‍ 🔻در آیه ابتدایی هم که دستاویز مخالفین ماست ، خداوند در مقام تأدیب نبی میفرماید مبادا کسانی که شبانه روز خدا را می‌خوانند از خود برانی، حساب آنها با تو نیست.←یعنی ملاک ارزش ، ایمان و عمل است و عمل هر کسی هم مربوط به اوست؛ هیچ کس بار دیگری را به دوش نمی‌کشد لذا حساب آنها به عهده خودشان است کما اینکه حساب تو هم به آنها ربطی ندارد، {لَنا أَعمالُنا وَلَكُم أَعمالُكُم} این معنا چه ربطی به محتوای زیارت جامعه دارد؟!

در همان سوره انعام که مورد استشهاد طباطبایی است ، چند آیه بعد میفرماید {وَ ما عَلَى الَّذِينَ يَتَّقُونَ مِنْ حِسابِهِمْ مِنْ شَيْ‌ءٍ} یعنی زشتی اعمال کفار به عهده خودشان است و چیزی بر ذمه پرهیزکاران نیست تا در قیامت بخواهند پاسخگو باشند.

و باز در همین سوره با اینکه حکم را مخصوص حق معرفی میکند {إِنِ الْحُکْمُ اِلاّ لله} ، {أَلا لَهُ الْحُكْمُ وَ هُوَ أَسْرَعُ الْحاسِبِينَ} ؛ درباره ذریه حضرت ابراهیم علیه‌السلام میفرماید:
{أُولئِکَ الَّذِینَ آتَیناهُمُ الکتابَ وَ الحُکمَ وَ النُّبُوَّةَ}
و باز در آیات۹۳ و ۹۴ از زبان ملائکه خطاب به کفار که حسابرس‌شان خداست میفرماید: {وَلَوْ تَرَىٰ إِذِ الظَّالِمُونَ فِي غَمَرَاتِ الْمَوْتِ وَالْمَلَائِكَةُ بَاسِطُو أَيْدِيهِمْ أَخْرِجُوا أَنْفُسَكُمُ ۖ الْيَوْمَ تُجْزَوْنَ عَذَابَ الْهُونِ بِمَا كُنْتُمْ تَقُولُونَ عَلَى اللَّهِ غَيْرَ الْحَقِّ وَكُنْتُمْ عَنْ آيَاتِهِ تَسْتَكْبِرُونَ}

←این است مصداق عینی بازگشت به حکم خدا . بازگشت به حکم معنایش فنای در ذات حق نیست همینی است که این آیات به وضوح بیان میکند.
{هَلْ يَنْظُرُونَ إِلَّا أَنْ تَأْتِيَهُمُ الْمَلَائِكَةُ أَوْ يَأْتِيَ رَبُّكَ أَوْ يَأْتِيَ بَعْضُ آيَاتِ رَبِّكَ ۗ يَوْمَ يَأْتِي بَعْضُ آيَاتِ رَبِّكَ} قطعا ملائکه و بعض آیات رب برای حسابرسی و بیان امر و حکم الهی می‌آیند که
{لا یَنْفَعُ نَفْساً إِیمانُها} .

در انتهای پاسخ در این آیات نیز دقت شود:

وَإِذَا وَقَعَ الْقَوْلُ عَلَيْهِمْ أَخْرَجْنَا لَهُمْ دَابَّةً مِنَ الْأَرْضِ تُكَلِّمُهُمْ أَنَّ النَّاسَ كَانُوا بِآيَاتِنَا لَا يُوقِنُونَ

حَتَّىٰ إِذَا جَاءُوا قَالَ أَكَذَّبْتُمْ بِآيَاتِي وَلَمْ تُحِيطُوا بِهَا عِلْمًا أَمَّاذَا كُنْتُمْ تَعْمَلُونَ

وَيَوْمَ يُنْفَخُ فِي الصُّورِ فَفَزِعَ مَنْ فِي السَّمَاوَاتِ وَمَنْ فِي الْأَرْضِ إِلَّا مَنْ شَاءَ اللَّهُ ۚ

سَيُرِيكُمْ آيَاتِهِ فَتَعْرِفُونَهَا

➖➖➖➖
@borrhan

در روز شهادت امام هادی علیه‌السلام فایل pdf کتاب مسند الامام الهادي علیه‌السلام تألیف جناب عزیزالله عطاردی در «کتابخانه برهان» بارگذاری شد↓↓
https://t.me/borrhanlibrary/8602

