– «انتقام» چه‌گونه از «اجرای عدالت» قابل تشخیص است؟
[ #در_باب_بخشودن – ٢ ]

– «انتقام معمولاً شخصی و خصوصی است؛ انتقام با لذتی از تحمیل رنج بر فرد ستمکار توأم است؛ در انتقام معمولاً (و البته نه همیشه) کیفر بیش از حد معمول و نامتناسب است. به عکس، عدالت امری عمومی است؛ در اجرای عدالت رعایت حد و حدود و تناسب در نظر گرفته می‌شود، و کیفر متناسب با جرم و منصفانه است؛ لذت‌بردن از تحمیل رنج بر فرد خطاکار هم به هیچ روی جایی در اجرای عدالت ندارد.»

بخشودن | ایو گارارد، دیوید مک‌ناتون | خشایار دیهیمی

#فنجان_اخلاق

نعیمه پورمحمدی: الهیات مدرن، قسمت سوم (الهیات روایی)
#نعیمه_پورمحمدی #الهیات_مدرن #قسمت_سوم #الهیات_روایی #الهیات_جدید #کافه_سرو
‏# cafesarv.com
‏#cafesarv
برای مشاهده نسخه کامل ویدئو لینک زیر را لمس کنید:
http://bit.ly/2MH6Lqi

حق‌به‌جانبان و خودشیفتگان

«حق‌به‌جانب بودن مانند نوعی حباب خودشیفتگی ما را احاطه می‌کند و همه‌چیز را وارونه جلوه می‌کند تا خودش را قوی‌تر کند. افراد خودشیفته هر واقعه‌ای را در اطراف‌شان یا در جهت تأیید عظمت خود تفسیر می‌کنند یا در جهت تهدید آن. اگر اتفاق ناخوشایندی برای‌شان بیفتد به خاطر اقدام هوشمندانه‌ای است که از خودشان نشان داده‌اند و اگر اتفاق بدی برای‌شان بیفتد به خاطر این است که کسی به آن‌ها حسودی می‌کند و می‌خواهد آن‌ها را یک درجه پایین بکشد. افراد حق‌به‌جانب خود را با هر چیزی که در جهت حس برتری‌شان باشد فریب می‌دهند. آن‌ها این نقاب ذهنی‌شان را به هر قیمتی حفظ می‌کنند، حتی اگر گاهی مجبور باشند از اطرافیان‌شان سوءاستفادهٔ جسمی یا احساسی کنند.»

هنر ظریف بی‌خیالی | مارک مَنسون | رشید جعفرپور

#فنجان_روان

«بهترین چیز برای آدم همین است، آمبروسیو، اعتقادداشتن به حرفی که می‌زند و دوست‌داشتن کاری که می‌کند.»

#برگه‌ها

نعیمه پورمحمدی: الهیات مدرن، قسمت چهارم (الهیات پویشی)
#نعیمه_پورمحمدی #الهیات_مدرن #قسمت_چهارم #الهیات_پویشی #الهیات_جدید #کافه_سرو
‏# cafesarv.com
‏#cafesarv
برای مشاهده نسخه کامل ویدئو لینک زیر را لمس کنید:
http://bit.ly/2Yt9c71

[ هابوکو–سانسوی، سه‌شو تویو، قرن ١۵ ]
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

«زندگی کوتاه است، و کس این به خاطر نسپارَد. آن‌که این به یاد آورَد، جنگ‌و‌جدل به پایان خواهد برد.»

دهاماپادا ‌| برگردان پیام یزدانجو، مهدی جواهریان

#فنجان_آن

– آیا با بخشیدن فرد خطاکار، دیگر نباید او را مسئول خطاهایش دانست؟
[ #در_باب_بخشودن – ٣ ]

– «فرد بخشاینده نه تنها می‌تواند همچنان فرد خطاکار را مسئول افعالش بداند، بلکه عملاً لازم است او را مسئول بداند —اگر او مسئول دانسته نشود، آن‌گاه دیگر مقصر و سزاوار سرزنش هم شناخته نمی‌شود، و در این صورت آن احساسات خصمانه‌ای که فرد بخشاینده بر آن‌ها غلبه می‌کند اصلاً احساسات موجهی نیستند، و اصلاً بخشودن محلی از اعراب ندارد. مسئول دانستن کسی به دلیل خطاهایش به خودی خود دلیلی برای نگاه خصمانه و انزجار و بدخواهی نیست، به عکس، امتناع از مسئول دانستن افراد خطاکار خیلی راحت می‌تواند شکل منت‌گذاری ارباب‌منشانه‌ای را به خودش بگیرد که در آن فرد خطاکار به لحاظ اخلاقی آن‌قدر بالغ و باشعور به حساب آورده نمی‌شود که مسئول اعمال غلطش به حساب آید.»

