#او_یکزن
#قسمت_شصت_و_ششم
#چیستایثربی


یه چیزایی رو نمیتونی درست کنی ؛ هر چقدرم که دلت بخواد؛ ولی شاید یه چیزایی رو بتونی ! وقتی مهتاب ؛ مادر شوهرم ؛ داستان خودش و شبنم را تعریف کرد ؛ مدام یاد صدای چیستا و شهرام می افتادم که پشت درخت به هم میگفتند : این چه سرنوشتیه آخه؟ حالا چیکار کنیم؟ چرا آن لحظه فکر کردم درباره ی من حرف میزنند؟! چرا فکر نکردم درباره ی کس دیگری حرف میزنند ؟! چرا فقط حواسم به خودم بود؟
چرا دنیا ؛ برایم فقط من و شهرام نیکان شده بود ؟

چرا به کمی عقبتر یا جلوتر از خودم ؛ فکر نمیکردم؟ و چرا اصرار داشتم که حتما با نیکان ؛ فامیل هستم و آنها از من پنهان میکنند؟ از شباهت خودم با عکس مهتاب یا همان "شبنم" که سهراب میان اسناد قدیمی شورای ده پیدا کرده بود ؛ این فکر در من پا گرفت؛ اما وقتی خودش را دیدم ؛ و حس کردم پیری خودم را میبینم ؛ دوست داشتم که یک راز ؛ این وسط ؛ نهان باشد! رازی که مرا همپای شهرام کند؛ مرا به او نردیکتر کند؛ فامیلمان کند.
وقتی دیدم چیستا و شهرام آن سوی درختهایی که پنهان شده بودم ؛ درباره رازی که پدر خوانده ی من گفته بود ؛ پچ چ میکنند ؛ دیگر مطمین شدم درباره ی من است! اما چرا یک لحظه هم فکر نکردم که میتواند درباره ی من نباشد!
خودخواه بودم...وقتی مادر شهرام ؛ داستانش را تا آنجا گفت که قاضی نیکان ؛ به او قول داد که شبنم را اگر زنده باشد؛ حتی به قیمت جانش برایش پیدا کند ؛ موهای تنم راست شد...عشق این بود!
"حتی اگر جان خودم را از دست بدهم"!


چقدر با این شدت و نوع عشق ؛ غریبه بودم ! دلم نمیخواست مادر شهرام الان ؛ بقیه ی داستانش را تعریف کند؛ داشت رنج میکشید.حس میکردم مثل یک برگ خشک پاییزی ؛ روی پنجره چسبیده و هر آن ؛ خرد میشود ؛ به شهرام گفتم: مادرت باید یه چیزی بخوره و استراحت کنه؛ چیستا متوجه شد؛ گفت: منم باید برم؛ وگرنه به تاریکی جاده میخورم؛ گفتم: سهراب میرسونتت؟ گفت: نه ! از دیشب که منو تا دم اتاقش برد؛ دیگه ندیدمش...فکر کردم شیفت داره؛ نمیدونم کجاست! چیستا رفت؛ اما قبل از رفتن؛ لحظه ای ایستاد.به سمت مهتاب رفت؛ او را محکم در آغوش گرفت ؛ سرش را بوسید و رفت.


مهتاب مثل یک عروسک که کوکش تمام شده باشد، روی زمین ؛ بیحرکت بود. چیستا رفت.به نیکان گفتم ؛ نمیخوام بپرسم پدرت شبنمو پیدا کرد یا نه ؟ میدونم نسبت خانوادگی با تو ندارم ؛ و این شباهت کاملا تصادفیه!من هیچی از کسی نمیپرسم ؛ مگه خودش بخواد بهم بگه! فقط یه چیزی رو بگو ! مادرت؛ بچه ش مرده....درسته؟ منظورم بچه اییه که از اون هیولا...شهرام گفت: دستاشو بستن که بلایی سر خودش نیاره؛ حاجی سپندان ؛ تو خونه ی خودش مراقبش بود... به پدرم قول داده بود مراقب زن و بچه ش باشه.کی در رو روی مادرم ؛ باز کرد! نمیدونم...فرار کرد!


#او_یک_زن
#قسمت_شصت_وششم
#چیستایثربی.

