نوشته ای از
#رونالدینیو
موقع تصمیمش برای بدرود بافوتبال



با برادرت و افراد بزرگتر از خودت فوتبال بازی می‌کنی، همه خسته می‌شوند اما تو نه. همیشه سگت را با خودت بیرون ببر، حتی سگ‌های برزیلی هم عاشق فوتبال‌اند. وقتی ١٣ساله شوی، مردم در موردت حرف می‌زنند. در مورد آنچه می‌توانی با توپ انجام دهی. در آن بازه فوتبال تنها برایت یک بازی است.‌ سال بعد،‌ سال ١٩٩٤ جام‌جهانی به تو نشان می‌دهد که فوتبال یک بازی نیست. ١٧جولای ٩٤ تمام کشور می‌ایستند تا فینال جام‌جهانی ببینند. در خوشحالی‌های جنون‌آمیز بعد از قهرمانی برزیل این را می‌فهمی که در ادامه عمرت می‌خواهی چه کنی. دست آخر می‌فهمی فوتبال در برزیل یعنی چه. مهمتر از همه خواهی فهمید که فوتبال چگونه می‌تواند همه مردم را شاد کند. آن روز به خودت می‌گویی می‌خواهم برای تیم‌ملی بازی کنم، اما بدان کسی باور نمی‌کند. مربیانی را خواهی دید که به تو می‌گویند با استایل خاصت بازی نکن. آنها فکر می‌کنند تو باید کمتر دریبل بزنی. به تو می‌گویند تو هیچ‌وقت یک فوتبالیست نمی‌شوی. این کلمات را گوش کن و از آنها برای خودت انگیزه بساز. به جملات پدر فکر کن.»



#چیستایثربی

@chista_yasrebi