بخشودن | ایو گارارد، دیوید مک‌ناتون | خشایار دیهیمی

#فنجان_اخلاق

ریشه‌ی سرکوب احساسات در کودکی

«کودک هنگامی می‌تواند احساساتش را آزادانه بروز دهد که شخصی در کنارش باشد و او را به طور کامل بپذیرد و هم‌چنین درک و حمایتش کند. اگر آن شخص در کنار کودک نباشد و اگر کودک مجبور باشد به خاطر بروز احساساتش خطر از دست دادن عشق مادر یا عشق جایگزین مادر را به جان بخرد، به طور قطع احساساتش را سرکوب می‌کند. او حتی نمی‌تواند احساساتش را مخفیانه و «فقط برای خودش» بروز بدهد. او دیگر به هیچ وجه نمی‌‌تواند آن‌ها را بروز دهد.»

دلهره‌های کودکی | آلیس میلر | امید سهرابی نیک

#فنجان_روان

علی قیدی: مثنوی خوانی، قسمت سوم
#علی_قیدی #مثنوی‌خوانی #قسمت_سوم #مثنوی_معنوی #مولوی #نی‌نامه #کافه_سرو
‏# cafesarv.com
‏#cafesarv
برای مشاهده نسخه کامل ویدیو لینک زیر را لمس کنید: http://bit.ly/31xKJuE

«... مردم داستان ابراهیم را به گونهٔ دیگری تعبیر می‌کنند. آن‌ها لطف خداوند را در بخشیدن دوبارهٔ اسحاق به ابراهیم ستایش می‌کنند و همهٔ ماجرا را فقط آزمونی می‌دانند. یک آزمون —این واژه می‌تواند از چیزی بزرگ یا کوچک حکایت کند. اما کل ماجرا به همان سرعت که نقل می‌شود سپری می‌شود: بر اسبی راهوار می‌نشینند و در چشم‌به‌هم‌زدنی به موریه می‌رسند و بی‌درنگ گوسفند را می‌بینند. فراموش می‌کنند که ابراهیم بر چارپایی کُند راه می‌پیمود، و سفر سه روز به درازا کشید، و مدتی بایست تا هیزم آوَرَد، اسحاق را ببندد و کارد را تیز کند.»

#برگه‌ها

رضا ابوتراب: مغز و اخلاق، قسمت دوم و پایانی
#رضا_ابوتراب #مغز_و_اخلاق #قسمت_دوم_و_پایانی #بیماری‌های_مغز_و_اعصاب_و_اخلاق
‏# cafesarv.com
‏#cafesarv
برای مشاهده نسخه کامل ویدیو لینک زیر را لمس کنید:
http://bit.ly/2ZYE3oH

«آن‌ها که هنوز از مدار اندوه عبور نکرده‌اند اغلب درک نمی‌کنند: شاید این حقیقت که کسی مُرده به این معنا باشد که دیگر زنده نیست، اما هرگز به این معنا نیست که دیگر وجود ندارد.»

#برگه‌ها

هنر و بازی

«در نامه‌هایی درباب تربیت انسانی اثر شیلر... او... قائل به پیوند میان هنر و بازی است. دیدگاه او این است که هنر ما را از قلمرو دغدغه‌های عملی و زندگی روزمره بیرون می‌برد و ابژه‌ها، ویژگی‌ها، صحنه‌ها و افعالی را به ما عرضه می‌دارد که ما با آن‌ها می‌توانیم بازی کنیم و از آن لذت ببریم، تنها به خاطر آن‌چه هستند و نه به خاطر آن‌چه که برای ما انجام می‌دهند. هنرمند هم مشغول بازی است، عوالمی خیالی می‌سازد، با همان لذت خودانگیختهٔ کودکان.»

زیبایی | راجر اسکروتن | #امیر_نصری، #فریده_فرنودفر

#فنجان_هنر

[ زن با چتری آفتابی در باغ، پی‌یر–آگوست رنوآر، ١٨٧۵ ]
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

«کسی که پابرهنه راه می‌رود، پا روی رُزها نمی‌گذارد.»

فکرهای اصلاح‌نشده | استانیسلاو یرژی‌لتس | امید مهرگان

#فنجان_آن

امیر مازیار: فلسفه هنر اسلامی، قسمت سوم
#امیر_مازیار #فلسفه_هنر_اسلامی #قسمت_سوم #فلسفه_هنر #فلسفه_تحلیلی #فلسفه_قاره‌ای #هنر_اسلامی #کافه_سرو
‏# cafesarv.com
‏#cafesarv
برای مشاهده نسخه کامل ویدیو لینک زیر را لمس کنید:
http://bit.ly/31PlrIy

– «ذهن» کجا ست؟

– «در کتاب مفهوم ذهن، گیلبرت رایل اظهار می‌دارد که صحبت‌کردن در خصوص ذهن و جسم، به گونه‌ای که انگار چیزهای معادلی هستند، یک «اشتباه مقوله‌ای» [category mistake] است. برای توضیح منظورش او کسی را مثال می‌زند که از دانشگاهی دیدن می‌کند و دانشکده‌ها، کتابخانه‌ها و آزمایشگاه‌های تحقیقاتی مختلف را می‌بیند. سپس سؤال می‌کند «پس دانشگاه کجا ست؟» جواب البته آن است که دانشگاه چیزی بیش از تمام بخش‌هایی که قبلاً بازدید کرده، نیست. استفاده از واژه‌ی دانشگاه، روشی است برای توصیف کلیهٔ این بخش‌ها با هم؛ اصطلاحی است از مقوله‌ای دیگر، نه همان مقوله‌ای که بخش‌های مجزا در آن قرار دارند.