#داستان
#داستان_کوتاه
#پاورقی_اینستاگرامی
برگرفته از پیج رسمی
#چیستا_یثربی


#اشتراک گذاری.فقط با
#ذکر_نام_نویسنده

#کانال_رسمی_چیستایثربی

@chista_yasrebi


#کانال_داستان_او_یکزن
برای کسانی که میخواهند قسمتها را پشت هم داشته باشند
@chista_2

#خواب_گل_سرخ
#قسمت_شصت_و_ششم
#چیستایثربی

همیشه شنیده بودم دنیا مثل یک توپ ، گرد است ، اگه بیندازیش بالا ، دوباره برمی گردد پایین.

توپ من هم رفته بود بالا ، اما دیگر برنگشته بود پایین !...

شاید لای شاخ و برگ های یک درخت گیر کرده بود !

مثل خودم ، که گیر کرده بودم ، بین آدم هایی که می گفتند دوستم دارند ، اما به کدامشون
می شد اعتماد کرد ، به جز مادرم ؟

آن مردی که می گفت ، عاشقم است ، حرف هایی می زد که سر در نمیاوردم ! گیجم می کرد....

و درست در تضاد با مریم بود و مریم با ظاهر معصومش ، تمام مدتی که من در کما بودم ، ظاهرا به من و مادرم رسیده بود !

حالا ، چرا حرف های بی ربطی می زد که من اصلا نمی فهمیدم!

و نازی !

نازی دیگر کجای زندگی من بود ؟!
از کجا یکدفعه پیدایش شد ؟!


و اصلا من بااین آدمها چه نسبتی داشتم ؟ یادم نمی آمد.

شاید مادرم ، سرنخ تمام این ها را
می دانست.

شاید مادرم ، تنها محل آرامشی بود که من به آن نیاز داشتم...

مادرم تنها کسی بود که می توانست به من بگوید چه کنم !

تصمیم گرفتم بروم خانه.

خوشبختانه هیچکس ، در خانه ی ما نبود ، در را بستم.
مادر بیدار بود و از پنجره ، بیرون را نگاه
می کرد.

گفتم : مادر ، تو دوران کمای من یادته ؟
گفت : خب آره.

گفتم : چی شده ؟
گفت : هیچی... یه دعوای احمقانه ارث و میراثی بود ، من بخشیدم...

گفتم : چیو بخشیدی ؟!


گفت : میدونستی برادرت ، پنهانی با یه زن مطلقه ازدواج کرده بود ، بدون اینکه من و تو بدونیم !

اسم زنه ، شهلا بود.


از برادرت خیلی بزرگتر... شاید بیست سال !

چهل و خرده ای سالش بود. زنه ، افسردگی حاد داشت، مدام قرص و مشروب می خورد ،
نمی دونم چش بود، یا چرا افسرده بود ، حتی نمیدونم اونشب ، چه قرصایی رو با هم خورد ، که خلاص !

مغزش یه دفعه وایساد. تو خواب ، مرده بود !

برادرت ، اون شب پیشش نبود !
درگیر عمل آپاندیس خودش بود !

تمام اموال شهلا ، قانونا می رسه به شوهر قانونیش ، یعنی داداشت ! پسر از دست رفته ی من ...


چون ظاهرا، هیچکس دیگه ای رو نداشت !

یعنی فرزند و مادر و پدری نداشت .

و برادرت ، یک شبه ، میلیاردر میشه ، اما برادرتو که می شناختی !

احساس گناه می کرده که اون شب ، پیش زنش نبوده ، دست به اون پول نمی زنه و چند وقت بعدم ، خودکشی و ....
میره اون دنیا ، پیش زنش !


شاید خودشم ، اولش اینو میخواست...
اما کیه که لحظات آخر ، وقتی دیگه نفسه نمیاد ، از مرگ نترسه ؟!

به هر حال اون رفت و ما رو تنها گذاشت .

گفتم : چرا اینارو زودتر به من نگفتی ؟
گفت : منم تازه فهمیدم.

دورانی که تو توی کما بودی ، از پچ پچه های مریم و حامد !...

یه چیزایی می گفتن... یه چیزایی می شنیدم...اونا فکر میکردن خوابم...

بعد مینا اومد،
به من گفت : پای پول زیادی وسطه خاله !
همه ش مال شماست !

من گفتم :من؟ من دست به اون پول نمی زنم. اصلا از اون ازدواج ، خبر نداشتم !

مینا گفت : چرا ؟
شما می تونید میلیاردر شید. همه ی مشکلات میرن. باپول ، همه چیز کم کم حل میشه ...

