Chista Yasrebi:
#او_یکزن
#قسمت_هشتاد_و_چهارم
#چیستایثربی
چیستا فکر میکرد؛ الان من از حال میروم یا دچار قطع تنفس میشوم ! یا سوار ماشینی میشوم و دور میشوم یا به جنگل یخ زده میگریزم ؟!
اما قوی تر از آن بودم که تجسم میکرد! به چشمانش خیره شدم و فقط گفتم : چرا؟
گفت :چی چرا؟ کمی از نگاه خیره ی من ترسیده بود.
گفتم :چرا اینارو گفتی چیستا؟ چرا الان؟
گفت : چون دیگه برنمیگردم اینجا ! هیچوقت.... مطمینا تو هم ؛ دیگه با من کاری نداری !
باید میگفتم ؛ شبنم همیشه حواسش به تو بود ؛ نمیخواست از نسل اون هیولا ؛ کسی از دستش در بره.... ! میگفت بهشت و جهنم ؛ اولش از همین دنیا ؛ شروع میشه...راست میگفت....بش قول دادم ؛ بت بگم.....
من سالها پیش ؛ همه ی ماجرا رو از اون شنیدم ؛ تو بیمارستان!
گفتم: شبنم ؛ همون خانم جان طبقه ی بالاست؟
پس چرا شهرام به من دروغ گفت؟! چرا نگفت شبنم اینجا زندگی میکنه! به سمت روستا دویدم ؛ چیستا هم دنبالم با آن ساک سنگینش.....
یعنی زن مرموز طبقه ی بالای حاجی که شنیده بودم از اقوام دور حاجیست ؛ شبنم بود؟ چرا دروغ؟! چه نفعی میبردند؟ مگر
من که بودم که برای همه ی این آدمها ؛ به نوعی مهم بودم؟ حالا عشق یا نفرت؟به هر حال مهم بودم ! ....
..
شهرام ؛ انگار ؛ وضعیت را حس کرده بود ؛ دنبالمان آمده بود !....طرف جاده ی ایستگاه ....من میدویدم ؛ او هم ؛ نزدیک بود تصادف کنیم ! دستم را گرفت : کجا؟
داد زدم : ولم کن! نمیدونی دست کیو گرفتی؟ نوه ی قاتل باباتو ! نوه شکنجه گر مادرت و شبنم رو !....
چیستا همه چیز رو گفت !
چیستا نفس زنان رسید ؛ گفت: من تمام چیزایی رو گفتم ؛ که این همه سال ؛ از شبنم شنیدم!
فکر کردم باید بدونه !
نلی داد زد: پس چرا بم نگفتی شهرام که شبنم اینجاست؟! تو گفتی فرستادنش تیمارستان ! نگفتی اینجاست!
شهرام گفت: راست گفتم ؛ اون اینجا نیست! چیستا گفت : چرا راستشو بش نمیگی؟ حق داره بدونه! زن طبقه ی بالای حاجی!
شهرام داد زد : کی گفته اون شبنمه؟ کی گفته نلی؛ نوه ی اون هیولاست؟
چیستا گفت: شبنم همیشه میگفت !
الان ازش بیخبرم ؛
گمش کردم ؛ اما حس میکنم حاجی سپندان کوچک ؛ داداشت ؛ مراقبشه! طبق وصیت پدرت ! همونجور که پدرت ؛ مراقب مهتاب بود ؛ اون و قاضی نیکان ؛ رفیق بودن ؛ نه فقط به خاطر اون پرونده ی تصادف ؛ که خواستی نلی رو باش گول بزنی....اون شروع آشنایی بود.... اونا هردو ؛ تو یه حزب بودن!
شهرام گفت: پدر من چپی بود ؛ حاجی نه!
چیستا گفت : به هرحال هردو ؛ با رژیم سابق میجنگیدن ؛ اون موقع ؛ همه ی مبارزای سیاسی ؛ با هم رفیق بودن.....
قاضی ؛ اون موقع به حاجی کمک میکرد ؛ اونم به موقعش به خانواده ی قاضی!
نلی گفت: و مادر من داشت وسط مستراحا ؛ بزرگ میشد و جون میکند؟ و مادر بزرگم....! آره؟ مادرم معتاد شد؟ و منم معتاد کرد؟ پدرم کی بود؟ یه معتاد آویزون ؛ توی پارک ؟ یه بدبخت دیگه؟! چه سرگذشت درخشانی....
شهرام داد زد : بش اینو گفتی؟
چیستا گفت: سر من داد نزن ! واقعیته ! هر چی از شبنم شنیدم ؛گفتم...