✅ از زیبایی‌های زیارت غدیریه

از زیباترین و لطیف‌ترین نمونه‌های "عطف عام بر خاص" خطاب امام هادی علیه السلام به امیرالمؤمنین صلوات الله علیه در زیارت غدیریه است:

💠 السَّلامُ عَلَيكَ يا أميرَ المُؤمِنينَ وسَيِّدَ الوَصِيّينَ ووارِثَ عِلمِ النَّبِيّينَ ووَلِيَّ رَبِّ العالَمينَ ←ومَولايَ ومَولَى المُؤمِنينَ→

امام هادی علیه السلام در این عبارت به جای اکتفا به "مولی المؤمنین" که شامل خودشان نیز می‌شد، به طور اختصاصی خود را جداگانه ذکر کردند.

📜 نسخه خطی کتاب المزار _ ابن المشهدي (عالم جلیل القدر شیعی قرن ۶)، کتابخانه آستان قدس رضوی

✍ پی‌نوشت : خدایا به حق امام هادی علیه‌السلام جان ما را بگیر - گرچه می‌دانیم جان ما به نسبت خواسته‌ٔ‌مان ارزشی ندارد - و یک زیارت امیر المؤمنین صلوات الله علیه در معیت امام زمان ارواحنا فداه نصیب ما فرما...آن لحظه‌ای که حجت خدا رو به مضجع شریف امیر مؤمنان چنین خطاب می‌کنند: السلام عليك يا مولاي... و ما هم به تبعیت او این عبارت شیرین را تکرار کنیم...

#غدیریه (۱۳)
@borrhan

🔸آشنایی با فرزند بزرگوار امام هادی ، برادر بزرگتر امام حسن عسکری و عموی گرانقدر امام زمان علیهم‌السلام ؛ جناب محمد بن علی الهادی(ع) (درگذشته ۲۵۲ق) مشهور به سید محمد و سَبْعُ الدُّجَیل (شیرمرد دُجیل)

@borrhan
@fotrosmediatv

#خواب (۱۱۶)
#نقد_تصوف (۶۱۶)
#شخصیت_زدگی (۳۴)

❌ حکایتی آموزنده و بسیار خواندنی،
پیرامونِ خواب شیطانی! کرامات و مقاماتِ شيطانی! مکاشفات شیطانی!

┄┄┅═✧❁﷽❁✧═┅┄┄

👈🏻 پیشتر در ←اینجا→بیان شد که در مکتب تصوف، در مرحله‌ای از سلوک دیگر واجبات و عبادات کنار می‌رود و بقولِ مولوی إذا ظَهَرت الحقایق، بَطَلت الشرایع معیار می‌شود.

لذا سالکی که با خواب و کشف و شهودهای شیطانی😈 دچار انحراف شده و در مسیر شیطان قرار گرفته به بهانه اینکه به حقایق رسیده، دیگر از شرایع بی‌نیاز می‌شود!

در همین راستا به این حکایت توجه نمایید و به ابزار‌ خواب در استحمار عوام دقت ویژه کنید:

🔹شیخ ذبیح الله محلاتی در کتاب مفیدِ "کشف الاشتباه در کج‌روی اصحاب خانقاه" از جناب مرحوم سَیّد علی اکبر خوئی، پدرِ آیت الله سید ابوالقاسم خویی، نقل می‌کند:

«مرا رَفیقی بود در خوی (آذربایجان غربی) بنام "عبدالصّمد" و کراماتی از او ظاهر می‌شد و مریدِ "مَجد الأشراف شیرازی" قطبِ سلسلۀ #ذهبیه شده بود. پس مدّتی دیگر چیزی از کرامات از او بُروز نکرد و در مجامع دیده نشد. روزی او را ملاقات کردم در مجلس یکی از علماء، که آمده بود مسأله ای از "نَجات العِباد" (رسالۀ عملیّۀ صاحِب جواهر) می‌پرسید. دیدم مجدالاشراف را بد می‌گوید و او را معبود خَران و عابدِ شیطان معرّفی می‌کند! و او را خارج از ایمان می‌داند. سبب پرسیدم که: آن‌همه اخلاص و فداکاری کجا، این تکفیر و دشنام کجا، باید سببی داشته باشد! درخواست دارم بیان کنی؟! گفت:

