هیچوقت بهت نگفتن اسم مادرت چی بود؟
_ نه! اجازه نداشتم درباره ش حرف بزنم!
اماگاهی پدر مادرم، اسم سارا رو با هم میاوردن، وقتی فکر می کردن ما خوابیم...
درباره ی یه سارا، حرف می زدن.
برای همین، فکر می کردم اسمش ساراست!
سرم را می بوسد...
چشمانش دوباره، مثل گرگ می درخشد!
_چند روزه همه ی خانواده ت، سر پل ذهاب جمع شدن، منتظرن که برگردیم.
پدرت می خواست بیاد، بهش گفتم، زود میارمت!
جاده ها، خرابه!
پری دریایی من...
نزدیک‌تر می شود...
مرا می بوسد.
_نه! کنارش می زنم!
با تعجب می گوید:
وسط سوگواری، دیگه کسی از ما، جشن نمی خواد!
پدرت، تلفنی گفت ما قانونا زن و شوهریم و مختار!
گفتم: مساله این نیست، الان‌دلم می خواد تنها باشم!
کاش پدرت اینجا بود!
ازش سوال داشتم.
می گوید: پدرم اینجا بود و من نبودم؟!...
بلند می خندد و عصبی!
_طاها، اون چیزی رو می دونه که مهمه!
می گوید: گور بابای گذشته!
اصلا مگه مهمه رگ و ریشه ی ما کی بودن؟
الان که دیگه، اینجا نیستن!
مهم اینه که من و تو با همیم،
همو دوست داریم!
و ممکنه یه لحظه ی بعد، زلزله یا هر چیزی بیاد و دیگه با هم نباشیم!
گوشی اش را از جیبش در میاورم.
شماره ی سارا را می گیرم،
طاها عصبی شده...
تو که نمی شنیدی!
_از وقتی بیدار شدم، می شنوم!
شاید خوب شدم!
سارا با تردید، جواب می دهد...
_باید باهات حرف بزنم سارا!
_پس خوب شدی بچه؟!
من کار دارم!
می گویم: ببین سارا، من تقریبا همه چیزو می دونم!
فقط می خوام بدونم، بعد از عقد سعید و بناز، چی شد؟!
چرا بقیه شو، خواب ندیدم؟
سارا مکثی می کند...
_اون مرد، منو جای خواهرم، گروگان نگه داشت، منو، جای همه ی طایفه م!
_باهات ازدواج کرد؟
می گوید: از خودش بپرس!
از فرمانده!
_چرا همه، یه چیزی رو پنهان می کنید؟
_گذشته رو هم نزن بچه!
جز خس و خاک، چیزی بالا نمیاد!
طاها، گوشی را از من می گیرد!
حواسم نیست که در را بسته، پرده ها را کشیده...
حواسم نیست که چه می کند!
جیغ می زنم: الان نه!
طاها...نه!
دیر شده!
نمی خواهم اولین عشق ورزی زندگی ام، در این حال باشد!
مقاومت می کنم، فریاد می زنم، صدای تیری از دور میاید.
طاها سریع رهایم می کند.
_صدای چی بود؟!
https://t.me/joinchat/AAAAADvSdBq1EA_7IHG-jQ
کانال رسمی چیستایثربی
بالای صفحه ادرس کانال چند قصه من سنجاق شده است
#چیستایثربی
#کانال_رسمی_چیستایثربی
#داستان
#داستان_خوانی
#دور_همخوانی_کتاب
#آوا_متولد۱۳۷۹
#قسمت34
#قسمت34
#چیستا_یثربی
#قصه
#داستان
#داستان_دنباله_دار
#پاورقی
#رمان
#کتاب
#چیستایثربی
#قسمت_سی_و_چهارم
مهم نیست که در گذشته هستم یا حال!
مهم این است که طاها، مرا محکم بغل می کند، تا بیدار شوم!
بسه خانمی!
دو روزه خوابی!
اون خانم دکتره، سارا، بهت دارو داد، رفت....
پدر منم نیست، مثل همیشه یه ماموریت واجب!
_من واقعا، دو روز خوابیدم؟
_ آره...
_تو چیکار می کردی؟
می خندد و می گوید:
با پیرزن و درویش، که زبونشونو نمی دونم، درد دل می کردم!
_برای منم، درددل کن!
می گوید: برای تو، خودِ دلم...