چهارسال یا بیشتر!.... تنها محرم رازش من بودم ؛ و گاهی آذر ...دخترحاجی سپندان.....
تنها کسی بود که اجازه داشت ببینتنش...گمونم حاجی سپندان این اجازه رو جور کرده بود!....من بش گفتم ؛ چون ممکن بود ؛ آخرین دیدارم با نلی باشه ؛ خواسته ی شبنم بود که نلی بدونه خانواده ش کی بودن و چه کردن !
شهرام گفت : تو بیخود کردی ! کدوم واقعیت؟ شبنم از کجا میدونست؟ اون همه سال ؛ تو تیمارستان حبس بود !
کی رابطش بوده که انقدر اطلاعات دقیق داشته ؟
علیرضا از پشت سر شهرام رسید ؛ نفس نفس میزد ؛
گفت : من!.... من ؛ هر هفته توی بیمارستان میدیدمش؛ هرچی میدونه از منه ! من رد خونواده ی هیولا رو داشتم....به خاطر شبنم!
این بار فقط برای شبنم !
من داد زدم : یکی راستشو بگه؛ خدایا !
همه ؛ این سناریو را باهم چیدین؟!
من نوه ی هیولام؟
علیرضا گفت: نه ! اما بچه ی زنشی ! از یه مرد خوب؛ یه مرد نجیب ...مردی که فقط من میشناسمش!
#او_یک_زن
#قسمت_هشتاد_و_چهارم
#چیستایثربی
#داستان
#داستان_بلند
#رمان
#ادبیات
#پاورقی_اینستاگرامی
برگرفته از پیج رسمی
#اینستاگرام_چیستایثربی
اشتراک گذاری بدون اسم نویسنده
#ممنوع است.این اثر ؛ در حال آماده سازی به کتاب است.
#کانال_رسمی_چیستایثربی
@chista_yasrebi
#کانال_داستان_او_یکزن
@chista_2
#او_یکزن
#قسمت_هشتاد_و_چهارم
#چیستایثربی
چیستا فکر میکرد؛ الان من از حال میروم یا دچار قطع تنفس میشوم ! یا سوار ماشینی میشوم و دور میشوم یا به جنگل یخ زده میگریزم ؟!
اما قوی تر از آن بودم که تجسم میکرد! به چشمانش خیره شدم و فقط گفتم : چرا؟
گفت :چی چرا؟ کمی از نگاه خیره ی من ترسیده بود.
گفتم :چرا اینارو گفتی چیستا؟ چرا الان؟
گفت : چون دیگه برنمیگردم اینجا ! هیچوقت.... مطمینا تو هم ؛ دیگه با من کاری نداری !
باید میگفتم ؛ شبنم همیشه حواسش به تو بود ؛ نمیخواست از نسل اون هیولا ؛ کسی از دستش در بره.... ! میگفت بهشت و جهنم ؛ اولش از همین دنیا ؛ شروع میشه...راست میگفت....بش قول دادم ؛ بت بگم.....
من سالها پیش ؛ همه ی ماجرا رو از اون شنیدم ؛ تو بیمارستان!
گفتم: شبنم ؛ همون خانم جان طبقه ی بالاست؟
پس چرا شهرام به من دروغ گفت؟! چرا نگفت شبنم اینجا زندگی میکنه! به سمت روستا دویدم ؛ چیستا هم دنبالم با آن ساک سنگینش.....
یعنی زن مرموز طبقه ی بالای حاجی که شنیده بودم از اقوام دور حاجیست ؛ شبنم بود؟ چرا دروغ؟! چه نفعی میبردند؟ مگر
من که بودم که برای همه ی این آدمها ؛ به نوعی مهم بودم؟ حالا عشق یا نفرت؟به هر حال مهم بودم ! ....
..
شهرام ؛ انگار ؛ وضعیت را حس کرده بود ؛ دنبالمان آمده بود !....طرف جاده ی ایستگاه ....من میدویدم ؛ او هم ؛ نزدیک بود تصادف کنیم ! دستم را گرفت : کجا؟
داد زدم : ولم کن! نمیدونی دست کیو گرفتی؟ نوه ی قاتل باباتو ! نوه شکنجه گر مادرت و شبنم رو !....
چیستا همه چیز رو گفت !
چیستا نفس زنان رسید ؛ گفت: من تمام چیزایی رو گفتم ؛ که این همه سال ؛ از شبنم شنیدم!
فکر کردم باید بدونه !