مشکل شیمی درمانی ، یا مشکلات مختلفی که دخترتون داره ، یه تنه همه رو حل میکنه !

گرچه الان دیگه حالش خوب نیست ، و ممکنه محجور تشخیص داده شه و اونوقت ، پولو کامل میدن به شما و دیگه تصمیم گیری با شماست ...

گفتم : من ، اون زنو نمی شناختم ؛ ندیده بودمش !

میگید ، پرستار دختر من ، این نازی خانمه ، خواهر زن پسر عزیز منه ؟!

پس حتما چشمش دنبال اون پوله !
بدید بهش !

من چه می دونم این پولی که به بچه م و زنش وفا نکرده ، از چه راهی به دست اومده !

می دونی مانا...

اینکه یه آدم ویلچری رو ، بیارن طبقه ی سوم یه خونه ، همیشه برام جای سوال بود.

این همه طبقه ی اول ، تو این شهر !

اونا می خواستن مارو بپان !
یا یه هدفی داشتن ...

فکر میکردن من خوابم...ولی من همه چیز رو میشنیدم ! با جزییات...چون لای در اتاقو باز میذاشتم .


اونا نمیدونن پول کجاست و فکر میکنن که ما ، جای پولو میدونیم ،

چون برادرت تو این خونه ، خودکشی کرده...

فکر میکنن وصیتی ، چیزی ممکنه گذاشته باشه یا حرفی زده باشه.

به مریم گفتم : پولو بخشیدم !

بده به خواهر شهلا اگه پولو پیدا کردین ، اما جای پولو نمی دونم...
واقعا نمیدونم !

هیچکس نمی دونه!...


#خواب_گل_سرخ
#قسمت_شصت_و_ششم
#چیستایثربی
#چیستا_یثربی

#داستان
#پاورقی_اینستاگرامی

هرگونه اشتراک یا برداشت از این داستان ؛ منوط به ذکر #نام_نویسنده است.

#کانال_قصه_چیستایثربی
@chistaa_2

#چیستایثربی_کانال_رسمی

@chista_yasrebii

https://t.me/joinchat/AAAAADvSdBq1EA_7IHG-jQ

#خواب_گل_سرخ
#قسمت_شصت_و_ششم
#چیستایثربی

همیشه شنیده بودم دنیا مثل یک توپ ، گرد است ، اگه بیندازیش بالا ، دوباره برمی گردد پایین.

توپ من هم رفته بود بالا ، اما دیگر برنگشته بود پایین !...

شاید لای شاخ و برگ های یک درخت گیر کرده بود !

مثل خودم ، که گیر کرده بودم ، بین آدم هایی که می گفتند دوستم دارند ، اما به کدامشون
می شد اعتماد کرد ، به جز مادرم ؟

آن مردی که می گفت ، عاشقم است ، حرف هایی می زد که سر در نمیاوردم ! گیجم می کرد....

و درست در تضاد با مریم بود و مریم با ظاهر معصومش ، تمام مدتی که من در کما بودم ، ظاهرا به من و مادرم رسیده بود !

حالا ، چرا حرف های بی ربطی می زد که من اصلا نمی فهمیدم!

و نازی !

نازی دیگر کجای زندگی من بود ؟!
از کجا یکدفعه پیدایش شد ؟!


و اصلا من بااین آدمها چه نسبتی داشتم ؟ یادم نمی آمد.

شاید مادرم ، سرنخ تمام این ها را
می دانست.

شاید مادرم ، تنها محل آرامشی بود که من به آن نیاز داشتم...

مادرم تنها کسی بود که می توانست به من بگوید چه کنم !

تصمیم گرفتم بروم خانه.

خوشبختانه هیچکس ، در خانه ی ما نبود ، در را بستم.
مادر بیدار بود و از پنجره ، بیرون را نگاه
می کرد.

گفتم : مادر ، تو دوران کمای من یادته ؟
گفت : خب آره.

گفتم : چی شده ؟
گفت : هیچی... یه دعوای احمقانه ارث و میراثی بود ، من بخشیدم...

گفتم : چیو بخشیدی ؟!


گفت : میدونستی برادرت ، پنهانی با یه زن مطلقه ازدواج کرده بود ، بدون اینکه من و تو بدونیم !

اسم زنه ، شهلا بود.


از برادرت خیلی بزرگتر... شاید بیست سال !