با روشی مشابه، رایل استدلال می‌کند که شما نباید انتظار داشته باشید که «ذهن» را بالا و ورای تمامی اجزای مختلف تشکیل‌دهندهٔ بدن و فعالیت‌هایش بیابید؛ زیرا ذهن اصطلاحی است که به مقولهٔ دیگری تعلق دارد؛ روشی است برای توصیف بدن و نحوهٔ عملکرد آن.»

خودآموز فلسفه | مل تامپسون | بهروز حسنی

#فنجان_فلسفه

الهام اعتمادی: آیکونولوژی در هنر ایرانی، قسمت سوم
#الهام_اعتمادی #آیکونولوژی_در_هنر_ایرانی #قسمت_سوم #شمایل_شناسی #نقاشی #تاریخ_هنر #نقد_هنر #کافه_سرو
‏# cafesarv.com
‏#cafesarv
برای مشاهده نسخه کامل ویدئو لینک زیر را لمس کنید:
http://bit.ly/2MvnVba

بازدید ویدئوهای کافه‌سرو از بیست هزاربار گذشت

در کمتر از سه ماه مجموع بازدید ویدئوهای کافه‌سرو از ده هزاربار گذشت و حالا در کمتر از نیمی از آن مدت پیشین بازدیدها دوبرابر شده و از بیست هزاربار گذشته است. این رشد صعودی نتیجه همراهی بی‌دریغ شماست. کافه‌سرو متعلق به همه شما دوستان نازنینی است که با آن همراهی می‌کنید، از سخنرانان ارجمند و مشاوران دانشوری که نام عزیزشان روی سایت کافه‌سرو آمده تا تک‌تک کسانی که بزرگوارانه و مهربانانه ویدئوها و پست‌ها و مطالب کافه‌سرو را از سر لطف دنبال می‌کنند. از همگی شما دوستان همراه و همدل صمیمانه سپاسگزاریم.

با مهر و ارادت؛
محمدمنصور هاشمی، حسین خندق‌آبادی، فرناز پیمان‌پور، محمد میرزاعلی، و منصور کاظم بیکی

اگر می خواهید در مورد تاریخ تمدنِ انسان کتابی هیجان‌انگیز بخوانید، کتاب «اسلحه، میکروب و فولاد» را بخوانید.

[به پیشنهاد #رضا_ابوتراب]
#پیش‌کش

نقطه‌مقابلِ افسردگی

«نقطه‌مقابلِ واقعیِ افسردگی نه شادمانی و نه فقدان درد، بلکه سرزندگی است؛ یعنی داشتن آزادی عمل برای بروز احساسات خویش.»

دلهره‌های کودکی | آلیس میلر | امید سهرابی نیک

#فنجان_روان

انسان‌ها و تبعیض در حق سایر گونه‌ها (=گونه‌پرستی)
[ #در_باب_حیوانات – ١ ]

«مسئلهٔ اصلی در گونه‌پرستی [speciesism] این است که ما به منافع موجوداتی که از گونهٔ خود ما نیستند، وزن کم‌تری می‌دهیم، صرفاً به این دلیل که آن‌ها عضو گونه‌ی ما نیستند. ما به ویژگی‌ها و توانایی‌های فردی آن‌ها، یا این‌که چه چیزی برای‌شان سودمند یا زیان‌آور است توجه نداریم. فقط می‌گوییم: "خوب، آنها عضو گونهٔ هوموساپینس [=انسان خردورز] نیستند، بنابراین می‌توانیم از آن‌ها [به عنوان وسایلی] برای دستیابی به مقاصد و اهداف خود استفاده کنیم؛ مجبور نیستیم با آن‌ها به عنوان غایاتی که فی‌نفسه اهمیت دارند رفتار کنیم". در حالی که اگر با یک انسان سروکار داشته باشیم، صرف نظر از سطح تواناییِ ذهنیِ آن انسان، می‌گوییم زندگی انسان مقدس است، و او غایتِ فی‌نفسه است، و باید به شرافت و کرامت انسان احترام بگذاریم و غیره. این گونه‌پرستی است —این‌که گونه را به‌خودی‌خود عامل تعیین‌کنندهٔ شأن اخلاقی بدانیم.»

بفرمایید فلسفه! (١) | دیوید ادموندز، نایجل واربرتن | میثم محمدامینی | از مصاحبه با با پیتر سینگر، در مورد حیوانات

#فنجان_اخلاق