نلی داد زد: پس چرا بم نگفتی شهرام که شبنم اینجاست؟! تو گفتی فرستادنش تیمارستان ! نگفتی اینجاست!
شهرام گفت: راست گفتم ؛ اون اینجا نیست! چیستا گفت : چرا راستشو بش نمیگی؟ حق داره بدونه! زن طبقه ی بالای حاجی!
شهرام داد زد : کی گفته اون شبنمه؟ کی گفته نلی؛ نوه ی اون هیولاست؟
چیستا گفت: شبنم همیشه میگفت !
الان ازش بیخبرم ؛
گمش کردم ؛ اما حس میکنم حاجی سپندان کوچک ؛ داداشت ؛ مراقبشه! طبق وصیت پدرت ! همونجور که پدرت ؛ مراقب مهتاب بود ؛ اون و قاضی نیکان ؛ رفیق بودن ؛ نه فقط به خاطر اون پرونده ی تصادف ؛ که خواستی نلی رو باش گول بزنی....اون شروع آشنایی بود.... اونا هردو ؛ تو یه حزب بودن!
شهرام گفت: پدر من چپی بود ؛ حاجی نه!
چیستا گفت : به هرحال هردو ؛ با رژیم سابق میجنگیدن ؛ اون موقع ؛ همه ی مبارزای سیاسی ؛ با هم رفیق بودن.....
قاضی ؛ اون موقع به حاجی کمک میکرد ؛ اونم به موقعش به خانواده ی قاضی!
نلی گفت: و مادر من داشت وسط مستراحا ؛ بزرگ میشد و جون میکند؟ و مادر بزرگم....! آره؟ مادرم معتاد شد؟ و منم معتاد کرد؟ پدرم کی بود؟ یه معتاد آویزون ؛ توی پارک ؟ یه بدبخت دیگه؟! چه سرگذشت درخشانی....
شهرام داد زد : بش اینو گفتی؟
چیستا گفت: سر من داد نزن ! واقعیته ! هر چی از شبنم شنیدم ؛گفتم...
چهارسال یا بیشتر!.... تنها محرم رازش من بودم ؛ و گاهی آذر ...دخترحاجی سپندان.....
تنها کسی بود که اجازه داشت ببینتنش...گمونم حاجی سپندان این اجازه رو جور کرده بود!....من بش گفتم ؛ چون ممکن بود ؛ آخرین دیدارم با نلی باشه ؛ خواسته ی شبنم بود که نلی بدونه خانواده ش کی بودن و چه کردن !
شهرام گفت : تو بیخود کردی ! کدوم واقعیت؟ شبنم از کجا میدونست؟ اون همه سال ؛ تو تیمارستان حبس بود !
کی رابطش بوده که انقدر اطلاعات دقیق داشته ؟
علیرضا از پشت سر شهرام رسید ؛ نفس نفس میزد ؛
گفت : من!.... من ؛ هر هفته توی بیمارستان میدیدمش؛ هرچی میدونه از منه ! من رد خونواده ی هیولا رو داشتم....به خاطر شبنم!
این بار فقط برای شبنم !
من داد زدم : یکی راستشو بگه؛ خدایا !
همه ؛ این سناریو را باهم چیدین؟!
من نوه ی هیولام؟
علیرضا گفت: نه ! اما بچه ی زنشی ! از یه مرد خوب؛ یه مرد نجیب ...مردی که فقط من میشناسمش!
#او_یک_زن
#قسمت_هشتاد_و_چهارم
#چیستایثربی
#داستان
#داستان_بلند
#رمان
#ادبیات
#پاورقی_اینستاگرامی
برگرفته از پیج رسمی
#اینستاگرام_چیستایثربی
اشتراک گذاری بدون اسم نویسنده
#ممنوع است.این اثر ؛ در حال آماده سازی به کتاب است.
#کانال_رسمی_چیستایثربی
@chista_yasrebi
#کانال_داستان_او_یکزن
@chista_2
#آوا_متولد۱۳۷۹
#قسمت84
#چیستا_یثربی
#قصه
#داستان
#داستان_دنباله_دار
#پاورقی
#رمان
#کتاب
#چیستایثربی
#قسمت_هشتاد_و_چهارم
یاسر را می بینم...
از بهداری می زند بیرون، در پشتش بسته می شود.
از زندان می زند بیرون، در پشتش بسته می شود.
از شهر می زند بیرون، جاده، پشتش بسته می شود.
از مرز می زند بیرون، راه کشورش به رویش بسته می شود.