چهل و خرده ای سالش بود. زنه ، افسردگی حاد داشت، مدام قرص و مشروب می خورد ،
نمی دونم چش بود، یا چرا افسرده بود ، حتی نمیدونم اونشب ، چه قرصایی رو با هم خورد ، که خلاص !

مغزش یه دفعه وایساد. تو خواب ، مرده بود !

برادرت ، اون شب پیشش نبود !
درگیر عمل آپاندیس خودش بود !

تمام اموال شهلا ، قانونا می رسه به شوهر قانونیش ، یعنی داداشت ! پسر از دست رفته ی من ...


چون ظاهرا، هیچکس دیگه ای رو نداشت !

یعنی فرزند و مادر و پدری نداشت .

و برادرت ، یک شبه ، میلیاردر میشه ، اما برادرتو که می شناختی !

احساس گناه می کرده که اون شب ، پیش زنش نبوده ، دست به اون پول نمی زنه و چند وقت بعدم ، خودکشی و ....
میره اون دنیا ، پیش زنش !


شاید خودشم ، اولش اینو میخواست...
اما کیه که لحظات آخر ، وقتی دیگه نفسه نمیاد ، از مرگ نترسه ؟!

به هر حال اون رفت و ما رو تنها گذاشت .

گفتم : چرا اینارو زودتر به من نگفتی ؟
گفت : منم تازه فهمیدم.

دورانی که تو توی کما بودی ، از پچ پچه های مریم و حامد !...

یه چیزایی می گفتن... یه چیزایی می شنیدم...اونا فکر میکردن خوابم...

بعد مینا اومد،
به من گفت : پای پول زیادی وسطه خاله !
همه ش مال شماست !

من گفتم :من؟ من دست به اون پول نمی زنم. اصلا از اون ازدواج ، خبر نداشتم !

مینا گفت : چرا ؟
شما می تونید میلیاردر شید. همه ی مشکلات میرن. باپول ، همه چیز کم کم حل میشه ...

مشکل شیمی درمانی ، یا مشکلات مختلفی که دخترتون داره ، یه تنه همه رو حل میکنه !

گرچه الان دیگه حالش خوب نیست ، و ممکنه محجور تشخیص داده شه و اونوقت ، پولو کامل میدن به شما و دیگه تصمیم گیری با شماست ...

گفتم : من ، اون زنو نمی شناختم ؛ ندیده بودمش !

میگید ، پرستار دختر من ، این نازی خانمه ، خواهر زن پسر عزیز منه ؟!

پس حتما چشمش دنبال اون پوله !
بدید بهش !

من چه می دونم این پولی که به بچه م و زنش وفا نکرده ، از چه راهی به دست اومده !

می دونی مانا...

اینکه یه آدم ویلچری رو ، بیارن طبقه ی سوم یه خونه ، همیشه برام جای سوال بود.

این همه طبقه ی اول ، تو این شهر !

اونا می خواستن مارو بپان !
یا یه هدفی داشتن ...

فکر میکردن من خوابم...ولی من همه چیز رو میشنیدم ! با جزییات...چون لای در اتاقو باز میذاشتم .


اونا نمیدونن پول کجاست و فکر میکنن که ما ، جای پولو میدونیم ،

چون برادرت تو این خونه ، خودکشی کرده...

فکر میکنن وصیتی ، چیزی ممکنه گذاشته باشه یا حرفی زده باشه.

به مریم گفتم : پولو بخشیدم !

بده به خواهر شهلا اگه پولو پیدا کردین ، اما جای پولو نمی دونم...
واقعا نمیدونم !

هیچکس نمی دونه!...


#خواب_گل_سرخ
#قسمت_شصت_و_ششم
#چیستایثربی
#چیستا_یثربی

#داستان
#پاورقی_اینستاگرامی

هرگونه اشتراک یا برداشت از این داستان ؛ منوط به ذکر #نام_نویسنده است.

#کانال_قصه_چیستایثربی
@chistaa_2

#چیستایثربی_کانال_رسمی

@chista_yasrebii

https://t.me/joinchat/AAAAADvSdBq1EA_7IHG-jQ

#آوا_متولد۱۳۷۹
#قسمت66
#چیستا_یثربی
#قصه
#داستان
#داستان_دنباله_دار
#پاورقی
#رمان
#کتاب
#چیستایثربی

#قسمت_شصت_و_ششم

هیچکس نمی تواند آسان باور کند که معشوقش را اشتباه انتخاب کرده یا اشتباه از آب درآمده!

