فهمیدم که کامو بی‌دلیل نگفته بود رنج، همواره بی‌همراه است. و بابا راست میگفت که آدم‌ها کمتر از آنچه فکر میکنی به تو اهمیت میدهند. و فهمیدم که بعضی دردها آنقدر شخصی‌اند که راهی برای تقسیمشان نیست. و فهمیدم که حتی اگر در باد فریاد بزنم صدا به جایی نخواهد رسید.

آدمایی که خودشون رو کتاب حساس نیستن ولی به کتاب و حساسیت تو احترام میذارن>>>>>>>

«بعضی وقتا، خونه یک مکان نیست.»
این جمله رو بیشتر از همیشه وقتایی درک میکنم که پیش دوستامم.

«اومدن خونه شاید بهترین انتخاب زندگیم نباشه، اما بی‌شک یکی از بهترین تصمیم‌هامه.»

من درس می‌خونم و مامان گوشه‌ای کتاب می‌خونه و می‌خنده و خنده‌هاش بی‌اختیار منو هم می‌خندونه.

صدای سر و صدای خاله صبح‌ها از آشپزخونه میاد و می‌فهمم وقتشه بلند شم و برای بار هزارمِ این هفته پنیر برشته رو برای صبحانه درست کنم.

دورهمی اکیپ، بغل‌ها و حس دوست‌داشتنی بودن...مثل همیشه.

تیشرت Hellfire Club، پفیلا و قسمت‌های تازه Stranger Things تا ساعت ۳ صبح، کنار رفیق همیشگی به همراه جیغ‌های خفه‌ شده.

بارونی که بوی بهار میده وسط زمستون.

نمونه لحظاتی که میتونستم از خودم دریغ کنم~

تازه مهم‌ترینشو یادم رفت...
میتونستم هیچوقت مامان رو از برگشتنم سوپرایز نکنم و این لذت رو ازش بگیرم.
پس چرا یکی از بهترین تصمیم‌هام نباشه؟!

منت میذارید برای پدر دوستم که بستری هستن یه صلوات بفرستید؟!

مملکتی که فرمون اقتصادی و مدیریت پالایشگاهیش بیافته دسته جانجان و صادق الحسینی و چهارتا شاعر و پکیج فروش و نمایشگاه دار و اصلاح طلب
دلار ۱۴۵ تومنی توش ارزونه بخدا

عه مناظره ای که رد کردم با ایشون بود-

کاش فرمون اقتصادو میدادن دست مکس.

وای...
دیگه این صحبتای من جنگیدم یه تنه و من مرد تنهای شبم برام خنده‌ داره.
خیر،من یه پاندای سرخوشم که یه گوشه لم دادم دارم بامبومو میخورم.

کجا قوی حرف زدم؟من که فقط دارم بهت میگم تسهیم و تسهیل و گاسترولاسیون و بلاستولاسیون رو برام توضیح بده.😭