زنی که در تنهایی سوخت اما تمام نشد؛ هما دارابی به روایت خواهرش

سپهر عاطفی و ندا سانیج

«در یکی از روزهای سرد اسفند ۱۳۷۲، هما دارابی، از بهترین‌روان‌پزشکان و استادان دانشگاه در ایران، گالن بنزین را برداشت و راهیِ میدان تجریش شد. روسری‌اش را درآورد، فریاد «زنده باد آزادی» و «مرگ بر دیکتاتور» سر داد و کبریت را روشن کرد. هما دارابی ‌سال‌های سیاهی را پشت سر گذاشت تا در اعتراض به حجاب اجباری تن خویش و تنها سلاح باقی‌مانده برای مبارزه‌اش را بسوزاند. دردمندان خاموش در آن سال‌ها کم نبودند. اما داستان زندگیِ بیشترِ آنها را نمی‌دانیم.»

منبع: نشر آسو

#هما_دارابی
#حجاب_اجباری

💠 ‏دیروز دوم اسفند، سالروز خودسوزی #هما_دارابی پزشک کودکان و استاد دانشگاه که در ۱۳۶۵ به جرم “بدحجابی” برکنار شد.
او در اعتراض خود را در میدان تجریش به آتش کشید. شعله هایی که از تن او زبانه کشید خاموش نشده، امروز در هر زنی که علیه اسلام و علیه حجاب اجباری میجنگد یاد او شعله ور است.

#جمهوری_تبهکار_اسلامی
#نه_میبخشیم_نه_فراموش_میکنیم
#این_قیامیست_تاپیروزی
#نه_به_حکومت_دینی
#پاینده_ایران_یکپارچه
🆔@bozoonhigz

🟠 #هما_دارابی، در دوم اسفند ماه سال ۱۳۷۲ برای «اعتراض به #حجاب_اجباری و قوانين ضد زن» جمهوری اسلامی در میدان تجریش تهران خود را به آتش کشید و ساعاتی بعد در اولین ساعات سوم اسفند ماه بر اثر شدت سوختگی جان باخت.

دارابی در سال‌های پس از ۱۳۵۷ به تدریس و تحقیق در رشته روانپزشکی ادامه داد.

او را به دلیل نپذیرفتن حجاب اجباری از ریاست گروه روان‌پزشکی دانشگاه بهشتی برکنار کردند. هما دارابی حتی به رئیس بیمارستان محل کار خود گفته بود که مرگ را بر چادر سر کردن ترجیح می‌دهد.

او را ابتدا از سمتش در دانشگاه گروه روانپزشکی دانشگاه بهشتی برکنار کردند و سپس برای مدتی مطبش را نیز تحت عنوان «عدم رعایت شئونات اسلامی» تعطیل کردند.

با افزایش فشارهای جمهوری اسلامی، هما دارابی در روز دوم اسفند ماه سال ۱۳۷۲ در میدان تجریش تهران با برداشتن حجاب اجباری و در اعتراض به قوانین و فضای ضد زن تحمیل شده به زنان ایران، اقدام به خودسوزی در انظارعمومی کرد.

#رای_بی_رای
#ماملت_کبیریم_ایرانو_پس_میگیریم
#نه_به_حکومت_دینی
#پاینده_ایران_یکپارچه
🆔@bozoonhigz