هیچکس، نمی خواهد باور کند، کسی را که دوست دارد، نباید دوست می داشته!

معنای زندگی ما، به همین لحظه های کوتاه است، جایی میان شک و یقین...

هیچکس نمی خواهد به مرحله ی شک برسد، چون آنوقت، خیلی چیزهای دیگر هم، زیر سوال می رود!

سارا حال خوبی ندارد، درک می کنم!سارا چیزهایی فهمیده که آزارش می دهد، اما سارا، چیزهایی هم فهمیده که هنوز، از آن ها مطمئن نیست...

آن ها را نمی فهمم!
از چشم فرمانده، من ذهن سارا را، نمی توانم بخوانم، ولی آشفتگی او را می بینم!

چند قدم جلو می رود، برمی گردد و داد می زند!
سارای همیشه آرام، داد می زند:
_کجا بودی، وقتی بچه ت بدنیا آمد مَرد؟
ده بار صدا زدن، پدر این بچه، کجاست؟
صدای تورو نشنیدم!
غیب شده بودی؟

من، توی بیمارستان، بچه مو بدنیا آوردم، ثبت رسمی شده، جاسوسای تو کجا بودن؟
خودت کجا بودی پدر مهربون؟
تو که معتقدی، برای خانواده ت، همه چیزو، سنگ تموم گذاشتی؟

من خانواده ی تو نبودم؟!
من زن رسمی تو نبودم؟
بچه ی من، بچه ی تو نبود؟

سارا می لرزد...
مرد مثل مجسمه، بی حرکت است، نه ناراحت است، و نه پشیمان!
مطمئن است که حال سارا، خوب نیست!

می گوید: سارا جان، شاید لازمه با هم یه‌ دکتر بریم...
من‌ حرفامو بزنم، تو هم، حرفاتو بزن، ببینیم کدوم درست میگیم...

من سال ها قدم به قدم دنبالت بودم، تو هرگز حامله نبودی!
توی هیچ بیمارستانی نزاییدی!
تو، دکتر بینظیری هستی، ولی حتی دکترا هم می تونن دچار...

سارا می گوید:
دچار چی، توهُم؟! جنون؟!
من سالمم مرد!
من به سلامتِ همون شبم، که عقدم کردی!

چطور شک کردی این بچه مال توئه؟تو که می دونی، من قبل از تو و بعد از تو...
اصلا همیشه، فقط مالِ تو بودم!
مال تو هم، انگار نبودم!
مال هیچکس نبودم!

مرد، لحظه ای به زمین، خیره می شود، نمی داند چه بگوید!

_هنوز منو دوست داری سارا؟

این تنها جمله ای بود که سارا انتظار شنیدنش را ندارد!

_الان اینو می پرسی مرد؟!
بعد از این همه سال که پات وایسادم!
برای چی اصلا می پرسی؟
چرا تحقیرم می کنی؟
چرا منو، بچه فرض می کنی؟

من دیگه سارای شونزده ساله، وسط صحرا نیستم که خواهرم، کولم باشه و تو نجاتش بدی!
الان هر دو، وسط معرکه ایم!

اگه پای نجات دادن باشه، من بیشتر از تو، می تونم آدمارو نجات بدم!دشت ذهاب، به من احتیاج دارن، دارم میرم اونجا، اونوقت می پرسی، تورو دوست دارم؟

انتظار داری به پات بیفتم؟
انتظار داری بگم بیا بغلم کن!
عقلتو از دست دادی فرمانده؟

عمرِ ما دیگه برنمی گرده!
من هنوز زن رسمیتم!
اما دلم نمی خواد، حتی دستت به دستم بخوره!
چرا منو احمق فرض می کنی؟!

_تو منو کثیف فرض می کنی سارا!...
تو بودی که اول، فرار کردی!‌
روز عقدمون، با گروه دشمن من، دوست شدی!
اگه بچه ای بود، منو، لایق پدریش نمی دیدی!
تو فکر می کنی، من یه آدمکشِ آدم فروشم؟


#آوا_متولد۱۳۷۹
#قسمت66
#قسمت_شصت_و_ششم
#رمان
#پاورقی
#داستان_دنباله_دار
#داستان_ایرانی
نویسنده
#چیستا_یثربی



https://t.me/joinchat/AAAAADvSdBq1EA_7IHG-jQ

کانال رسمی چیستایثربی
بالای صفحه ادرس کانال چند قصه من سنجاق شده است
#چیستایثربی