زندگی به یک "دوچرخه" می‌مانَد؛
اگر یکسره و بی‌توقف، در مسیرهای سخت، رکاب بزنی؛ جایی در میانه‌ی راه، تکه‌های دوچرخه از هم باز می‌شود و تو می‌مانی و زخم‌های روی تن و حسرتِ مسیرهای نرفته...
اگر رکاب نزنی؛ حرکت نمی‌کنی و اگر بیش از اندازه آهسته رکاب بزنی؛ تعادلت بهم می‌ریزد و زمین می‌خوری.
این تویی که تصمیم می‌گیری هر ازگاهی توقف کنی، پیچ و مهره‌ها را محکم کرده، دستی به سر و گوش دوچرخه‌ات بکشی، نفسی تازه کنی و با خیالی آسوده، مسیر خوشبختی‌ات را طی کنی،
باید در کمال آرامش و تعادل، هدایت زندگی‌ات را به دست گرفته و تا مقصد آرزوهایت رکاب بزنی،
این تویی که تصمیم می‌گیری با چه سرعتی برانی که نه آن‌قدر کم باشد که بی‌حرکت اندر خمِ کوچه‌ای بمانی و نه آن‌قدر زیاد؛ که زمین بخوری...

#دره_درزو_پارسیان_باشگاه_چکاد🌻🌿🌿