دیگه نخواب!
حوصله م سر رفت...
می پرسم: درویش و خواهرش کجان؟
_رفتن مزرعه شون، گفتن تا غروب نمیان...
و موهایم را نوازش می کند...
می گویم: چقدر سرده!
می لرزم...
کتش را در می آورد و روی من می اندازد.
می گویم: طاهاجان، هیچوقت بهت نگفتن اسم مادرت چی بود؟
_ نه! اجازه نداشتم درباره ش حرف بزنم!
اماگاهی پدر مادرم، اسم سارا رو با هم میاوردن، وقتی فکر می کردن ما خوابیم...
درباره ی یه سارا، حرف می زدن.
برای همین، فکر می کردم اسمش ساراست!
سرم را می بوسد...
چشمانش دوباره، مثل گرگ می درخشد!
_چند روزه همه ی خانواده ت، سر پل ذهاب جمع شدن، منتظرن که برگردیم.
پدرت می خواست بیاد، بهش گفتم، زود میارمت!
جاده ها، خرابه!
پری دریایی من...
نزدیک‌تر می شود...
مرا می بوسد.
_نه! کنارش می زنم!
با تعجب می گوید:
وسط سوگواری، دیگه کسی از ما، جشن نمی خواد!
پدرت، تلفنی گفت ما قانونا زن و شوهریم و مختار!
گفتم: مساله این نیست، الان‌دلم می خواد تنها باشم!
کاش پدرت اینجا بود!
ازش سوال داشتم.
می گوید: پدرم اینجا بود و من نبودم؟!...
بلند می خندد و عصبی!
_طاها، اون چیزی رو می دونه که مهمه!
می گوید: گور بابای گذشته!
اصلا مگه مهمه رگ و ریشه ی ما کی بودن؟
الان که دیگه، اینجا نیستن!
مهم اینه که من و تو با همیم،
همو دوست داریم!
و ممکنه یه لحظه ی بعد، زلزله یا هر چیزی بیاد و دیگه با هم نباشیم!
گوشی اش را از جیبش در میاورم.
شماره ی سارا را می گیرم،
طاها عصبی شده...
تو که نمی شنیدی!
_از وقتی بیدار شدم، می شنوم!
شاید خوب شدم!
سارا با تردید، جواب می دهد...
_باید باهات حرف بزنم سارا!
_پس خوب شدی بچه؟!
من کار دارم!
می گویم: ببین سارا، من تقریبا همه چیزو می دونم!
فقط می خوام بدونم، بعد از عقد سعید و بناز، چی شد؟!
چرا بقیه شو، خواب ندیدم؟
سارا مکثی می کند...
_اون مرد، منو جای خواهرم، گروگان نگه داشت، منو، جای همه ی طایفه م!
_باهات ازدواج کرد؟
می گوید: از خودش بپرس!
از فرمانده!
_چرا همه، یه چیزی رو پنهان می کنید؟
_گذشته رو هم نزن بچه!
جز خس و خاک، چیزی بالا نمیاد!
طاها، گوشی را از من می گیرد!
حواسم نیست که در را بسته، پرده ها را کشیده...
حواسم نیست که چه می کند!
جیغ می زنم: الان نه!
طاها...نه!
دیر شده!
نمی خواهم اولین عشق ورزی زندگی ام، در این حال باشد!
مقاومت می کنم، فریاد می زنم، صدای تیری از دور میاید.
طاها سریع رهایم می کند.
_صدای چی بود؟!
https://t.me/joinchat/AAAAADvSdBq1EA_7IHG-jQ
کانال رسمی چیستایثربی
بالای صفحه ادرس کانال چند قصه من سنجاق شده است
#چیستایثربی
#کانال_رسمی_چیستایثربی
#داستان
#داستان_خوانی
#دور_همخوانی_کتاب
#آوا_متولد۱۳۷۹
#قسمت34
Telegram
چیستایثربی کانال رسمی
این تنها #کانال_رسمی من #چیستایثربی ، نویسنده و کارگردان است. هرکانال دیگری به اسم من؛ جعلیست! مگر اعلام از سمت خودم باشد/افرادی که فقط خواهان
#قصه های منند، کانال چیستا_دو را دنبال کنند.
@chistaa_2
#قصه های منند، کانال چیستا_دو را دنبال کنند.
@chistaa_2