خدا بر من منت گذاشت که مرا از شرّ این خبیث نگاه‌داشت! همانا این کافِر زِندیق مَعدِن لاف و گزاف، یعنی "مجد الاشراف" مرا فریب داد و نزدیک بود کافِر شوم و از دین خارج گردم! گفتم: چگونه فریب او را خوردی؟ گفت: برای اینکه من خارق عادات بسیار از او دیدم مرید او شدم. مجدالأشراف وِردها و ذِکرها بمن تعلیم کرد و طریقه "ذکر خفیّ" و "ذکر جَلیّ" یادم داد و خودم نیز در کتب ایشان سیر کردم و به ذکرهای ایشان عمل می‌کردم. در اثر اعمال و اذکار حالت خضوع و خشوع و گریه بمن دست می‌داد و رقّت قلبی پیدا کردم و لذا بر عمل افزودم (+ حتما بخوان) ؛ تا آنکه خواب‌های بسیار خوب دیدم 👈🏻 و گاهی می‌شد کسی در گوش من می‌گفت: "فلانی از دنیا رفت!" بعد معلوم می‌شد همانطور بوده؛ و گاهی هاتِف غیبی می‌گفت: "فلان شخص وارد می‌شود!" و همانطور می‌شد! مرا غرور گرفت و سخت مرید مجدالاشراف شدم، به حدّی که بدون اجازه او آب نمی‌خوردم! و کسی را بهتر از او نمی‌دانستم. چون مجدالاشراف کثرت محبت مرا نسبت بخود دید و افعال مرا موافق مَذاق خود پسندید، نزد "زمان‌آقا" که نایب خاصّ او و از بزرگان سلسله ذهبیّه در خوی بود آمد و گفت: جناب آقا عبدالصّمد خیلی ترقی کرده و آثار بزرگی از او نمایان است، به همین زودی "مولود قلبی" او متولد می‌شود که باید ایشان او را اطاعت کند❗️"زمان آقا" این مطلب را بمن خبر داد تا روزی در خوی، مجدالاشراف بنزد من آمد و گفت: من بسرعت باید بروم شیراز، و رفتن من اهمیت دارد؛ و تو را وصیّت می‌کنم که هرچه می‌گویم مخالفت نکنی؛ و نزدیک است "فرزند قلبی" از تو متولد شود؛ باید او را اطاعت نمائی و تخلّف نکنی از گفتۀ او! این را بگفت و بجانب شیراز رفت و من هرشب خواب‌ها می‌دیدم و چنان گمان می‌کردم که امام محمّد باقر و یا امام صادق علیهما السلام را در خواب می‌بینم❗
یک روز در اطاق خود بودم؛
( ادامه در مطلب بعد 👇🏻)

«1⃣»