خواهر فرمانده گریه می کند:
چرا با دایی بچه هات، این کارو کردی؟
تو که می دونستی اون دختر، زخم خورده ست. لهش می کنه!
فرمانده، آهسته می گوید:
لازم داشت...
می دونی چقدر یاسرو، دوست دارم، ولی بچه ست!
عادت به فکر کردن نداره...
می دونستم اون‌دختر، باش تند رفتار می کنه، حالا یه کم فکر می کنه. براش خوبه!الان فکرنکنه، یه روزی خشکه مذهبی میشه که خدا رو بنده نیست!
یاسر، سوار اولین ماشینی می شود که مقابلش می ایستد...
_میرم پایگاه ایرانی ها!
چنان در خودش فرو رفته که حواسش به راننده نیست.
تا وقتی راننده، با لهجه کردی از او می پرسد:
کدوم ایرانیا؟
و یاسر، بی آنکه به او نگاه کند می گوید اونا که دارن میجنگن...
و راننده می گوید:
تو هم، مثل اونا جایی نداشتی دق دلتو خالی کنی، اومدی اینجا!...
چشمات، مثل خواهرته!
یاسر با تعجب به راننده نگاه می کند...
کلاه لبه دار زن، صورتش را پنهان کرده.
اما خرمن گیسوان طلاییش، زیر پیراهن چریکی هم، قابل پنهان کردن نیست!
یاسر می گوید:
تو کی هستی؟
سردار تو رو فرستاده مراقب من باشی؟
زن می خندد:
مگه بچه ای؟
اون سردار و من سعی می کنیم همو نبینیم!
اسم من بنازآل طاهاست...
نشنیدی؟
یاسر نشنیده است...
بناز می گوید:
طاها، بچه ی برادرِ منه!
به خواهرت سپردمش!
توی خونواده شما، داره بزرگ میشه!
یاسر می گوید:
یعنی تو خواهر سارایی؟
_خواهرمو از کجا میشناسی؟
_مگه همون دختره نیست که چند وقت پیش، با سردار، توی تونلِ اون گودال افتاده بود؟
سردار، تمام راه کولش کرد، وگرنه دختره مرده بود!
_خب که چی؟
اینو که همه می دونن...
درباره ی خودت بگو!
از چی فرار می کنی پسر؟
_اولا فرار نمی کنم...
ثانیا به تو چه!
می خوام پیاده شم!
درها قفل است...
_می تونی پیاده شو!
من دارم بهت کمک می کنم بچه!
من و تو تقریبا همسنیم.
حرف همو می فهمیم.
یاسر نگاهش می کند...
زیبایی بناز، وصف ناپذیر است.
اما یاسر در چهره ی مصمم بناز، آن یکی دختر را می بیند.
دختر کوچک اندامِ هفده ساله ای که زیر ضربه های شلاق از هوش می رود.
یاسر داد می زند:
نگه دار!
بناز توجه نمی کند...
یاسر، فرمان را می چرخاند.
جنگ تن به تن!
بناز، نگه می دارد.
شلاقی در میاورد...
ببین!
بچه پررویی!
یه کم ادب لازم داری!
یاسر می گوید:
تو دیوونه ای زن!
بناز می گوید:
بچه ی برادرم، مال سردار شد، تو، مال من!
خیلی کارا، باهات دارم بچه....
اصلا ازت خوشم میاد!
مثل خودم، کله شقی...
لازمت دارم!
یاسر، بناز را زمین می زند.
نمی داند بناز، از او، قوی تر است.
وقتی به خودش میاید، که دیگر دیر شده است، برای هر دو ...
#آوا_متولد۱۳۷۹
#قسمت84
#قسمت_هشتاد_و_چهارم
#رمان
#پاورقی
#داستان_دنباله_دار
#داستان_ایرانی
نویسنده
#چیستا_یثربی
https://t.me/joinchat/AAAAADvSdBq1EA_7IHG-jQ
کانال رسمی چیستایثربی
بالای صفحه ادرس کانال چند قصه من سنجاق شده است
#چیستایثربی
#قسمت84
#چیستا_یثربی
#قصه
#داستان
#داستان_دنباله_دار
#پاورقی
#رمان
#کتاب
#چیستایثربی
#قسمت_هشتاد_و_چهارم
یاسر را می بینم...
از بهداری می زند بیرون، در پشتش بسته می شود.
از زندان می زند بیرون، در پشتش بسته می شود.
از شهر می زند بیرون، جاده، پشتش بسته می شود.
از مرز می زند بیرون، راه کشورش به رویش بسته می شود.
خواهر فرمانده گریه می کند:
چرا با دایی بچه هات، این کارو کردی؟
تو که می دونستی اون دختر، زخم خورده ست. لهش می کنه!
فرمانده، آهسته می گوید:
لازم داشت...
می دونی چقدر یاسرو، دوست دارم، ولی بچه ست!
عادت به فکر کردن نداره...
می دونستم اون‌دختر، باش تند رفتار می کنه، حالا یه کم فکر می کنه. براش خوبه!الان فکرنکنه، یه روزی خشکه مذهبی میشه که خدا رو بنده نیست!
یاسر، سوار اولین ماشینی می شود که مقابلش می ایستد...
_میرم پایگاه ایرانی ها!
چنان در خودش فرو رفته که حواسش به راننده نیست.
تا وقتی راننده، با لهجه کردی از او می پرسد:
کدوم ایرانیا؟
و یاسر، بی آنکه به او نگاه کند می گوید اونا که دارن میجنگن...
و راننده می گوید:
تو هم، مثل اونا جایی نداشتی دق دلتو خالی کنی، اومدی اینجا!...
چشمات، مثل خواهرته!
یاسر با تعجب به راننده نگاه می کند...
کلاه لبه دار زن، صورتش را پنهان کرده.
اما خرمن گیسوان طلاییش، زیر پیراهن چریکی هم، قابل پنهان کردن نیست!
یاسر می گوید:
تو کی هستی؟
سردار تو رو فرستاده مراقب من باشی؟
زن می خندد:
مگه بچه ای؟
اون سردار و من سعی می کنیم همو نبینیم!
اسم من بنازآل طاهاست...
نشنیدی؟
یاسر نشنیده است...
بناز می گوید:
طاها، بچه ی برادرِ منه!
به خواهرت سپردمش!
توی خونواده شما، داره بزرگ میشه!
یاسر می گوید:
یعنی تو خواهر سارایی؟
_خواهرمو از کجا میشناسی؟
_مگه همون دختره نیست که چند وقت پیش، با سردار، توی تونلِ اون گودال افتاده بود؟
سردار، تمام راه کولش کرد، وگرنه دختره مرده بود!
_خب که چی؟
اینو که همه می دونن...
درباره ی خودت بگو!
از چی فرار می کنی پسر؟
_اولا فرار نمی کنم...
ثانیا به تو چه!
می خوام پیاده شم!
درها قفل است...
_می تونی پیاده شو!
من دارم بهت کمک می کنم بچه!
من و تو تقریبا همسنیم.
حرف همو می فهمیم.
یاسر نگاهش می کند...
زیبایی بناز، وصف ناپذیر است.
اما یاسر در چهره ی مصمم بناز، آن یکی دختر را می بیند.
دختر کوچک اندامِ هفده ساله ای که زیر ضربه های شلاق از هوش می رود.
یاسر داد می زند:
نگه دار!
بناز توجه نمی کند...
یاسر، فرمان را می چرخاند.
جنگ تن به تن!
بناز، نگه می دارد.
شلاقی در میاورد...
ببین!
بچه پررویی!
یه کم ادب لازم داری!
یاسر می گوید:
تو دیوونه ای زن!
بناز می گوید:
بچه ی برادرم، مال سردار شد، تو، مال من!
خیلی کارا، باهات دارم بچه....
اصلا ازت خوشم میاد!
مثل خودم، کله شقی...
لازمت دارم!
یاسر، بناز را زمین می زند.
نمی داند بناز، از او، قوی تر است.
وقتی به خودش میاید، که دیگر دیر شده است، برای هر دو ...
#آوا_متولد۱۳۷۹
#قسمت84
#قسمت_هشتاد_و_چهارم
#رمان
#پاورقی
#داستان_دنباله_دار
#داستان_ایرانی
نویسنده
#چیستا_یثربی
https://t.me/joinchat/AAAAADvSdBq1EA_7IHG-jQ
کانال رسمی چیستایثربی
بالای صفحه ادرس کانال چند قصه من سنجاق شده است
#چیستایثربی
Telegram
چیستایثربی کانال رسمی
این تنها #کانال_رسمی من #چیستایثربی ، نویسنده و کارگردان است. هرکانال دیگری به اسم من؛ جعلیست! مگر اعلام از سمت خودم باشد/افرادی که فقط خواهان
#قصه های منند، کانال چیستا_دو را دنبال کنند.
@chistaa_2
#قصه های منند، کانال چیستا_دو را دنبال کنند.
@chistaa_2