ناگاه چیزی از دهان من خارج و بصورت انسانی مجسّم گردید! و گفت: باید مرا اطاعت کنی! گفتم: بدون اذن مجدالاشراف اطاعت احدی نخواهم کرد! در حال، دیدم مجدالاشراف پیشِ روی من حاضر است! و می‌گوید: اطاعت کن او را که همان "مولود قلبی" است که ترا بشارت دادم! و از نظرم غائب گردید. پس آن شخصِ مُجسّم گفت: 👈🏻 میرزا عبدالصّمد! اما امروز، تکلیف تو تغییر کرد؛ و از امروز، واجبات و کلّیّۀ عبادات از تو ساقط گردید و جمیع مُحرَّمات (کارهای حرام) برای تو مُباح (حلال) است❗️من بمحض شنیدن این سخن، منقلب شدم؛ وحشتی مرا فراگرفت؛ یادآور مواعظ پدرم شدم که می‌گفت: شیاطین گاهی انسان را به عبادت می‌خوانند، تا مدّتی بگذرد سپس او را به ترک عبادت امر نمایند! پس در ظاهر چیزی نگفتم و رفتم تفصیل را به "زمان آقا" که نائب خاصّ مجدالاشراف بود نقل کردم. فوری، نامه‌ای نوشت به مجد الاشراف و قصه را عنوان کرد. مجدالاشراف فوراً تلگراف کرد به این عبارت: "صَحوُ المَعلوم! مَحوُ المَوهوم!" یعنی: آشکار شد معلوم و مرتفع شد موهوم! (معلوماتش آشکار شده و موهوماتش محو شده! موهوم یعنی عبادت) من مضطرب شدم و برخاستم و به خانه رفتم. دیدم دوباره آن شخص مُجَسّم آمد و گفتار خود را إعاده کرد! من بازهم گفتم: بدون اذن مرشد خود، مجدالاشراف، ترک عبادت نکنم!
گفت: اگر او بگوید، قبول میکنی؟ گفتم: آری! و گمان می‌کردم او هرگز نخواهد گفت! فوراً دیدم مجدالاشراف مجسّم شد و گفت: هرچه می‌گوید اطاعت کن! و از نظرم غایب گردید! اضطراب من زیاده شد. با خود گفتم: مجدالاشراف در شیراز است و من در خوی! چگونه بنزد من حاضر گردید؟!
پس از جای برخاستم و همی فکر می‌کردم که ترک عبادت چگونه جایز باشد؟! و حال آنکه، من شخص مکلّف و عاقل و مختار هستم! و هیچ پیغمبری و هیچ امامی ترک عبادت نکرده! با آنکه مقام قرب ایشان در نزد خدا از همه کس بیشتر بوده! در همین فکر بودم تا نزدِ یکی از رفقاءِ خود رسیدم و قصه را به او گفتم. بر من فریاد زد و گفت: وای بر تو! چه کسی ترا امر بترک عبادت کرده؟! این کفر و اِلحاد است؛ و امرکننده البته شیطان است! اگر می‌خواهی یقین کنی، این مرتبه که نزد تو آمد او را "لعن" کن! من مسرور شدم و از نزد او بمنزل آمدم، دیدم همان شخص آمد و مرا گفت: دیگر عبادت لازم نیست! و باید آنچه می‌گویم عمل کنی❗️تا این سخن گفت، او را لعنت کردم و گفتم: «لعنة اللهِ عَلیکَ و عَلیَ مَجدِالأشرافِ!» تا این گفتم، از نظرم غایب گردید و دیگر نیامد و تا مدّتی چندان صدمه و مَشَقّت کشیدم که مرا در خواب و بیداری اذیّت می‌نمود؛ تا آنکه به برکت اذکار وارده مأثوره و معتبرۀ ائمّه اطهار علیهِمُ السّلام رفع شد. آنوقت دانستم که کرامت‌های صوفیّه شیطانی است.»

📔کشف الاشتباه در کجروی اصحاب خانقاه ص۳۵۱ - ۳۵۵(به اسکنها و مطلبی که در ادامه خواهد آمد توجه کنید)

➖➖➖➖
@borrhan

فایل pdf كتاب کشف‌ الاشتباه در کجروی اصحاب خانقاه تألیف: شیخ ذبیح الله محلاتی در «کتابخانه برهان» بارگذاری شد↓↓↓
https://t.me/borrhanlibrary/8607

کتاب در نقد و بررسی آراء عارفان و ردّ اندیشه‏های صوفیان است با این عناوین :
طریق سلوک الی الحق، تراجم مشایخ صوفیه، حسن بصری و عداوت او با حضرت علی(علیه‌السلام)، حلاج و اخبار او، جنید بغدادی و تسنن او، اشعار در قدح صوفیه، خرافه عجیب از محیی‏الدین عربی، ابن‏عربی گفته خدا به‌صورت مسیح ظاهر می‏شود، شاه نعمت‏اللّه‏ ولی و اشعار او، بطلان حلول و اتحاد، بطلان وحدت وجود و ..

سید محمد حسین طهرانی گوید:

«منادیِ خداوند در خواب، لقبِ «علامه» را بمن داد و گفت: خداوند فرموده این لقب تنها برازنده تُست!»

📗مهر فروزان، ص ١٠۶

✍ پی‌نوشت: حال اگر کسی در مقابل خواب دید که خداوند به او الهام کرده علامه طهرانی، ضال مضل است، تکلیف چیست؟ یعنی ایشان اینقدر عقده علامه شدن داشتند که گویی با یک خواب بهانه لازم برای اطلاق لقب علامه بر خود آنهم از جانب حق متعال را روا دانستند.
←اگر کسی حقیقتا علومش را از سرچشمه اصلی آن اخذ کرده باشد انشاالله نزد خداوند سبحان، علامه خواهد بود و آنگه برای اثبات آن به دیگران نیز نیاز به خواب و مکاشفه نیست. آثار و مآثر باقیمانده از شخص، گواه آن است که او علامه است یا قاطع طریق عن سبیل الله...

#سیدمحمدحسین_طهرانی (۳۰)
#خواب (۱۱۷)
@borrhan